ตอนที่ 335 ฝึกซ้อมพิเศษ
วันเวลาก็ผ่านพ้นไปเรื่อยๆ!

เย่เชียนนั้นใช้ชีวิตอยู่ในค่ายทหารมานานกว่าหนึ่งเดือนแล้วโดยไม่รู้ตัว ซึ่งนอกจากการฝึกฝนและฝึกอบรมณ์ทักษะในทุกๆ วันนั้นถึงแม้ว่าชีวิตแบบทหารจะน่าเบื่อหน่ายก็ตามแต่เย่เชียนก็ค่อยๆ คุ้นเคยกับมันไปเรื่อยๆ โดยที่เย่เชียนนั้นจะเป็นผู้รับผิดชอบในการฝึกภาคสนามและการรบจริงในแต่ละวันเพียงเท่านั้น ส่วนหลักสูตรต่างๆ นอกจากนี้เช่นรูปแบบการรบทางยุทธวิธีนั้นโดยปกติแล้วก็จะมีคนอื่นที่รับผิดชอบในด้านนี้

เป็นเวลามากกว่าหนึ่งเดือนแล้วที่เย่เชียนใช้ชีวิตอยู่ในค่ายทหารกับเหล่าทหารของกองหน่วยรบพิเศษเขี้ยวหมาป่าซึ่งพวกเขาก็สนิทสนมและคุ้นเคยกันเป็นอย่างดีและส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะว่าเย่เชียนเป็นคนที่ง่ายๆ สบายๆ และไม่ตึงเครียดนักและถึงแม้ว่าตารางและแผนการฝึกซ้อมของเย่เชียนจะหนักหนาสาหัสก็ตามแต่โดยรวมแล้วมันก็ค่อนข้างที่ผ่อนคลายและไม่ตึงเครียดใดๆ เลย และยิ่งไปกว่านั้นมันเหมือนกับการเล่นสนุกกันของเหล่าอันธพาลและนักเลงบนท้องถนนเสียมากกว่า

และแล้วในที่สุดเย่เชียนก็ได้สมความปรารถนาของเขาเพราะในที่สุดเขาก็ได้เห็นทหารหญิงแล้วและถึงแม้ว่าพวกเธอจะดูจริงจังในหน้าที่ก็ตามแต่พวกเธอก็ทั้งกล้าหาญและดูมีความอ่อนโยนของผู้หญิงไปพร้อมๆ กัน

กองกำลังทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าก็กำลังพัฒนาอย่างต่อเนื่องในเรื่องฐานทัพเรือนั้นโดยหลี่เหว่ยถูกส่งไปหากลุ่มโจรสลัดซาตานในมหาสมุทรแปซิฟิกพร้อมกับสมาชิกของเขี้ยวหมาป่าบางคนก็ถูกย้ายจากสำนักงานใหญ่เขี้ยวหมาป่าเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับฐานทัพเรือของเขี้ยวหมาป่านั่นเอง โดยมีกลุ่มโจรสลัดซาตานที่ทำหน้าที่ช่วยฝึกอบรมเกี่ยวกับยุทธศาสตร์ทางทะเล และด้วยการสนับสนุนของหวังปิงจึงทำให้บริษัทรักษาความปลอดภัยไอร่อนบลัดพัฒนาไปอย่างรวดเร็วและเกือบจะผูกขาดตลาดกลางของเมืองเซี่ยงไฮ้เลยด้วยซ้ำ ซึ่งบุคลากรและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทไอร่อนบลัดนั้นก็สามารถพบเห็นได้เกือบตลอดเวลาทั้งในห้างสรรพสินค้าและชุมชนและที่บริษัทต่างๆ ส่วนเรื่องของหงเหมินกรุ๊ปนั้นม่อหลงก็ค่อยๆ มอบหมายสิ่งต่างๆ ให้หวังหูไปทีละนิด แน่นอนว่าหงเหมินกรุ๊ปกับแก๊งชิงก็ถูกรวมเข้าด้วยกันแล้วและยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่ม่อหลงต้องทำและเขาก็ต้องแสวงหาสาวกม่อจื๊ออีกดังนั้นเขาจึงไม่มีเวลาดูแลสิ่งต่างๆ ของหงเหมินกรุ๊ปมากนักเพราะฉะนั้นเขาจึงต้องให้หวังหูจัดการเรื่องต่างๆ และรับช่วงต่อ

ถึงแม้ว่าหวังหูจะพยายามและทำทุกสิ่งทุกอย่างดีที่สุดแล้วก็ตามแต่ถึงยังไงเขาก็ยังรู้สึกกังวลอย่างมาก เพราะถึงแม้ว่าเขาจะเคยควบคุมเหล่านักเลงและอันธพาลหลายสิบหลายคนคนมาก่อนก็ตามแต่ทว่าในตอนนี้เขาต้องควบคุมผู้คนนับพันนับหมื่นทั่วประเทศภายใต้ชื่อของหงเหมินและแก๊งชิงนั่นเอง

ส่วนโครงการแผนฟื้นฟูและบูรณะเมืองเก่าของเครือน่านฟ้ากรุ๊ปนั้นก็ได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการแล้วและเงินทุนก็ดำเนินไปตามปกติเพราะหากปราศจากการแทรกแซงของตงเซียงกรุ๊ปและแก๊งชิงเช่นนี้แล้วทุกอย่างก็ราบรื่นไปโดยปริยาย อย่างไรก็ตามในขณะที่สถานการณ์ต่างๆ นั้นกำลังสงบและมั่นคงอยู่เช่นนี้เย่เชียนเองนั้นก็ไม่ได้ผ่อนคลายและชะล่าใจแต่อย่างใด ซึ่งถ้าไม่ใช่เพราะหวงฟู่ชิงเตี๋ยนกับหูวหนานเจียงมาขอร้องให้เขาไปปักปิ่งด้วยตัวเองแล้วล่ะก็เย่เชียนก็คงจะยังไม่เคลื่อนไหวอะไรใดๆ เพราะท้ายที่สุดแล้วบทสนทนาครั้งนั้นกับหวงฟู่ชิงเตี๋ยนที่ทำให้เย่เชียนสงสัยว่ายังมีฝ่ายที่ทรงพลังอีกมากในเมืองหลวงอย่างปักกิ่ง ดังนั้นเย่เชียนเองก็ไม่ได้มีความมั่นใจ 100% ในการก้าวเท้าเข้าไปในโลกแห่งเมืองหลวงปักกิ่งอย่างใจร้อนใดๆ

เย่เชียนเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าการเป็นครูฝึกนั้นมันก็เป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้นเพียงเท่านั้นและเขาก็ยังเฝ้ารอว่าหูวหนานเจียนจะมอบภารกิจอะไรให้เขาทำในครั้งต่อไป แต่ถึงยังไงผลตอบแทนของสิ่งเหล่านี้ก็คงจะไม่น้อยเช่นกันเพราะคนอย่างหูวหนานเจียนก็คงจะไม่เพิกเฉยต่อสิ่งต่างๆ อย่างแน่นอน

ในวันนี้เย่เชียนก็ยังคงให้การฝึกภาคสนามตามปกติและกู๋เจ้อหมิงก็รีบวิ่งมาหาแล้วพูดว่า “พวกเราพร้อมแล้วครับครูฝึกเย่!” กู้เจ้อหมิงพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง

เย่เชียนก็พยักหน้าและตะโกนว่า “ทั้งหมดเข้าแถว!”

ไม่นานนักเหล่าทหารทั้งหมดก็มาเข้าแถวกันและเย่เชียนก็พูดว่า “หัวหน้ากู๋คุณเริ่มอธิบายภารกิจปฏิบัติจริงของวันนี้ได้เลย!”

กู๋เจ้อหมิงก็ก้าวออกมาหน้าสองสามก้าวและพูดว่า “มีกลุ่มผู้ก่อการร้ายชาวญี่ปุ่นกองโจรแดงได้บุกจับตัวประกันในโรงเรียมอนุบาล..และเบื้องบนก็สั่งให้เราไปสนับสนุนตำรวจท้องถิ่นและตำรวจติดอาวุธชุดปฏิบัติการS.W.A.T. พวกเราต้องไปประสานงานกับพวกเขาเพื่อปราบปรามผู้ก่อการร้ายและช่วยตัวประกันออกมาให้ปลอดภัย..พวกคุณเข้าใจมั้ย?”

“รับทราบ!” เหล่าทหารก็ตอบกลับอย่างพร้อมเพรียงกันด้วยความมุ่งมั่น

สำหรับกองโจรแดงนั้นเย่เชียนก็รู้เรื่องต่างๆ ดีกว่าพวกเขาเพราะทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าเคยรับมือกับพวกนี้หลายครั้งแล้วก่อนหน้านี้ “ถึงเวลาทดสอบสิ่งที่พวกคุณเรียนรู้มาแล้ว..กองโจรแดงเหล่านี้เป็นคนที่โหดร้ายมาก..และเมื่อต้องเผชิญหน้ากับพวกมันแล้วเราจะต้องไม่มีความลังเลหรือความหวาดกลัวใดๆ ที่จะฆ่าพวกมัน..พวกมันจะต้องตายสถานเดียว..พวกคุณคงไม่มีความเมตตาต่อพวกคนชั่วคนเลวหรอกใช่มั้ย?” เย่เชียนพูด

“รับทราบ!” ทุกคนตอบอย่างพร้อมเพรียงกัน

เย่เชียนก็พยักหน้าและพูดว่า “เอาล่ะ..พวกคุณทุกคนเตรียมตัวและจัดเตรียมอุปกรณ์ให้พร้อม..พวกคุณจะออกปฏิบัติการในอีกห้านาที! ..โชคดี!” เย่เชียนก็มองไปที่กู๋เจ้อหมิงเพื่อมอบหมายสิ่งต่างๆ ให้เขาดำเนินการต่อและหลังจากนั้นเย่เชียนก็กลับไปที่ห้องพักของเขาเพื่อพักผ่อน

หลังจากผ่านมาหนึ่งเดือนหูวหนานเจียนก็ไมได้ติดต่อมาเลยซึ่งเย่เชียนควรจะไปพบเขาไหม? เพราะถึงยังไงเย่เชียนก็อยากที่จะออกไปจากค่ายทหารแห่งนี้แล้วเพราะเขาต้องไปตรวจดูแผนการสร้างโรงแรมและคาสิโนที่มณฑลเหอหนานที่ได้เริ่มดำเนินการไปแล้วโดยหลี่จื้อเทียน แต่ทว่าตอนนี้ก็ยังไม่มีปัญหาใดๆ เกิดขึ้น แต่ถึงยังไงถ้าหากว่าเย่เชียนไม่ไปดูสิ่งต่างๆ ในเร็วๆ ล่ะก็การดำเนินการต่างๆ ในอนาคตก็คงจะเป็นเรื่องที่ลำบากอย่างมาก

อย่างไรก็ตามแม้ว่าผู้คนในมณฑลเหอหนานจะไม่ได้ต่อต้านอะไรโครงการเหล่านี้ก็ตามแต่ถึงยังไงเย่เชียนก็เคยได้ยินเกี่ยวกับองค์กรใต้ดินที่มีอำนาจอย่างมากในพื้นที่เหล่านี้ ซึ่งหลังจากที่ตระหนักถึงเรื่องนี้แล้วเย่เชียนก็โทรไปหาหลี่จื้อเทียนและบอกให้เขาติดต่อไปหาแจ็คถ้าเขามีปัญหาอะไร ซึ่งหลี่จื้อเทียนก็ไม่ได้ถามอะไรมากนักเขาเพียงพยักหน้าเห็นด้วยเท่านั้น

ทันทีที่วางสายโทรศัพท์ไปเย่เชียนจู่ๆ ประตูห้องพักก็ถูกเปิดออกและปรากฏว่าเป็นหูวหนานเจียนกับหวงฟู่ชิงเตี๋ยนที่เดินเข้ามาและตามมาด้วยหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งเธอก็คือหูวเค่อนั่นเอง เมื่อเห็นเช่นนั้นเย่เชียนก็ตกตะลึงไปชั่วขณะและคิดว่าในที่สุดเวลานี้ก็มาถึงแล้ว เย่เชียนก็ลุกขึ้นเพื่อทักทายพวกเขาด้วยรอยยิ้ม

“ชีวิตในค่ายทหารเป็นยังไงบ้าง?” หลังจากที่ทุกคนนั่งลงแล้วหูวหนานเจียนก็ยิ้มและถาม

“ดีมากๆ เลยครับ..เพราะเราไม่จำเป็นต้องใช้เงินเพื่อซื้อข้าวกินเลย..และก็ไม่ต้องเปลืองเงินไปกับเสื้อผ้าแพงๆ” เย่เชียนตอบอย่างง่ายๆ สบายๆ

เมื่อเห็นหูวเค่อที่กำลังจ้องมองไปที่เย่เชียนเช่นนี้หูวหนานเจียนก็ยิ้มแล้วพูดว่า “เสี่ยวเย่ยังไงเราก็คนกันเองล่ะนะ..เพราะงั้นฉันก็จะพูดตรงๆ เลยก็แล้วกัน..ประเทศชาติมีงานที่อยากมอบหมายให้เสี่ยวเย่และฉันก็หวังว่าเสี่ยวเย่น่ะสามารถทำมันได้”

เย่เชียนก็ยิ้มเล็กยิ้มน้อยและพูดว่า “งานอะไรครับ..อย่ายากเกินไปล่ะ..ผมกลัวว่ามันจะเกิดปัญหาน่ะสิ” เย่เชียนพูด

หูวหนานเจียนก็เหลือบมองไปที่หูวเค่อหลังจากนั้นเธอก็ยื่นแฟ้มเอกสารให้เย่เชียนและเย่เชียนก็หยิบมันมาและเปิดออกมาดูด้วยความประหลาดใจและเขาก็จ้องมองมันอย่างขมขื่นและพูดว่า “ท่านรองนายกหูว! ..นี่คุณล้อผมเล่นหรือเปล่าเนี่ย?”

“คิดว่าฉันจะล้อเล่นหรือ? ” หูวหนานเจียนพูด

“ไม่ๆ เหมือนครับ!” เย่เชียนก็หัวเราะแห้งๆ และพูดว่า “แต่ผมไม่สามารถทำมันให้สำเร็จได้ในชั่วข้ามคืนและผมก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าผมจะทำมันได้สำเร็จ”

หูวหนานเจียนก็ยิ้มและตบบ่าเย่เชียนเบาๆ และพูดว่า “คนหนุ่มสาวสมัยนี้อย่าถ่อมตัวเกินไปเลย..พวกเราเชื่อในคนรุ่นใหม่และประเทศก็เช่นกัน..ฉันเชื่อว่าเสี่ยวเย่จะต้องทำได้”

“ทำไมคุณถึงไม่หาคนอื่นล่ะ..ผมเชื่อว่าประเทศจีนน่ะมีคนที่เก่งกว่าผมอีกเยอะ..แล้วทำไมคุณถึงตั้งความหวังเอาไว้กับผมล่ะครับ”

“จริงๆ แผนนี้น่ะได้อนุมัติและดำเนินการจริงๆ เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา..แต่เราก็ยังไม่พบคนที่เหมาะสมเลย..ซึ่งก็มีแค่คุณเท่านั้นที่จะทำภารกิจนี้ได้..คุณมั่นใจได้เลยว่าประเทศทั้งประเทศจะไม่มีวันลืมความสำเร็จของคุณ..และถ้าหากคุณต้องการสิ่งใดตอบแทนล่ะก็พวกเราจะเห็นด้วยกับคุณอย่างแน่นอน”

เย่เชียนเองก็รู้อยู่แก่ใจว่าการปฏิเสธนั้นมันคงจะเป็นไปไม่ได้เลย ซึ่งเย่เชียนเองก็สนใจภารกิจเหล่านี้อยู่เหมือนกัน ซึ่งในความเป็นจริงนั้นถึงแม้ว่าหูวหนานเจียนจะไม่ได้พูดแต่ถึงยังไงเย่เชียนก็จะทำเช่นนี้อยู่แล้วและถึงแม้ว่าจุดประสงค์มันจะแตกต่างกันเล็กน้อยก็ตามทว่าขั้นตอนและวิธีการต่างๆ นั้นมันก็อาจจะไปในทิศทางเดียวกันและมีเป้าหมายเดียวกันเพียงแต่มาในรูปแบบที่แตกต่างกันเพียงเท่านั้น

“ใครคือผู้ดูแลภารกิจในครั้งนี้ครับ?” เย่เชียนถาม “ผมจำเป็นที่จะต้องคุ้นเคยกับเขาก่อนน่ะ..ผมไม่ชอบร่วมมือกับคนแปลกหน้าและผมก็ไม่ไว้ใจคนแปลกหน้าด้วย”

เมื่อได้ยินสิ่งที่เย่เชียนพูดหูวหนานเจียนก็คิดเช่นนั้นเหมือนกันหลังจากนั้นเขาก็หัวเราะและพูดว่า “ผู้ดูแลโดยตรงของคุณก็คือผู้อำนวยการหวงฟู่เอง..คุณสามารถรายงานสิ่งต่างๆ กับเขาได้โดยตรงในทุกๆ เรื่อง..ซึ่งภารกิจของคุณนั้นไม่ได้ถูกเปิดเผย..มันจะถูกจัดให้เป็นความลับระดับสูงของประเทศและไม่มีใครรู้เรื่องนี้เลยนอกจากผู้นำระดับสูงของเราแค่ไม่กี่คนเท่านั้น”

เย่เชียนก็ถอนหายใจและพูดว่า “นั่นก็หมายความว่าถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับผมประเทศก็จะไม่สามารถเข้ามาแทรกแซงได้เลยใช่มั้ย?”

“ใช่! ..อะไรก็ตามทุกอย่างที่จะเกิดขึ้นในไต้หวันนั้นมันจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเราใดๆ ทั้งสิ้น” หูวหนานเจียนพูดต่อ “คุณก็รู้หนิว่าถ้าหากเรื่องนี้แพร่กระจายออกไปมันจะก่อให้เกิดผลกระทบในระดับนานาชาติอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย..เพราะงั้นเราต้องพิจารณาแบบนี้กัน..ยังไงก็เถอะถ้ามีอะไรเกิดขึ้นก็ปรึกษาผู้อำนวยการหวงฟู่ได้เลย..เขาจะคอยช่วยเหลือคุณเอง”

หวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ยิ้มและพูดว่า “ไอ้หนู! ..ยินดีด้วยกับการร่วมมือกันในครั้งนี้!”

เย่เชียนก็เหลือบมองเขาและพูดว่า “ผมไม่เคยยินดีเลยที่ได้ร่วมงานกับปู่..ผมต้องทนทุกข์ทรมานตั้งกี่ครั้งแล้ว?”

“ความทุกข์ความทรมานมันเป็นดั่งพรที่มอบประสบการณ์ชีวิตให้..และครั้งนี้มันก็เป็นเกียรติอันสูงส่งของเอ็งที่ได้รับใช้ประเทศชาติ” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่ดูจริงใจและเป็นมิตรบนใบหน้าของเขา

เย่เชียนก็ฉีกยิ้มเพราะถึงยังไงแล้วเขาก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธอะไรได้อยู่ดี ดังนั้นเขาจึงพูดว่า “ถ้างั้นผมก็มีเงื่อนไขอยู่..และก็ปู่ก็ต้องสัญญากับผมก่อน”

“คุณพูดมาได้เลย..เงื่อนไขอะไรหรือ? ..ตราบเท่าที่มันเป็นสิ่งที่ประเทศชาติสามารถตอบแทนได้ล่ะก็..พวกเราก็ยินดี” หูวหนานเจียนพูด

“ต้องได้อยู่แล้ว!” เย่เชียนพูด “คำขอของผมน่ะง่ายมาก..ผมเชื่อว่าท่านรองนายกรัฐมนตรีหูวน่าจะรู้จักอดีตผู้นำของกองกำลังทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าของเรา..กัปตันเทียนเฟิง! ..ซึ่งเขานั้นเคยเป็นสมาชิกของหน่วยรบพิเศษเขี้ยวหมาป่าแห่งกองทัพจีน..และถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดก็ตามแต่ถึงยังไงผมก็รู้ว่าความปรารถนาที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาก็คือการที่ใครสักคนสามารถฝังเถ้าถ่านเถ้าธุลีของเขาเอาไว้ในสุสานแห่งผู้พลีชีพและผู้เสียสละแห่งชาติได้..เพราะงั้นผมก็หวังว่าพงกคุณจะช่วยให้เขาสมหวังในความปรารถนานี้ได้นะครับ”

หูวหนานเจียนก็ถึงกับผงะไปครู่หนึ่งจากนั้นเขาก็ตอบว่า “ไม่มีปัญหาๆ ..เราสัญญาเรื่องนี้กับคุณเลย..เพราะเทียนเฟิงน่ะก็เป็นเหมือนกับเสาหลักของประเทศของเรามาตลอด..ดังนั้นเรื่องนี้พวกเราก็ยินดีอย่างยิ่ง!”

“นอกจากนี้ยังมีคนรักของกัปตันของผมด้วย..ซึ่งเธอก็ต้องถูกฝังเอาไว้กับเขา..เพราะพวกเขาเคยอยู่ร่วมกันดังนั้นถ้าพวกเขาตายก็ต้องตายด้วยกัน..และพวกเขาก็ต้องอยู่ร่วมสุสานเดียวกัน..ผมไม่อยากให้พวกเขาต้องแยกจากกันอีกต่อไปแล้ว!” เย่เชียนพูดอย่างจริงจัง

“คนรักของเทียนเฟิง?” หูวหนานเจียนถามด้วยความประหลาดใจ

“มารุยาม่า..มิซูกิ..เธอเป็นหนึ่งในผู้ก่อตั้งกองกำลังทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าของเรา..และผมก็คิดว่าเพื่อเป็นการไม่สร้างความเดือดร้อนโดยไม่จำเป็นและสร้างความร้าวฉานให้กับประเทศ..ดังนั้นผมก็จะเปลี่ยนชื่อของเธอเป็นเทียนเหม่ยเยว่เหมือนที่กัปตันเคยเรียกเธอ..ซึ่งนี่ก็คงจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุดเช่นกัน” เย่เชียนพูดต่อ “นี่เป็นคำขออย่างเดียวของผม! ..ถ้าหากประเทศไม่เห็นด้วยล่ะก็..ผมก็ไม่สามารถยอมรับงานนี้ได้..ผมต้องขอโทษท่านรองนายกรัฐมนตรีหูวด้วยครับ..ถ้าสิ่งที่ผมขอมันมากเกินไป..แต่ถึงยังไงเรื่องนี้ก็เป็นคำขอเดียวของผม..และเป็นสิ่งที่ผมพยายามที่จะทำมาตลอดเช่นกัน”

หูวหนานเจียนกับหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็มองหน้ากันและหลังจากนั้นหูวหนานเจียนก็พยักหน้าและพูดว่า “ไม่มีปัญหา! ..เรื่องนี้เราสัญญากับคุณเลย..แล้วคุณต้องการอะไรอีกหรือเปล่า?”

.

.

.

.

.

.

.