56 – คุณต้องนอกใจต่อไป

รถแล่นไปที่ลานจอดรถของโรงพยาบาลประชาชน และทั้งสามก็ลงจากรถ

หมอหลินไม่ได้ถามว่าโจวเจ๋อจะไปไหน เธอนึกไม่ออกว่าที่ที่ โจวเจ๋ออยากไปคือห้องฉุกเฉินจริงๆ เธอก็แค่เดินต่อไปอย่างเงียบๆ

ไป๋อิ่งเดินมากระซิบที่หูของโจวเจ๋อและพูดว่า

“เจ้านายจะสารภาพในคืนนี้เหรอ”

เธอฉลาดมากเธอคาดเดาการกระทำของเขาออกแล้ว

“ฉันทนต่อไปไม่ไหวฉันต้องบอกเธอ?” โจวเจ๋อยักไหล่

แม้ว่าจะมีเหตุการณ์เล็กๆเกิดขึ้นบนถนนทำให้สารภาพของเขาต้องสะดุดไปบ้าง แต่สุดท้ายโจวเจ๋อก็ไม่คิดจะเลิกล้มความตั้งใจ

ผู้หญิงประเภทนี้เป็นภรรยาที่โจวเจ๋อปรารถนาเป็นที่สุด ไม่ว่าจะอย่างไรเขาจะไม่ยอมเสียเธอไปอย่างนั้น

หมอหลินนั่งลงบนม้านั่งตรงทางออกที่จอดรถและโจวเจ๋อก็นั่งลงข้างเธอ

ไป๋อิ่งไม่ได้ลงจากรถ

คนสองคนนั่งติดกัน

หมอหลินสูดหายใจเข้าลึกๆใบหน้าของเธองดงามอ่อนช้อยยิ่งกว่าดวงจันทร์

โจวเจ๋อรู้สึกมีความสุขที่ได้นั่งมองเธออย่างนี้ แม้ว่าเขาจะตายไปกว่าครึ่งปีแล้วแต่ความรักของเธอยังคงไม่เปลี่ยนแปลง

โจวเจ๋อรู้สึกภาคภูมิใจในตัวเองจริงๆนี่อาจเป็นความสำเร็จเดียวในชีวิตที่แล้วที่เขาพอจะปลอบประโลมใจตัวเองได้บ้าง

“เมื่อกี้มันเกิดอะไรขึ้น?” เห็นได้ชัดว่าหมอหลินยังคงงงๆกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่

“เราไม่ได้ทำอะไรผิดใช่ไหม” โจวเจ๋อปลอบโยนเธอ

หมอหลินพยักหน้า

“แล้วคุณกลัวการแก้แค้นไหม”

“นิดหน่อย” หมอหลินพยักหน้า

โจวเจ๋อยืนขึ้นแล้วพูดว่า

“ผมจะปกป้องคุณเอง.”

หมอหลินพยักหน้าแล้วถามออกไป

“ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเธอคืออะไร ซูเล่อฉันอยากให้คุณตอบมาตรงๆ ไม่ว่าคุณจะพูดแบบไหนฉันก็จะเชื่อ” หมอหลินมองโจวเจ๋อและย้ำอีกครั้ง “ฉันจะยกโทษให้คุณด้วย”

“ไม่มีอะไรจริงๆ” โจวเจ๋อพูดด้วยรอยยิ้มบิดเบี้ยว

หมอหลินเงียบอีกครั้ง เมื่อโจวเจ๋อกำลังจะพูดเธอก็จับมือของเขาไว้

“ซูเล่อฉันขอโทษคุณ ฉันรักผู้ชายคนอื่นมาโดยตลอด คุณควรจะรู้ไม่อย่างนั้นคุณจะไม่ปรากฏในห้องนั้น แม้ว่าฉันกับผู้ชายคนนั้นจะไม่ได้มีอะไรกัน แต่ฉันยอมรับว่าฉันมีใจให้คนอื่นทั้งที่คุณเป็นสามีของฉันเรื่องนี้ฉันทำผิดต่อคุณ”

“มันไม่เป็นไร…”

เมื่อโจวเจ๋อกังกำลังจะพูดหมอหลินก็รีบพูดสวนขึ้นมา

“ฉันคิดเรื่องของเราแล้วมีสองทางเลือกสำหรับคุณ หนึ่งคือการหย่า ฉันจะชดเชยให้คุณด้วยเงินหนึ่งล้านหยวนและร้านหนังสือก็ยังเป็นของคุณเช่นเดิม “

“คุณกำลังพูดอะไร?” โจวเจ๋องุนงง

“สองฉันจะพยายามลืมผู้ชายคนนั้น และฉันจะเลือกอยู่กับคุณและเป็นภรรยาที่แท้จริงของคุณ ซูเล่อฉันยินดีที่จะพยายามเป็นภรรยาที่ดีที่สุด”

เมื่อเธอพูดคำเหล่านี้ดวงตาของหมอหลินก็เป็นสีแดงก่ำ

“เดี๋ยวก่อน”

สมองของโจวเจ๋อไม่สามารถคิดตามคำพูดของเธอได้ครู่หนึ่ง ความสัมพันธ์ของพวกเขาค่อนข้างยุ่งเหยิงเขาต้องจัดการกับมันก่อน

จากนั้นโจวเจ๋อก็พบรายละเอียดในที่สุด เขาลุกขึ้นทันทีและชี้ไปที่หมอหลินก่อนจะตะโกนออกมาอย่างไร้ยางอาย

“ไม่มีทาง คุณต้องนอกใจต่อไป!”

“…………” หมอหลิน

“อึก…” ไม่ไกลจากตรงนั้นไป๋อิ่งที่นั่งอยู่ในรถพยายามอย่างเต็มที่ที่จะกลั้นหัวเราะ

“ฮ่าฮ่าฮ่า”

ริมฝีปากสีแดงของหมอหลินเปิดขึ้นเล็กน้อย เธอกำลังตกตะลึง

“สามี” ของเธอไม่ให้อภัยเรื่องนี้หรือ?

หมอหลินเลือกที่จะประนีประนอมภายใต้ความรู้สึกผิดและความกดดัน อันที่จริงตราบใดที่โจวเจ๋อไม่ใช่คนโง่เขาต้องยอมรับข้อเสนอที่สองอย่างแน่นอน

อย่างแรกคือการเอาเงินล้านบวกกับร้านหนังสือที่ขาดทุน

อย่างที่สองคือการได้ทั้งเงินได้ทั้งร้านหนังสือ และที่สำคัญที่สุดก็คือได้เจ้าของเงินอีกด้วย?

อย่างไรก็ตาม สำหรับโจวเจ๋อสถานการณ์ที่เขาเผชิญนั้นยากกว่า

‘คุณบอกว่าคุณอยากลืมผม แล้วคุณก็พร้อมที่จะใช้ชีวิตอย่างสงบสุขกับไอ้สารเลวซูเล่ออย่างนั้นหรือ?’

โจวเจ๋อไม่สามารถปล่อยให้สิ่งนี้เกิดขึ้นได้

เขามีความสุขจริงๆที่ได้สวมหมวกเขียวให้กับคนอื่น มันเป็นความรู้สึกเหมือนกับประสบผลสำเร็จอะไรสักอย่าง แต่ตอนนี้เขากำลังถูกคนอื่นสวมหมวกเขียวให้เขาจึงยอมรับไม่ได้อย่างแน่นอน

โจวเจ๋อชี้ไปที่ใบหน้าของเขาและพูดอย่างจริงจังว่า

“ผมไม่ใช่ซูเล่อ ผมคือโจวเจ๋อ”

หมอหลินตะลึงงัน

แต่พวกเขาก็เงียบไป

ในที่สุดหมอหลินก็ถอนหายใจและพูดว่า

“ไม่ว่าคุณจะเลือกอันไหนฉันก็จะยอมรับทางเลือกของคุณ แต่คุณไม่ควรแกล้งฉันแบบนี้ หรือว่าคุณยังโกรธฉันไม่หาย”

โจวเจ๋อยักไหล่

“ฉันชื่อโจวเจ๋อจริงๆผมเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทางรถยนต์ แต่ผมตื่นขึ้นมาอย่างลึกลับในร่างของชายคนนี้ มันค่อนข้างพูดยากนี่อาจจะฟังดูเหมือนละครแต่มันคือเรื่องจริง “

“ว่าไงนะ” หมอหลินอุทานออกมา

แต่โจวเจ๋อรู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างหน้าเขากำลังจะติดต่อจิตแพทย์ เขาเชื่อว่าเธอจะบังคับเขาไปโรงพยาบาลจิตเวชในวันพรุ่งนี้แน่ๆ

ในขณะนั้นมีเสียงรถฉุกเฉินวิ่งเข้ามาขัดจังหวะพวกเขาพอดี

“ขอตัวแป๊บนึง.” หมอหลินยืนขึ้นและตัดสินใจเลิกคุยกับสามีชั่วคราว ในความเห็นของเธอสามีของเธอคงได้รับความกระทบกระเทือนจิตใจอย่างหนัก

ด้วยเหตุนี้เธอจึงรู้สึกผิดต่อซูเล่อมากขึ้น

หลังจากที่หมอหลินเดินจากไปไป๋อิ่งก็ลงจากรถและพูดว่า

“เจ้านาย ทำไมคุณไม่ให้เธอดูเล็บของคุณล่ะ”

“บางทีเธออาจจะต้องการเวลาทำใจเล็กน้อย” โจวเจ๋อบอก

“ความรักมันบังตาคุณแล้ว เห็นได้ชัดว่าเธอคิดว่าคุณกำลังเป็นบ้า” ไป๋อิ่งเสียดสีเจ้านายของเธอ

“ใช่ มันเป็นความรัก ตอนที่เธอหนีไปกับเจ้าบัณฑิตยากไร้นั่นมันไม่ใช่ความรักหรือไง” โจวเจ๋อตอกกลับอย่างเจ็บแสบ “มากับผมเราจะเข้าไปข้างใน”

“เข้าไปทำไม?”

“ไร้สาระ เกิดอุบัติเหตุใหญ่ต้องมีงานให้ทำมากมาย คนบาดเจ็บก็ไม่ใช่น้อยๆ หมอฉุกเฉินต้องไม่พออยู่แล้ว เด็กฝึกงานพวกนั้นไม่มีประสบการณ์หรือกล้าพอที่จะรับมือกับสถานการณ์นี้”

โจวเจ๋อพูดขณะเดินเข้าไปในโรงพยาบาลพร้อมกับไป๋อิ่งแล้วตรงไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของหมอ

“แต่มันเกี่ยวอะไรกับเจ้านาย”

“ชีวิตที่แล้วผมเป็นหมอ และหมอหลินเป็นเด็กฝึกงานของผมเอง”