นิยาย รันนิ่งแมนกับระบบครองโลก : Running Man’…

ตอนที่ 75 เทพธิดาแห่งชาติล้มเหลว

“ไม่เป็นไร ฮ่าฮ่า ไม่ต้องกังวล เบบี้” ลู่เฟยยิ้มเมื่อเห็นว่าเบบี้ห่วงใยเขามากหัวใจของลู่เฟยก็ขยับขึ้นมาอีกเล็กน้อย

“ดีมาก ฮิฮิ” เบบี้ยิ้ม

“เป็นยังไงบ้างพี่เชา กล้าท้าไหม?” ลู่เฟยมองไปที่เติ้งเขาในเวลานี้

เติ้งเขานิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ในที่สุดก็ยิ้มออกมาอย่างเชื่องช้า : “นายมันสุดยอดมากฮ่าฮ่ามาเล่นเกมกันต่อเถอะตอนนี้ถึงตาของทีมสีน้ำเงินแล้ว”

เติ้งเขารีบเปลี่ยนเรื่อง

ผู้เล่นคนแรกที่ทีมสีน้ำเงินส่งไปโจมตีคือเฉินเฮ่อ และเฉินเฮ่อเริ่มไปที่จุดเริ่มต้นเพื่อเตรียมพร้อม

“ฉันขอมอบประสบการณ์ให้ทีมสีน้ำเงินได้ไหม? ตอนที่นายลงไป…” เติ้งเช่าเริ่มสอนประสบการณ์ของเขาเมื่อมาถึงตรงนี้ทุกคนก็เหงื่อแตก

“ฮ่าฮ่าฮ่า …” ซึ่งเจียหัวเราะ

“เก็บรักษาพลังเป็นก้อนไว้ก่อน แล้วค่อยปล่อยแบระออกมา..” เติ้งเขาวางแผนที่จะส่งต่อประสบการณ์ขณะที่ทําท่าทางต่อหน้าเฉินเฮ่อมันทําให้ทุกคนรอบข้างหัว
เราะ

“55 ไม่มีใครเขาฟังที่นายพูดหรอก” ซึ่งเจียผละมือออกแล้วเงยหน้าขึ้นเธอแค่อยากจะพูดว่า พระเจ้าช่วยฉันด้วย!

“ฮ่าฮ่าฮ่า … เจียเจีย…” เบบี้ยิ้มเดินมาหาซ่งเจียแห่งทีมสีน้ำเงินและตบบ่าเธอ

ในตอนนี้ลู่เฟยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเฟสแม่วทําไมเติ้งเข้าถึงกล้าหาญนักเขาไม่สนใจภาพลักษณ์ของเขาเลยหรือไง? แม้แต่เรื่องเหม็นๆก็สามารถพูดได้ฉันเดาว่ามันจะถูกตัดออกเมื่อรายการถูกออนแอร์จากนี้แน่ก็นี่มันน่าขยะแขยงเกิน

“เอาแบบนี้ เฉินเฮ่ออย่าเพิ่งไปก่อน ส่งผู้เล่นหญิงไปก่อน ให้ซ่งเจียก่อน” หลี่เฉินเริ่มกล่าวกับซึ่งเจีย

“อาทําไมอ่ะ?” ซึ่งเจียถามด้วยความตกใจทําอะไรไม่ถูกและประหม่าเล็กน้อยบนใบหน้าสวยของเธอ

“เพราะเธอแข็งแกร่งมาก” ลู่เฟยพูดขณะมองซ่งเจีย

“โอเค” ซึ่งเจียรู้สึกดีใจมากเมื่อได้ยินคําพูดของลู่เฟย ใครจะไม่อยากให้คนชมว่าตัวเองแข็งแกร่ง

ดังนั้นทีมสีน้ำเงินซ่งเจียจึงเป็นคนแรกที่เล่น ซึ่งเจียสาวแมนเริ่มเตรียมตัวในเส้นเริ่มต้น

“เอาเลย!!” หลี่เฉินแห่งทีมสีน้ำเงินโห่ร้อง

“เอาเลย” เฉินเฮ่อพูดเช่นกัน ใบหน้าของเฉินเฮ่อแสดงให้เห็นถึงความคาดหวังพวกเขาอยู่ภายใต้ความกดดันมากมาย โอดี้ทีมแรกลุ่มได้เก้าและเติ้งเชาของทีมสีเขียวล้มได้สิบก็ต้องความกดดันมากเป็นธรรมดา

“กวาดมันเหมือนไม้กวาดเล้ย” เติ้งเขากล่าวด้วยรอยยิ้ม
เสียงสัญญาณ “แต๊ดดด” ดังขึ้นซึ่งเจียสาวมั่นก็โจมตี
เธอส่งตัวไปบนรางและจากนั้นก็เลียนแบบเติ้งเช่าล้มลงบนรางและไถลลงมา

“ว้าว…..”

“ว้าว …” ทุกคนร้องลั่น

“ปังปังปัง … ” ซึ่งเขียกระแทกไฟ R และไพ่ R ก็ร่วงลงเรื่อย ๆ เธอเรียนรู้มาจากเติ้งเชาที่ฟาดมือเท้าไปเรื่อย แต่ผลที่ได้รับก็ไม่ดีนักซึ่งเจียตกลงไปในสระว่ายน้ำในที่สุดเธอล้มไฟ R ทั้งหมด 6 ใบ อาจเป็นเพราะตัวสไลเดอร์มันเริ่มฝืดแล้ว

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ …” ทุกคนหัวเราะ

ซึ่งเขียว่ายน้ำไปที่ด้านบนสุดของสระว่ายน้ำและเติ้งเขาพูดแซวทันทีที่เห็นซ่งเจียว่ายน้ำ

“เธอว่ายน้ำท่าหมาด้วย”

“ว้าว … 555” ทุกคนหัวเราะเมื่อได้ยินค่าว่า “ท่าหมา”

และเขาก็เจอค้อนจากฮ่งเจียไปวงใหญ่

“ว่ายน้ำท่านี้เหรอ” ซึ่งเจียทําอะไรไม่ถูก เธอเลยเปลี่ยนเป็นท่ากบ

ซึ่งเจียค่อยๆ มาที่ทีมและถอนหายใจ : “มันแย่มากๆ”

ทีมสีแดงเปิดเกมเล่นอีกครั้ง คราวนี้ทีมสีแดงส่งหยางยิ่ง

“มาเถอะเบบี้” ลู่เฟยมองหยางอิงจากด้านข้าง

“มาแล้ว” เบบี้พร้อมที่จะพุ่งไปข้างหน้าและเธอก็พร้อมที่จะโชว์ทักษะของเธอ

บรรยากาศของสมาชิกสามคนในทีมสีแดงเริ่มตึงเครียดและทุกคนต่างรอคอยการโชว์ของเบบี้

“เธอจะทําได้ไหม?” ลู่เฟยถามโอดิ์ด้วยสายตาของเขา

“ฉันก็ไม่รู้” โอดี้ตอบด้วยท่าทางประหม่า

“ฮะ … “เบบี้ถูกส่งเสียงออกมา ออร่าของเธอเต็มไปด้วยความยิ่งใหญ่

เบบี้กระโดดขึ้นไปบนสไลด์ทันที แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาทีทุกคนก็ตกตะลึง

หลังหัวเธอกระแทกพื้นเบาๆ

“ว้าว…” เสียงกวนประสาทดังขึ้น เกิดอะไรขึ้น? ทุกคนพบว่ามันเหลือเชื่อยิ่ง

ปรากฎว่าเบบี้ไม่ขยับ เมื่อเธอไถลไปครึ่งทาง ด้วยท่าทางของเติ้งเช้าและซ่งเจียแต่มันหยุดเคลื่อนไหว… หยุดลงจริงๆ ร่างกายของเธอหยุดกะทันหัน

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า … ” ทุกคนกรีดเสียงหัวเราะลั่น ในตอนนี้แม้แต่ลู่เฟยกับโอดี้ก็หัวเราะเช่นกัน พวกเขาหัวเราะอย่างช่วยไม่ได้เบบี้คนนี้เหลวเก่งเกินไปใช่ทุกคนแสดงความรู้สึกหมดหนทางและสังเวชใจกันทุกคน

เบบี้ยังไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะเจอแบบนี้ เธอก่าลังจะร้องไห้เมื่อเธอนอนอยู่บนสไลด์เดอร์และมันก็หยุดลงเธอจะไม่ตกใจได้ไงเธอทําอะไรไม่ถูกงั้นหรอ?

อันที่จริงถ้ามองดีๆ แล้ว สไลด์เดอร์มันเริ่มไม่ลื่นเหมือนตอนแรกๆ แล้ว บวกกับตัวเบบี้ก็เบามากดังนั้นเธอจึงถูกหยุดไว้แค่ครึ่งทาง ซึ่งเรื่องนี้ยังไม่มีใครสังเกตุเห็น…

เพื่อกระตุ้นให้ทุกคนที่ด้านหลังหยางยิ่งปรบมือพวกเขาหยุดหัวเราะ

“เบบี้ ไม่เป็นไรๆ กลับมาเถอะ” ลู่เฟยพูด

“ใช่ ไม่เป็นไรกลับมาได้แล้วเบบี้” เฉินเฮ่อทําตาม

เมื่อเห็นว่าเบบี้ไม่ได้เคลื่อนไหว ลู่เฟยจึงเดินเข้าไปหาเธอ แล้วลู่เฟยอุ้มร่างของหยางกิ่งไว้ในอ้อมแขนของเขาทันทีจากนั้นลู่เฟยจึงประคองกอดเบบี้แล้วเดินขึ้นไป

“อา … อา… อย่ากอดฉัน นี่ไม่นับนี้ ไม่นับนี้ ไม่ใช่ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของฉัน…”เบบี้ดิ้นในอ้อมแขนของลู่เฟยและเธอก็เริ่มทําตัวเหมือนเด็กทั้งใบหน้าเต็มไปด้วยการทําอะไรไม่ถูก

เบบี้เต็มไปด้วยความไม่เต็มใจเธอพูดต่อไปว่า “ไม่ไม่ไม่ไม่”

“ไม่เป็นไรเบบี้กลับมาเถอะ”

ลู่เฟยกอดเบบี้และเข้ามาในฝูงชนจากนั้นเขาก็วางร่างของหยางดิ่งลง

“ฮ่าฮ่าฮ่าตอนนี้ก็ถึงเวลาที่ทีมสีเขียวของเราจงดูเสือชีต้าเจ๋งข่ายของเรา” เสียงของเติ้งเช่าดังขึ้น