นิยาย รันนิ่งแมนกับระบบครองโลก : Running Man…

ตอนที่ 77 ลู่เฟยสร้างตํานาน

“ว้าว! หล่อจัง” ซึ่งเจียอุทาน

“ว้าว … เยี่ยมมาก” เบบี้ก็เริ่มอุทานและคนอื่นๆ ก็อุทานตามๆ กัน

เกิดอะไรขึ้นงั้นหรอ? ปรากฏว่าทันทีที่ลู่เฟยขึ้นสไลด์ขาข้างหนึ่งก็เหยียบสไลด์ไปส่วนขาอีกข้างเหยียดตรงขนานกับมือของเขากางออกขนานกันการกระทําทั้งหมดนั้นเร็วมาก แล้วก็มาถึงกองพินไฟ R ด้านล่าง(น่าจะเป็นทาสเก็ตน้ำแข็ง)

เมื่อลู่เฟยรีบลงไปครึ่งหนึ่งเขาก็เริ่มขยับขาที่ยกขึ้นทั้งตัว แล้วก็เริ่มหมุน 360 องศาอย่างรวดเร็วและร่างกายของเขาก็หมุนเหมือนจานบินมันเริ่มหมุนไปตั้งแต่กลางทางจนไปถึงพินไพ่เลย

“ว้าว … นี่มัน UFO ชัดๆ” เติ้งเขาแทบจะฉีแตกด้วยความตกใจ

หัวหน้ากากับเฉินซิงรู้สึกหวาดกลัวแล้วตอนนี้ นี่แม่มมีกลเม็ดมากมายที่ผู้ชายคนนี้ยังไม่ปล่อยออกมาใช่ไหม?

กรรมการยังคงปรบมือและสมาชิกของทีมรันนิ่งแมนก็เริ่มปรบมือดังลั่น

“ว้าว … สุดยอดเกินไปแล้ว” เบบี้ร้องลั่น

ไม่กี่วินาทีต่อมาร่างของ ลู่เฟย ก็เข้าใกลไพ่ R ร่างของเขาหมุนไปอย่างรวดเร็วขากวาดไปทั่วกองพินไฟ R ทั้งสิบใบถูกกระแทกกระเด็นตกลงไปในสระว่ายน้ำไม่เหลือบนสไลด์สักใบ แล้วลู่เฟยก็ตกลงไปในสระด้วยเช่นกัน

“ว้าว สไตค์แล้ว พวกนายเห็นไหมไฟ R ทั้งหมดกระเด็นออกไปนอกสระด้วยซ้ำ” เฉินเฮ่อปรบมือตื่นเต้น ออกท่าทางให้ทุกคนฟัง

“ใช่ มันสุดยอดมาก ฮ่าฮ่า ลู่เฟยนายสุดยอดมาก ฮ่าฮ่าฮ่า เรามีโฮมรันด้วย” โอดิ์พูดอย่างตื่นเต้น

“เด็กคนนี้ยอดเยี่ยมมาก ลู่เฟยฉันต้องชื่นชมเลย” เติ้งเช้าเริ่มถอนหายใจด้วยอารมณ์หดหู

“น่ากลัวจริงๆดุดันเกินไปแล้ว..” ซึ่งเจียยังกล่าวชื่นชม

ทุกคนตกตะลึงและเริ่มยกย่องลู่เฟย แล้วลู่เฟยค่อยๆ กลับมาที่ทีม

“อย่ารักพี่ชาย ฮ่าฮ่า” ลู่เฟยยิ้มในตอนนี้เขาไม่ได้คาดหวังว่าผลที่ได้ของเขาจะดีขนาดนี้

“ฮ่าฮ่า น่ากลัวมาก” เบบี้ให้ลู่เฟยกอด

“อย่าเพิ่งเหลิง อย่าลืมนะเบบี้ คะแนนของเธอเป็นศูนย์และมันก็ยังต่ากว่าฮ่าฮ่า … “เฉินเฮ่อบอกความจริงที่โหดร้าย

“อ้า พี่เฉินเฮ่อ พี่จงใจแกล้งฉัน” เบบี้รู้สึกหดหูใจในขณะนี้เธอรู้สึกเศร้ามากเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

“ฮ่าฮ่าฮ่า …”ทุกคนหัวเราะพร้อมกัน

“เอาล่ะพี่น้อง ตอนนี้ควรจะเป็นโบว์ลิ่งตัวจริงของพวกเราหวังจู่หลานเล่นแล้ว”เติ้งเช่าเริ่มมองไปที่หวังจู่หลาน

หวังจู่หลานมาที่พื้นที่เริ่มต้นเพื่อเตรียมความพร้อม

“จ่หลานฉันคาดหวังนายอยู่รู้ไหม” เติ้งเช่าพูดขณะมองไปที่หวังจู่หลานด้วยรอยยิ้ม

หวังจู่หลานมีขวัญกาลังใจสูงและยังคงชกอากาศฟิตปัง

“ปล่อยให้ฉันจัดการเถอะ”

หวังจู่หลานตัดสินใจใช้อาวุธลับเพื่อเอาชนะคะแนนให้กับทีมสีเขียวทีมสีเขียวจะชนะรอบนี้ได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับเขา ถ้าคุณเล่นไม่ดีคุณก็ได้แค่ที่สอง

หลังจากที่หวังจู่หลานหันหลังให้กับการโชว์ เขาก็คิดว่าฉันสร้างตํานานได้อย่างไรในความเป็นจริงลู่เฟยคนก่อนได้สร้างตํานานขึ้นมาเป็นของจริง

“ถึงเวลาแล้ว ที่จะเป็นสักขีพยานกับปาฏิหาริย์ เหล่าสหายข้า ทั้งทีมสีแดงและทีมสีน้ำเงินโปรดจงดูให้ชัดแจ้ง” เติ้งเซาโม้อย่างจริงจัง

“มีชัย” หวังจู่หลานแสร้งทําเป็นพูดโบราณและพูดประโยคนี้ทําให้หลี่เฉินกับเฉินเฮ่อหัวเราะ

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ”

ในที่สุดหวังซู่หลานผู้สง่างามก็ตะโกน: “สิบแปดฝ่ามือพิชิตมังกร!!” จากนั้นหวังจู่หลานก็รีบวิ่งไปที่สไลด์

“ย้าาาา … ” ในขณะที่ตะโกนใส่ปากของหวังจู่หลานอย่างต่อเนื่อง

“อหว้าววว …” เติ้งเชาเชียร์เสียงดัง

หวังจู่หลานยืนด้วยสองขาและเลื่อนลงไป

“ว้าว……”

“ว้าว.”เสียงกรีดร้องสร้างความตกใจ หวังจู่หลานก็ตะครุบผลักไฟ R ในไม่กี่วินาทีต่อมา

“ปังปังปัง …” ไพ่ R หล่นลงมาหนึ่งใบรวมเป็นเจ็ดใบ ในที่สุด หวังจู่หลานก็ตกลงไปในสระว่ายน้ำ

ทุกคนที่อยู่เบื้องหลังปรบมือ

“เยี่ยมมาก ดีมาก”

ตะโกนและยกย่องหวังจู่หลาน

หวังจู่หลานค่อยๆ กลับมาที่ทีมและสมาชิกคนสุดท้ายของทีมสีน้ำเงินคนสุดท้ายกําลังจะปรากฏตัว

ผู้เล่นคนสุดท้ายที่ปรากฏตัวคือ หลี่เฉินซึ่งเป็นคนสุดท้ายของทีมสีน้ำเงินหลี่เฉินเริ่มเทรันเวย์เลื่อนด้วยบัวรดน้ำก่อน

“หลี่เฉินอย่าล้มลงนะ พี่ต้องชนะ” เฉินเฮ่อเตือนหลี่เฉินจากด้านข้าง

“ฮ่าฮ่าฮ่า ฉันจะต้องชนะ” หลี่เฉินตอบด้วยรอยยิ้ม

“พญากระทิงดํา คุณต้องทํางานให้หนักนะ” ซึ่งเจียยังให้กําลังใจหลี่เฉิน

“ผ่อนคลายเถอะปล่อยให้ฉันจัดการ ชนะรอบนี้แน่นอน” หลี่เฉินตอบรับ

“เหมือนพวกเราขาดใครคนหนึ่งที่อยู่นอกเกม ไม่มีอะไรอีกแล้วหลี่เฉินพี่อยากดวลกับเขาหรือเปล่า?” เติ้งเขาถามด้วยรอยยิ้ม

“หยุด อย่ามาพูดเรื่องไร้สาระ ฉันไม่ทําแบบนั้นแน่” หลี่เฉินกระแทกบัวรดน้ำลงแต่บัวรดน้ำล้มลงและน้ำก็สาดเติ้งเขาไปทั่ว

“ฮ่าฮ่าฮ่า … สมควรแล้ว” ซึ่งเจียหัวเราะอย่างต่อเนื่อง

“ฮ่า ๆ ๆ ” คนอื่น ๆ ก็หัวเราะเช่นกัน ลู่เฟยอยู่กับเบบี้มาตลอดตอนนี้

“พี่ไม่ได้ชนะสองรอบแรก แล้วถ้าพี่ไม่ชนะอีกครั้ง พี่คงจะมีช่วงเวลาที่ยากลาบากแน่วันนี้น่ะ” ลู่เฟย เตือน หลี่เฉินที่อยู่ข้างๆ เขา

“เฮเฮ้ นี่เป็นรายการวาไรตี้นะ แล้วนายสนใจว่าจะชนะหรือแพ้ยังไงมิตรภาพต้องมาเป็นอันดับแรก การแข่งขันอันดับสอง”เจ๋งข่ายยิ้มแล้วกล่อมไปด้วยแน่นอนว่าเขาไม่ต้องการให้หลี่เฉินชนะในรอบนี้

“ใช่ นี่ไม่ใช่ทีมโอลิมปิกใช่มั้ยล่ะ?” หวังจู่หลานตามน้ำมาด้วยรอยยิ้ม

“ฉันไม่สนใจ แต่มันก็ไม่สมเหตุสมผลที่จะแพ้ตลอดเวลา ดังนั้นทีมสีน้ำเงินของเราจึงพร้อมที่จะชนะในรอบนี้”หลี่เฉินว่าท่าอย่างเขื่องโข

“ฮ่าฮ่าฮ่า … “ทุกคนหัวเราะหลังจากได้ยินค่าพูดของหลี่เฉิน

“ใช่พี่เฉิน เข้าท่ามาก” เฉินเฮ่อตอบด้วยรอยยิ้ม

“เอาล่ะ พญากระทิงดา ให้ฉันเป็นแรงบันดาลใจให้กับพละกําลังของพี่นะ” หวังจู่หลานกล่าวจากนั้นเขาก็หยิบเสื้อยืดสีขาวและแกว่งไปมาต่อหน้าหลี่เฉินเพื่อเตรียมพร้อมสําหรับการสู้วัวกระทิง แต่เขาแน่ใจหรอว่าจะใช้ผ้าขาวในการสู้วัวกระทิง?