Late Night Bookstore ร้านหนังสือยามดึก

118 – ปัญหามาถึงแล้ว

 

118 – ปัญหามาถึงแล้ว

 

ข้างนอกฝนยังตกอยู่ เด็กผู้หญิงที่นั่งอยู่ในร้านหนังสือมีความสงสัยเล็กน้อยจึงเดินออกไปหาเพื่อนของเธอ

 

เธอพบว่าเพื่อนของเธอเผลอหลับไปที่มานั่งหน้าร้าน หญิงสาวที่ยืนอยู่จึงเอาเสื้อกันหนาวมาสวมให้เพื่อนของเธอ แต่เธอไม่ได้กลับเข้าไปในร้านแต่นั่งเป็นเพื่อนกับเพื่อนของเธออยู่ด้านนอก

 

นักศึกษาหญิงสองคนเป็นเหมือนดอกไม้ปาที่ละเอียดอ่อน และมีความแข็งแกร่ง แม้ว่าวันนี้จะเป็นวันฝนตกแต่มันก็เป็นเพียงวันธรรมดาสาหรับพวกเธอ

 

พวกเธอออกมาตั้งร้านขายของ พวกเธอไม่รู้ว่าร้านหนังสือที่พวกเธอมาขอหลบฝนนั้นไม่ใช่ร้านหนังสือที่ทําธุรกิจเหมือนเช่นคนธรรมดาทั่วไป

 

โจวเจ๋อใส่ถั่วลิสงและเมล็ดกล้วยไม้ลงไปในชา ชายชุดดํานั่งตรงข้ามเขาและอันธพาลพวกนั้นยืนอยู่ข้างหลังเขาด้วยอาการสั่นสะท้าน

 

” ขอบคุณสําหรับการต้อนรับของคุณ”

 

ชายชุดดําพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น

 

” พวกเขาตายแล้วยังไงคุณก็แล้วกันไปเถอะ” โจวเจ๋อกล่าว

 

ชายคนนั้นเงยหน้าขึ้นและมองไปที่โจวเจ๋อ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ยินยอม

 

“ พวกเขาตายแล้ว และคุณได้เสียชีวิตไปแล้วเช่นกัน คุณไม่จําเป็นต้องพาพวกเขาไปด้วยเพราะความยึดมั่นของคุณ

 

หากมีปัญหาใดๆระหว่างทางซึ่งอาจทําให้วิญญาณของพวกเขาหลุดพ้นจากการควบคุมของคุณ มันจะก่อให้เกิดปีศาจชั่วร้ายขึ้นในโลกนี้อีก “ โจวเจ๋ออธิบายอย่างอดทน

 

อันที่จริงการที่โจวเจ๋อพูดมากขนาดนี้ก็เพราะเขารู้สึกนับถือต่อตํารวจคนนี้อยู่บ้าง แต่ในเมื่อทุกคนตายไปหมด แล้วภาระหน้าที่ของเขาก็หมดลงเช่นกัน

 

ชายชุดดําคนนี้มีหน้าที่จับกุมคนเป็น ส่วนโจวเจ๋อมีหน้าที่จับกุมคนตาย ไม่ว่าจะอย่างไรเขาไม่อนุญาตให้ชายคนนี้พาวิญญาณ 2-3 ตัวกลับไปอย่างแน่นอน

 

“ถ้าเช่นนั้นผมต้องการขอร้องให้คุณช่วยอะไรบางอย่างผม”

 

”ว่ามาเลย”

 

“ช่วยสืบหาสาเหตุการตายของผม” ชายชุดดําเงยหน้าขึ้น ซึ่งดูดุร้ายอย่างยิ่งในเวลานี้ 

 

“มีใครบางคนในองค์กรของผมทรยศหักหลัง เขาฆ่าผมพร้อมกับเจ้าพวกสวะนี่เพื่อปิดปาก”

 

ก่อนหน้านี้ชายชุดดํานั่งอยู่ในรถเขาได้รับโทรศัพท์ของใครบางคนที่บอกว่าตัวตนในฐานะสายลับของเขาถูกเปิดเผย หลังจากนั้นเขาและคนที่อยู่ข้างหลังก็ลงมือต่อสู้กันในรถจนทําให้เกิดโศกนาฏกรรม

 

“เหมือนหนังฮอลลีวูดเลย”

 

หลังจากได้ยินเรื่องราวของฝ่ายตรงข้ามโจวเจ๋อก็เปล่งเสียงอุทานออกมา

 

มันไม่ง่ายเลยที่จะเป็นสายลับ

 

โจวเจ๋อยกชาขึ้นจิบในตอนแรกเขาต้องการจะหลอกชายคนนี้ แต่เขาทําไม่ได้

 

“คุณตกลงหรือเปล่า?” เขาถาม..

 

“ไม่ ตอนแรกผมต้องการจะรับปากส่งๆแต่ผมไม่อยากทําอย่างนั้น”

 

“……..” ชายชุดดํา

 

“ต้องขอโทษด้วยแต่เรื่องนี้ผมทําไม่ได้ ผมเป็นแค่เจ้าของร้านหนังสือ ในความเป็นจริงผมมีหน้าที่เพียงส่งวิญญาณลงไปนรกเท่านั้น สิ่งเดียวที่ผมทําได้คือสามารถส่งจดหมายนิรนามไปที่สถานีตํารวจเท่านั้นหวังว่าคุณคงเข้าใจ ”

 

ชายชุดดํารู้สึกผิดหวัง เขาอยากจะพูดอะไรมากกว่านี้ แต่เขาได้แต่ถอนหายใจ

 

“ดื่มอีก 2 แก้วคุณก็เดินทางได้แล้ว ผมขอให้คุณเดินทางโดยสวัสดิภาพ

 

ชายที่อยู่ตรงหน้านี้เป็นตํารวจที่ดีดังนั้นโจวเจ๋อจึงเลี้ยงเหล้าเขา 3 แก้วถือเป็นการขอบคุณที่เขารับในประเทศชาติ

 

ในโลกนี้มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นตลอดเวลา นอกจากนี้ยังมีความอยุติธรรมและโศกนาฏกรรมทุกประเภทเกิดขึ้น โจวเจ๋อไม่สามารถจัดการได้และเขาก็ไม่ต้องการที่จะทําด้วย

 

แค่จัดการร้านหนังสือของตัวเองเขาก็ยุ่งมากพอแล้ว เขาไม่ต้องการเอาชีวิตมนุษย์มาเสี่ยงเดิมพัน

 

ชายชุดดํามองไปที่โจวเจ๋อและไม่พูดต่อ เพราะเขารู้ว่าโจวเจ๋อไม่สนใจเรื่องนี้มากนัก

 

เขาจับผีตัวน้อยทั้งสามและเดินเข้าไปในประตูนรกจากนั้น ควันสีดําก็หายไป

 

โจวเจ๋อปรบมือและหยิบใบรับรองออกมาดู คอลัมน์ของตารางประสิทธิภาพเพิ่มขึ้นเป็น 20%

 

ยังเหลืออีกกว่า 80% แต่ตามสถานการณ์ทางธุรกิจของร้านใหม่ มันก็ไม่น่าจะใช้เวลานานนัก

 

โจวเจ๋อหยิบถ้วยชาและเดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้โยกของเขา แต่เขากลับพบว่ามีใครบางคนมายืนอยู่ข้างหลัง

 

ถึงชื่อเธอยังคงเคี้ยวลูกอมนมกระต่ายสีขาวขนาดใหญ่ในปาก

 

“ทําไมคุณไม่ช่วยเหลือเขา? ถังซือถาม

 

“ผมไม่ได้ว่างขนาดนั้น” โจวเจ๋อไม่สนใจเธอ

 

“ถ้าเขาอยู่ที่นี่เขาจะลงมือทําอย่างแน่นอน”

 

“เขาคือเขา ผมคือผม”

 

“โอ้ วันนี้เป็นวันอะไร ทั้งคนตายคนเป็นแห่กันมาที่นี่” ถังซือเดินไปที่ประตูและมองไปที่นักศึกษาหญิงสองคนที่ยังหลบฝนอยู่

 

ถังซือสายหัวจากนั้นเธอก็กางมือออกแล้วพูดว่า

 

“โจวเจ๋อ คุณรู้ไหมว่าบางครั้งต่อให้คุณไม่ต้องการปัญหาแต่สุดท้ายแล้วปัญหาก็จะตามมาหาคุณอย่างแน่นอน”

 

“แต่อย่างน้อยก็มีปัญหาน้อยลง” โจวเจ๋อจุดบุหรี่

 

“ในช่วง 2-3 วันที่ผ่านมาฉันไม่มีอะไรทําจึงได้ตรวจสอบเรื่องราวของคุณ”

 

“ตาอยู่กับตัวคุณ คุณอยากมองอะไรอยากทําอะไรก็แล้ว แต่คุณเถอะ”

 

ถังซือควบคุมโทรศัพท์มือถือของตัวเองให้ลอยอยู่ต่อหน้าของโจวเจ๋อ บนหน้าจอของโทรศัพท์มีภาพข่าว

 

มีการจลาจลในเรือนจําแห่งหนึ่งในเรือนจําซูเปย นักโทษคนหนึ่งเสียชีวิตและนักโทษมากกว่าสิบคนได้รับบาดเจ็บ

 

“ หมายความว่าไง?”

 

“คุณกลัวปัญหาแค่ไหน” ถังซือส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ “คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่ขับรถบรรทุกชนคุณเขาถูกฆ่าตายแล้ว?”

 

รูม่านตาของโจวเจ๋อหดตัวลงทันที

 

“ผมไม่ได้ทํา” โจวเจ๋อกล่าว

 

“ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้ทํา” ถังซือกล่าว แต่เขาตายแล้ว”

 

“อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอ?”

 

โจวเจ๋อยักไหล่

 

ในเวลานี้ซูชิงหลางเดินลงมาจากชั้นบนพร้อมกับตบหน้าผากของตัวเองเบาๆแล้วพูดว่า

 

“เหล่าโจวฉันลืมบอกคุณไป ในช่วงที่คุณไม่อยู่ลุงของคุณโทรมาบอกว่าลูกพี่ลูกน้องของคุณเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิต คนพวกนั้นเป็นญาติของซูเล่อพวกเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคุณฉันก็เลยลืมเรื่องนี้ไปเลย”

 

เมื่อได้ยินคําพูดนี้ใบหน้าของโจวเจ๋อก็บิดเบี้ยวอย่างรุนแรง