72 – โชคดีที่ไม่ใช่ผี

ในห้องหญิงสาวไม่พูดอะไร โจวเจ๋อจึงจุดบุหรี่มวนที่สอง จากนั้นก็หยิบกล่องแป้งของหญิงสาวออกมา ดูเหมือนว่าเขาจะตั้งใจใช้มันเป็นที่เขี่ยบุหรี่

แน่นอนว่าการทะเลาะวิวาทระหว่างพ่อแม่ของหญิงสาวภายนอกยังคงดำเนินต่อไป แม่ของเด็กผู้หญิงเริ่มร้องไห้โดยบอกว่าผู้ชายไม่มีจิตสำนึกแล้วผู้ชายก็เริ่มร้องไห้โดยบอกว่าฝ่ายหญิงเปลี่ยนไป

หญิงสาวค่อยๆเงยหน้าขึ้นและมองที่โจวเจ๋อ

“พี่ใหญ่ฉันไม่รู้ว่าคุณหมายถึงอะไร หลินยี่และฉันเป็นเพื่อนที่ดี คุณเป็นพี่เขยของเธอ ดังนั้นเราควร… ”

ฮึ่ม!

โจวเจ๋อหยิบมีดออกจากกระเป๋าของเขาแล้วแทงลงบนโต๊ะของหญิงสาว

นี่เป็นหนึ่งในวัตถุฝังที่ฝังรวมกับไป่อิ่ง แม้ว่าเธอจะพูดเกินจริงเรื่องที่มันฟันเหล็กเหมือนฟันหยวกแต่ก็ต้องยอมรับว่ามีดนี้คมไม่น้อย

ใบหน้าของหญิงสาวเริ่มเปลี่ยนไปอย่างช้าๆ

โจวเจ๋อคิดว่าควรทำสิ่งต่างๆ เขาแค่ต้องการเอาเงินที่เขาให้ไปคืนและเอากระเป๋าของน้องภรรยาโง่ๆคืนมา

ภรรยาของเขารวยมาก เธอสามารถซื้อบ้านของเขามาเป็นของที่ระลึกโดยไม่ขมวดคิ้ว

น้องภรรยาของเขาก็รวยมากเธอใช้เงิน 5,000 หยวนไปอย่างง่ายดายเพราะว่ามันเป็นเพียงส่วนเล็กๆของค่าขนมที่เธอได้รับจากพ่อแม่

ซูชิงหลางมีคอนโดมากกว่า 20 หลัง

ไป๋อิ่งมีทรัพย์สมบัติมากมายมหาศาลที่ถูกฝังไปพร้อมกับเธอ

โจวเจ๋อถูกรายล้อมไปด้วยคนรวย มีเพียงเขาเท่านั้นที่เป็นคนจน ดังนั้นวันนี้เขาต้องมาเอาเงินของตัวเองคืน

อย่างไรก็ตาม โจวยังคงประเมินหญิงสาวต่ำไป

หญิงสาวเข้าสู่สังคมของผู้ใหญ่มานานแล้วดังนั้นเธอจึงเป็นคนที่ค่อนข้างมีประสบการณ์ ใบหน้าของเธอเย็นชาและเต็มไปด้วยความสงบ มันสงบจะดูน่ากลัวเลยทีเดียว

หญิงสาวถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก หลังจากนั้นเธอก็ถอดแม้กระทั่งชุดชั้นในและยืนเปลือยเปล่าอยู่ต่อหน้าโจวเจ๋อ

“จะฆ่าฉันเหรอ?”

มีรอยยิ้มที่มุมปากของหญิงสาว และดวงตาของเธอไม่มีความตื่นตระหนก แต่กลับลึกซึ้งมาก

“จะฆ่าฉันก็ได้นะ”

เด็กสาวเริ่มก้าวไปหาโจวเจ๋อ

“พ่อของฉันเป็นอัมพาตอยู่บนเตียง เขาไม่สามารถหยุดคุณได้
แม่และฉันเป็นผู้หญิงเราทั้งคู่ไม่สามารถสู้คุณได้อยู่แล้ว บางทีคุณอาจจะฆ่าพวกเราทั้งครอบครัวไปเลยก็ได้”

หญิงสาวยืนอยู่ต่อหน้าโจวเจ๋อเธอก็ไม่พูดอะไรอีก

โจวเจ๋อมองไปที่หญิงสาวและกำลังชื่นชมร่างกายของเธอ

ในตอนนี้เขารู้สึกปวดหัวเล็กน้อย ถ้าเขารู้ว่าเหตุการณ์จะเป็นอย่างนี้เขาน่าจะปล่อยให้ไป๋อิ่งขึ้นมาจัดการแทนโดยตรง

“ถ้าฉันตะโกนออกมาตอนนี้แล้วบอกว่าคุณพยายามจะข่มขืนฉัน แม่ของฉันก็จะเรียกเพื่อนบ้าน หลังจากนั้นเพื่อนบ้านก็จะเรียกตำรวจชีวิตของคุณก็จะจบลง”

แต่เมื่อได้ยินอย่างนั้นโจวเจ๋อก็ยิ้มออกมาทันที

“ในครั้งนี้ฉันไม่ใช่แค่จะมาเอาเงินเท่านั้นแต่ยังจะดัดนิสัยของเธออีกด้วย”

“คุณไม่ได้ขาดเงินใช่ไหม” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อยและพยายามโชว์หน้าอกของตัวเองให้สัมผัสกับใบหน้าของโจวเจ๋อ

“หนึ่งพันหยวนฉันจะนอนกับคุณครั้งละหนึ่งพันหยวน” หญิงสาวจ้องไปที่โจวเจ๋อพร้อมกับพูดด้วยเสียงเบาและยั่วยวนว่า “ตรงนี้ข้างๆห้องของพ่อแม่ฉัน”

โจวเจ๋อสัมผัสได้ถึงลมหายใจอันร้อนแรงที่อยู่ตรงหน้า เขารู้สึกละอายใจเล็กน้อย แม้จะมีชีวิตอยู่มานานกว่า 30 ปีแต่เขาก็ไม่เคยมีประสบการณ์เรื่องผู้หญิงเลย

ซึ่งมันแตกต่างจากเด็กหญิงตรงหน้าที่มีประสบการณ์เรื่องนี้อย่างโชกโชน

ใบหน้าของเธอดูดีถือได้ว่าเป็นหญิงสาวที่งดงามคนหนึ่ง เพียงแต่ว่าจิตใจของเธอชั่วร้ายมากเกินไป

“อาจารย์ของคุณก็ถูกบังคับให้ตายแบบนี้เหรอ?” โจวเจ๋อถาม

หญิงสาวชะงักครู่หนึ่งเธอขมวดคิ้วเล็กน้อยรู้สึกแปลกใจที่โจวเจ๋อรู้เรื่องนี้

“เขาปฏิบัติกับเธออย่างดี และให้ความช่วยเหลือเธออยู่ตลอด เขาไม่ได้ลวนลามเธอแต่เขาถูกบังคับให้ตายแบบนี้เหรอ”

“ฉันเสียใจเรื่องเขา” หญิงสาวยักไหล่ “แต่ฉันก็ไม่คิดว่าเขาจะโง่จนกระโดดตึกตาย ฉันแค่ต้องการให้โรงเรียนจ่ายเงินนิดหน่อยเท่านั้น”

“พ่อแม่ของเธอรู้เรื่องหรือเปล่า” โจวเจ๋อถาม

“แน่นอน.” หญิงสาวยิ้มยืนตัวตรงและมองไปที่โจวเจ๋อ “แล้วคุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”

“เรื่องนี้คุณทำผิด คุณทำลายชีวิตของคนคนหนึ่งไม่พอ แต่คนที่คุณทำลายนั้นเป็นคนดีที่ห่วงใยคนอยู่ด้วย” โจวกล่าวอย่างจริงจัง

“คุณมาที่นี่เพื่อสั่งสอนฉันแค่นั้นเหรอ?” หญิงสาวไม่เข้าใจความคิดของโจวเจ๋อ

เธอถอดเสื้อผ้าทั้งหมดแล้วแต่ผู้ชายตรงหน้าไม่เพียงแต่จะไม่ทำอะไรเธอเท่านั้นเขายังพยายามจะสั่งสอนเธออีกด้วย

เธอเคยรับแขกมามากมายบางคนในนั้นก็เป็นครู ก่อนที่จะเริ่มกิจกรรมพวกเขาก็สั่งสอนเธอว่าไม่ควรทำแบบนี้เพราะมันเป็นเรื่องที่ไม่ดี

แต่หลังจากนั้นเขาก็จัดการเธอจนแทบจะไม่ได้นอนทั้งคืน คนแบบนี้เป็นคนหน้าซื่อใจคด แม้ปากเขาจะพูดสั่งสอนแต่ในหัวของพวกเขามักจะมีแต่เรื่องเดียว

“สิ่งที่เธอควรทำคือพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของอาจารย์และยอมรับผิดของตัวเอง” โจวเจ๋อกล่าว

“ทำเรื่องนี้ไปแล้วฉันจะได้อะไร?”

หญิงสาวก้าวถอยหลังและสวมเสื้อผ้า เธอรู้ว่าผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าไม่ได้สนใจเธอแม้แต่น้อย

“มโนธรรม มโนธรรมของชีวิต”

“มโนธรรมในชีวิต?”

หญิงสาวกางมือแสร้งทำเป็นหยอกล้อ

“คุณรู้ไหมว่าชีวิตของฉันมันบัดซบแค่ไหน บางทีฉันก็อยากตายๆไปซะไม่อยากเป็นคนแล้ว อยากลองเป็นผีดูสักครั้งเหมือนกัน”

“ถ้าอย่างนั้นก็จัดให้เลย”

โจวเจ๋อลุกขึ้นอย่างช้าๆ

เล็บของเขางอกยาวออกมาในขณะเดียวกันดวงตาของเขากลายเป็นสีดำสนิท ลักษณะภายนอกของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

หญิงสาวล้มลงกับพื้นด้วยความตกใจเธอไม่กล้าแม้แต่จะกรีดร้องออกมา

“คุณเป็นตัวอะไรกันแน่…”

โจวเจ๋อหยิบเงินห้าพันหยวนออกจากลิ้นชักจากนั้นยัดใส่กระเป๋าของน้องภรรยาเขา

มีเงินมากมายในลิ้นชักแต่เขาไม่ได้สนใจ เขามาที่นี่เพื่อเอาเงินที่ถูกโกงคืนเท่านั้น

ก่อนจะจากไปโจวเจ๋อก้มลงแล้วเอื้อมมือไปจับคางของหญิงสาวและพูดกับเธออย่างจริงจังว่า

“โชคดีที่เธอไม่ได้เป็นผี ถ้าเธอเป็นผีล่ะก็ มั่นใจได้เลยว่าเธอจะไม่มีโอกาสได้ไปเกิดใหม่แน่ๆ”

พูดจบโจวเจ๋อก็ออกจากบ้านไป