36 – คุณต้องการมาทำงานกับฉันไหม

เด็กหญิงตัวน้อยที่นั่งอยู่ในตู้แช่แข็งเอื้อมมือไปตบที่ว่างข้างๆเธอพร้อมกับเอียงคอมองโจวเจ๋ออย่างไร้เดียงสา

”นอนด้วยกัน?”

โจวเจ๋อเอื้อมมืออยากจะลูบหัวเด็กหญิง แต่มือที่ยื่นออกไปของเขาจู่ๆก็หยุดลง

เธอคือยมทูตดำขาวเป็นผู้บังคับใช้กฎแห่งสวรรค์ของโลกนี้

เด็กหญิงตัวน้อยใช้มือเล็กๆของเธอจับมือใหญ่ของโจวเจ๋อก่อนจะดึงมาลูบศีรษะของตัวเอง

“………… ” โจวเจ๋อ

“ สบายดีหรือเปล่า?” ในที่สุดเด็กหญิงตัวน้อยก็ลุกขึ้นจากตู้แช่แข็ง แต่ดูเหมือนว่ามันจะยากเกินไปสำหรับเธอที่จะปีนออกมาเพราะขาสั้นเกินไป

โจวเจ๋อเห็นดังนั้นจึงอุ้มเธอออกมาจากตู้แช่ ไม่รู้ว่าตอนแรกเธอเข้าไปได้ยังไง

“ สบายดีหรือเปล่า?” เด็กหญิงตัวน้อยชี้ไปที่โจวเจ๋อและ “พูดซ้ำ”

“อ่า … สบายดีครับ” โจวเจ๋อไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไร

“ ฉันจะกลับแล้ว” เด็กหญิงตัวน้อยหันกลับมาและไพล่มือไว้ด้านหลัง โจวเจ๋อรู้ว่าเธอพยายามทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่

แต่ปัญหาของเธอก็เหมือนกับซูชิงหลาง พระเจ้าประทานร่างกายมาให้ผิด

เธอดูน่ารักเกินไป โจวเจ๋อรู้สึกหายใจไม่ออกเขารีบเอามือขึ้นมาปิดปาก ไม่ว่าจะอย่างไรก็หัวเราะไม่ได้อย่างเด็ดขาด

โจวเจ๋อเตือนตัวเองอยู่เสมอ นี่คือยมทูตดำขาว ไม่อนุญาตให้หัวเราะ!ฮ่าฮ่าฮ่า! แต่ก็ยังอดไม่ได้! ตายแล้วฮ่า ๆ ๆ ! จบแล้วฮา!

ยิ่งเขาหัวเราะก็ยิ่งหยุดไม่ได้ น้ำตาของโจวเจ๋อไหลออกมา

เด็กหญิงตัวน้อยไม่สนใจเสียงหัวเราะของโจวเจ๋อและไม่ได้ลงโทษเขาจากการดูหมิ่นอย่างใหญ่หลวงที่เขาแสดงออกมา เธอเพียงแค่หันหน้ากลับมาแล้วถามว่า

“คุณอยากมาทำงานกับฉันไหม”

คำถามนี้ทำให้โจวเจ๋อประหลาดใจ

สิ่งนี้หมายความว่า?

โจวเจ๋อรู้สึกกลัวเล็กน้อยที่จะตอบรับ

ในโลกนี้ไม่มีขนมเปี๊ยะร่วงหล่นลงมาจากท้องฟ้าให้กินฟรี ไม่รู้ว่าการที่เขาตอบรับเธอจะทำให้เขาต้องพบเจออะไรบ้าง

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือโจวเจ๋อไม่คิดว่าการที่เขาช่วยชีวิตเธอตอนนั้นจะเพียงพอทำให้เธอมอบโอกาสดีๆแบบนี้ให้เขา

ต้องเข้าใจว่าคุณพ่อลูก 4 คนนั้นตายไปก็เพราะเธอ เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้น่ารักมาก แต่นั่นเป็นเพียงแค่เปลือกนอกเท่านั้น

ซูชิงหลางกล่าวว่าครั้งหนึ่งเธอเคยปรากฏตัวในร้านของเขาก่อนจะแลบลิ้นออกมาอย่างไร้ความรู้สึกและพรากวิญญาณพ่อแม่ของเขาไป

แม้ว่าซูชิงหลางจะคุกเข่าร้องไห้อ้อนวอนเท่าไหร่เธอก็ไม่หันมามองอีกเลย

คนแบบนี้คุณไม่สามารถคาดหวังว่าเธอจะเป็นคนใจดีได้ ในกรณีที่เธอไม่ได้กัดคอคุณในทันทีก็สมควรต้องขอบคุณพระเจ้าแล้ว

เธอไม่ใช่สาวน้อยธรรมดา ไม่ใช่อย่างนั้นแน่นอน

“ ทำไมไม่ตอบ” เด็กหญิงตัวน้อยถามอีกครั้ง

“ ผมไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้ว่าคุณจริงจังหรือเปล่า?” โจวเจ๋อถามอย่างระมัดระวัง

“ คุณตอบว่าไม่ก็ได้” เด็กหญิงตัวน้อยกล่าวด้วยรอยยิ้ม

จากเธอเพิ่มเติมว่า “ฉันจะได้จับคุณสักที”

“………… ” โจวเจ๋อ

นี่เป็นคำถามแบบปรนัยc8jกรอกข้อมูลลงไปเท่านั้น

แต่ถ้าคำตอบไม่ใช่ “ตกลง” คุณจะถูกฆ่าทันที

“แน่นอนว่าผมตกลงอยู่แล้ว” โจวเจ๋อรีบตอบออกมาอย่างรวดเร็วไม่มีความลังเลหรือแสดงออกถึงความไม่ยินยอมพร้อมใจอะไรเลย

เด็กหญิงตัวน้อยหันกลับมาและยิ้มไร้เดียงสา จากนั้นก็เดินช้าๆไปหาโจวเจ๋อพร้อมกับปลอกคอที่อยู่ในมือ แต่ว่าเธอตัวเล็กและขาสั้นเกินไป

เมื่อยืนอยู่ตรงหน้าโจวเจ๋อเธอจึงไม่สามารถสวมปลอกคอให้เขาได้มีเพียงช่วยเขาจัดเข็มขัดเท่านั้น

“ อุ้มฉันสิ” เด็กหญิงตัวน้อยบ่นและสั่ง

โจวเจ๋อก้มลงแลtอุ้มเธอขึ้นมา

เด็กหญิงตัวน้อยยื่นมือไปสวมปลอกคอให้โจวเจ๋อ จากนั้นก็เธอก็ขมวดคิ้วดูเหมือนว่าเธอจะถูกโจวเจ๋ออุ้มไว้เหมือนลูกสาว

“ คิดว่ามันตลกเหรอ?”

“น่ารักดี”

เด็กหญิงตัวน้อยยื่นมือเล็กๆของเธอเข้าหาใบหน้าของโจวเจ๋อ

เล็บในมือของเธอกลายเป็นสีดำและยาวออกมาความรวดเร็ว โจวเจ๋อรู้สึกตกใจดวงตาของเขากลายเป็นสีดำทันที

มือของเด็กหญิงหยุดค้าง มีรอยยิ้มเล็กๆปรากฏอยู่ที่มุมปากของเธอ

โจวเจ๋อไม่ได้ขยับต่อไป

“ คุณรู้ใช่ไหมว่าไม่ควรแสดงท่าทางอย่างนั้นกับฉัน ” เด็กหญิงตัวน้อยถาม

“ ยังไงผมก็ตายไปแล้วครั้งหนึ่ง”

“นั่นเป็นเพราะโชคดีของคุณ คุณเดินทางไปที่เส้นทางหวงเฉวียนได้ไม่เท่าไหร่เอง คุณยังไม่เคยประสบกับความโหดร้ายที่แท้จริงของนรกด้วยซ้ำ!” เด็กหญิงตัวน้อยพูดเสียงเย็น

“ความทรมานในนรกที่แท้จริงนั้นแม้แต่คนที่ตายไปแล้วก็ยังอยากจะตายซ้ำอีก”

“จริงเหรอ?”

“ ปล่อยฉันลง!”

โจวเจ๋อวางเด็กหญิงตัวน้อยลง

เด็กหญิงตัวน้อยมองไปที่โจวเจ๋อและถามออกมาอีกครั้ง

“คุณรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงเลือกคุณ”

โจวเจ๋อส่ายหัว

“เพราะคุณฉลาดมาก เป็นคนรักสงบและมีความยืดหยุ่น” เด็กหญิงตัวน้อยพูดพร้อมกับบีบนิ้วของเธอ

“หยินจีเป็นผู้จัดระเบียบโลกมนุษย์ภายใต้กฎสวรรค์พวกเราจึงพบเจอกับคนตายมามากมาย แต่ต้องบอกว่าคุณเป็นคนที่สงบที่สุดที่ฉันเคยเห็นมา”

“ผมไม่เชื่อว่านี่เป็นเหตุผลที่แท้จริง” โจวเจ๋อกล่าวตรงๆ

“เหตุผลที่แท้จริงฉันไม่อยากบอกคุณ” เด็กหญิงตัวน้อยยืดอกและกล่าวอีกว่า

“ ฉันเหนื่อยแล้วฉันอยากหาเวลาพักผ่อนสักครู่ ตราบใดที่คุณไม่ทำให้ฉันเดือดร้อนคุณก็สามารถอยู่ที่นี่ได้ต่อไป ฮ่าฮ่ามีผู้ชายคนหนึ่งในหรงเฉิงเมื่อไม่นานมานี้พยายามอ้างตัวว่าเป็นยมทูตดำขาวต่อหน้าฉันเขาจึงถูกลงโทษคุณคิดว่าเขาโง่หรือเปล่า? “

“โง่.” โจวเจ๋อตอบ ทันใดนั้นโจวเจ๋อก็จำได้ว่านักพรตชราคนนั้นดูเหมือนจะมาจากหรงเฉิง

“ เขาเป็นยังไงบ้าง?”

“ฉันจัดการไปแล้ว”

เด็กหญิงตัวน้อยหันกลับมาและกล่าวอย่างไร้เดียงสาว่า

“กฎต้องเป็นกฎ ถ้าคุณล้ำเส้นมากเกินไปจะต้องเจอดีเข้าสักวัน”

“เขาตายไปแล้ว?” โจวเจ๋อถาม “ฉันหมายความว่าเขาถูกจับกลับไปที่นรกหรือเปล่า?

ได้ยินคำนั้นเด็กหญิงตัวน้อยแสดงสีหน้าบึ้งตึงดูเหมือนว่านี่จะเป็นคำถามที่ไม่สมควรถาม

“คุณไม่จำเป็นต้องรู้”

เด็กหญิงตัวน้อยคว้าฝ่ามือของโจวเจ๋อมาจากนั้นใช้ฝ่ามือเล็กๆของตัวเองประกบไว้

ทันใดนั้นโจวเจ๋อก็รู้สึกว่าฝ่ามือของเขาร้อนลวกและเมื่อเด็กหญิงขยับฝ่ามือของเธอออกไปโจวเจ๋อก็เห็นตัวอักษรโบราณสีดำอยู่ที่มือของเขา

มันไม่ใช่ตัวอักษรซับซ้อนอะไรแต่เป็นคำว่าดวงตาซึ่งเป็นตัวอักษรในสมัยราชวงศ์ฮั่น

“หยินจีคือผู้จัดระเบียบของโลกนี้ พวกเราสามารถเดินทางผ่านเส้นทางหวงเฉวียนได้ตลอดเวลา” เด็กหญิงตัวน้อยกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง

“คนที่ควรไปคุณส่งคุณก็พาเขาไปส่ง ส่วนคนที่คุณต้องจัดการคุณก็จัดการไปอย่าทำให้มันมีปัญหา “

เด็กหญิงตัวน้อยกล่าวด้วยท่าทางเหน็ดเหนื่อย

“ แล้วคุณต้องพักผ่อนนานแค่ไหน เราจะเปลี่ยนกันเป็นกะอย่างนั้นเหรอ?” โจวเจ๋อถาม

“ ทำไปเรื่อยๆจนกว่าฉันจะกลับมา” เด็กหญิงตัวน้อยหันมามองอย่างเย็นชา