96 – ค้นหาหัวใจ

หญิงสาวนอนอยู่ที่ชั้นบน ชายชราไปที่ร้านอาหารข้างๆเพื่อทานอาหารเย็น ขณะที่ไป๋อิ่งวิ่งไปเล่นเกมเหมือนที่เคยทำ

โจวเจ๋อเป็นคนเดียวที่เหลือจึงได้แต่เฝ้าตรวจสอบอาการของหญิงสาวคนนี้ว่าจะทรุดหนักลงหรือไม่ หลังจากนั้นไม่กี่ชั่วโมงหญิงสาวก็ค่อยๆขยับเปลือกตาและในที่สุดแต่ก็ลืมตาขึ้นมา

เธอกำลังมองมาที่เขา โจวเจ๋อก็กำลังมองผู้หญิงคนนั้นด้วย

“เป็นยังไงบ้าง?” โจวเจ๋อถาม

ผู้หญิงคนนั้นพยักหน้าเล็กน้อยเพื่อแสดงว่าเธออาการดีขึ้น

“คุณชื่ออะไร” โจวเจ๋อถาม

ผู้หญิงคนนั้นเงียบไปนาน เมื่อโจวเจ๋อเริ่มสงสัยว่าผู้หญิงคนนี้อาจจะยังพูดไม่ได้ เธอก็ตอบกลับมา

“ถังซือ.. “

ในช่วงสามวันนี้ซูชิงหลางยุ่งกับการมองหาร้านใหม่ ศูนย์ธุรกิจถูกทิ้งร้างมาเป็นเวลานานแล้ว ในช่วงนี้ยิ่งมีคนมากระโดดตึกตายอีก 2 คนติดต่อกัน

ถ้าเขายังคงเปิดร้านที่นี่ก็รับประกันได้เลยว่ามันจะต้องเจ๊งสนิทอย่างแน่นอน ในขณะเดียวกันเขาก็ออกไปค้นหาร้านใหม่ให้โจวเจ๋อด้วย

ในอีกด้านหนึ่งโจวเจ๋อไม่ได้ให้ความสนใจมากนักกับความนิยมของผู้คนที่มีชีวิตรอบๆร้านหนังสือ

แต่ในทางกลับกันถ้าไม่มีน้ำผลไม้ที่ทำโดยซูชิงหลาง การกินอาหารของเขาจะกลายเป็นปัญหาอีกครั้ง

ในช่วงสามวันที่ผ่านมา มีอีกสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น นั่นคือตำรวจพบจดหมายลาตายที่บ้านของนายเฉินและนางสาวหลิวและพบรูปถ่ายงานแต่งงานของพวกเขาด้วย

อย่างไรก็ตาม ภาพถ่ายงานแต่งงานเป็นภาพขาวดำและเนื้อหาของบันทึกการฆ่าตัวตายก็ยากที่คนทั่วไปจะเข้าใจ ได้พบกันและตายด้วยกัน จบชีวิตลงอย่างน่าสยดสยอง

ในบันทึกการฆ่าตัวตายของพวกเขา พวกเขาได้ขอโทษสำหรับการสร้างปัญหาและการสอบสวนที่เกิดขึ้นกับสมาชิกคนอื่นๆของสมาคมคนรักเรื่องสยองขวัญ

พวกเขาอธิบายว่านี่เป็นเรื่องราวสยองขวัญที่แท้จริง พวกเขาพบกันเพราะความรักในความสยดสยอง โดยธรรมชาติแล้วพวกเขาควรพิสูจน์ความรักของพวกเขาในแบบที่น่ากลัวที่สุด

ข่าวเหล่านี้แพร่กระจายไปยังอินเทอร์เน็ต ทำให้เกิดกระแสความคิดเห็นของประชาชน และในขณะเดียวกันก็มีการอภิปรายกันอีกครั้ง

และในครั้งนี้มันทำให้หนังสยองขวัญที่เดิมถูกจำกัดเรตจนแทบจะไม่สามารถใช้ทางทีวีได้ก็ยิ่งเกิดวิกฤตการณ์ขึ้นไปใหญ่ เกิดกระแสต้องการให้แบนหนังพวกขึ้นมาอีกครั้ง

แต่ในความเป็นจริง เรื่องราวความรักในสมัยโบราณ เช่นเหลียงซานป๋อและจู้อิงไถก็ควรถูกห้ามด้วย เพราะเรื่องราวเหล่านี้ยกย่องหัวข้อของการเสียสละ นำไปสู่การเลียนแบบของคนรุ่นต่อๆมา

ผู้หญิงชื่อถังซืออยู่บนชั้นสองเป็นเวลาสามวัน หลังจากจัดการกับอาการบาดเจ็บของเธอแล้ว ในที่สุดโจวเจ๋อก็มาหาเธอและบอกให้อีกฝ่ายรักษาสัญญา

“สองคนนั้น พวกเขาฆ่าตัวตายจริงเหรอ?”

ถังซือยังคงนอนอยู่ที่นั่นพร้อมกับผ้าพันแผลมากมายบนร่างกายของเธอจนดูเหมือนมัมมี่ผู้หญิง

ตอนนี้เธอไม่สนใจกับความงามของร่างกายอีกต่อไปแล้ว โชคดีแค่ไหนที่เธอสามารถรอดชีวิตมาได้ด้วยอาการบาดเจ็บระดับนั้น

“ใช่” โจวเจ๋อพยักหน้า

“ฉันรู้สึกได้ตอนที่พวกเขากำลังเล่นผีปากกา”

ดวงตาของถังซือมองไปที่โจวเจ๋อแล้วกล่าวว่า

“ตอนนั้นฉันคิดว่ามันน่าสนใจมาก พวกเขาอยากไปนรกแต่ไม่รู้ว่าเจ้าของร้านหนังสือเป็นผี

อันที่จริงในคืนแรกที่ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะกระโดดฉันใช้กระโปรงสีขาวของตัวเองเพื่อพยายามหยุดเธอไว้ แต่เธอตัดสินใจแล้วและฉันก็อ่อนแอมากจนหยุดไม่ได้ สุดท้ายเธอยังคงกระโดดลงไป “

โจวเจ๋อไม่รู้จะพูดยังไง

“ชายหญิงที่โง่เขลามักคิดว่าความตายเป็นสิ่งที่สวยงามมาก แต่เมื่อไปถึงนรกพวกเขาจะรู้ว่าสิ่งที่พวกเขาคิดว่าเป็นสิ่งที่ผิด นรกเป็นสถานที่ที่เลวร้ายมากโดยเฉพาะคนที่ฆ่าตัวตาย”

หลังจากหยุดชั่วคราวถังซือก็กล่าวต่อ: “คุณโชคดีกว่าเรามาก คุณไม่เคยสัมผัสกับความน่ากลัวที่แท้จริงของนรก”

“ถึงเวลาลงมือทำธุรกิจแล้ว” โจวเจ๋อเตือน

“เรื่องหัวใจของคุณหรือเปล่า” ถังซือถาม

“ใช่”

โจวเจ๋อพยักหน้า

“คุณบอกว่าคุณกินหัวใจของตัวเองไปแล้ว คุณคงเป็นเช่นเดียวกันกับเรา ฉันเดาว่าในช่วงเวลานี้คุณคงกินอาหารที่มีรสขมรสเปรี้ยวและรสหวานมากเกินไป”

โจวเจ๋อพยักหน้า

“แต่เมื่อคุณบอกว่าคุณกินหัวใจ คุณไม่ได้มีความรู้สึกอึดอัดแม้แต่น้อยมิหนำซ้ำคุณยังคิดว่ามันอร่อยอีกด้วย”

“หมายความว่าที่ผมกินเข้าไปไม่ใช่หัวใจของตัวเองหรือ?”

ในไม่ช้าโจวเจ๋อก็เข้าใจและกล่าวต่อไปว่า

“หรือว่าอาหารมื้อนั้นไม่ว่าจะเป็นช้อนส้อมหรือจานล้วนเป็นมายาทั้งสิ้น”

ถังซือพยักหน้าเล็กน้อย ดูเหมือนเธอจะเหนื่อยแต่ก็ยังพูดต่อไปอีกว่า

“ถึงแม้คนคนนั้นที่คุณกล่าวถึงจะมีความสามารถมากแค่ไหน แต่ก็ไม่มีทางที่เขาจะเอาหัวใจของใครบางคนออกมาและคุณยังจะสามารถมีชีวิตอยู่ได้

ฉันเดาว่าน่าจะเป็นการสะกดจิตสะกดจิตให้ลึกที่สุดจนคุณไม่สามารถฟื้นฟูกลับมาเป็นปกติ

ใช่ สภาพแวดล้อมของการสะกดจิตและการรับประทานอาหารทุกคำและการกระทำของอีกฝ่ายหนึ่งล้วนเป็นคำใบ้ทางจิตวิทยาสำหรับคุณ”

โจวเจ๋อพยักหน้า อันที่จริงคำพูดของถังซือและการคาดเดาก่อนหน้านี้ของเขาเองในหลายๆเรื่องก็ค่อนข้างตรงกัน

ตัวอย่างเช่น ทุกครั้งที่เขาเลือกทางเลือกที่ขัดกับผลประโยชน์สูงสุดที่เขาจะได้รับเขาจะรู้สึกเจ็บปวดหัวใจเสมอ แต่เมื่อเขาสามารถทนกับมันไหวครั้งต่อไปที่เขาเลือกแบบนี้มันก็จะเจ็บปวดน้อยลง

“ฉันรู้จักจิตแพทย์คนหนึ่งที่สามารถช่วยคุณแก้ปัญหาได้แน่นอน” ถังซือกล่าว

“เขาอยู่ไหน?”

โจวเจ๋อพยายามครุ่นคิดว่าคนคนนั้นจะเป็นใครหวังว่าคงไม่ใช่คนที่เขารู้จักหรอกนะ

“ตราบใดที่เขาฟื้นคืนชีพกลับมา เขาสามารถแก้ปัญหาของคุณได้”

“ใครจะรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน”

“เขาไม่ได้ไปที่ไหน” ถังซือกล่าวด้วยรอยยิ้ม “พวกเราสามารถไปหาเขาได้ตลอดเวลา”

โจวเจ๋อลุกขึ้นยืนเขาไม่สนใจเรื่องนี้ เขามีจิตแพทย์ที่เขารู้จักอยู่แล้ว

เมื่อเห็นว่าโจวเจ๋อกำลังจะลงไปชั้นล่างถังซือก็พูดว่า

“คุณช่วยเรียกซอมบี้ผู้หญิงคนนั้นมาหาฉันหน่อยได้ไหม”

“จะทำอะไร?”

“ให้เธอนอนกับฉัน”

“จะถามเธอให้”

เมื่อโจวเจ๋อเดินลงมาจากชั้น 2 ไป๋อิ่งยังคงนั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์และเล่นเกมมือถือ

โจวเจ๋อเมินเธอและไม่ได้ช่วยผู้หญิงข้างบนให้ถามความคิดเห็นของไป๋อิ่ง เขาเดินออกไปข้างนอกร้านแล้วเรียกแท็กซี่

มีนักจิตวิทยาคนหนึ่งที่เขาค่อนข้างสนิทสนม

ครั้งสุดท้ายที่หวังเค่อบอกกับเขาว่าเขาจะไม่ติดต่อมาหาโจวเจ๋ออีก แต่หากว่าโจวเจ๋อต้องการความช่วยเหลือสามารถติดต่อหาเขาได้ตลอดเวลา