86 – เทพารักษ์แห่งขุนเขา

โจวเจ๋อเป็นคนที่รักความสะอาดเป็นอย่างมาก แม้แต่ในชาติที่แล้วเมื่อเขาผ่าตัดเสร็จเขาก็มักจะล้างมือหลายรอบต่อให้สวมถุงมือไว้ก็ตาม

แต่ปัจจุบันไม่ใช่เวลามาวิตกกับสิ่งเหล่านี้ โจวเจ๋อรู้สึกหวาดกลัวเป็นอย่างแท้จริง

หากไม่ใช่ว่าเมื่อสักครู่นี้เขาหลอกลวงและทำลายโลหิตวิญญาณแก่นแท้ของเจ้าลิงตัวนี้ไป บางทีคนที่ต้องล้มอยู่กับพื้นอาจเป็นเขาก็ได้

มันคือปีศาจ มิหนำซ้ำยังเป็นปีศาจระดับสูงที่สุดเท่าที่โจวเจ๋อเคยเห็น แม้แต่เด็กหญิงตัวน้อยก็ไม่อาจเทียบได้

โจวเจ๋อด่าตัวเองหลายครั้งในใจ ทำไมเขาถึงต้องตามมันมาและเกือบจะเป็นการรนหาที่ตาย

มนุษย์เป็นสัตว์ที่ซับซ้อน เขาสามารถทำสิ่งต่างๆจากแรงกระตุ้นของมโนธรรมในหัวใจโดยไม่สนใจผลกระทบที่ตามมา

แต่แล้วเมื่อพวกเขาได้รับอันตรายหรือเสียผลประโยชน์พวกเขาจะรู้สึกเสียใจจากสิ่งที่ตัดสินใจ

คุณหนูไป๋อยู่ที่ตงเฉิงมาสองร้อยปีแล้ว เด็กหญิงตัวน้อยก็ไม่ใช่ว่าแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องของเธอมาตลอดเวลาไม่ใช่หรือ แล้วเหตุไฉนเขาจึงต้องรนหาที่ตายด้วยตัวเอง?

เขาส่ายหัวและละทิ้งความคิดต่างๆในใจ โจวเจ๋อมองไปที่ลิงตัวนั้นด้วยแววตาซับซ้อน

มันยังคงแยกเขี้ยวข่มขู่เขา แต่ดวงตาของมันเริ่มขุ่นมัวและร่างกายก็เริ่มแห้งเหมือนซากศพโบราณแล้ว แต่มันยังคงไม่ตายเพราะตอนนี้มันเริ่มพูดอีกครั้ง

“ข้าเกิดมาเป็นลิงในหุบเขาโบราณเมื่อหลายพันปีก่อน ข้าบำเพ็ญตบะมาสามชีวิตจนสวรรค์เมตตาแต่งตั้งให้เป็นเทพารักษ์แห่งขุนเขา ข้าทำหน้าที่คอยช่วยเหลือผู้คนที่หลงทางในป่าและมอบความอุดมสมบูรณ์ให้กับขุนเขาที่ข้าอยู่”

ดูเหมือนว่าทุกคนที่กำลังจะตายมักจะนึกถึงอดีตของตัวเอง แม้ว่าเจ้าตัวนี้จะเป็นลิงแต่จิตสำนึกของมันไม่แตกต่างจากมนุษย์แม้แต่น้อย

“หลังจากฝึกฝนมาหลายปี แต่ข้าก็ไม่อาจสำเร็จเป็นเซียนได้ ดังนั้นจึงทำการเกิดใหม่ครั้งแล้วครั้งเล่าและเริ่มบำเพ็ญใหม่ตั้งแต่ต้น

บางครั้งข้าก็ทำความดีด้วยการช่วยเหลือผู้คนและขับไล่ภูตผีปีศาจที่อยู่ใกล้เคียง แม้กระทั่งตอนนี้พวกเขาก็ยังสร้างวิหารเพื่อบูชาข้าอยู่ที่ภูเขาลูกนั้น” เสียงของลิงเริ่มอ่อนลง แต่ก็ฟังดูชัดเจนมากขึ้น

ในตอนนี้โจวเจ๋อกำลังถูเล็บที่สกปรกของเขากับกางเกงของตัวเอง แต่เมื่อได้ยินคำพูดของลิงเขาก็ยิ้มอย่างเย้ยหยันออกมา

ลิง? เทพแห่งขุนเขาที่ทำหน้าที่ปกป้องและช่วยเหลือผู้อื่น?

คุณมีความสุขในการช่วยเหลือผู้อื่นหรือไม่? เมื่อสามีออกไปทำงาน คุณก็ไปช่วยปลอบประโลมภรรยาของเขาอย่างนั้นหรือ?

“อย่าพูดเอาดีใส่ตัวเอง สิ่งที่คุณทำก็เห็นเห็นกันอยู่” โจวเจ๋อตัดบทคำพูดของลิง เขารู้สึกทนฟังไม่ได้จริงๆ

“คนพวกนั้นจับตัวข้าไปเมื่อตอนที่ข้าเริ่มฝึกฝนรอบที่สี่ ตอนนั้นข้ายังเป็นแค่ลิงน้อย สามีของนางเป็นคนตัดไม้และวันนั้นเขาบังเอิญตกเขาไม่สามารถลุกขึ้นได้อยู่หลายวัน

เขาได้รับความช่วยเหลือจากข้าที่เป็นคนมอบอาหารและน้ำให้อยู่ตลอดก่อนที่เพื่อนเขาจะมาพบ

แต่เมื่อเขาได้รับการช่วยเหลือ เขาก็มัดข้าตัวข้าด้วยเชือกแล้วพูดกับเพื่อนร่วมงานว่า ถ้าเขาไม่ตายในภัยพิบัติเขาจะได้รับพรจากสวรรค์

เขาเคยได้ยินมาว่าสมองของลิงมีคุณค่ามหาศาล หากเขาเอาสมองของข้าไปให้ภรรยาทานมันจะช่วยให้นางมีบุตรได้ง่ายขึ้น! “

ในวรรคสุดท้ายลิงคำรามออกมาด้วยความโกรธ เห็นได้ชัดว่าแม้ว่ามันกำลังจะตายแต่มันก็ยังไม่คลายความแค้นกับคนพวกนั้น

” เขาใช้ขวานสับศีรษะของข้าเพื่อเอาสมองออกมา เขาแล่เนื้อของข้าแบ่งปันกับคนอื่นๆ!”

ขณะที่ลิงพูดมันเริ่มสั่นเทา ร่างกายของมันหกลงช้าๆจนมีขนาดเท่ากับลูกลิงตัวเล็กๆตัวหนึ่ง ร่างกายของมันยังคงสั่นสะท้านและพูดออกมาด้วยความโกรธ!

ลิงตัวนี้ทำการบ่มเพาะวิถีเซียนมาถึงสามชีวิตเป็นเวลาหลายพันปี แต่สุดท้ายมันก็ถูกทำลายก่อนที่จะสามารถบรรลุเซียนได้

หากเป็นใครคนอื่นที่ฆ่ามันบางทีมันอาจจะเกิดใหม่เพื่อบำเพ็ญต่อโดยปราศจากความเครียดแค้น แต่คนที่ฆ่ามันกลับเป็นคนที่มันช่วยชีวิตไว้ ดังนั้นตะบะที่มันบำเพ็ญมาอย่างยาวนานจึงถูกทำลายลงเนื่องจากความแค้น

“ร่างของข้าถูกทำลาย เส้นทางการบ่มเพาะของข้าสูญสลายเพราะจิตใจของข้าเต็มไปด้วยความเคียดแค้น! มันทำให้ข้าไม่สามารถเข้าสู่เส้นทางหวงเฉวียนและกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง หากข้าไม่อาจแก้แค้นหัวใจของข้าจะไม่สงบไปตลอดกาล “

“นั่นคือเหตุผลที่คุณ ล่วงเกินภรรยาของเขา?” โจวเจ๋อถาม

“เจ้าเป็นคนแต่ตัวข้าเป็นสัตว์เดรัจฉาน เจ้ามองว่าสิ่งที่พวกเขาทำเป็นเรื่องธรรมดาแต่กลับมองว่าตัวข้านั้นทำความผิด! ก็เพราะมุมมองของเรานั้นแตกต่างกันต่อให้ข้าอธิบายมากกว่านี้เจ้าก็ไม่อาจเข้าใจได้”

โจวเจ๋อลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้า

“ คิดว่าคงเป็นอย่างนั้น”

เขาไม่ต้องการที่จะปฏิเสธเพราะว่าความจริงนั้นเป็นสิ่งที่ปฏิเสธไม่ได้

แน่นอนว่าการกินสมองลิงนั้นเป็นเรื่องที่ผิดกฎหมาย แต่ในแง่ของความโน้มเอียงทางอารมณ์ของโจวเจ๋อ ลิงได้ลงมาจากภูเขาเพื่อแก้แค้นและเกือบจะฆ่าใครบางคนได้สำเร็จ เรื่องนี้เป็นสิ่งที่เขายอมรับไม่ได้จริงๆ

ตัวอย่างเช่นมีคนมากมายที่ชอบกินหมูตุ๋น ไม่ว่าจะกินครั้งไหนพวกเขาก็รู้สึกว่ามันอร่อย แต่ถ้าคนพวกนั้นมองเห็นหมูที่กำลังที่กินซากศพของคน พวกเขาจะรู้สึกอย่างไร?

นี่เป็นมุมมองที่เห็นแก่ตัวและบิดเบี้ยวมาก แต่ความจริงก็คือความจริง ตำแหน่งที่คนยืนอยู่นั้นแตกต่างกันทำให้มุมมองของคนก็แตกต่างกันด้วย

นอกจากนี้ในความคิดของโจวเจ๋อ ต่อให้ชายคนนั้นทำผิดแต่ทารกที่อยู่ในท้องของหญิงสาวก็ไม่ได้มีความผิดไปด้วย เขาเป็นผู้บริสุทธิ์ไม่ควรจะถูกลงโทษ

“ผมรู้ว่าคุณกำลังเจ็บปวดให้ผมช่วยคุณเถอะ”

“ขอบคุณ…” ลิงกล่าวออกมาเบาๆ

เล็บของโจวเจ๋อเจาะเข้าไปในร่างกายของลิงอีกครั้ง ร่างกายของลิงสั่นสะท้านและสูญเสียพลังไปอย่างสิ้นเชิง

แต่หลังจากค้นหาเป็นเวลานานโจวเจ๋อก็ไม่สามารถค้นพบวิญญาณของมันได้

นี่อาจหมายความว่าลิงได้สูญเสียจิตวิญญาณของตัวเองไปแล้วเนื่องจากการแก้แค้นของมันยังไม่เสร็จสิ้น ดังนั้นวิญญาณของมันจึงไม่ยอมไปสู่นรก

เมื่อยืนขึ้นโจวเจ๋อเขาอุ้มเอาร่างของลิงที่กองอยู่บนพื้นขึ้นมาถือไว้ ในขณะเดียวกันเขาก็ปลดปล่อยหมอกสีดำออกมาปกคลุมทั้งร่างกายทำให้คนภายนอกไม่สามารถมองเห็นทุกสิ่งทุกอย่างได้

โจวเจ๋อพร่ำบอกกับตัวเองในใจว่าต่อไปนี้เขาจะไม่เสนอหน้าทำเรื่องที่เกินตัวอีกแล้ว เขาเป็นแค่ผีพนักงานชั่วคราวโชคดีแค่ไหนที่เขาสามารถจัดการกับเทพารักษ์ขุนเขาได้สำเร็จ

โจวเจ๋อเดินออกมาที่สวนสาธารณะของโรงพยาบาลและค้นหาอุปกรณ์การขุดในห้องเก็บของจนกระทั่งเจอพลั่วเก่าๆเล่มหนึ่ง

โจวเจ๋อขุดหลุมที่สวนสาธารณะแห่งนั้นพร้อมกับฝังร่างของลิงตัวเล็กๆไว้ที่นั่น นี่คือสิ่งเดียวที่เขาสามารถทำเพื่อมันได้ แม้ว่าเขาจะมองว่าสิ่งที่มันทำนั้นผิด แต่โจวเจ๋อก็ยังอดรู้สึกสงสารกับชะตากรรมของมันไม่ได้

โจวเจ๋อหยิบโทรศัพท์ของตัวเองออกมา ตอนนี้หน้าจอโทรศัพท์ของเขาแตกละเอียดไปแล้วแต่ก็ยังพอจะถูไถใช้งานได้ เขาส่งข้อความออกไปหาหมอหลินทันที

“ผู้หญิงที่ตั้งครรภ์และลูกของเธอเป็นยังไงบ้าง”

หลังจากผ่านไปห้านาทีหมอหลินก็ตอบกลับมาว่า

” โชคดีที่ทั้งแม่ทั้งลูกปลอดภัย”

โจวเจ๋อสูดควันบุหรี่เข้าไปคำใหญ่ก่อนที่จะไอออกมาอย่างรุนแรง แต่ไม่นานหมอหลินก็ส่งรูปภาพและข้อความมาอีกครั้ง

“แต่เด็กคนนั้นเป็นเด็กพิการมีสามขา”

โจวเจ๋อดูภาพในโทรศัพท์มือถือและทารกที่คลอดก่อนกำหนดกำลังนอนอยู่เงียบๆอย่างนั้น ร่างกายส่วนล่างของเขามีสามขา

ขาที่เกินมาดูเหมือนจะเป็นหางลิง