นิยาย รันนิ่งแมนกับระบบครองโลก : Running M…

ตอนที่ 67 การล่มสลายของเฉินเฮ่อ

“อยู่ทางซ้ายอีกนิด สูงขึ้นอีกหน่อย” เฉินเฮ่อยังคงกํากับต่อไปอารมณ์ของ เขาดูเหมือนจะพุ่งสูงขึ้น

“เฮ้ ผมบอกให้พี่เอาสูงขึ้น พี่จะเอาลงทําไม้ เฮ้อออ…” เฉินเฮ่อถามลี่เฉินด้วยการถอนหายใจเซ็งๆแบบฮาๆ

ในเวลานี้ มวลน้ําจํานวนมากได้พ่นลงบนเส้นผมของซ่งเจียอย่างต่อเนื่องและผมที่สวยงามก็ดูเปล่งประกายไปซะหมด

“ฮ่าฮ่าดูเจ๊ฮ่งเจียตอนนี้ดู ไม่สวยเหรอ” ลู่เฟยถามพลางหัวเราะเบาๆกับเบบี้และโอดี้ที่อยู่ข้างๆเขา

“สวยมาก ทําไม? หัวใจนายสั่นไหวหรอ” เบบี้ถามด้วยรอยยิ้ม

“พรูดดด …” ลู่เฟยอยากตาย.. หัวใจฉัน

“ก็นะ หัวใจของฉันมันก็สั่นไหวจริงแหละ” แล้วลู่เฟยก็ยิ้มให้อย่างมีเลศนัย
“หัวใจของฉันก็เต้นแรงเหมือนกัน ว้าว! ช่างเหมือนดอกบัวที่แตะผิวน้ํา อ้า าา” เติ้งเชาแห่งทีมสีเขียวเริ่มอุทาน ปรากฎว่าตอนนี้ผมของซ่งเจียมีน้ําไหลผ่าน แลดูเหมือนว่าเธอจะเซ็กซี่มาก เหมือนเพิ่งอาบน้ํามา

“เซ็กซี่จัง” หวังจู่หลานยังอุทาน

“พวกนายแต่งงานแล้วนะ ยังจะกล้าชมสาวงามที่ไหนอีก” เจิ้งข่ายยิ้มและเตีอนสติหวังจู่หลาน

หลี่เฉินยังคงเทน้ําไปเรื่อยๆ แต่เขาเสียเวลาไปมาก เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่ได้เล็งไปที่แก้วบนหัวของซ่งเจีย

ระยะทางที่ไกลที่สุดในโลกคือสิ่งนี้

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ.”

“ฮ่า ๆ ๆ ทําได้ไหมพี่เฉิน”

ทุกคนหัวเราะ

“ไปขวาขึ้นไปอีกที พี่เฉิน พี่ช่วยฉันหน่อยได้ม้ายยย” เฉินเฮ่อกําลังจะทรุด]ง เขาไม่สามารถแตะกาน้ําชาได้ เขาทําได้เพียงคอยกํากับตามกฎของเกมจากด้านข้าง แต่หลี่เฉินก็ไม่ได้เล็งกาน้ําชาไปที่แก้วเลย..

หลี่เฉินยังคงควบคุมกาน้ําชาที่เดิมต่อไป แต่ก็ไม่สําเร็จเฉินเฮ่อแทบทรุดจริงๆแล้ว เขาเข้าหาเฉินและตะโกนดังข้างหู: “ไปทางขวา ทําไมพี่ไม่ฟัง พี่กระทิงดํา!!! ”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า … “ทุกคนเยาะเย้ยอย่างไร้ความปรานีอีกครั้ง ระหว่างดูโชว์ตลกของทั้งคู่

“เฉินเฮ่อ พี่ก็ไม่ต้องไปกํากับหลี่เฉิน พี่ไปกํากับซ่งเจียเลย” ลู่เฟยเตือนเฉินเฮ่อที่นั่น

“ถ้านายปล่อยให้น้ําหาแก้วนายรออยู่จนตายแหละ นายต้องปล่อยให้แก้ว เจอน้ํางี่เง่า แล้วก็อ้างว่าเป็นอัจฉริยะ

หุย ฉันล่ะเชื่อเลย” เจิ้งข่ายตีกระทบเฉินเฮ่อตรงนั้นเอง

“เออใช่ ที่ว่ามาก็มีเหตุผล” เฉินเฮ่อพึมพําอย่างเชื่องช้า
ซ่งเจียเริ่มเอียงศีรษะของเธอในเวลานี้ เธอพยายามเอาแก้วขึ้นเหนือหัวเพื่อหา

เฉินเฮ่อย้ายตัวเองมาอยู่ด้านข้างซ่งเจีย ซึ่งเจียเป็นรุ่นพี่สาวของเฉินเฮ่อทุกคนรู้ดี ดังนั้นความสัมพันธ์ระหว่างเฉินเฮ่อกับฮ่งเจียจึงไม่ธรรมดา

“รุ่นพี่ เอาขึ้นไปหน่อย” เฉินเฮ่อเริ่มออกคําสั่งซ่งเจียหลังจากฟังคําแนะนําของลู่เฟย

“โอเค”

ซึ่งเจียทําตาม แต่ใครจะรู้ว่าแม่มหลี่เฉินกําลังยุ่งกับการเทมั่วๆอีกครั้ง คราวนี้ เขาเริ่มแอคท่าทางถือกาน้ําชาแล้วแอ่นหลัง แม่มเอ๊ยยย…

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ…”

“ฮ่าฮ่าฮ่า …”

“พี่เฉิน พี่จะขยับทําแปะไว้” เฉินเฮ่อกําลังจะอาเจียนเป็นเลือดพวกเขาเสียเวลาที่นี่มากเกินไปแล้ว

หลี่เฉินไม่ได้หยุดโพสท่าเขายังคงแสร้งทําเป็นอยู่ที่นั่น

“เห้ยยยยย…” เฉินเฮ่อแทบคลั่ง

“อ่า…” ซึ่งเจียทรุดตัวลงพร้อมหัวเราะเสียงดังลั่น แทบจะทําน้ําในแก้วหก

“เริ่มใหม่ๆ”

“โอเค” หลี่เฉินเห็นด้วยและไม่กี่วินาทีต่อมา กาน้ําชาก็ชี้ไปที่ถ้วย
“ใช่แล้วอย่าขยับ พี่เฉินกับพี่สาวอย่าขยับ” เฉินเฮ่อสั่งอย่างประหม่านี่ไม่ใช่เรื่องง่ายจริงๆ เพราะทําได้แค่รอคอย

หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีในที่สุดน้ําในแก้วก็เกินเส้นสีแดง
“ดี พอแล้วๆ” ผู้กํากับเริ่มพูด และในที่สุดงานของซ่งเจียก็เสร็จสมบูรณ์

“ฉันจะรินน้ําให้แทน” เฉินเฮ่อเริ่มสวมหน้ากากปิดตาและหลี่เฉินก็วางกาน้ําชาลง

หลี่เฉินค่อยๆ นั่งบนเก้าอี้เฉินเฮ่อสวมผ้าปิดตาและหยิบกาน้ําชาคราวนี้เฉินเฮ่อหันไปรินน้ํา ซ่งเจียเริ่มออกคําสั่ง

“มาเร็วเข้าอย่าเสียเวลา” หลี่เฉินเดือนเฉินเฮ่ออย่างกังวล

“ไม่มีใครนําฉันแล้วรุ่นพี่ไปไหน?” เฉินเฮ่อกังวลและเขาพูดด้วยความเสียใจ ปรากฏว่าซ่งเจียอยู่ข้างสนามในเวลานี้พร้อมกับผมของเธอ เธอให้ความสําคัญกับภาพลักษณ์ที่สวยงามของเธอมาก

“ฮ่าฮ่าฮ่า … ” ทุกคนหัวเราะและลู่เฟยก็หัวเราะลั่นเหมือนกัน เขาคิดว่าเกมในรอบนี้ของทีมสีแดงน่าจะชนะ เพื่อที่เขาจะได้มีแต้มบ้าง