เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ – บทที่ 211 ตัดขาดสัมพันธ์พ่อลูกกับคุณ
หนิงเส่าเฉินโบกๆ มือให้หลิวซู หลังจากประตูปิดลง ชูหยูจี้เดินไปสองสามก้าว อยู่ตรงหน้าหนิงเส่าเฉิน “ได้รับแล้วไม่ใช่เหรอ? ไม่เห็นคุณค่าแล้วใช่ไหม? หนิงเส่าเฉิน คุณลืมไปแล้วเหรอ ในตอนนั้นคุณทำอย่างไรจึงจะได้เธอมาในครอบครอง? ”
พูดแล้ว ก็ยกมือขึ้นจะต่อยหนิงเส่าเฉิน
แต่หนิงเส่าเฉินคว้ามือเขาไว้ “อย่าเพิ่งต่อย ก่อนจะต่อยฉัน คุณฟังฉันพูดสักสองสามคำก่อน”
สิบกว่านาทีต่อมา ชูหยูจี้ก็ขมวดคิ้ว พูดอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง : “ที่คุณพูด มันจริงเหรอ”
หนิงเส่าเฉินสูดลมหายใจ แล้วนำมือถือโยนไปตรงหน้าเขา “คุณมาทันเวลาพอดี คุณกับอ้ายหมี่ไปเถอะ ฉันเกรงว่านักข่าวเหล่านั้นจะทำร้ายเธอได้”
ชูหยูจี้ชี้ไปตรงหน้าเขา “คุณพูดความจริงมาดีกว่า มิเช่นนั้น แม้ว่าคุณจะเป็นพี่ชายลูกพี่ลูกน้องของฉัน ฉันก็จะปฏิบัติต่อคุณอย่างไม่เกรงใจเลย”
พูดจบ ก็สะบัดแขนเดินออกไป
“คุณเย่ คุณชายหนิงมีรักใหม่ คุณมีอะไรอยากจะพูดไหม? ”
“แล้วก็พ่ายแพ้ต่อคนที่มีปัจจัยที่เทียบไม่ได้เลยกับตนเอง คุณเย่ ในใจรู้สึกอย่างไรบ้าง? ”
“……”
คำถามของนักข่าวตรงไปตรงมาอย่างมาก
ใบหน้าเย่หลินมีรอยยิ้มโดยตลอด เธอมองกล้องอยู่นาน จึงค่อยๆ พูดออกมาสองสามคำว่า : “กาลเวลาพิสูจน์คน! ”
นักข่าวพวกนั้นงุนงงกับคำพูดของเธอ ยังอยากจะถามอะไร ชายคนหนึ่งสวมผ้าปิดปากเดินฝ่ากลุ่มคนมา ยื่นแขนยาวๆ มาดึงเย่หลิน “ไป ขึ้นรถก่อน”
“หยูจี้ คุณกลับมาทางด้านนี้ได้อย่างไร? ” นั่งอยู่บนรถ เย่หลินจัดแต่งผมของตนเอง เห็นว่าเป็นชูหยูจี้ก็โล่งอก
เห็นการแสดงออกของเธอไม่ได้เจ็บปวดทุกข์ทรมาน ชูหยูจี้ก็โล่งใจ นำผ้าปิดปากลง แล้วพยักๆ หน้ากับเธอ “ไม่เข้าใจคุณทั้งสองคนเลยจริงๆ ว่าท้ายที่สุดแล้วกำลังทรมานอะไรกันอยู่? ”
เย่หลินยิ้ม ไม่พูดอะไร
ถ้าความเจ็บปวดชั่วคราวสามารถแลกกับความสงบสุขชั่วชีวิตได้ เธอคิดว่ามันคุ้มค่ามาก
เมื่อชูหยูจี้ส่งเธอกลับไป หนิงเสี่ยวซีกับเย่เสี่ยวโม่ก็ยืนอยู่หน้าประตู
เห็นเธอลงจากรถ ทั้งสองคนก็วิ่งเข้ามา
เย่เสี่ยวโม่กอดเธอร้องไห้ไม่หยุด หนิงเสี่ยวซีก็สีหน้าหม่นหมอง กัดฟันแน่น ชั่วขณะก็พูดว่า : “แม่ พ่อทำแบบนี้กับคุณจริงๆ เหรอ? ”
เย่หลินไม่รู้จะอธิบายอย่างไร โอบกอดเย่เสี่ยวโม่ “เสี่ยวโม่ เสี่ยวซี เราเข้าไปก่อนแล้วค่อยคุยกันนะ”
ถึงอย่างไรหนิงเสี่ยวซีก็โตแล้ว ความเกี่ยวข้องของเธอกับเฉินเป้ยอีก็รู้แล้ว เธอแค่ให้ชูหยูจี้อธิบายกับเขาก็จะเข้าใจเอง
แต่เย่เสี่ยวโม่ทำได้ยาก เธอจะพูดอย่างไร เธอก็ฟังไม่เข้าใจ
ตอนกลางคืนหนิงเส่าเฉินกลับมา เย่เสี่ยวโม่ถือไม้กวาดเข้าไปตีหนิงเส่าเฉิน “คุณเป็นคนไม่ดี คุณเป็นคนเลว ฉันจะไม่เรียกคุณว่าพ่ออีก”
เห็นเย่หลินนั่งทานผลไม้ดูทีวีอยู่บนโซฟา ไม่ได้คิดจะช่วยเขาเลยแม้แต่น้อย หนิงเส่าเฉินอดไม่ได้ที่จะร้อนใจ “เสี่ยวโม่ คุณฟังพ่ออธิบายก่อน”
“ฉันไม่ฟัง ฉันไม่ฟัง ฉันจะบอกคุณไว้เลย หนิงเส่าเฉิน ถ้าคุณกล้ารังแกแม่ฉันอีก ฉันจะตัดขาดความสัมพันธ์พ่อลูกกับคุณ” พูดจบ ก็เดินไปข้างๆ เย่หลิน ถ้าหนิงเส่าเฉินกล้าเข้าใกล้ก็จะหยิบไม้กวาดตีเขา
หนิงเส่าเฉินกลัวว่าจะทำให้เธอเจ็บ ก็เลยไม่กล้าตอบโต้ ท่าทางนั้นที่ทั้งจนปัญญาทั้งน้อยใจ เย่หลินอดไม่ได้ที่จะปิดปากหัวเราะ
ตอนกลางคืน จนกระทั่งเย่เสี่ยวโม่หลับไป หนิงเส่าเฉินจึงเข้าไปในห้อง
ชี้ไปที่ใบหน้าที่หลับใหลของเย่เสี่ยวโม่ พูดอย่างเอาจริงเอาจัง : “หลังจากเลี้ยงดูแลจนถึงอายุ 18 ปีแล้ว ก็ให้เธอแต่งงานทันทีเลย ยัยหนูไร้เดียงสานี่ เวลาโมโหก็ไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น”
เย่หลินปิดปากหัวเราะตัวโยน แล้วพูดถากถางว่า : “ทำไมคืนนี้ ไม่ต้องอยู่กับเมียน้อยเหรอ? ”
หนิงเส่าเฉินโค้งตัวลง มือสองข้างประคองเธออยู่ “วันนี้ จะอยู่เป็นเพื่อนเมียหลวง”
เย่หลินชำเลืองมองเขา “หนิงเส่าเฉิน ถ้าหากอนาคตวันหนึ่งมันกลายเป็นเรื่องจริง ฉัน……”
สีหน้าชายหนุ่มเคร่งขรึม กล่าวอย่างจริงจังมากว่า: “ถ้ามีวันนั้น คุณตัดอวัยวะเพศของฉันทิ้งไปได้เลย ไม่ต้องสงสาร”
“ถ้ามีวันนั้นจริงๆ ฉันยังจะสงสารอีกเหรอ? ฉันจะสับให้เป็นชิ้นๆ เลย” เย่หลินมองค้อน
ชายหนุ่มพลิกตัวกดลงมาที่ร่างของเธอ ดึงมือของเธอลง “มา ลองสาธิตก่อน วิธีการตัดทำอย่างไร? ”
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ เสี่ยวโม่ยังอยู่ข้างๆ นะ” เย่หลินหน้าแดง
หนิงเส่าเฉินถอนหายใจ จูบเบาๆ ที่บนหน้าผากของเธอ คิดๆ แล้วกล่าวว่า “สองสามวันนี้ คุณก็อย่าเพิ่งไปบริษัท”
ุ
เย่หลินกระแอมเบาๆ “ไปเถอะ ฉันยิ่งน่าเวทนา เธอก็ยิ่งเชื่อ ไม่ใช่เหรอ? ”
ชายหนุ่มถูไถอยู่ในอ้อมกอดของเธอ “แต่ว่า ฉันเจ็บปวดใจ”
“อย่างนั้นคุณก็หาผู้ชายมาให้ฉันคนหนึ่งสิ? เย่หลินสายตาเป็นประกาย ในสายตาแสดงออกถึงความคาดหวัง
หนิงเส่าเฉินลุกขึ้นด้วยสีหน้าที่เย็นชา ไม่พูดจา หลังจากอุ้มเสี่ยวโม่กลับไปยังห้องของตนเอง พอกลับมา ก็เริ่มถอดเสื้อผ้าของตนเอง
แต่ก็ยังไม่พูดอะไร
ทำให้เย่หลินสับสนเล็กน้อย “เอ่อ คุณ…..”
ยังไม่ทันได้พูดจบ ร่างกายก็หนักอึ้ง “ดูท่า ฉันไม่ได้ทำให้คุณอิ่มอกอิ่มใจ คุณถึงได้คิดจะหาผู้ชายคนอื่น ใช่ไหม? ”
แสงในยามราตรีที่ค่อยๆ มืดมิด ความคลุมเครือก็ยิ่งเข้มขึ้น
ในที่สุดเมื่อเย่หลินสามารถหายใจได้ เธอจึงตวาดเบาๆ ว่า: “หนิงเส่าเฉิน ตัวคุณเองก็ไปมีความสัมพันธ์ลับๆ กับคนอื่นไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไม ฉันถึงจะทำไม่ได้? ”
ชายหนุ่มกล่าวกระซิบข้างๆ หูของเธอว่า: “อย่างนั้นคุณก็ลองดู ฉันก็อยากจะเห็นว่าผู้ชายคนไหนจะกล้า? ”
เช้าตรู่ เมื่อเย่หลินตื่น เย่เสี่ยวโม่ก็นอนเอนกายอยู่ข้างๆ เธอ เห็นเธอตื่นขึ้นมา ก็ทำหน้าตาดีใจ “แม่ คุณดูสิว่า ฉันปกป้องคุณได้ไหม? แค่มีฉันอยู่ พ่อฉันก็ไม่กล้ามานอนแล้ว”
เย่หลินขยับร่างกายที่อ่อนเพลียของตนเอง หัวเราะเหอะๆ เด็กน้อยเอ๊ย คุณไม่เคยได้ยินเหรอว่า ขิงยิ่งแก่ยิ่งเผ็ด?
จู่ๆ เย่หลินก็นึกอะไรขึ้นได้ ดันๆ เย่เสี่ยวโม่ “เสี่ยวโม่ คุณไปดูซิว่า คุณลุงไปแล้วหรือยัง? แม่มีเรื่องจะคุยกับเขา”
“เย่จึ นี่คุณจะทำอะไร? ” เกาไห่มองรูปภาพสิบกว่ารูปที่อยู่ตรงหน้า แล้วขมวดคิ้ว
เย่หลินลุกขึ้น เดินไปยังข้างๆ เขา “เหล่านี้ ล้วนเป็นผู้ที่ร่วมงานกับฉัน ฉันสืบถามมาแล้ว ล้วนไม่มีแฟน พี่ คุณลองดูสิว่า ชอบคนไหน? ฉันจะจัดการมาให้คุณ”
เย่เสี่ยวโม่ตาเป็นประกาย “ใช่แล้ว คุณลุง ที่บริษัทคุณมีคนหล่อๆ บ้างไหม หรือพวกคุณอาที่รวยๆ อะ แนะนำให้แม่ฉันสักคนหนึ่งได้ไหม? ”
หนิงเส่าเฉินกำลังลงบันได ได้ยินคำพูดของเย่เสี่ยวโม่ เท้าที่ก้าวเดินอยู่ก็ชะงัก ยังดีที่ไม่ล้มลงมา
เย่หลินและเกาไห่สบตากันแล้วหัวเราะ
เกาไห่หอมแก้มเย่เสี่ยวโม่เล็กน้อย “ได้ ลุงจะดูให้”
“พี่ คุณอย่าเปลี่ยนประเด็นสิ คุณรีบดูเร็วเข้า คนไหนดูแล้วเข้าตาบ้าง? ”
เกาไห่ยังไม่ทันดู หนิงเส่าเฉินก็กวาดสายตา ขมวดคิ้วเล็กน้อย “สาวที่เป็นที่นิยม! ”
เย่หลินเลิกคิ้วเล็กน้อย “ใช่ คุณชายหนิงคุณมีรสนิยม”
ชายหนุ่มฉีกยิ้ม โน้มตัวเข้าไปใกล้ กระซิบข้างหูเย่หลินว่า “เทียบกับคุณไม่ได้เลย”
เย่หลินทุบหน้าอกของเขาเล็กน้อย “รีบทานข้าวเช้าเถอะ เดี๋ยวต้องไปรับเมียน้อยของคุณไม่ใช่เหรอ? ”
แม่นมหลิวและลุงจางมองตากัน ไม่เข้าใจโดยสิ้นเชิงว่าตกลงนี่มันเกิดอะไรขึ้น
คอมเม้นต์