94 – ผมคือศัลยแพทย์ที่เก่งที่สุดของเมืองนี้

ในขั้นต้นโจวเจ๋อไม่ควรสนใจชีวิตและความตายของซูชิงหลางเพื่อให้การลงมือของเขาสำเร็จ แต่เขากลับถูกบังคับให้เปลี่ยนใจ ขณะนั้นเขามีอาการจุกเสียดที่หน้าอกซึ่งอาจทำให้เขาตายได้

ให้ตายสิ นี่เรียกว่ามโนธรรมในจิตใจสินะ

มันทำร้ายฉันด้วยเหรอ?

นอกจากนี้ใครจะทำน้ำบ๊วยเปรี้ยวให้ฉันเมื่อเขาตาย?

ฉันแค่คิดเกี่ยวกับตัวเอง!

นักพรตชราสัมผัสเป้ากางเกงอีกครั้งและหยิบกระดาษยันต์สีเหลืองออกมาหนึ่งกำมือ กระดาษยันต์พวกนั้นมีไม่สิ้นสุดแต่ไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงเก็บมันไว้บริเวณนั้น

“น้องชายขอโทษด้วยนะแต่ผมต้องปกป้องเธอ พวกเราเพิ่งหนีออกมาจากเฉิงตู ผมไม่สามารถปล่อยให้เธอตกไปอยู่ในมือคุณได้”

นักพรตชราพูดกับโจวเจ๋อจากนั้นก็จุดกระดาษยันต์ตั้งใจที่จะโยนใส่โจวเจ๋อ:

“ผมขอโทษจริงๆ”

นักพรตชราต้องการจะโยนแผ่นยันต์ไปที่โจวเจ๋อ

โจวเจ๋อเงยหน้าขึ้นอย่างดุเดือดและแววตาสีดำวาววับก็หายวับไปแล้ว อย่างไรก็ตามก่อนที่โจวเจ๋อจะเคลื่อนไหวได้ ร่างสองร่างก็ปรากฏขึ้นด้านหลังนักพรตชราโดยตรง

ซูชิงหลางใช้มืออุดปากแผลบนลำคอของตัวเองแต่ปากของเขายังคงส่งเสียงสวดคาถาโบราณบางอย่างไม่หยุด

นักพรตชราถูกยกขึ้นและหันกลับมาพบว่ามีชายหญิงวัยกลางคนคู่หนึ่งยืนอยู่ด้านหลังของเขา ทั้งสองเป็นผิวหนังมนุษย์ที่ว่างเปล่าไม่มีอะไรอยู่ข้างในแต่พลังของพวกเขายังมากมายกว่ามนุษย์ปกติเสียอีก

“ปัง!”

นักพรตชราถูกโยนทิ้งอีกครั้งและกระแทกกับพื้นกระเบื้อง

ชายชราบิดตัวด้วยความเจ็บปวด

โจวเจ๋อค่อยๆฟื้นอาการจุกเสียดที่หน้าอกและยกมือขึ้นอีกครั้ง เขารู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเขาอ่อนแอมาก ความพยายามต่อต้านเมื่อสักครู่นี้คงเป็นพลังเฮือกสุดท้ายของเธอแล้ว

“น้องชาย พี่ใหญ่ บรรพบุรุษ ได้โปรดอย่าฆ่าเธอ ปล่อยพวกเราไป” นักพรตชราส่งเสียงตะโกนออกมาด้วยความหวาดกลัว

“ปล่อยคุณไป?”

ซูชิงหลางอุดปากแผลของเขาด้วยมือข้างหนึ่งและจัดการหนังมนุษย์หุ่นเชิดสองตัวด้วยมืออีกข้างก่อนจะเดินไปที่ชายชราด้วยใบหน้าโกรธจัด

“ใครจะเป็นคนรับผิดชอบคนตายสองคนที่กระโดดจากตึกนี้?”

“เราไม่ได้ฆ่าพวกเขา เราไม่ได้แตะต้องพวกเขา เราต้องการช่วยพวกเขา แต่เราทำไม่สำเร็จ!” นักพรตชราอธิบาย

“คิดว่าเราจะเชื่ออย่างนั้นหรือ” ซูชิงหลางส่งเสียงฮั่มอย่างเย็นชา

เมื่อเห็นรูปลักษณ์ของซูชิงหลางที่ถูก “ทูตแห่งแสง” เข้าครอบงำ นักพรตชราได้แต่หันไปทางโจวเจ๋อและพยายามอ้อนวอนอีกครั้ง

“น้องชาย ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนกับอาจารย์ของผม เธอได้รับบาดเจ็บเพื่อช่วยอาจารย์ของผม “

นักพรตชราจำได้ว่าเมื่อเขาได้พบกับโจวเจ๋อครั้งแรก ดูเหมือนว่าผู้ชายคนนี้จะสนใจอาจารย์ของเขาที่อยู่ในคลิปวีดีโอเป็นอย่างมาก

มือของโจวเจ๋อเพิ่งถูกวางลงบนหน้าผากของหญิงสาว แต่เมื่อเขาได้ยินคำพูดนี้เขาก็รีบหยุดมือทันที

ผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนของผู้ชายที่อยู่ในเฉิงตูอย่างนั้นเหรอ?

ผู้ชายที่นั่งหลังเคาน์เตอร์ที่กินข้าวต้มในไลฟ์สดของนักพรตชรา?

คือคนที่เตือนโจวเจ๋อว่าผู้หญิงไร้หน้าจะมาจัดการเขา คนนั้นหรือเปล่า?

ฉันเป็นหนี้บุญคุณเขา

“ฮึก…”

เจ็บหน้าอกอีกแล้ว

โจวเจ๋อสูดหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นก็ถอยกลับไปสองก้าวแล้วลุกขึ้นยืน

โชคดีที่ความเจ็บปวดนั้นอยู่ได้ไม่นาน แต่ทุกครั้งที่โจวเจ๋อเลือกสิ่งใดที่ขัดกับหลักผลประโยชน์สูงสุดมันจะเริ่มเจ็บปวดขึ้นมาเสมอ

มันเหมือนแมงป่องที่ซ่อนตัวอยู่ในหน้าอกของเขาตลอดเวลา

“อย่าบอกนะว่าคุณเชื่อจริงๆ” ซูชิงหลางมองไปที่โจวเจ๋อ

โจวเจ๋อโบกมือ

“ไม่มีใครตั้งใจจะฆ่าตัวตายพร้อมกันสองคนหรอกนะ นี่มันเรื่องบ้าชัดๆคุณเชื่อลงไปได้ยังไง..”

“ผมเชื่อผู้ชายคนนั้น” โจวเจ๋อเหลือบมองซูชิงหลางจากนั้นมองไปที่นักพรตชรา

“พาเธอออกไปแล้วอย่ามาปรากฏตัวต่อหน้าผมอีก”

โจวเจ๋อคิดว่าผู้หญิงคนนี้คือคนที่ควบคุมเกมผีปากกา แต่เขาไม่คิดว่าเธอจะมีความสามารถบังคับใครให้ฆ่าตัวตายได้เนื่องจากสภาพของเธอไม่เอื้ออำนวย

เด็กหญิงตัวน้อยบอกว่าผู้ชายที่อยู่ในเฉิงตูทำตัวเหมือนกับผู้พิพากษาแล้วจัดการทุกสิ่งทุกอย่างตามใจตัวเอง ซึ่งเขาต้องถูกลงโทษ

ดังนั้นเพื่อนของเขาคงไม่ทำตัวเลวทรามขนาดฆ่าคนด้วยความพอใจของตัวเอง ไม่อย่างนั้นด้วยบุคลิกของผู้ชายคนนั้นทั้งสองคนคงไม่สามารถเป็นเพื่อนกันได้

การอนุมานนี้น่าเชื่อถือมากกว่าหลักฐานใดๆ เพราะแม้แต่เด็กหญิงตัวน้อยคนนั้นเมื่อพูดถึงผู้ชายที่อยู่ในเฉิงตู เธอก็แค่ล้อเลียนเขาว่าไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง

แต่เธอไม่เคยวิพากษ์วิจารณ์ศีลธรรมของเขาแม้แต่ครั้งเดียว

นักพรตชราลุกขึ้นยืนและขอบคุณโจวเจ๋ออีกครั้ง แต่เมื่อเขามาหาผู้หญิงคนนั้น เขาก็พูดด้วยใบหน้าขมขื่น

“น้องชายเราไม่มีที่ไปจริงๆ เธอเป็นคนขอให้ผมพามาที่นี่ ตอนนี้เจ้าหน้าที่นรกมากมายกำลังไล่ตามพวกเราอยู่ถ้าผมพาเธอออกไปเธอจะถูกฆ่าอย่างรวดเร็ว”

“แล้วคุณต้องการให้ผมทำยังไง” โจวเจ๋อถาม

“ก็หมายความตามนั้น พวกเราไม่รู้เลยว่าคนพวกนั้นจะปรากฏตัวขึ้นเมื่อไหร่ พวกเขาซ่อนตัวอยู่ทุกที่ แม้แต่ในกระจกพวกเขาก็ยังเข้าไปหลบซ่อนได้ โชคดีที่พวกเราหนีมาจนถึงที่นี่ได้สำเร็จ”

“ไม่สมเหตุสมผลเลย เธอได้รับบาดเจ็บสาหัสและจะอยู่ได้ไม่นาน” โจวเจ๋อมีอะไรน่าสงสัย “เมื่อร่างพังลงแล้ว เธอก็จะอยู่ในสภาพวิญญาณเมื่อถึงเวลานั้นพวกเขาก็จะติดตามตัวเธอมาได้อย่างรวดเร็ว”

“ก่อนหน้านี้เราเคยไปโรงพยาบาลเพื่อจัดการกับอาการบาดเจ็บ แต่เมื่อเราเพิ่งเข้าไปในวอร์ด หมอหน้าตาธรรมดาๆก็เปลี่ยนตัวเองกลายเป็นสัตว์ประหลาดและพยายามจะฆ่าเรา มีเพียงสองวันนี้ที่เราอยู่ใกล้ๆคุณและพวกเขาไม่ได้ปรากฏตัวขึ้น”

ในเวลานี้ ปากกาที่ตกลงบนพื้นในทันใดก็ลุกขึ้นยืน ใบหน้าของซูชิงหลางเปลี่ยนไปและพยายามระวังตัวให้ดีที่สุด

แต่แล้วปากกาก็เขียนคำสองประโยคลงไปที่พื้นว่า

“ช่วยด้วย ฉันจะคืนหัวใจให้คุณ”

เมื่อเห็นคำเหล่านี้ ดวงตาของโจวเจ๋อก็ลุกวาวทันที

“ช่างเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอายจริงๆ! คุณคิดว่าหน้าตาอย่างคุณยังจะเอาหัวใจของใครไปได้”

ซูชิงหลางเยาะเย้ยเขาและพูดว่า “แม้ว่าก่อนหน้านี้คุณจะสวยมาก แต่ตอนนี้คุณดูเหมือนผีไม่มีผิด ใครจะเต็มใจมอบหัวใจให้คุณ!”

“ตกลง” โจวเจ๋อตอบรับ

“อะไร?”

ซูชิงหลางตกใจและมองไปที่โจวเจ๋อดูเหมือนว่าในเวลานี้ซูชิงหลางพยายามมองโจวเจ๋อให้ลึกลงไปถึงจิตใจ

หมอหลินเป็นผู้หญิงที่สวยมากแต่เขาก็ยังไม่ค่อยสนใจเธอเท่าไหร่ ไม่คิดว่ารสนิยมของเขาจะเป็นแบบนี้

“ถึงคุณจะตกลงแต่เราจะช่วยเธอยังไง อาการเธอหนักมากแล้ว” นักพรตชราสับสน

“ผมลืมบอกคุณไป ชีวิตที่แล้วของผมคือศัลยแพทย์ที่เก่งที่สุดของเมืองนี้”