เธอจับมือของซูหย่าและถอนหายใจ “เซียวอู๋ ที่ถูกองค์กรก่อการร้ายที่ฆ่าครั้งนี้ มีอิทธิพลอย่างมากในต่างประเทศ ตอนนี้สำหรับเขายกเว้นภายในประเทศ ใครก็ตามที่รับช่วงมาก็เป็นเรื่องที่แก้ไขยาก รับมือยาก คนเหล่านั้น แน่นอนคือไม่กล้าที่จะต่อต้านกับประเทศโดยตรง แต่เป็นไปได้ที่จะต่อต้านกับบุคคล ถ้าเรายึดครองเซียวอู๋เราอาจทำให้ตระกูลซูถูกฆ่าได้ ”

ซูหย่าเปิดปากของเธอและไม่ได้ปิดเป็นเวลานาน บางทีชีวิตของเธออาจจะธรรมดาเกินไป เธอเติบโตขึ้นมาจากการที่พ่อแม่ของเธอปกป้องเธออย่างดี

สิ่งที่น่ารังเกียจที่สุดเกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่าความดีและความชั่วของเธอคือพวกอันธพาลที่เธอเห็นตอนที่เธอช่วยเล่อจยาที่แผงขายอาหาร นั่นคือด้านมืดที่สุดของสังคมที่เธอเคยเห็น

แต่ไม่เคยคิดเลยว่าได้ได้ยินคำนี้ ศัตรูของชาติความเกลียดชังของบ้าน จะถูกวางไว้ตรงหน้าเธอ

เธอรู้ความหมายที่แม่บอกเธอแล้ว เธอเข้าใจว่าแม่ของเธอต้องการจะบอกเธอว่าถ้าเธอยังไปยุ่งกับเซียวอู๋ก็เท่ากับนำ ครอบครัวตระกูลซูไปอยู่ในอันตรายด้วย

พ่อ แม่ พี่ชาย รักเธอมาตั้งแต่เด็ก ทำไมเธอถึงไร้ความรู้สึกเพียงเพื่อผู้ชายคนเดียวขนาดนี้?

อย่างไรก็ตามเซียวอู๋ก็เป็นพ่อของลูกของเธอ และเธอเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอรักในชีวิตของซูหย่า เธอยอมแพ้แล้วปล่อยมันไปได้อย่างไร?

เธอก้าวถอยหลัง นั่งบนโซฟา หยุดพูด แล้วเอามือปิดหน้าท้อง

ออกจากห้องไป เธอรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย และคนอื่นๆ ก็ไม่สามารถปลอบโยนเธอได้

ภายในเวลาไม่กี่วันมานี้อาการของเซียวอู๋ก็ยังเหมือนเดิม อาจเป็นเพราะโรงพยาบาลไม่มีประสบการณ์ในด้านนี้หลังจากปรึกษากับทุกคนแล้วเขาก็ถูกส่งไปยังเมือง H โรงพยาบาลจิตเวชที่ดีที่สุดและเครื่องอำนวยความสะดวกด้านฮาร์ดแวร์พร้อมแพทย์ที่ครบครันมากที่สุด

พ่อได้พยายามติดต่อเชื่อความสัมพันธ์มากมายเพื่อหาคนช่วยเหลือขอให้โรงพยาบาลรักษาเซียวอู๋ทางจิตใจให้ได้มากที่สุด

เมื่อซูหย่าได้ยินเรื่องนี้ เธอก็ยังไม่พูดอะไร

เธอดื้อรั้นไม่กลับไปที่เมือง C แต่เธอก็ไม่ไปหาเซียวอู๋เช่นกัน

ในวันคลอดครอบครัวซูได้มากันทุกคน เล่อจยาและปี๋ไคต่างก็มา แต่ไม่มีครอบครัวเซียว ไม่มีแม้แต่โทรศัพท์

ถ้าไม่ใช่เพราะวิดีโองานแต่งงานเธอยังเก็บมันไว้ เธอก็คงคิดว่าเธอไม่เคยแต่งงานกับครอบครัวเซียวมาก่อน

ผ่าคลอดต้องดมยาสลบ ฉีดยาชาไปเธอร้องไห้หนักมาก หมอตกใจ เลยถามเธอว่าเป็นอะไร? เจ็บมากไหม…

เธอส่ายหัว แต่เธอไม่สามารถพูดอะไรได้ในขณะนั้น

ปรากฏว่าโดนฉีดยาแบบนี้มันก็เป็นความรู้สึกเช่นนี้ เสี่ยวหวู่ของเธอคงรู้สึกมากว่านั้นหลายเท่า

เด็กน้อยเกิด เขาเป็นเด็กชาย น้ำหนัก 3.9 กิโล เขาดูเหมือนเซียวอู่ ไม่เหมือนเธอ เมื่อเห็น เธอทั้งร้องไห้และหัวเราะด้วยความปิติยินดี

ในการอยู่เดือน เธอดูแลตัวเองและกินเป็นอย่างดี ทำให้น้ำหนักขึ้น 5 กิโล ภายใน หนึ่งเดือน

แม่ซูมองมาที่เธอและมีความสุขมาก โดยคิดว่าเธอได้ปล่อยเซียวอู๋ไปหมดแล้ว และค่อยๆ หยุดนำข้อมูลของเซียวอู่กลับมา

เมื่อครบวันอยู่เดือน ซูหย่าบอกว่าเธอต้องการกลับไปที่เมืองC

ตอนนั่งบนเครื่องบินกลับไปที่เมือง C ไม่มีใครพูดถึงเซียวอู๋

กลับไปที่ เมืองC

ในเมืองซูหย่าค่อนข้างยุ่ง ไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลังทำอะไร

อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นรูปลักษณ์ที่ปั่นป่วนของเธอ หัวใจของครอบครัวก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

พวกเขาคิดไม่ออก อย่างไรก็ตาม หลังจากการผ่อนคลายนี้ พวกเขาก็นำไปสู่การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่