Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก – 95 – ผ่าตัด

อ่านนิยายจีนเรื่อง Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก ตอนที่ 95 อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

95 – ผ่าตัด

“เฮ้โจวเจ๋อ คุณเปลี่ยนไปแล้ว คุณยังเป็นคนอยู่หรือเปล่า คุณเป็นคนบอกว่าเธอฆ่าสองคนนั้น ตอนนี้เป็นคุณเองที่อยากจะช่วยเธอ! ตอนนี้ยังพาตัวฆาตกรกลับมาที่บ้านอีกด้วย!”

เมื่อกลับมาถึงร้านหนังสือซูชิงหลางชี้ไปที่หลังของโจวเจ๋อโดยตรงและพึมพำไม่หยุด

ไม่สิ ระหว่างทางลงจากอาคารปากของซูชิงหลางก็ไม่เคยปิดสนิทเลย ท่าทางของเขาดูเหมือนแม่บ้านที่กำลังตะโกนด่าสามีไม่เอาไหนซึ่งไม่กลับบ้านมาหลายวัน

ไป๋อิ่งกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ที่ด้านหลังเคาน์เตอร์ เมื่อเห็นท่าทางอารมณ์เสียของเขาแล้วเธอจึงรู้สึกหวาดกลัวที่จะเปิดคอมพิวเตอร์ของเขาเพื่อเล่นเกม

ดังนั้นจึงได้แต่มาเล่นโทรศัพท์มือถือที่ร้านของตัวเอง

โจวเจ๋อไม่ได้ตั้งใจจะสนใจซูชิงหลางในตอนแรก แต่ซูชิงหลางดูเหมือนจะเสพติดการด่าไปแล้ว โจวเจ๋อหันกลับมาพร้อมกับชี้นิ้วไปที่จมูกของอีกฝ่ายแล้วพูดว่า

“ผมช่วยเธอไม่ใช่เพราะผมรู้จักกับเธอแต่ผมรู้จักเพื่อนของเธอซึ่งคือคนที่เคยช่วยชีวิตผม ดังนั้นผมเป็นหนี้เขา”

“สองคนที่เสียชีวิต…”

“ผมรู้จักสองคนที่เสียชีวิตหรือเปล่า พวกเขาเกี่ยวข้องอะไรกับผม? ผมไม่ใช่โจนออฟอาร์ค?ผมก็แค่ผู้ชายโชคร้ายคนหนึ่งซึ่งถูกคนปัญญาอ่อนจ้างฆ่า แล้วจากนั้นผมก็ยึดร่างของเจ้าคนปัญญาอ่อนนี้

ผมไม่ใช่มนุษย์ ผมเป็นแค่ผี ดังนั้นอย่าเอาค่านิยมของคุณมายัดเยียดให้ผมอีก! คุณต้องการให้ผมทำอะไร? คุณถูกปากกาแทงคอไปนิดเดียวคุณก็โยนความผิดมาที่ผม

“คุณ…” ซูชิงหลางเถียงไม่ออก

“คุณอะไร? คุณละเมิดกฎและปล่อยให้วิญญาณพ่อแม่ของคุณเพลิดเพลินไปกับบรรยากาศของการรวมตัวของครอบครัว

เมื่อคุณทำสิ่งนี้ ทำไมคุณไม่คิดว่าทุกคนในโลกนี้เขาไม่ทำสิ่งนี้กัน ผมไม่สนใจว่าเธอจะเป็นคนฆ่าคนพวกนั้นหรือไม่ เพียงแค่บอกว่าเป็นเพื่อนของคนที่เฉิงตูก็เพียงพอที่จะทำให้ผมลืมตาข้างหนึ่งและปิดตาข้างหนึ่งได้!

ผมไม่สนหรอกว่าเธอจะเป็นฆาตกรหรือไม่ เธอสัญญาว่าจะตามหาหัวใจของผมคืนมา ผมจึงรักษาอาการบาดเจ็บให้เธอนี่มันเป็นการแลกเปลี่ยนที่เท่าเทียม!”

เมื่อโจวเจ๋อพูดคำเหล่านี้จบเขาก็ถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก

พูดตามตรง เมื่อเร็วๆนี้เขาอารมณ์เสียมากโดยเฉพาะหลังจากที่ต่อสู้กับลิงตัวนั้น เขาไม่ควรเข้าไปยุ่งตั้งแต่แรก เขาควรแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นอะไร

ไป๋อิ่งนั่งดูเป็นเวลานาน แต่ไม่กล้าเข้าไปยุ่ง

ซูชิงหลางเอื้อมมือไปหาโจวเจ๋อและกล่าวว่า

“ไม่มีความเศร้าโศกไหนเกินกว่าความตาย ขอโทษด้วยที่ทำให้คุณโมโห เที่ยงอยากกินอะไร?”

“มะเขือเทศกับเนื้อ และน้ำสตรอเบอรี่ ขอบคุณ” โจวเจ๋อตอบโดยไม่ลังเล

“ดี”

ซูชิงหลางเดินออกไปที่ร้านของตัวเองเพื่อทำอาหาร

ไป๋อิ่งแลบลิ้นออกมาและใช้มือบีบจมูกของตัวเอง

โจวเจ๋อมองมาที่เธอ

“ถ้าจะบอกว่าได้กลิ่นอะไรเปรี้ยวๆก็คือห้องน้ำอุดตันอีกแล้ว ไปล้างห้องน้ำสามรอบเดี๋ยวนี้เลย”

ไป๋อิ่งสั่นศีรษะทันที “ไม่มีทาง”

ทันใดนั้น รถตู้ก็จอดที่ประตูร้านหนังสือ

“ไปรับของสิ”

ภายใต้คำสั่งของโจวเจ๋อ ไป๋อิ่งก็ออกไปข้างนอกและนำกล่องกลับมาสองกล่อง รถตู้วางของลงแล้วจากไป

“อะไรอยู่ในนั้น?” ไป๋อิ่งถาม

“เครื่องมือผ่าตัด” โจวเจ๋อเปิดกล่องหนึ่งและหยิบถุงมือออกมาใส่

“เจ้านาย คุณไปได้มันมาได้ยังไง”

“ฉันเป็นหมอในชีวิตที่แล้ว”

“แล้วไงต่อ?”

“แน่นอน ฉันรู้จักผู้อำนวยการที่ลักลอบนำเข้าเครื่องมือแพทย์และเอาเงินส่วนเกินใส่กระเป๋าของตัวเอง ผมโทรหาเขาให้ส่งเครื่องมือแพทย์พวกนั้นมาให้ผมด้วยไม่งั้นเรื่องของเขาจะถูกเปิดโปง”

“อย่างนี้นี่เอง?” ไป๋อิ่งมึนงงอยู่ครู่หนึ่งแล้วเดินเข้าไปในร้าน

“ย้ายของขึ้นไปข้างบน” หลังจากโจวเจ๋อพูดจบ เขาก็ขึ้นไปชั้นบนก่อน

บนเสื่อฟางที่ชั้นสอง ผู้หญิงคนนั้นนอนอยู่ตรงนั้นและนักพรตชราก็นั่งยองๆอยู่ข้างเธอ

เมื่อโจวเจ๋อมาถึงนักพรตชราก็กังวลเล็กน้อย:

“น้องชายคุณไม่มีห้องที่ดีกว่านี้หรือ”

“ถ้าคุณอยากได้คุณก็ไปที่โรงพยาบาลแล้วสู้กับไอ้พวกนั้นอีก”

นักพรตชราไม่กล้าถามอีกต่อไป

ไป๋อิ่งหยิบกล่องขึ้นมาทีละกล่องด้วยท่าทางสบายๆ บางครั้งโจวเจ๋อก็รู้สึกว่าเขาหลงทาง ถ้าเขาไม่ได้เปิดร้านหนังสือแต่เป็นทำงานก่อสร้าง เขาจะได้รับเงินมากมายจากไป๋อิ่งอย่างแน่นอน

เธอสามารถช่วยงานทุกอย่างได้ไล่ไปตั้งแต่ขุดดินจนถึงแบกปูนเลยทีเดียว

หลังจากที่ทุกอย่างพร้อมและเครื่องมือได้รับการฆ่าเชื้อแล้วโจวเจ๋อก็เริ่มเตรียมการสำหรับการผ่าตัด

“น้องชายคุณไม่มียาสลบเหรอ?” นักพรตชราเอ่ยปากออกมาอีกครั้ง

“เธอไม่ต้องดมยาสลบ จิตใจและความมุ่งมั่นของเธอมีพอ”

โจวเจ๋อส่ายหัวและเริ่มทำความสะอาดบาดแผลที่ผู้หญิงคนนั้นใช้หญ้ามัดไว้

บาดแผลเหล่านี้รักษาได้ไม่ดีนักแต่โชคดีที่มันไม่มีเลือดออกอีกแล้ว

“โชคดีจริงๆสุดท้ายเราก็รอด” ชายชราพึมพำอยู่ข้างๆ

โจวเจ๋อเปิดบาดแผลที่แขนซ้ายของอีกข้างหนึ่ง จากนั้นใช้คีมคู่หนึ่งเล่นกับมัน ผู้หญิงคนนั้นไม่มีอาการตอบสนอง ดูเหมือนเธอจะหลับสนิท

จากนั้นโจวเจ๋อก็หยิบขนนกสีดำออกจากแผลด้วยคีมแล้วโยนลงบนแผ่นโลหะที่ไป๋อิ่งถืออยู่

“กุ๊กกิ๊ก…”

ขนนุ่มมาก แต่พอตกก็ส่งเสียงคมชัด

“ฉันจำได้ว่าขนนกนั้นน่าจะมาจากไม้ปัดฝุ่นขนนกสีดำ ผู้ชายที่มีหน้าขาวและสวมชุดดำไล่ตามพวกเรามาด้วย”

“ยมทูตสีดำ?” โจวเจ๋อถาม

“ไม่รู้สิ ก็ประมาณนั้นแหละ”

โจวเจ๋อยังคงทำความสะอาดบาดแผลอย่างต่อเนื่อง

ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ว่ามีของแปลกๆฝังอยู่ในร่างกายของเธอมากแค่ไหน

ในเวลาต่อมา โจวเจ๋อหยิบกระดาษยันต์แผ่นหนึ่งออกมาจากบาดแผลของเธอ ยันต์แผ่นนี้ถูกเขียนด้วยอักขระโบราณ ในตอนที่ดึงขึ้นมามันมีของเหลวสีเงินหยดลงมาด้วย

อีกด้านหนึ่งไป๋อิ่งและนักพรตชราเริ่มตาพร่า

ในกระบวนการกำจัดสิ่งแปลกปลอม ถึงแม้ว่าสิ่งที่เหลืออยู่ภายในบาดแผลจะถูกล้างออกไปทีละตัว แต่สำหรับร่างกายนี้ไม่รู้ว่าจะทนได้หรือไม่ ดังนั้นโจวเจ๋อจึงให้ความสนใจกับสถานการณ์ของเธอไปด้วย

ในที่สุดเมื่อโจวเจ๋อหยิบกระจกแตกสีแดงสองชิ้นออกจากแผลที่หน้าท้องของผู้หญิงคนนั้น เขาก็พบว่ามีหมอกสีดำจางๆลอยขึ้นเหนือหน้าอกของหญิงสาว

มีเพียงโจวเจ๋อเท่านั้นที่สามารถมองเห็นฉากนี้ได้

นี่แสดงให้เห็นว่าร่างกายนี้พังยับเยินแล้วดังนั้นวิญญาณของเธอจึงต้องการที่จะออกไปหาร่างใหม่ จากมุมมองทางวิทยาศาสตร์หมายความว่าผู้ป่วยกำลังจะเสียชีวิต

เล็บที่มือขวาของโจวเจ๋องอกออกมา จากนั้นเขาจับเงาสีดำโดยตรงแล้วกดกลับเข้าไปในร่างกายของเธอ

“คร่อก…”

มีการดิ้นรนอยู่ชั่วขณะ

“คุณต้องอดกลั้นและอยู่ในร่างนี้ต่อไป ตอนนี้กระบวนการรักษาใกล้เสร็จสมบูรณ์แล้วหลังจากนี้ร่างกายของคุณจะค่อยๆฟื้นฟูอย่างช้าๆ”

นี่เป็นการผ่าตัดที่พิเศษที่สุดที่โจวเจ๋อทำตั้งแต่เริ่มเป็นหมอ ไม่ต้องพูดถึงความซับซ้อนของอาการบาดเจ็บของผู้ป่วย แม้กระทั่งการใส่วิญญาณของคนไข้กลับเข้าไปในร่างเขาก็ยังได้ทำมันด้วย ถ้ามีใครรู้ความจริงเรื่องนี้มันจะทำให้วงการแพทย์สั่นสะเทือนเลยทีเดียว

แน่นอนที่สามารถทำเช่นนี้ก็เพราะโจวเจ๋อรู้ว่าวิญญาณของผู้หญิงคนนี้แข็งแกร่ง หากเป็นวิญญาณของคนธรรมดามันคงหลุดรอดออกมาจากร่างของเธอแล้ว

จากมุมมองนี้ ความดื้อรั้นของผู้หญิงคนนี้ช่างน่ากลัวจริงๆ

โจวเจ๋อเริ่มอยากรู้อยากเห็น แม้แต่ผู้หญิงที่อยู่รอบตัวของเขาก็ยังแข็งแกร่งไม่ธรรมดา คนที่สร้างคลื่นลมอยู่ในเฉิงตูจะเป็นคนยังไงกันแน่?

หลังจากทำแผลสุดท้ายและใช้ยาเสร็จแล้ว โจวก็ถอนหายใจยาว

การรักษาเสร็จแล้วสิ่งที่เหลืออยู่ก็คือพลังจิตใจของเธอเองว่าจะมีความเข้มแข็งมากแค่ไหน

อันที่จริง ถ้าชายชราที่เอาหัวใจของเขาไปยังอยู่ที่นี่ คงจะเป็นการดีที่สุดหากจะขอยารักษาบาดแผลของเขาสักหน่อย แผลที่หน้าอกของโจวเจ๋อหายดีแล้วแม้แต่รอยแผลเป็นก็ไม่มีสักเส้น

แน่นอนว่าบางครั้งโจวเจ๋อก็คิดว่าอีกฝ่ายได้เอาหัวใจของเขาออกไปจริงๆหรือเปล่า?

หรือในความเป็นจริงเหตุการณ์ในตอนนั้นมันเป็นเพียงมโนจิตที่เขาคิดขึ้นมาเอาเองเท่านั้น?

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด