เด็กอัจฉริยะ แม่ลึกลับ – ตอนที่ 461 ท้องก่อนแต่ง
“เธอขี่จักรยานล้ม ช่วยพยุงเธอหน่อย”
“ปกป้อง หรือแอบชอบ” จากนิสัยของหนิงเสี่ยวซี จะไม่สนใจเรื่องไม่เป็นเรื่อง ความเย็นชาของเขา เมื่อเทียบกับหนิงเส่าเฉินแล้ว ไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้อีกแล้ว
หนิงเสี่ยวซีเม้มริมฝีปากและเลียริมฝีปาก และเหลือบมองที่แม่ของเธอ “แม่ครับ ช่วงนี้คือแม่ว่างมากใช่ไหมครับ”
“ฉันต้องถามให้ชัดเจนกว่านี้หน่อย เรื่องแต่งงานเรื่องใหญ่ ถ้าฉันไม่สนใจใครจะสนใจ “เย่หลินเป็นคนจริงจัง ลูกชายของเขามีแฟน ซึ่งทำให้เธอตื่นเต้นเล็กน้อย
หนิงเสี่ยวซีอ้าปากกว้างและถอนหายใจเล็กน้อย “ยังเร็วเกินไป”
“ดูแล้วสวยดี รักษาไว้ เป็นหยกหายาก”
“แม่กับเธอรู้จักกันมาไม่นาน ก็มั่นใจขนาดนั้น? ”
เย่หลินจับหลังของหนิงเสี่ยวซี “แม่เชื่อในสายตาของลูกชายแม่”
หนิงเสี่ยวซีก้มศีรษะลง เชื่อสายตาของเขา ตัวเขาเองก็แทบจะสงสัย ผู้หญิงที่งี่เง่าและไร้เดียงสา เขาไม่รู้จริงๆว่าชอบเธอตรงไหน
ครึ่งปีต่อมา เวินเสี่ยวซีส่งข้อความถึงเย่หลิน “แม่ย่า เสี่ยวซีตอบตกลงที่จะคบกับฉันแล้ว แต่เขาบอกว่าเขาจะกลับไปที่เมือง C ฉันควรทำอย่างไร”
ใช่ ตอนทานข้าวครั้งที่แล้ว ตอนที่หนิงเสี่ยวซีไปห้องน้ำ เย่หลินได้ขอเบอร์โทรของเวินเสี่ยวซี แล้วทำการเพิ่มวีแชทของเธอ ทั้งสองได้ติดต่อกันเสมอ เวินเสี่ยวซีเด็กคนนี้เหมือนกระดาษขาว ไม่มีอุบาย คิดอะไรก็จะพูดแบบนั้น เย่หลินได้เรียนรู้ในภายหลังว่าคะแนนการบ้านของเธอดีมาก แม้ว่าจะเทียบไม่ได้กับอัจฉริยะอย่างหนิงเสี่ยวซี แต่เธอก็เป็นผู้หญิงที่ดีมากๆ
และที่บ้านสอนมาดี สามารถทำอาหารได้ ในอนาคตหนิงเสี่ยวซีจะไม่ต้องทนหิว และสิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขาชอบหนิงเสี่ยวซี เย่หลินยิ่งดูยิ่งชอบใจ
ดังนั้น เธอจึงมักจะสอนเวินเสี่ยวซีถึงวิธี “จัดการ” ลูกชายของเธอ
ในวันหนึ่ง ขณะที่เย่หลินไปอาบน้ำ โทรศัพท์อยู่ในหน้าแชทของวีแชท
“แม่ย่า วันนี้เสี่ยวซีจูบหนู หนูมีความสุขมาก”
หนิงเส่าเฉินหน้าดำขึ้นมา แม่ย่า?
เมื่อเย่หลินออกมา ชายหนุ่มวางหนังสือในมือลงแล้วตบที่ว่างด้านข้างของเขา “มานี่สิ”
เมื่อดูหน้าจอโทรศัพท์ที่ยังคงเปิดอยู่ เย่หลินก้มศีรษะลง ดูเหมือนว่าเขาจะทำอะไรผิด “คุณเห็นแล้วหรอ?”
“ทำไมฉันไม่รู้ คุณยังมีงานอดิเรกนี้อยู่”
เย่หลินสูดหายใจเข้าและนั่งอยู่ในอ้อมแขนของหนิงเส่าเฉิน วาดวงกลมบนหน้าอกด้วยมือของเขา “คุณ อีกไม่นาน บางที คุณอาจจะได้เป็นปู่”
หลังจากพูด เธอเงยหน้าขึ้นและเห็นใบหน้าของหนิงเส่าเฉินกระตุกสองสามครั้ง เธอปิดปากของเธอและไม่สามารถหยุดยิ้มได้
หนิงเส่าเฉิน? ปู่ ……
เมื่อคิดถึงเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ยังคงจ้องมอง “ปู่” คนนี้ เย่หลินยิ้มแทบหายใจไม่ออก
หนิงเส่าเฉินสูดลมหายใจเข้า เห็นได้ชัดว่า สำหรับการเรียกแบบนี้ เขาเหมือนกับเย่หลินในตอนนั้นซึ่งไม่สามารถยอมรับได้
ทั้งสวยทั้งหล่อทั้งคู่ ประกอบกับหลายปีที่ผ่านมา ถูกบังคับโดยเย่หลินและดูแลรักษาเป็นประจำ ดูแล้วเหมือนแค่อายุแค่สามสิบต้นๆ
เย่หลินคิดๆ แล้วขำ
“คุณอย่าไปยุ่งกับเรื่องของลูกมากนัก เสี่ยวซีเขามีขอบเขตของเขา” หนิงเส่าเฉินกล่าวหลังจากคิดเรื่องนี้
เย่หลินมองไปที่หนิงเส่าเฉิน “เขาก็เหมือนกัน … บอบบางเกินไป ต้องมีใครสักคนมาเติมไฟ ฉันชอบเสี่ยวเวินคนนี้”
ชายหนุ่มมองมาที่เธอโดยตรง “คุณกำลังพูดถึงอะไร? แอบแฝง?”
เมื่อเห็นดวงตาของชายคนนั้นค่อยๆเปลี่ยนไป เย่หลินก็ลุกขึ้น “ฉันจะดูว่าสามคนนั้นหลับหรือยัง คุณดูหนังสือต่อเลย”
วันที่สอง หนิงเสี่ยวซีซึ่งเพิ่งกลับมาถึงบ้าน ถูกเรียกให้ไปเรียนหนังสือ
“ฟังจากที่แม่เธอพูด ฉันจะเป็นปู่แล้ว”
ปากของหนิงเสี่ยวซีกระตุกเล็กน้อย “ใช่ สองปีนี้น่าจะยังไม่ อาจต้องหาเวลาที่เหมาะสมก่อน ”
“ให้ความสนใจกับการดูแลก่อนคลอดและหลังคลอด การให้กำเนิดเร็วเกินไป ส่งผลกระทบต่อไอคิวได้” ชายหนุ่มพูดเรื่องไร้สาระอย่างจริงจัง
หนิงเสี่ยวซีขมวดคิ้ว “ใช่ มันส่งผลต่อไอคิว ไอคิวแรกเกิดค่อนข้างสูง” เขาหมายถึงอะไรบางอย่าง
หนิงเส่าเฉินเงยหน้าขึ้นมองเขา…
“เสียงเคาะประตู…”
ประตูถูกผลักเปิดออก
เย่เสี่ยวโม่ยื่นหัวออกไปที่ประตูและเขย่าโทรศัพท์ “พี่สะใภ้บอกว่าตอนนี้เธออยู่ที่สนามบิน พี่จะไปพบเธอไหม”
หนิงเสี่ยวซีทำหน้าหมดหนทาง “สนามบิน?” เขาดูเวลาเป็นเวลาห้าทุ่ม
ก่อนหน้านี้ เวินเสี่ยวซีส่งข้อความหาเขาโดยบอกว่าเธอต้องการพบเขา
เขาตอบกลับหาเธอ “ถ้ามีความสามารถ เธอก็มา…” เขายอมรับว่าตอนนั้นพูดแบบนั้น แต่…ผู้หญิงคนนี้โง่คนนี้มาถึงบ้านจริงๆ
นี่มันดึกดื่นค่อนคืน มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย
“เย่เสี่ยวโม่ อย่าแตะต้องมือถือของฉัน”
เย่เสี่ยวโม่เม้มปากทำหน้าเหมือนกลัวและซ่อนโทรศัพท์ไว้ข้างหลังเขา “ถ้าพี่ยังดุอีกเชื่อหรือไม่ฉันจะส่งข้อความบอกพี่สะใภ้ว่าจะไม่ไห้พี่จูบเธอ.”
จูบ? เมื่อมองไปที่น้องสาวคนนี้ที่อายุน้อยกว่าเขาหลายปี หนิงเสี่ยวซีหันไปมองแม่บุคคลที่สามบนโซฟา เขาหลับตาแล้วคำราม “แม่ ทำไมแม่บอกทุกอย่างกับเธอล่ะ? ”
หนิงเส่าเฉินเดินออกจากห้องหนังสือและจ้องมองเขา “เสี่ยวซี ใช้นำเสียงคุยกับแม่ดีๆ ”
หลังจากพูดเสร็จ เขาเดินไปที่โซฟา อุ้มเย่หลินไว้ในอ้อมแขนและดูทีวีกับเธอ
“พี่ชาย ถ้าพี่ไม่รับพี่สะใภ้ เธออาจจะถูกคนไม่ดีจับตัวไป” เย่เสี่ยวโม่พูดแล้ววางโทรศัพท์ลงในกระเป๋าของหนิงเสี่ยวซี ยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ
หนิงเสี่ยวซีมองดูผู้คนในห้องนี้ หยิบกระเป๋าแล้ววิ่งออกไป
“มีเมียแล้วลืมแม่ ไม่มีประโยชน์ไร้ประโยชน์” เย่หลินพูด ปากของเขาแคบลง
“คุณว่า ฉันควรจะเกษียณแล้วเลี้ยงหลานแล้วใช่ไหม? ”
หนิงเส่าเฉินขมวดคิ้วและถอนหายใจอย่างไม่ได้ยิน “หยุดพูดเรื่องนี้สักทีได้ไหม ไม่กลัวคนบาดหมางใจกันหรือ ”
เย่หลินมองไปที่เขา “หัวเราะลั่น “ฉันต้องการให้คุณเตรียมใจให้เร็วที่สุด…”
สองปีต่อมา เย่หลินอายุ 40 ปี และ หนิงเสี่ยวซีอายุ 22 ปี
“แม่ย่า，หนิงเสี่ยวซีอายุ22แล้วใช่ไหม ”
เย่หลินตอบว่า “ใช่แล้ว”
“แต่เขาบอกว่าเขายังเด็ก และปฏิเสธที่จะจดทะเบียนสมรสกับหนู”
เย่หลินมองไปที่หน้าจอวีแชทและหันไปมองหนิงเส่าเฉิน”คุณว่า ฉันจะตอบอย่างไงดี ลูกของคุณ ไม่รีบร้อนแบบคุณจริงๆ ”
หนิงเส่าเฉินรับโทรศัพท์และตอบกลับคำสองสามคำอย่างรวดเร็ว
“ท้องก่อนแต่ง”
เย่หลินพยักหน้า “ดูเหมือนว่ามีคนพร้อมที่จะเป็นปู่แล้ว”
ชายหนุ่มทำหน้าหมดหนทางอีกครั้งและจูบที่หน้าผากของเธอ “โอเค คุณยาย ไปนอนได้แล้ว”
คอมเม้นต์