นิยาย Supreme Uprising

บทที่ 95: ก้าวแรก

ชายชรามีเหตุผลที่ดีที่จะพยายามฆ่าหลิวหยุนหยางนอกจากเรื่องของนายหลี่แล้วเขายังรู้สึกว่าในขณะที่หลิวหยุนหยางอยู่ใกล้ๆอํานาจของคําพูดของเขาก็จะถูกคุกคาม

อย่างไรก็ตามเขาไม่เคยคิดเลยก่อนที่เขาจะสามารถเคลื่อนไหวไอ้เด็กบ้านี้จะรุกและโจมตีก่อน

แล้วมันจะเป็นอย่างไร หลิวหยุนหยางไม่ควรโจมตีก่อนเขาด้อยกว่าเมื่อเทียบกับชายชราทั้งในแง่ของสถานะและฐานการฝึกฝน

อย่างไรก็ตามเขารู้สึกถึงอันตรายมาจากเขา

ชายชราหันหัวของเขาและโบกแขนของเขาอย่างมั่นใจคลื่นแสงยิงออกไปในทิศทางที่วัตถุกําลังบินตรงมาจากเขา

มู่ชิงเฮอเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ระดับหนึ่งดังนั้นเขาจึงสามารถใช้แหล่งกำเนิดพลังงานเพื่อโจมตีจากระยะไกลสิ่งที่เป็นภัยที่อุบายเล็กน้อยเช่นนี้ก่อให้เกิดความเสียหายต่อเขาหรือเปล่า?

แหล่งกําเนิดพลังงานสีเหลืองเข้มของเขาทําลายสิ่งที่พยายามเริ่มโจมตีอย่างรวดเร็วทันใดนั้นชายชราก็เห็นวัตถุอย่างชัดเจน

มันเป็นมีดบิน!

ริมฝีปากของชายชราเย้ยหยันฐานการฝึกฝนของเขาอยู่ในระดับสูงจนมีดิบินปืนและปืนใหญ่มีผลกระทบต่อเขาเพียงเล็กน้อย

สิ่งเดียวที่ทําให้เขาเจ็บปวดได้ก็คือพลังของแหล่งกําเนิดพลังงาน

“มันเป็นไปได้อย่างไร?”การไม่เชื่ออย่างสมบูรณ์เขียนขึ้นทั่วใบหน้าของชายชรามีดบินที่เขาสันนิษฐานว่าจะถูกทําลายลงเป็นเศษเล็กๆแต่จริง ๆ แล้วมีอากาศแปรปรวนอยู่ในช่วงกลางอากาศ ก่อนที่การปะทะจะเกิดขึ้นกับแหล่งกําเนิดพลังงานของเขา

จากนั้นความเร็วของมันก็เริ่มเพิ่มขึ้นเมื่อมันตกลงมาอย่างคอของเขา

มีดบินไม่ใช่มีดบินอีกต่อไปแต่มีแสงสีขาววิบวับเมื่อเขาเห็นแสงสีขาวนี้ชายชราก็หลบโดยสัญชาตญาณ

แสงของมีดชนกับชุดเกราะในร่างกายของชายชราเกราะถูกตัดให้ละเอียดเหมือนกระดาษแผ่นหนึ่งก่อนที่แสงจะกระพริบผ่านคอของชายชรา

เป็นไปได้อย่างไร? ทันใดนั้นชายชราก็สามารถคิดได้คือความหนาวอันเย็นเยือกอย่างไม่น่าเชื่อมันมาจากบริเวณรอบคอของเขา

เขายังไม่ได้ไปถึงอาณาจักรแห่งตํานานเช่นนี้แต่ตอนนี้ที่คอของเขาถูกตัดขาดมีเพียงความตายเท่านั้นที่รอเขาอยู่ 4
ในขณะที่เขาหวาดกลัวอย่างยิ่งความคิดที่เกิดขึ้นในหัวของชายชรา ในที่สุดเขาก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น

“เขาเป็นผู้ใช้พลังจิต! ไม่ใช่ เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญพลังจิต! จริง ๆ แล้วข้าก็รู้สึกขุ่นเคืองใจกับผู้เชี่ยวชาญพลังจิตอยู่!”3694

มีเพียงความเศร้าโศกเท่านั้นที่เหลืออยู่ในความคิดของชายชรา ข้าอาจจะไม่ชอบเจ้าแต่ข้าจะยังคงจําคําพูดและการกระทําของข้า และระมัดระวังก่อนที่จะทําอะไรถ้าเจ้าบอกว่าเจ้าเคยเป็นผู้ เชี่ยวชาญพลังจิตแล้วข้าจะไม่ทําให้เจ้าขุ่นเคืองไม่ว่าข้าจะไม่พอใจก็ตาม!

จิตใจของมู่ชิงเฮอ นั้นแข็งตัวทันทีในช่วงความคิดสุดท้ายนี้ นักวิจัยจินและท หารคนอื่น ๆ หลายคนคิดว่าเขาต้องถูกหอกที่ไม่สามารถมองเห็นได้แทงในขณะที่เขาพยายามที่จะช่วยหลิวหยุน หยาง

มีดของหลิวหยุนหยางนั้นเร็วมากจริงๆ

ยิ่งไปกว่านั้นหลิวหยุนหยางใช้พลังจิตใจของเขาในการควบคุมมีด ดังนั้นทิศทางที่มันบินนั้นก็หลอกพวกเขาซะส่วนใหญ่

“ท่านมู่!”นักวิจัยจินตะโกนด้วยเสียง เตือน

มีบรรยากาศที่หนักหน่วงอยู่ในหมู่ทหารคนอื่นๆแม้ว่าส่วนใหญ่ของพวกเขาจะไม่ชอบท่านมู่แต่จริง ๆ เขายังคงเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มของพวกเขาดังนั้นเขาจึงถูกมองว่าเป็นคนที่ ทหารสามารถไว้ใจได้

อย่างไรก็ตามชายผู้น่ากลัวคนนี้ดูเหมือนจะหายใจเข้าครั้งสุดท้ายต่อหน้าทุกคนถ้าเป็นอย่างนั้นก็จะมีวิธีอื่นในการทําสิ่งที่อยู่ข้างหน้า?

หลิวหยุนหยางยืนอยู่ไม่ไกลจากจัตุรัสสาธารณะและสูดอากาศเขาไม่ได้แสร้งทําในครั้งนี้เขาเหนื่อยล้าจากพลัง จิตใจของเขามาเกือบสองสามนาที่ก่อน

การเจาะเกราะของผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ระดับหนึ่งและตัดหัวผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ระดับหนึ่งในวิธีที่เร็วที่สุดมันอาจฟังดูง่ายแต่จริงๆแล้วมันยากมาก

หลังจากที่เขาหายใจเข้าลึก ๆ ไม่กี่ครั้งเขาก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย แม้ว่าคุณสมบัติของจิตใจ 150 คะแนนของเขานั้นทรงพลังมาก แต่การสึกหรอบนร่างของเขานั้นก็แข็งแกร่งเช่นกัน

หลิวหยุนหยางปรับเปลี่ยนคุณสมบัติของจิตใจเป็น 10 และเพิ่มร่างกายของเขาเป็น 100 เมื่อเสร็จแล้วเขาก็รู้สึกดีขึ้นทันที

“เราจะทําอย่างไรต่อนักวิจัยจิน”

“สถานที่นี้อันตรายจริงๆ ข้าคิดว่าเราควรหันหลังกลับ!”

“ใช่ถ้า ท่านมู่ที่เคารพนับถือตายไปแล้วคนอย่างเราจะทําอะไรได้บ้าง? ข้า คิดว่าเราควรหันหลังกลับและขอให้ผู้เชี่ยวชาญช่วยแทน!”ทหารหลายคนรู้สึกหวาดกลัวซึ่งทําให้เกิดเสียงอึกทึกขึ้น

แม้ว่าทหารไม่ได้กลัวความตายแต่พวกเขาไม่ต้องการทิ้งชีวิตของพวกเขา

ในที่แบบนี้ ไม่ใช่เมื่อพวกเขารู้ว่าความตายเป็นเพียงผลลัพธ์ที่เป็นไปได้ในสถานการณ์เฉพาะนี้

“ไม่ เราต้องไปต่อ ทีมวิจัยก่อนหน้านี้ยังคงรอเราอยู่!”นักวิจัยจินพูดอย่างมั่นคงและเช็ดน้ําตาจากดวงตาของเธอ

“ข้ารู้ว่าพวกเจ้าบางคนกลัวแต่เราต้องทําสิ่งนี้เพื่อประโยชน์ของพันธมิตรดา!”นักวิจัยจินกํากําปั้นของเธอขณะที่เธอพูดแบบนี้ “เข้าใจแล้วใช่ไหมเราไม่มีเวลามากดังนั้นเราต้องใช้โอกาสที่เราได้รับอย่างเต็มที่”

“ถ้าเรามีความสามารถในการดําเนินต่อไปเราจะไม่หวั่นไหวเลยแม้แต่น้อยนักวิจัยจินเราจะไปโดยไม่ลังเลท่านได้เห็นสถานการณ์ปัจจุบันของตัวเองแล้วแม้ว่าเราจะทําให้ชีวิตของเราอยู่ในเส้นด้าย มันก็ยังคงเป็นเรื่องยากที่จะทําให้มันผ่านไป”เสียงของเชียงเป็นฟังดูเยือกเย็น

“ถูกต้อง! เราไม่สามารถละทิ้งชีวิตของเราได้!”ใครบางคนเสริมขึ้น

นักวิจัยจินรู้สึกไร้พลังอย่างสมบูรณ์ขณะที่เธอมองไปที่เชียงเป็นและทหารคนอื่น ๆ ที่กําลังเปล่งเสียงคัดค้านเธอได้รับการเอาใจตั้งแต่แรกเกิด และกลาย เป็นนักวิจัยตั้งแต่อายุยังน้อยมาก ตําแห น่งของเธอนั้นเทียบเท่ากับนายพลในกองทัพ

เธอมีค่ามากที่ผู้คนพูดว่าหากเกิดภัย พิบัติที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ นักวิจัยอย่างเธอก็น่าจะใช้งานได้ดีกว่านายพล

นักวิจัยจินคิดว่าตัวเองสูงมาก แต่ใน ตอนนี้เธอรู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างนักวิจัยและคนทั่วไป

เธอไม่สามารถยอมแพ้ได้ในตอนนี้ เธอไม่ได้ลาออกเพื่อทําเช่นนั้น!

“พวกเจ้าทั้งหมดไม่ใช่ทหารของพันธ มิตรเหรอ? หากเจ้าต้องการหนีอย่างแท้จริงก็ไปซะแม้ว่าข้าจะเหลือคนเดียวแต่ข้าก็ยังจะไปที่นั่น”

ในขณะที่เธอพูด นักวิจัยจินมุ่งมั่นอ ย่างแน่วแน่อย่างภูมิใจเหมือนหงส์ขาว

“เอาล่ะ พวกเจ้าทุกคนพอเถอะ! นัก วิจัยจินนั้นพูดถูกต้องเราเป็นทหารของพันธมิตรดังนั้นจึงไม่มีใครได้รับอนุญาตให้ถอยก่อนที่ภารกิจของเราจะสําเร็จ!”ร่างของหลิวหยุนหยางปรากฏข้างนักวิจัยฉิน

เขาจ้องมองที่ใบหน้าของเชียงเป็นและคนอื่น ๆ ในขณะที่เขาพูดอย่างเฉียบขาด”ข้ารู้ว่าเจ้าไม่มั่นใจในสิ่งที่ข้าพูดแต่ข้าจะทําให้ทุกคนเชื่อในตอนนี้!!

“เหตุผลเดียวที่ทําให้ท่านมู่เสียชีวิตก็ เพื่อช่วยข้า ข้า หลิวหยุนหยางจะไม่มีวันลืมความมีน้ําใจของเขาตราบใดที่ข้า ยังมีชีวิตอยู่!”หลิวหยุนหยางเข้ามาอย่างไม่ทันตั้งตัวขณะที่เขามองไปที่นักวิจัย จิน “ข้าจะช่วยให้เขาเสร็จสิ้นภารกิจที่เขาไม่สามารถมองเห็น!ข้าจะตระหนักกับความปรารถนาสุดท้ายของเขา! ข้าจะไม่ปล่อยให้เขาตายอย่างไร้ค่า!”

ในขณะที่เขาพูดทั้งหมดนี้ หลิวหยุนหยางรู้สึกถึงความสุขที่เป็นความลับทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าเขาสามารถกลายเป็นนักแสดงได้อย่างง่ายดาย

คนส่วนใหญ่ไม่สามารถเปล่งคําพูดที่ไร้ยางอายออกมาได้อย่างน่าหลงใหล

แน่นอนว่าเหตุผลที่เขาแสดงในครั้งนี้ก็เพื่อกําจัดข้อสงสัยใด ๆ ที่เขาได้สังหารมู่ชิงเฮอ

แม้ว่าเขาจะยังไม่ทราบสถานะของมู่ชิงเฮอแต่ก็เป็นการดีกว่าถ้าให้คนอื่น คิดว่าเขาเสียชีวิตไปแล้วโดยพยายามช่วยหลิวหยุนหยางมนดีมากกว่าเขาถูกสังหารโดยเขา

นักวิจัยจินจ้องที่ใบหน้าอ่อนเยาว์ของหลิวหยุนหยางดูเหมือนว่าจะมีวุฒิภาวะที่เขาภาระอันหนักอึ้งที่เธอรู้สึกในใจ ของเธอก็เบาลงทันทีเธอรู้สึกขอบคุณหลิวหยุนหยางที่ช่วยบรรเทาภาระของเธอ

เธอรู้สึกขอบคุณที่ชายหนุ่มคนนี้ยื่นมือช่วยเธอในช่วงเวลาสําคัญนี้ เพียงแค่ดูทัศนคติที่แน่วแน่และคําพูดที่หักล้างไม่ ได้ของเขา! นักวิจัยจินยิ้มเมื่อน้ําตาเริ่มไหลลงมาโดยไม่รู้ตัวเธอใช้มือเช็ดน้ํา ตา ความจริงที่ว่าชายหนุ่มคนนี้ก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญทําให้หัวใจของเธออบอุ่น!

“ตอนนี้พี่หยุนหยางเข้ามาทางนี้แล้วทีมมังกรเขียวอย่างไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้วหากมันแย่ถึงที่สุด เราจะทักทาย ความตายด้วยกัน!”ลู่ไทเฟิงประกาศเสียงดัง

เชียงเป็นจ้องมองที่หลิวหยุนหยางในขณะที่เขาหัวเราะ “เราจะเดินไปกับวีรบุรุษผู้ยิ่งใหญ่ของเรา!”

ตอนนี้พวกเขามีผู้นํา กําลังใจของทหารก็ดีขึ้น ช่วงเวลาสั้น ๆ ขวัญกําลังใจของพวกเขารู้สึกเหมือนรุ้งที่เรืองแสง

หลิวหยุนหยางแสดงความปรารถนาอีกครั้งว่าจะปฏิบัติภารกิจของท่านมู่และเริ่มสํารวจเส้นทางอีกครั้งแผนดั้งเดิม ของเขาและมู่ชิงเฮอนั้นประสบความสําเร็จไปจนถึงความล้มเหลวพวกเขาลาดตระเวนสองทางแล้วจึงเหลืออีก 15 เส้น ทางเพื่อสํารวจ

เมื่อเขาเป็นหนึ่งในสามของวิธีในหลิวหยุนหยางพบหลุมขนาดใหญ่เขาคันพบแล้วก่อนหน้านี้ดังนั้นเขาจึงถอยห่างออกไปอย่างรวดเร็วและหลีกเลี่ยงกับดักในช่วงเวลาที่มันปรากฏ

มีกับดักและอันตรายทุกประเภทตามเส้นทางที่เขาติดตาม แต่ทุกครั้งหลิวหยุนหยางก็สามารถตรวจจับมันได้ล่วงหน้าและก้าวข้ามมันไปที่ละด่าน

“นี่มันอันตรายจริงๆ ถ้าข้าเป็นเขา ข้าคงจะเป็นศพที่เน่าเปื่อยที่นี่”

“ใช่ มีกับดักที่ซ่อนอยู่นับพันไอ้หนุ่มที่ออกแบบสี่เหลี่ยมนี้ต้องมีความสามารถจริงๆ หลิวหยุนหยางช่างโชคดีจริงๆ!”

“โชคดี? เจ้าหมายถึงอะไร? นี่เป็นผลมาจากความแข็งแกร่งของเขาอย่างชัดเจน”

หนึ่งครั้ง สองครั้งสามครั้ง ..

เมื่อถึงเวลานี้สิ่งที่เกิดขึ้นทุกคนต่างก็มองดูหลิวหยุนหยางอย่างใจเย็นพวกเขาไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเขาเพราะพวกเขาคุ้นเคยกับพลังของเขาแล้ว

ทุกครั้งที่มีอันตรายหลิวหยุนหยางจะหลบเลี่ยงอย่างเร็วที่สุด

“เพื่อนคนนี้นี่โคตรโชคดี ข้าคิดว่าเขาอาจเป็นลูกนอกกฎหมายของเทพแห่งความโชคดี!”จางฮคร่ําครวญเมื่อเขามองดูหลิวหยุนหยางด้วยสายตาที่เปล่งประกาย

ไม่มีอันตราย ไม่มีอันตราย … เหมือนเมื่อก่อนไม่มีอันตรายอีกต่อไปอีกแล้ว

เมื่อหลิวหยุนหยางไปถึงวังขนาดใหญ่นักวิจัยจินและทหารคนอื่น ๆ ก็โห่ร้องอย่างยินดีในเวลาเดียวกัน

เชียงเป็นและคนอื่น ๆ ซึ่งเป็นกองกําลังทั้งหมดของกองทัพพันธมิตรของดาพันธมิตรไม่ต้องการถูกตราหน้าว่าเป็นผู้ทําลาย ตอนนี้อันตรายทั้งหมดได้ถูกกําจัดไปแล้วพวกเขาทุกคนสามารถเห็นความหวังของการดําเนินการต่อไป

หลิวหยุนหยางตามเส้นทางเดิมของเขาขณะที่เขาเดินอยู่ข้างหลังช้าๆทันใดนั้นนักวิจัยจินก็ล้มใส่เขา

หลิวหยุนหยางตัวแข็ง เขารู้สึกว่าแขนทั้งสองข้างในร่างกายของเขายกตัวเขาขึ้นไปในอากาศและหมุนเขาไปรอบ ๆ สองสามครั้ง

“เอาอีก!”

“กอดของเจ้าหญิงที่ดีที่สุด!”

การโห่แซวของทุกคนทําให้หลิวหยุนหยางรู้สึกเขินเล็กน้อยหลิวหยุนหยางสัมผัสโดยไม่รู้ตัวว่ามีกลิ่นที่ดีมากที่มาจากร่างกายของนักวิจัยจินกลิ่นหอมจาง ๆ เหมือนกลิ่นหอมของส้มโอ

การเคลื่อนไหวที่น่าประหลาดใจของนักวิจัยของจีนทําให้หลิวหยุนหยางไม่ทันตั้งตัวแขนที่บอบบางทั้งสองของเธอเต็มไปด้วยความแข็งแกร่งเมื่อเธอจับเอวของหลิวหยุนหยางแน่น ๆหลิวหยุนหยางก็รู้สึกว่าไม่สามารถหายใจได้เขาอ้าปากกว้างแล้วหายใจด้วยความยากลําบากอย่างยิ่ง ก่อนที่เขาจะสามารถมองเห็นอะไรก็ตามเขาได้ยิน นักวิจัยจินก็กระซิบที่หูของเขาว่า “เจ้าหนักมากจ ริงๆ”

เมื่อเขาได้ยินเธอหลิวหยุนหยางรู้สึกเหมือนทุบอย่างแรงสิ่งนี้เกี่ยวกับอะไรกัน? ข้าไม่ต้องการให้เจ้ากอดข้าใช่ไหม 4

“หลิวหยุนหยางได้ค้นพบเส้นทางที่ปลอดภัยทุกคนตามข้ามาตรวจสอบให้แน่ใจว่าไม่ได้ก้าวผิดเจ้าต้องจําไว้ว่าเจ้าไม่เพียงแต่รับผิดชอบชีวิตของเจ้าเองในตอนนี้แต่สําหรับชีวิตเพื่อนของเจ้าด้วยเช่นกัน ”

นักวิจัยจินหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนที่เธอจะพูดเสียงดังว่า “ไปเร็ว!”