เธอและมู่เฉียวมักจะมาทานอาหารที่นี่ จึงคุ้นเคยกันดี

เถ้าแก่เงยหน้าขึ้นมอง “โอเค คุณไม่ต้องห่วง ฉันจะช่วยดูเธอเอง”

ตู้เสี่ยวซินส่ายหัวให้มู่เฉียว “เฉียวเอ๋อ คุณอย่าโทษที่ฉันให้ความสำคัญแฟนมากกว่าเพื่อนเลยนะ อีกเดี๋ยวฉันจะกลับมา”

เมื่อเห็นตู้เสี่ยวซินขึ้นรถไป ก็มีชายคนหนึ่งเดินออกมาจากรถหรูสีดำ ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากริมถนน เขาพูดกับเถ้าแก่ว่า มู่เฉียวคือภรรยาของเขา

เถ้าแก่ยังไม่วางใจ จึงถามมู่เฉียวที่เมาอยู่ว่า “หญิงสาว ชายคนนี้ คุณรู้จักไหม ?”

มู่เฉียวมองไปที่โม่หานที่ยืนอยู่ข้างเธอ ด้วยใบหน้าเคร่งขรึม ทันใดนั้นเธอก็ลุกขึ้นและยืนแขนไปคล้องคอเขา “โม่หาน คุณมาได้อย่างไร ? คุณมาดูฉันเล่นตลกเหรอ ?”

เมื่อเห็นทั้งสองรู้จักกัน เถ้าแก่ก็จากไป

โม่หานหยิบเงินออกมากองหนึ่งและโยนไว้บนโต๊ะ จากนั้นก็อุ้มมู่เฉียวและยัดเธอเข้าไปในรถ

“กลับบ้าน” เมื่อขับรถไปได้สักพัก โม่หานก็เปลี่ยนใจอีกครั้ง เมื่อมาถึงโรงแรม มู่เฉียวก็ทรุดตัวลงบนเตียง และปากก็ยังด่าอย่างไม่หยุดหย่อน “โม่หาน คุณไอ้คนสารเลว ไอ้สวะ……”

ชายหนุ่มที่ถอดรองเท้าให้เธอ ขมวดคิ้ว

“คุณไม่ต้องการฉัน คุณไม่อยากรู้จักฉันอีก ทำไมก่อนคุณจะตาย จะต้องโลดโผนขนาดนี้ คุณไอ้สารเลว คุณรังแกให้ฉันใจอ่อน……..” หญิงสาวพูด พลางหยิบหมอนขึ้นมาและโยนทิ้งไปอย่างไม่เลือกหน้า และมันก็ไปโดนหัวของชายหนุ่มเข้าอย่างจัง

ชายหนุ่มหายใจเข้า ใบหน้าเขาไม่มีแม้แต่ความโกรธ เขาก้าวไปข้างหน้าและถอดเสื้อคลุมของหญิงสาวออก เธอสวมเสื้อซับไว้ข้างใน  และกลืนน้ำลายสองสามครั้ง แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมเธอ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาหันหลังกลับ ก็เห็นมู่เฉียวยกเท้าขึ้นและถีบผ้าห่มออกหมด จากนั้น ก็ดึงเสื้อของตัวเองและ “เจ็บ ！”เธอขมวดคิ้วและบ่น

“คุณไม่รับโทรศัพท์”

โม่หานมองดู และพบว่ามีสายที่ไม่ได้รับจริงๆ วันนี้โทรศัพท์มาเยอะมาก แล้วทั้งหมดล้วนโทรมาถามเรื่องการแต่งงานของเขากับเหอเจี๋ย

หลังจากวางสาย เขาก็มองไปที่หญิงสาวบนเตียง โม่หานนั่งลงข้างกายเธอ

มือแตะแก้มของเธอ แต่ในใจเขากลับมีความรู้สึกปีติยินดี

คนโง่ คนที่ไม่เคยมอบความอบอุ่นใดใดให้เธอเลยแบบนี้ คุณรักอะไรเขากันแน่นะ ?

“อือ………..”

เสียงที่เจ็บปวดราวกับใยแมงมุม ออกมาจากริมฝีปากที่แห้งของหญิงสาว และเรียกชายที่อยู่ในความคิดอันซับซ้อนในจิตใจกลับมา แต่ทันใดนั้นเขาก็ตกตะลึง แรงในมือของเธอที่บีบเขาเจ็บ

เขาดึงมือของเธอออกโดยไม่รู้ตัว แต่แล้วก็พบว่าเธอไม่ได้ตื่น แค่เพียงพึมพำอะไรในความฝัน และดูเหมือนเธอจะนอนหลับอย่างไม่สนิท ริมฝีปากของเธอบิดเบี้ยว ราวกับพึมพำอะไรบางอย่างด้วยความเจ็บปวด

ในเวลานี้ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดมาก เพราะเขาทำให้เธอทุกข์ทรมานขนาดนี้

เมื่อจ้องมองลึกๆไปที่ริมฝีปากที่ค่อยค่อยกระเพื่อมของมู่เฉียวชั่วครู่ ริมฝีปากของเธอแห้งและไม่ชุ่มชื้นอ่อนโยนเหมือนเมื่อก่อน แต่แบบนี้ สำหรับเขาแล้วก็ยังคงเป็นแรงดึงดูดที่อันตราย…….

เขาค่อยค่อยโน้มตัวเข้าหาริมฝีปากของเธอทีละเล็กทีละน้อย และอดไม่ได้ที่จะจูบไปเบาๆ……..

ด้วยลิ้นอันอบอุ่นและชุ่มฉ่ำ เธอเลียริมฝีปากที่ขาดน้ำอย่างรุนแรงด้วยความสงสารอย่างยิ่ง เธอค่อยค่อยดูด จนกระทั่งริมฝีปากของเธอไม่แห้ง……….

มู่เฉียว มู่เฉียว……..ผมควรจะทำอย่างไรกับคุณดี ?

เขาเหน็ดเหนื่อยและถอนหายใจหนักมาก ในใจลึกๆ ยังเศร้าและเจ็บปวดจนอยากจะเรียกชื่อเธอ แต่สุดท้าย เขาก็ไม่ได้ตะโกนออกมา…….

“ร้อนมาก ！”ในขณะนี้ มู่เฉียวพลิกตัวกลับมาและพูดพล่ามอีกครั้ง