ตลอดคืนนี้ มู่เฉียวนอนอยู่ที่ห้องรับแขก ตอนเช้าตื่นขึ้นมา ทุกๆคนก็ไม่เห็นเธอแล้ว

“เมื่อคืนพวกคุณทะเลาะกันเหรอ?” คุณนายโม่เอ่ยถาม

ทุกๆคนมองไปที่โม่หาน โม่หานส่ายหัว อยากจะบอกว่าเดิมทีไม่มีโอกาสได้ทะเลาะกัน เขาอยากจะให้มู่เฉียวทะเลาะกับเขาด้วยซ้ำ อย่างนี้บางทีเธออาจจะสบายใจขึ้นเล็กน้อย แต่เธอเปล่าเลย เธอขังตนเองอยู่ในโลกส่วนตัวไม่ออกมาเลย

“ไปตามหาแถวๆนี้เถอะ อาจจะไม่ค่อยสบายใจ จึงออกไปเดินเล่น”

โม่หานพยักหน้า เขาขับรถออกไป ขับเลียบตลอดทางไปอย่างช้าๆ

แต่จนถึงเที่ยงแล้ว ก็ไม่พบมู่เฉียวเลย ต่อมาโม่หานก็นึกถึงกล้องวงจรปิดที่หน้าประตูทางเข้า

“เดิมทีเธอไม่ได้ออกไปจากคฤหาสน์ตระกูลโม่นะ” คำพูดนี้พ่อโม่เป็นคนบอก

คุณนายโม่ซวนเซถอยหลังไปเล็กน้อย ดูเหมือนว่าเธอจะรู้ว่ามู่เฉียวอยู่ที่ไหน?

สีหน้าย่ำแย่เล็กน้อย

เธอหันกลับวิ่งไปที่หลังบ้าน โม่หานก็ตามไป

ในห้องที่มืดและว่างเปล่านั้น มู่เฉียวนอนอยู่บนพื้น เธอรู้สึกว่าตนเองบ้าไปแล้วจริงๆ

เธอหาทางออกไม่เจอ เธออึดอัดใจพูดอะไรไม่ออก

ผู้หญิงยุคใหม่ไม่ควรเป็นเช่นนี้ เธอควรจะเดินออกไป และไม่ใช่การหลีกหนี ตนเองเป็นอย่างนี้เธอยังรังเกียจตัวเองเลย นับประสาอะไรกับโม่หาน

นึกถึงโม่หาน เธอรู้สึกว่าตนเองทำผิดต่อเขา น้ำตาก็พรั่งพรูไหลออกมา

รู้สึกได้ว่ามีมืออุ่นๆมาปกคลุมแก้มของเธอ จากนั้นก็ดึงเธอมาไว้ในอ้อมกอด

“ฉันควรจะลองออกไปใช่ไหม?” คำพูดของมู่เฉียว ทำให้โม่หานดีใจ จูลงบนหน้าของเธอ “คุณอยากไปที่ไหน ฉันจะไปเป็นเพื่อนคุณ”

หลังจากทานข้าวกลางวันเสร็จ โม่หานก็ออกจากตระกูลโม่ไปกับมู่เฉียว ยืนอยู่บนถนนที่ผู้คนผ่านไปผ่านมา มู่เฉียวได้รับสายตาแปลกๆจากทุกคน เธออยากจะพูดโน้มน้าวใจตนเองว่าอย่าไปสนใจสายตาคนอื่น แต่ก็มีคนโพสต์รูปพวกเขาบนอินเทอร์เน็ต

มีการพูดจาถากถางและกระทบกระเทียบเธออย่างท่วมท้น

แม้ว่าโม่หานจะจัดการได้ทันเวลา มู่เฉียวก็ยังได้รับความเจ็บปวดใจ เธอรู้ว่าเธอเป็นอย่างนี้ มันไม่เหมาะสมกับโม่หานจริงๆ ไม่แปลกใจเลยที่คนอื่นจะถากถาง พูดจากระทบกระทั่ง

เธอขังตัวเองอยู่ในห้องมืดนั้นอีกครั้ง

พ่อได้ยิน ก็อารมณ์เสียอย่างมาก “คุณมีความสามารถที่จะเสียใจได้ขนาดนี้ คุณก็มีความสามารถที่จะเปลี่ยนตนเองให้ดีขึ้นมาได้ ลูกสาวของฉัน จะไม่สามารถอ่อนแอแบบนี้”

แต่มู่เฉียวเวลานี้ไม่ฟังการโน้มน้าวใดๆ เธอยังคงดันทุรัง เธอคิดว่าตนเองเป็นอย่างนี้ โม่หานจะทิ้งเธอไหม เธอจมดิ่งอยู่กับจุดบอดของตนเอง

ท้ายที่สุด โม่หานเห็นเธอ คำพูดก็ค่อยๆน้อยลง

ท้ายที่สุด เธอจะไปนอนที่ห้องรับแขกคนเดียว โม่หานก็ไม่ได้รั้งเธอไว้อีก

ท้ายที่สุด ก็จะเป็นครั้งแรกที่โม่หานไปค้างคืนข้างนอก

ท้ายที่สุด ผู้ชายของเธอ ก็ต้องทิ้งเธอไป

เธอ มู่เฉียว ทำให้ความสุขของตนเองหมดไป!

พ่อแม่เกลียดที่เธอไม่ต่อสู้ หลังจากที่มู่หลิงได้ฟัง ก็แตะหน้าผากของเธอแล้วพูดว่า ไม่หาเรื่องก็ไม่เกิดเรื่องหรอก

แต่จะมีสักกี่คนที่เข้าใจ ว่าจริงแล้วเธอไม่ได้เสแสร้ง เธอแค่เธอเป็นซึมเศร้าก็เท่านั้น……

เพราะเรื่องนี้คฤหาสน์ตระกูลโม่ จึงไม่มีเสียงหัวเราะเหมือนแต่ก่อน

มื้ออาหารวันนี้ มือถือของโม่หานก็ดังขึ้น เธอมองเขาโดยจิตใต้สำนึก โม่หานหยิบมือถือขึ้นมา ลุกขึ้นยืนแล้วไปที่ห้องรับแขก

มู่เฉียวอ่อนไหวทุบชามอย่างบ้าคลั่ง เธอเอ่ยถามโม่หานเสียงดัง ว่าเขามีผู้หญิงอื่นข้างนอกใช่ไหม?

เธอเห็นในแววตาโม่หานทั้งจนปัญญาและสงสาร

เธอคิดว่าโม่หานจะโกรธ แต่เขาดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมกอด

“มู่เฉียว พวกเราไปอยู่ฝรั่งเศสสักระยะหนึ่งดีไหม? คุณบอกว่าคุณชอบหมู่บ้านที่นั่นมาก พวกเราไปพักที่นั่นสักระยะหนึ่ง ดีไหม?”

มู่เฉียวจำหมู่บ้านนั้นที่ราวกับทูตสวรรค์จูบได้ สวยงามจนไม่น่าเชื่อ วิลล่าเล็กๆแต่ละหลัง กระจายอยู่ท่ามกลางขุนเขา นั่นคือสถานที่ที่เธอกับโม่หานไปเที่ยว แล้วได้พบ ตอนนั้นเธอพูดเล่นๆว่า ตอนแก่ พวกเขาสองคน จะมาใช้ชีวิตที่นี่

ในสายตาของเธอเป็นประกาย เธอเงยหน้ามองโม่หาน น้ำตาไหลริน “ขอโทษนะ”

พ่อแม่มองคุณนายโม่แล้วพยักหน้ากัน ในสายตาแสดงความรู้สึกผิดและเสียใจ

โม่หานเป็นคนที่ดำเนินการเรื่องราวได้อย่างรวดเร็ว อีกสามวันต่อมา คนทั้งสองก็นั่งเครื่องบินไปฝรั่งเศส

คาดไม่ถึงว่า จะเป็นเครื่องบินลำเดิมกับครั้งที่แล้ว เพราะเธอจำพนักงานต้อนรับสาวสวยคนนั้นได้

เมื่อเห็นว่าโม่หานไม่ได้สนใจต่อเธอ ในสายตาของผู้หญิงคนนั้นก็ไม่เข้าใจ

เมื่อถึงฝรั่งเศส มู่เฉียวจึงรู้ว่า โม่หานได้เตรียมการเรื่องนี้ไว้ก่อนหน้านี้แล้ว วันนี้ที่เขาไม่กลับบ้าน ก็คือมาฝรั่งเศส จัดบ้านที่นี่ให้เธอ ให้เหมือนกับ”บ้าน”ที่เธอจินตนาการไว้ในตอนนั้นทุกประการ

อาจเป็นเพราะคนต่างประเทศไม่ค่อยชอบก้าวก่ายเรื่องของคนอื่น อยู่ที่นี่ เมื่อเพื่อนบ้านเห็นเธอและโม่หานปรากฏตัว ในสายตาก็ไม่ได้สงสัยอีก เพียงแค่ปิดปากแล้วกล่าวชมเป็นภาษาฝรั่งเศสว่า “คุณมู่ สามีของคุณ หล่อจริงๆเลย คุณดูมีความสุขมาก”

ในสายตานั้นจริงใจ ทำให้หัวใจของมู่เฉียวเหมือนกับได้รับการปลอบโยน มีพละกำลังขึ้นมาในชั่วพริบตา

เธอไม่หวาดกลัวที่จะออกไปข้างนอกกับโม่หานอีกแล้ว เธอเริ่มทำตามการนำของโม่หาน เริ่มออกกำลังกาย วิ่งตอนเช้า ตอนกลางวันให้เทรนเนอร์ฟิตเนสส่วนตัวเข้ามาแนะนำ ตอนเย็น ทำการฟื้นฟูหลังคลอด

โม่หานตั้งใจอย่างมาก เขาพาเธอออกจากบ้าน จูบเธอในที่สาธารณะ เขาวางแผนว่าหลังจากกลับประเทศมาจะแต่งงานกับเธอ

เขาบอกกับเธอว่า ถ้าเธอลดน้ำหนักไม่ได้ ก็จะทำให้ตนเองอ้วนขึ้นมา จะได้เหมาะสมกับเธอ

เมื่อเธอลดน้ำหนักลงมาได้5กิโลกรัม เธอโอบกอดโม่หานด้วยความดีใจ คนทั้งสองใช่ชีวิตดั่งสามีภรรยาเป็นครั้งแรกหลังจากคลอด

สุดท้ายเมื่อชายหนุ่มได้รับการปลดปล่อย เธอได้เห็นความโล่งใจอย่างชัดเจนของเขา ทั้งจิตใจ แล้วก็ร่างกาย…..

“ขอโทษนะ” เธอเอ่ยปาก เธอเคยค้นหาข้อมูลมามากมาย คนที่เป็นแบบเธอนี้ มีอยู่มากมาย ถ้าปรับได้ไม่ดี ก็มีคนที่ฆ่าตัวตาย เป็นบ้า เยอะมาก

คู่สามีภรรยา คู่รักจำนวนมาก ที่สุดท้ายแล้วเลือกที่จะเลิกรากัน

เธอช่างโชคดีเหลือเกิน

ชายหนุ่มจูบลงบนใบหน้าของเธอ “อันที่จริงทำเรื่องเหล่านี้ ก็คือการลดน้ำหนักนะ”

มู่เฉียว”หัวเราะลั่น หลังจากนั้นก็เห็นความแปลกใจในสายตาของชายหนุ่ม เธอไม่ได้หัวเราะแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว?

บางทีอาจเป็นเรื่องนี้ที่ให้กำลังใจเธอ จากนั้นมู่เฉียวก็ขยันมากขึ้น เธอพยายามทำให้ตัวเองยุ่ง ออกกำลังกาย ออกไปเที่ยว ฟังคำแนะนำของนักจิตวิทยา เพื่อไม่ให้ตนเองรู้สึกไม่ภูมิใจในตนเองอีกต่อไป

“โม่หาน คุณทำแบบนี้ ในบริษัทโอเคเหรอ?”

“ถึงแม้บริษัทจะล้มละลาย แต่คุณฟื้นฟูร่างกายให้แข็งแรงได้ มันก็คุ้มค่านะ” คำพูดของชายหนุ่ม ทำให้หญิงสาวที่อยู่ท่ามกลางคนผ่านไปมา เขย่งปลายเท้า แล้วจูบเขา

เธอตัดสินใจแล้วว่า เพื่อโม่หานแล้ว เธอจะต้องดีขึ้น

หลังจากผ่านไปสามเดือน เมื่อเธอจูงมือของโม่หานเดินออกมาจากสนามบิน สื่อมวลชนก็ตาเป็นประกาย ทำให้มู่เฉียวไม่ทันได้ตั้งตัว

เธอมองโม่หาน “คุณเป็นคนจัดการเหรอ?”

ถ้าไม่ใช่โม่หานแนะนำให้ทำ ที่เมืองA ไม่มีสื่อมวลชนสำนักไหนกล้าทำแบบนี้หรอก

“คุณนายโม่ ควรจะให้เครดิตฉันนะ”

วันต่อมา มู่เฉียวได้รับเกียรติให้พาดหัวข่าวอีกครั้ง น่าทึ่งมาก

มีสื่อมวลชนเผยแพร่ภาพก่อนที่เธอจะลดน้ำหนัก ชาวเน็ตแต่ละคนต่างก็ทยอยส่งข้อความกันเข้ามา คุณแม่สุดยอดอย่างมาก ขอโทษที่ตนเองพูดจากระทบกระทั่งก่อนหน้านี้ และต้องขอโทษโม่หานอย่างสูง

ด้วยเหตุนี้ หลายแบรนด์ของMYได้เพิ่มประสิทธิภาพขึ้น30%ในคราวเดียว ผลลัพธ์นี้ทำให้ผู้ถือหุ้นMYทุกคนตกใจ

………………

ตั้งแต่บัดนั้นจนถึงบัดนี้ ก็จบสิ้น

ต่อไปก็น่าจะทำตามความปรารถนาของทุกคน เขียนตอนพิเศษเล็กน้อย เช่นหนิงเส่าเฉินกับเย่หลิน เช่นซูหย่ากับเสี่ยวหวู่ คาดว่าจะมีการอัปเดตสิบกว่าวัน ในที่สุดแล้วฉันก็จะบอกลาพวกคุณ

บทความใหม่กำลังอยู่ระหว่างการจัดทำ และกำลังเตรียมเขียนเกี่ยวกับการกลับมาใหม่ของนางเอก ซึ่งจะทำให้คุณรู้สึกตื่นเต้นไปอีกแบบหนึ่งอย่างแน่นอน จึงขอให้ทุกคนสนับสนุนต่อไป

ไอ๋หยา ช่างน่าเศร้าใจ ลูกโตแล้ว ความรู้สึกที่จะต้องแยกจาก ขอบคุณที่ระหว่างทางมีพวกคุณมาโดยตลอด ขอบคุณ