นิยาย Supreme Uprising

บทที่ 100: ศูนย์วิจัยซ่างคู่

จินหวังชิง, ซื้อหยาน, ลู่ไทเฟิง และคนอื่น ๆ ล้วนแต่งงงวย ใบหน้าของพวกเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อขณะที่จ้องมองที่หลิวหยุนหยางซึ่งอยู่ตรงหน้าพวกเขา

สิ่งนี้เป็นไปได้อย่างไร?

ช่วงเวลาที่ความคิดนี้เกิดขึ้นในใจพวกเขา ทุกคนก็รีบเข้าไปหาหลิวหยุนหยาง

“ฮ่าฮ่าฮ่า ! ข้ารู้ว่าเจ้ายังไม่ตาย!” ซื้อหยานยิ้มกว้างและมีน้ําตาแห่งความปิติยินดีท่วมดวงตา

หลิวหยุนหยางและซื้อหยานจับมือกัน คําพูดไม่จําเป็นต้องแสดงว่าพวกเขารู้สึกอย่างไร

“เจ้าไม่ได้ตกอยู่ในกลไกนั้นเหรอ? มันเกิดอะไรขึ้น?” ซุยเฉิงตาวถามโดยรักษาภาพลักษณ์ที่เยือกเย็นของเจ้าหน้าที่

หลิวหยุนหยางยิ้ม “กลไกเชื่อมต่อกับสถานที่แห่งนี้ ข้ารอที่นี่มาพักหนึ่งแล้ว”

หลิวหยุนหยางตัดสินใจว่าเขาจะไม่เปิดเผยความจริงเกี่ยวกับสุสานของซูหลงรายการที่เขาได้รับจากฉีเฮ้งนั้นสําคัญกับเขามากเกินไป

แม้ว่าเขาจะไม่ใช่คนเห็นแก่ตัว เขารู้ว่าทันทีที่เขาเริ่มอะไรบางอย่าง หลายสิ่งหลายอย่างจะ อยู่นอกเหนือการควบคุมของเขา

“ข้าจะไม่สาปแช่งพระเจ้าที่น่ารังเกียจอีกต่อไป! เร็วเข้า! ลองกลับไปดื่มกันเถอะ!” เชียงเป็นกล่าวพร้อมกับตบบ่าของหลิวหยุนหยาง

“เรากําลังจะกลับไปดื่ม!”ลู่ไทเฟิงซึ่งเดินไปข้างๆหลิวหยุนหยางใช้หมัดต่อยเบาๆบนแขนเขาอย่างขี้เล่น

“ใช่แล้ว ไปดื่มกันเถอะ!” จางฮตะโกนพร้อมตบบ่าหลิวหยุนหยาง

ทหารทุกคนรวมถึงซุยเฉิงตาวเดินไปหาหลิวหยุนหยาง และคุยกันเรื่องการดื่มเมื่อพวกเขากลับมา

คนที่ดูถูกและชายหยาบกระด้างเหล่านี้แสดงให้เห็นถึงความคิดที่เป็นส่วนตัวและจริงใจที่สุด ของพวกเขา พวกเขาเชิญผู้ดื่มที่มีความสามารถเท่านั้นที่ได้รับคําเชิญ

“ลองกลับไปดื่มชากัน!” จินหวังชิงพึมพําอย่างเงียบๆขณะที่เธอเดินติดกับหลิวหยุนหยาง

คําพูดของเธอท่าให้เกิดเสียงหัวเราะดังขึ้น

ศาสตราจารย์จินหัวเราะเบา ๆ ในขณะที่เขาพูดบางอย่างเพิ่มเติม “อย่าลืมมาที่บ้านของข้าเพื่อรับประทานอาหารล่ะ เด็กน้อย!”

หลิวหยุนหยางพูดไม่ออก แม้ว่าศาสตราจารย์จินจะจ้องมองเขาราวกับว่าเขาเป็นลูกเขยเขาก็ไม่ได้พูดอะไรที่ชัดเจนนี่เป็นเพียงการเชื้อเชิญให้ไปรับประทานอาหาร ดังนั้นหลิวหยุนหยางจึงพยักหน้า “ขอบคุณครับศาสตราจารย์จิน”

เหล่าคณะเดินไปตามทางอีกครั้ง เวลานี้บรรยากาศที่มีชีวิตชีวามากขึ้น แม้ว่าจะมีบางคนได้รับบาดเจ็บหรือล้มตายในระหว่างการดําเนินการความสามารถในการเดินออกมามีชีวิตเป็นผลที่ไม่ คาดคิดอย่างมาก

“ระวังศูนย์วิจัยซางคู่!” จินหวังชิงพูดด้วยน้ําเสียงจริงจังมากขณะที่เธอเดินไปหาหลิวหยุนหยาง

แม้ว่าการเสียชีวิตของมู่ชิงเฮอ และการหายตัวไปของนายหลี่นั้นดูเหมือนจะไม่เกี่ยวข้องกับหลิวหยุนหยาง และเขาไม่ทราบแน่ชัดว่าศูนย์วิจัยซางคู่คือสถานที่ใด แน่นอนว่ามันจะไม่ปล่อย ให้เรื่องนี้ไปอย่างง่ายดาย

“เจ้า … เจ้าไม่ได้ทํางานให้กับศูนย์วิจัยซางคู่ใช่ไหม?” หลิวหยุนหยางมักจะคิดว่าจินหวังชิงเป็นพนักงานของศูนย์วิจัยซางคู่

“แม้ว่าข้าจะเป็นนักวิจัย แต่ข้าไม่ได้ทํางานให้กับศูนย์วิจัยซาง” จินหวังชิงกัดริมฝีปากของเธอเบา ๆ ก่อนที่เธอจะพูดเพิ่มว่า”ก่อนที่พ่อจะหายตัวไปมู่ซิงเฮอมีการติดต่อกับเขา เขาจึงมาหาข้าแม้ว่าข้าจะรู้ว่าเขากําลังสมคบคิดอะไรกันแต่ข้าก็แค่ช่วยพ่อของข้าเท่านั้น”

อีกสองชั่วโมงต่อมา ก็มองเห็นเมืองฉางอัน

เมืองที่มีป้อมเหมือนเหล็กทําให้ทุกคนรู้สึกโล่งใจ เมื่อหลิวหยุนหยางเห็นฉางอันเขารู้สึกว่าร่างกายของเขาผ่อนคลายมากขึ้น

“ยินดีต้อนรับกลับศาสตราจารย์จน!” กลุ่มคนในชุดสูทได้รับการต้อนรับแล้วชายอวบอ้วนที่ยืนอยู่ท่ามกลางพวกเขาคือกงสุลของเมืองฉางอัน

แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีอํานาจเด็ดขาด แต่เขาก็เป็นคนที่มีคําพูดที่มีน้ําหนักมหาศาลในเมือง

ความจริงที่ว่าผู้มีอิทธิพลเช่นนี้มาต้อนรับศาสตราจารย์จนเป็นการส่วนตัว แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นบุคคลสําคัญอะไร

“พวกเจ้าทุกคนต้องร่วมมือกับเราในบางเรื่อง ได้โปรดตามข้าไปที่ศูนย์วิจัยซางก! ชายคนหนึ่งในชุดสีดําทั้งหมดสั่งขณะที่เขาเดินไปหาหลิวหยุนหยางและคนอื่น ๆ
ไปที่ศูนย์วิจัยซางภู่?

ขณะที่หลิวหยุนหยางเฝ้าดูคนที่มีความภาคภูมิใจ ความคิดก็ผุดขึ้นในใจเขา เขาไม่ต้องการไปที่ศูนย์วิจัยซางคู่ เพราะเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น

หลิวหยุนหยางตรวจสอบชายคนนั้นตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนที่เขาจะตอบว่า”ไปให้พ้น!”

คําพูดเหล่านี้รวมถึงความมั่นใจในตัวเองของหลิวหยุนหยางที่ได้กล่าวไว้ ทําให้ทุกคนได้และทิ้งความสุขรอบตัวพวกเขา รวมถึงศาสตราจารย์จินหันมาเผชิญหน้ากับเขาแทน

ชายภูมิใจในชุดสูทสีดําไม่เคยคาดหวังว่าจะได้รับการปฏิบัติเช่นนี้

ศูนย์วิจัยซางคู่ควบคุมการผลิตยาส่วนใหญ่ ดังนั้นแม้แต่กลุ่มทางการเงินที่ดีที่สุดก็ลดระดับลงเมื่อต้องติดต่อกับตัวแทนของตน

ชายหนุ่มผู้นั้นกล้าพูดกับเขาอย่างนั้นได้อย่างไร?

“เขากล้าต่อต้านได้ยังไง? จับโจรตัวน้อยผู้นี้!” ขณะที่เขาพูดเขาใช้มือจับ”ข้าสงสัยว่าเขาขโมยเอกสารลับของศูนย์วิจัยซางคู่ไป”

เมื่อชายคนนี้พูดจบ ก็มีผู้ชายมากกว่า 10 คนสวมชุดสูทล้อมหลิวหยุนหยางจากทุกทิศทาง

ทุก ๆ คนในพวกเขาแข็งแกร่งพอเป็นผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ระดับหนึ่ง

ลู่ไทเฟิงและทหารคนอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้กับหลิวหยุนหยางได้อย่างรวดเร็วสันนิษฐานว่าท่าทางการต่อสู้และคนอื่น ๆ เช่น ซุยเฉิงตาวผู้เป็นมิตรกับฟลิวหยุนหยางได้เริ่มเดินไปทันที

“พาพวกเขาทั้งหมดกลับไปที่กองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้น ข้าสงสัยว่าพวกเขาได้ขโมยความลับของพันธมิตรด้วยความช่วยเหลือจากสัตว์ร้าย!” ได้ยินเสียงที่ครอบงําก่อนที่ราชาแห่งเพลิงจะปรากฏในชุดเต็มยศ

หลิวหยุนหยางเกือบหัวเราะเมื่อเขาได้ยินคําพูดนั่น ขอความช่วยเหลือจากสัตว์ร้าย? นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินเรื่องอาชญากรรมเช่นนี้

เพื่อนอวดดีผ้าสีดําสั่นเล็กน้อยเมื่อเขาเผชิญหน้ากับราชาแห่งเพลิงแม้ว่าเขาจะมีสถานะที่สูงในศูนย์วิจัยซางคู่แต่เขาก็ไม่สามารถเปรียบเทียบกับผู้บัญชาการทหารอย่างราชาเพลิงได้

เขาจะระงับข้อแก้ตัวที่ไร้สาระได้อย่างไร? หากเป็นเช่นนั้นโอกาสในอนาคตของเขาที่ศูนย์วิจัยจะสิ้นหวัง

“ฝ่าพระบาท ท่านพยายามทําให้ศัตรูออกจากศูนย์วิจัซางคู่หรือไม่?”

ชายคนนั้นเน้นค่าว่า “ศูนย์วิจัยซาง” โดยเฉพาะเมื่อเขาพูดเพื่อเป็นการเตือนต่อองค์ราชาเพลิง

ราชาเพลิงหัวเราะเบา ๆ และยิ้มแย้มแจ่มใสที่ชายผู้เย่อหยิ่งก่อนที่จะโบกแขนของเขาทหารกองทัพมังกรที่เพิ่มขึ้นกว่า 10 นายตามเขาทันทีก็รีบไปหาชายชุดสีดํา

“ท่านไม่สนใจเรื่องนี้ใช่ไหม นายท่าน” ชายชุดสีดําคร่ำครวญด้วยเสียงดังที่กงสุลซึ่งกําลังคุยกับศาสตราจารย์จินในขณะที่เขามองไปที่ทหารที่วิ่งเข้ามาหาเขา

ในฐานะที่เป็นกงสุลของเมืองฉางอันจี้หยวนโปก็จัดการกับปัญหาที่ยุ่งยากมากเกินไปในสายงานของเขาในขณะที่ชายสวมชุดด่าโหยหวนเขาทําท่าเหมือนไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยและพูดคุยกับศาสตราจารย์จีน

คนอื่นแสร้งทําเป็นไม่ได้ยินอะไรเลยและทําธุรกิจของตนเอง

ชายชุดสีดําซึ่งถูกควบคุมโดยนายทหารระดับสองสองคน ถูกพาตัวไปอย่างเชื่อฟังพร้อมกับลูกน้องของเขา