ตอนที่ 60 กองทัพหญิงร่ายรําแอปเปิลน้อย

 

หลังจากทั้งสามคนในทีมสีเขียวร้องเพลงจบแล้วพวกเขาก็เริ่มคุยกันเกี่ยวกับเกม

 

“เรามีเจ็ดเหรียญ” เติ้งเขาเริ่มเทศน์อย่างเหมาะสมแต่ละคนสวมแว่นกันแดด

 

“มี 3 R” หวังจู่หลานยิ้ม

 

“ ยังเหลืออีก” เจิ้งข่ายพูดในที่สุด

 

“เหลืออีกนี่หมายความว่าอย่างไง ฮ่าฮ่า” เจิ้งขายหัวเราะ

 

“ยังมีจะจําผิดอีก” เติ้งเขาพูดต่อด้วยรอยยิ้ม ความสงสัยและความสับสนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของทั้งสามคน พวกเขาสูญเสียความสามารถในการจัดการจริงๆ เพราะพวกเขาไม่รู้กฎของเกมที่จะเล่นล่วงหน้า

 

ในรถของทีมสีน้ําเงินหลี่เฉิน เฉินเฮ่อและซ่งเจียนั่งคุยกันอยู่

 

“พี่เห็น Mei” และ Hou” หรือเปล่า? ” เฉินเฮ่อถามหลีเฉิน

 

หลีเฉินเหลือบมองเฉินเฮ่อและซึ่ง

 

“ 4 5 9 เหรียญ” หลี่เฉินยังคงคํานวณที่ละใบไม่ได้สนใจคําถามเฉินเฮ่อ

 

“มันไม่มีประโยชน์เฮ้” หลี่เฉินถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

 

“ฮ่าฮ่าฮ่า … ใช่เลย” ซ่งเจียแสยะยิ้มเล็กน้อยบนแก้มสวยของเธอ

 

“ดีครับซ่งเจียคุณมีแฟนหรือยัง?” เฉินเฮ่อถามในเวลานี้

 

“ไม่นะ มีอะไรเหรอ?” ซ่งเจียถามด้วยรอยยิ้ม

 

“อา! นายคิดจะทําไรหน่ะ ร้ายกาจนักน้า” ลี่เฉินยิ้มชี้ไปทางเฉินเฮ่อและพูดติดตลก

 

“ฉันจะคิดอะไรล่ะ ฉันแค่ถามตามประสาเรายังโสด ฉันถามไม่ได้เหรอ” เฉินเฮ่อตอบด้วยรอย

 

“ใช่ไอ้น้องชาย ก็นายหย่าแล้ว” หลี่เฉินปรารภด้วยความเคือง

 

“เรามาคุยเข้าเรื่องกันเถอะค่ะ ฉันมาที่นี่เป็นครั้งแรกและก็ไม่คุ้นเคยกับนักวิ่งมากนัก วันนี้ฉันต้องพึ่งพาพวกคุณสองคนนะคะ” ซ่งเจียเริ่มเบี่ยงเบนความสนใจ เธอไม่อยากพูดถึงเรื่องส่วนตัวของเธอ

 

“เอ่อ…ใช่” ทั้งสามคนยังคงถกเถียงกัน

 

เติ้งเขาในรถของทีมสีเขียวตอนนี้เริ่มวิเคราะห์ต่อไป

 

“ฮ่งเจียดูเหมือนความงามที่ทรงพลังมาก เธอดูอึดถึกทนมาก” “เบบี้ก็ทนเหมือนกัน ไม่ใช่หรอ?” หวังจู่หลานเตือนเติ้งเขาที่อยู่ข้างๆเขา

 

“ใช่แต่ซ่งเจียดูจะแข็งแรงกว่า”

 

“นอกจากนี้ยังมีโอดี้ผู้มาใหม่ โอดี้ดูเหมือนจะไม่รีรอเลย เขาทําได้ดีในซีซั่นแรก” หวังจู่หลานยังคงเตือนทุกคนอย่างจริงจัง

 

“ซ่งเจียและเบบี้สวยมากทั้งคู่เป็นผู้หญิงประเภททึกๆ” เติ้งเขาเริ่มถอนหายใจ การแสดงออกที่น่าเกรงขามปรากฏบนใบหน้าของพวกเขาทั้งสามคน

 

ในรถของทีมสีน้ําเงิน เฉินเฮ่อมองไปที่ซ่งเจีย : ”ซ่งเจียอันที่จริงวันนี้ทีมของเราขึ้นอยู่กับคุณเลยนะ ถ้าหวังจะชนะ”

 

“ใช่ เฉินเฮ่อพูดถูก เขากับฉันต่างคุ้นเคยกับทีมกันมากเกินไป และไม่สามารถชนะได้เลย” ลี่เฉินเริ่มยืนยันคําพูดของเฉินเฮ่อ

 

“ไม่เอาน่า ฮิฮิ ฉันไม่รู้อะไรเลย อย่าทําแบบนี้พวกคุณเป็นผู้ชายนะ และพวกคุณต้องเป็นทัพหน้า” ซ่งเจียกลัวนิดหน่อยพลางตอบทั้งสองคนด้วยรอยยิ้มประหลาดใจ

 

หลังจากผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมงในที่สุดทีมรายการก็มาถึง Xixi Paradise Shopping Street นี่เป็นจุดที่สองของสถานที่บันทึกรายการของตอนนี้

 

ทันทีที่สมาชิกทีมรันนิ่งแมนและแขกรับเชิญมาถึงที่นี่ ทุกคนก็ตกตะลึงผู้หญิงทุกคนในเสื้อยืดสีเหลืองเริ่มวิ่งมาจัดแถวกันจํานวนไม่ต่ํากว่าร้อยคนแน่นอน

 

เมื่อเห็นกองทัพสตรีจํานวนมากทุกคนก็ถึงกับเหวอไปเลย

 

“ว้าว…”

 

“ว้าว…”

 

“ ว้าว .. คนเยอะ…” ทุกคนถอนหายใจ

 

“ทีมสีเหลือง …” ลู่เฟยก็ถอนหายใจเขาไม่คาดคิดว่าจะมีกองทัพหญิงจํานวนมากขนาดนี้ พวกเธอหลายคนก็ดูดีมากพวกเขาทั้งหมดเป็นผู้หญิงที่สวยงาม ถึงสาวๆบางคนจะดูอวบอ้วนไปบ้าง แต่หน้าตาแต่ละคนก็สวยมาก

 

“มีทีมสีเหลืองมาได้ไง ทําไมต้องใส่รองเท้า?” เติ้งเขาก็เริ่มถามอย่างสงสัย

 

“ว้าว

 

สวยมากมาย” เบบี้ยังกล่าวด้วยความประหลาดใจ

 

สาวงามกว่าหนึ่งร้อยคนที่เรียงรายและยืนอย่างเรียบร้อยยืนอยู่หน้าทีมรันนิ่งแมนพวกเขาจะทําอย่างไร? ทุกคนมีข้อสงสัยบางอย่าง

 

“สวัสดีฮะ สวัสดี” ลู่เฟยโบกมือให้ทุกคน

 

“พวกคุณจะเล่นยิมนาสติกใช่ไหม?” ซ่งเจียมองไปที่ทหารหญิงหลายคนและถาม

 

“เต้นเป็นสี่เหลี่ยมเหรอ” เจิ้งข่ายถาม

 

“มันคือตลกขั้นเทพ “แอปเปิ้ลน้อย” หรือเปล่า?” โอดี้ยังถามเสียงดังในเวลานี้ ในโลกคู่ขนานนี้ “แอปเปิ้ลน้อย” ก็ได้รับความนิยมมากเช่นกัน

 

แน่นอนว่าเพลง “แอปเปิ้ลน้อย” ดังขึ้นทันทีหลังจากที่คําพูดของ โอดี้จบลง

 

“ว้าว เอาจริงดิ” โอดี้ถอนหายใจเขาประทับใจในความฉลาดของตัวเอง เพลงนี้ของพี่ตะเกียบกลายเป็นเพลงตลกขั้นเทพมานานแล้ว และมีทีมงานเต้นเพลงนี้ในแต่ละตาราง

 

ทีมรันนิ่งแมนแสดงให้เห็นถึงความประหลาดใจบางอย่างและทุกคนต่างก็ชื่นชมโอดี้สําหรับความฉลาด(เดาแม่น)ของเขา

 

ในขณะนี้ทีมสีเหลืองสาวงามกว่าหนึ่งร้อยคนเริ่มเต้นแอปเปิ้ลน้อยพร้อมกัน

 

ด้วยเสียงเพลงผู้หญิงกว่าหนึ่งร้อยคนจากทีมสีเหลืองเต้นเพลง “แอปเปิ้ลน้อย” ฉากนี้ช่างดูอลังการณ์มากจนทําให้ทุกคนตาสว่างและทั้งหมดนี้สร้างขึ้นโดยกลุ่มสาวงาม โดยปกติแล้วเป็นสาวงามในวัยยี่สิบ พวกเขาทั้งหมดเป็นสาวที่ทีมการแสดงคัดเลือกจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ใช่ ทั้งหมดเป็นนักศึกษาหญิง

 

ฉันลงมือเพาะปลูกเมล็ดพันธุ์

 

และแล้วก็ถึงวันที่มันออกผล

 

วันนี้เป็นวันสําคัญ

 

เด็ดดาวนั้นมาให้เธอ

 

คว้าดวงจันทร์มอบให้เธอ

 

เบิกฟ้าทุกวัน ขอแสงตะวันสาดส่องส่งเสริมเธอ

 

ขอเป็นดั่งเปลวเทียนจุดตัวเอง เพียงเพื่อส่องแสงให้เธอ

 

ทั้งหมดชีวิตอุทิศให้เธอ แค่ให้เธอพึงพอใจ

 

เธอทําให้ทุกวันพรุ่งนี้ของฉัน

แปรเปลี่ยนเป็นวันที่เต็มไปด้วยความหมาย

 

ชีวิตแสนสั้นแต่รักของฉันนิรันดร์ ไม่มีวันเสื่อมคลาย

 

เธอผู้เป็นดังแอปเปิ้ลน้อยของฉัน

 

รักที่ให้กันเท่าไรก็ไม่พอ

 

ใบหน้าแดงฉานนั้นทําฉันอบอุ่นในหัวใจ

 

“ว้าว … เยี่ยมเลย …. เยี่ยมมาก …” ลู่เฟยปรบมือด้าสุดๆ

 

“คนนิสัยไม่ดี ตานายแทบจะหลุดออกจากเบ้าแล้วนะ” เบบี้จ้องเขม็งไปที่ลู่เฟย จากนั้นเธอก็ปิดตาของลู่เฟย (โด่ว หึงอ่ะดิ)

 

อีกด้านหนึ่งเจ๋งข่าย เติ้งเชา หลี่เฉิน เฉินเฮ่อและหวังจู่หลานก็มองพวกเธอด้วยความตะลึงส่วนโอดี้และซ่งเจียก็ยิ้ม

 

จุดประสงค์ของสาวงามกว่าร้อยคนจากทีมสีเหลืองคืออะไร? ทุกคนค่อยๆเริ่มคิดถึงประเด็นนี้

 

เพลงของ “แอปเปิ้ลน้อย” ค่อยๆจบลง ความงามของทีมสีเหลืองมากกว่าหนึ่งร้อยคนก็เริ่มหยุดเต้นกัน

 

“ทุกคนเตรียมสวมหมวก” ผู้กํากับหยิบโทรโข่งและเริ่มสั่งการกองทัพสตรีร้อยคนเสียงดัง

 

“คุณกําลังทําอะไรน่ะ” เครื่องหมายคําถามขนาดใหญ่ปรากฏบนใบหน้าของหวังจู่หลาน

 

สมาชิกของทีมรันนิ่งแมนล้วนแสดงให้เห็นถึงบรรยากาศที่อึมครึมมาก ท่ามกลางบรรยากาศที่ตึงเครียดเริ่มแทรกซึมไปทั่วทุกมุม

 

“สวมหมวก …”

 

ในตอนนี้สาวงามกว่าหนึ่งร้อยคนหยิบหมวกข้างๆ กันขึ้นมาสวมบนหัวของพวกเขาปรากฏว่าหมวกเป็นลวดลายไพ่นกกระจอกทั้งหมด

 

“ ฉันเวียนหัวหมดแล้ว” เจิ้งข่ายเริ่มถอนหายใจ

 

เบบี้หัวเราะ แม้แต่ซ่งเจียก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ ทุกคนดูจะวุ่นวายกันนิดหน่อย ปรากฏว่ามีไพ่นกกระจอกอยู่บนหมวก

 

“มันคือการ์ด R ทั้งหมด” ลู่เฟยถอนหายใจชี้ไปที่สมาชิกหญิงของทีมสีเหลืองตรงหน้า

 

ขั้นตอนต่อไปคือ ให้พวกเขาเล่นเกมท้าทาย ไฟ R รักกําจัด! มันคือการหาไพ่ R

 

กติกาคือ มีสมาชิกในทีม 1 คน ขึ้นไปด้านบน ในขณะที่สมาชิกที่เหลือในทีมจะอยู่ด้านล่าง เพื่อหาไพ่ แล้วกรรมการจะเลือกไพ่ R ให้คนด้านบนหา แล้วบอกตําแหน่งของไฟให้กับ 2 คนด้านล่าง เมื่อพบแล้วต้องนําผู้หญิงคนนั้นไปยังตําแหน่งที่กําหนด แล้วหมุน 3 รอบ เสร็จก็ตระโกน “เพิ่ง” เพื่อกําจัด

 

แต่ละทีมมีเวลา 2 นาที มิฉะนั้นลูกโป่งที่อยู่เหนือหัวของคนที่อยู่ด้านบนจะระเบิด ทีมที่มีเวลาเหลือ กับกําจัดออกไปได้มากที่สุดจะเป็นผู้ชนะ

 

ผู้กํากับเริ่มมองไปทางทีมทั้งสาม เขาก็สั่งเสียงดัง : “เลือกหนึ่งคนให้แต่ละทีมของคุณเป็นผู้บัญชาการ”

 

เฉินเฮ่อแห่งทีมสีน้ําเงินอาสายกมือขึ้นเป็นผู้บัญชาการทีมของพวกเขา

 

“ คุณสายตาดีใช่ไหม?” ซ่งเจียถามด้วยรอยยิ้ม

 

“แน่นอน”

 

“นายแน่ใจนะว่ามันจะได้ผล” หลี่เฉินถามอย่างสงสัย

 

“มันต้องแจ่มมาก เชื่อฉันสิ” เฉินเฮ่อแตะแว่นกันแดดของเขา จากนั้นเขาก็ถอดแว่นกันแดดออกมาเก๊กขรึม

 

“ลืมตาของนายให้ขึ้นก่อนเหอะ และทํางานให้หนักขึ้น” หลี่เฉินกํากับเฉินเฮ่อด้วยรอยยิ้ม เห็นได้ชัดว่าเขาบูลลี่ตาของเฉินเฮ่อมันเล็กไป

 

“ ให้ตายเถอะพี่เฉิน พี่

 

” เฉินเฮ่อยิ้มสู้กับหลี่เฉิน ทั้งสองคนเล่นกันไปซักพัก

 

เบบี้และคนอื่นๆ หัวเราะนี่ขนาดมาจากทีมเดียวกันนะเนี่ย? ตีกันซะงั้น

 

ทีมสีน้ําเงินกลายเป็นทีมแรกที่ท้าทายเกมนี้ ผู้บัญชาการเฉินเฮ่อก็เริ่มเดินไปที่หอคอยสูง

 

“จะมีใครเหมือนเรา ฉันสามารถดูไพ่ R ทั้งหมดได้ในพริบตา” เฉินเฮ่อ คนหลงตัวเองพูดกับเลนส์ของตากล้อง

 

สมาชิกทีมสีน้ําเงินอีกสองคนเริ่มเตรียมตัวซ่งเจียและหลี่เฉินถอดรองเท้า จากนั้นพวกเขาก็ต้องก้าวขึ้นไปบนกระดานนวดเท้าในอีกสักพัก

 

“อ้ากกก.” ลี่เฉินร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดที่เสียดแทงหัวใจมันเจ็บปวดทันทีที่เหยียบมัน

 

หลี่เฉินกับซ่งเจียเดินขึ้นไปแล้วและรอให้เกมเริ่ม

 

แต่กลายเป็นว่าซ่งเจียเดินเข้ามาหน้ายิ้มๆ แล้วก็เต้นแท็ปบนแผ่นนวดเท้าซะอย่างนั้น เธอดูร่าเริงมาก การกระทําของเธอทําให้คนอื่นๆพากันเงิบบวกกับอิจฉาไปในทันที

 

“My God?” หลี่เฉินอุทานด้วยความประหลาดใจ เขาเพิ่งเห็นซ่งเจียเต้นแท็ปบนแผ่นนวดเท้า ทําเอาเขาเป็นไอ้โง่ไปเลย

 

“เห็นป่าว? ซ่งเจียยังเต้นบนแผ่นนวดเท้าได้สบายมาก แถมเต้นได้ดีมากด้วย” ลู่เฟยเริ่มถอนหายใจจากด้านหลัง

 

“จริงเหรอ นายอยากให้ฉันเต้นให้ดูไหม” เบบี้ถามลู่เฟยด้วยรอยยิ้มที่ด้านข้าง

 

“ดีเลยๆ” ลู่เฟยยิ้มและพยักหน้า เขาไม่คาดคิดว่าเบบี้จะถามตัวเองในครั้งนี้

 

การเต้นรําของซ่งเจี๊ยดําเนินต่อไปและหลี่เฉินก็ยิ่งงงงวย: “ว้าว ซ่งเจีย คุณไม่ปวดเลยเหรอ? คุณเหมาะกับการเล่นแผ่นนวดเท้านี่มากเกินไปแล้ว” หลี่เฉินยังคงถอนหายใจ

 

ซ่งเจียเพิ่งเริ่มหยุดพร้อมกับรอยยิ้มที่สวยงามบนใบหน้าของเธอ

 

“ แค่เปลี่ยนเท้าก็เจ็บเจียนตาย” หลี่เฉินถอนหายใจ

 

“ฮ่าฮ่า มองมาที่ฉันนี่” ซ่งเจียยิ้มจากนั้นเธอก็เต้นด้วยเท้าข้างเดียว