128 – อยากกินอีก

 

เขี้ยวคู่นั้นค่อยๆกดลงมาสัมผัสผิวคอที่ขาวผ่องของน้องภรรยา

 

ผิวของเธอเนียนนุ่มและยืดหยุ่นอีกทั้งยังมีกลิ่นหอมละมุนนี่เป็นความใฝ่ฝันของชายหนุ่มมากมายที่ต้องการจะใช้เขี้ยวสัมผัสกับคอของเธอสักครั้ง

“ฉันคือเธอ เธอก็คือฉันด้วย”

น้องภรรยาพูด

“หากคุณฆ่าฉันเธอก็จะตาย”

 

นี่คือภัยคุกคาม เป็นภัยคุกคามที่หลีกเลี่ยงไม่ได้

 

หากสถานการณ์ไม่วิกฤตถึงขั้นไม่มีทางที่น้องภรรยาจะพ่นคําขู่ลักษณะนี้ออกมา เพราะว่านี่เป็นของเล่นของเธอไม่มีทางที่เธอจะคุกเข่าอ้อนวอนต่อของเล่น

 

แต่เมื่อชีวิตของเธอถูกคุกคาม ศักดิ์ศรีก็ไร้ค่าในทันที

 

โจวเจ๋อตกตะลึงครู่หนึ่ง ดวงตาสีเขียวของเขากวาดผ่านใบหน้าของน้องภรรยาด้วยแสงแปลกๆดูเหมือนลังเลและกําลังขบคิดอยู่

 

จากนั้น

เขาก็เงยศีรษะขึ้นเพื่อให้เขี้ยวและผิวหนังอยู่ห่างจากกันความรู้สึกกดขี่ที่หนักหน่วงและหายใจไม่ออกก่อนหน้านี้ก็จางหายไปในทันใด

น้องภรรยาระบายลมหายใจด้วยความโล่งอกความรู้สึกของการรอดดพ้นจากความตายทําให้เธอเวียนหัวเล็กน้อย

จากนั้นโจวเจ๋อก็ก้มศีรษะลงอีกครั้งพร้อมกับจับคอของเธออย่างรุนแรง!

เมื่อเขี้ยวเจาะเข้าไปในลําคออันขาวผ่องเลือดและของเหลวในร่างกายก็เริ่มสูบฉีดอย่างรวดเร็วและร่างกายของมนุษย์จะเปราะบา งมากในเวลานี้

ศีรษะของน้องภรรยายังคงถูกมือของโจวเจ๋อกดไว้เธอมีสีหน้าเจ็บปวดมากมีความตื่นตระหนกและดิ้นรนในดวงตาของเธอ

ความสงบก่อนหน้านี้หายไปหมดแล้ว

ก่อนหน้านี้ไม่นานภายในห้องน้ําเธอเกือบจะฆ่าโจวเจ๋อได้แล้วแต่น่าเสียดายที่เธอทําไม่สําเร็จครั้งนี้เธอต้องชดใช้ความผิดของตัวเอง

อันที่จริงผีดิบไม่กินหรือดื่มเลือดมนุษย์

 

ในบันทึกยุคแรกๆของนวนิยายและสัตว์ประหลาดโบราณมีการกล่าวถึงผีดิบที่กินเลือดมนุษย์เพียงเล็กน้อย ความเข้าใจเรื่องผีดิบของคนในยุคปัจจุบันล้วนมาจากหนังฮ่องกงยุค 80 90 ทั้งนั้น

ในความเป็นจริงโจวเจ๋อไม่ได้ดูดเลือดของน้องภรรยาเลยเขาแค่สนุกกับความรู้สึกที่ได้ใช้คมเขี้ยวของตัวเองขบกัดเข้าไปในลําคอของเธอ

 

เขาฉีดเจตจํานงของเขาเข้าไปในร่างกายของเธอผ่านคมเขี้ยวคู่นั้นของเขา

นี่คือคําสาปซึ่งเป็นการแก้แค้นที่ตรงไปตรงมาที่สุดปล่อยให้ลมหายใจของเขาสร้างความทรมานให้กับอีกฝ่ายอย่างรุนแรง!

 

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ!!!”

 

บนร่างของน้องภรรยาทันใดนั้นออร่าสีดําก็ลอยขึ้นมาก่อนจะรวมตัวกันกลายเป็นผู้หญิงชุดดําคนหนึ่ง

ทันทีที่ผู้หญิงคนนั้นออกมา อุณหภูมิรอบตัวพวกเขาทั้งสองก็เริ่มลดลงแม้กระทั่งมีน้ําแข็งเกิดขึ้นจากความชื้นของอากาศ

 

สิ่งนี้เรียกได้ว่าคือสเปเชียลเอฟเฟกต์เมื่อบอสใหญ่ปรากฏตัว

 

แต่แท้จริงแล้วมันเป็นสัญญาณว่าพลังวิญญาณของผู้หญิงคนนี้กําลังจะระเหยออกไป เธอเป็นเหมือนน้ําแข็งที่ออกจากช่องแช่แข็งแม้ว่ามันจะยังคงปล่อยความเย็นได้ แต่มันก็คงอยู่ได้ ไม่นาน

 

“โฮก!”

 

โจวเจ๋อดึงเขี้ยวของตัวเองออกมา บาดแผลที่คอของน้องภรรยามีรอยแผลเหวอะหวะอยู่สองจุด แต่ไม่มีเลือดไหลออกมาเมื่อโจวเจ้อปล่อยมือร่างของเธอก็กระแทกพื้น

 

ไม่มีความสงสารหรือความกังวลใดๆ แม้ว่าหญิงสาวจะเป็นปัญญาอ่อนหลังจากนี้แต่มันก็ไม่เกี่ยวข้องกับเขาอีกต่อไป

 

วิญญาณของผู้หญิงค่อยๆเหี่ยวเฉา ดูเหมือนเธอจะต้องการกลับเข้าไปในร่างกายอีกครั้ง แต่โจวเจ๋อยืนอยู่ด้านข้างไม่มีทางที่เขาจะปล่อยให้เธอหลุดมือไปได้

 

ในเวลานั้นหนังสือเล่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในความว่างเปล่านี่เป็นหนังสือรับรองตัวตนของหญิงสาวคนนี้ เธอก็เป็นเจ้าหน้าที่ของนรกด้วย

 

อย่างไรก็ตามหนังสือของเธอเกือบจะเป็นสีขาวและเสียหายมากแล้วเห็นได้ชัดว่าการที่เธอลงมือฆ่าคนไปมากมายเป็นเรื่องที่สวรรค์และนรกไม่อาจยอมรับได้

หนังสือเล่มนั้นตกลงไปบนพื้นและกระจายกลายเป็นเศษเสี้ยวแห่งแสงก่อนจะบินหายไป

 

“ฉันเป็นผีเหมือนคุณ คุณฆ่าฉันไม่ได้หรอก”

ผู้หญิงคนนั้นพยายามทําใจดีสู้เสือ หากปราศจากร่างกายเธอก็เหมือนคนธรรมดาที่ยืนอยู่บนธารน้ําแข็งที่แอนตาร์กติกา

 

โจวเจ๋อเงยหน้าขึ้นมองเธอปากของเขาเปิดขึ้นเล็กน้อย ดูเหมือนจะยิ้ม

 

จากนั้นโจวเจ๋อก็ค่อยๆเอียงศีรษะ ข้อต่อของกระดูกดังขึ้นอย่างต่อเนื่องนี่เป็นการเยาะเย้ยโดยตรงที่สุด

ร่างของหญิงสาวค่อยๆปรากฏเป็นเปลวไฟสีฟ้าอ่อน วิญญาณของเธอถูกแช่แข็งสูญเสียความแข็งแกร่ง ในเวลานี้เธอหนาวมากและต้องการความอบอุ่น

 

เธอรอไม่ไหวแล้ว เธอรอไม่ได้แล้ว

 

เธอล้มลงพยายามที่จะเข้าไปในร่างกายของน้องภรรยาอีกครั้ง

“โฮก!”

แขนของโจวเจ๋อจับร่างกายของเธอไว้ไม่ให้ดิ้นรนหลุดไปหญิงสาวพยายามส่งเสียงกรีดร้องแต่ในที่สุดเธอก็ถูกดึงขึ้นมาอีกครั้ง

ร่างวิญญาณของเธอถูกบีบอัดเข้าหากันจนเหลือขนาดเท่ากําปั้นเท่านั้น

 

“ปล่อยฉันนะ ฉันเป็นผี!”

 

ผู้หญิงคนนั้นคําราม

โจวเจ๋ออ้าปากกว้าง

จากนั้นเขาก็ยัดวิญญาณก้อนนั้นเข้าใส่ปากของตัวเอง

หญิงสาวดิ้นรนและคํารามรุนแรงขึ้น เธอสัมผัสได้ถึงสิ่งที่กําลังจะเกิดขณะเดียวกันเธอก็เข้าใจสิ่งหนึ่งเช่นกัน

 

ต่อหน้าเธอเขาสูญเสียสติปัญญาไปอย่างสมบูรณ์แล้วทุกสิ่งทุกอย่างเพียงทําตามสัญชาตญาณเท่านั้น

เขาหิว เขาเจ็บปวด เขาอยู่ในร่างกายที่บอบช้ําเหมือนคนปวยและจําเป็นต้องได้รับการเยียวยา

 

เขาต้องได้รับการซ่อมแซมในส่วนที่สึกหรอ และวิญญาณของเธอเป็นเหมือนยาบํารุงล้ําค่าของเขา

“ฉันเป็นผีไม่ว่าฉันจะมีความผิดมากแค่ไหนแต่มีเพียงเจ้านรกเท่านั้นที่สามารถตัดสินชีวิตของฉันได้ คุณไม่มีสิทธิ์ คุณทําไม่ได้ไม่เช่นนั้นคุณต้องแบกรับผลที่ตามมา! ”

อย่างไรก็ตามความคิดของหญิงสาวนั้นผิด โจวเจ๋อยังคงมีสติอยู่บ้างเมื่อสักครู่นี้โจวเจ๋อก็เป็นผีเช่นกัน แต่ผู้หญิงคนนั้นก็ยังคิดจะฆ่าเขาอยู่ไม่เพียงแต่จะฆ่าเขาเท่านั้นแต่เธอยังคิดจะฆ่าหมอหลินอีกด้วย

 

มือของโจวเจ๋อหยุดลงไม่ได้ส่งวิญญาณของอีกฝ่ายเข้าปาก

หญิงสาวมองไปที่โจวเจ๋อด้วยความประหม่าเธอหวาดกลัวอย่างแท้จริง

โจวเจ๋อจับหญิงสาวคนนั้นไว้ในมือข้างเดียวและเริ่มเคลื่อนไหว

 

ทุกครั้งที่ย่างก้าวจะทิ้งรอยดําไว้บนพื้น เขาลงไปชั้นล่างและมาที่ห้องครัว

 

จากนั้น

เขาก็พบกระป๋องซอสพริก เขาเทซอสพริกเข้าไปในปากของตัวเองก่อน

 

จากนั้นโจวเจ๋อก็ยัดวิญญาณก้อนนั้นเข้าไปในปากของตัวเองโดยตรง

เสียงกรีดร้องและคําสาปแช่งครั้งสุดท้ายของผู้หญิงเป็นเหมือนบทเพลงที่บรรเลงท่ามกลางเสียงรอบข้างระหว่างมื้ออาหาร

 

หลังจากกลืนเข้าไป โจวเจ๋อก็เหยียดแขนออกทั้งสองข้างพร้อมกับเรอออกมาคําใหญ่

จุ๊บๆ

 

อิม

แต่อยากกินอีก