กลิ่นน้ำมันดีเซลแผ่กระจายไปในอากาศ,แต่ซอมบี้ได้ยินเสียงจากลำโพงเท่านั้น.พวกมันละเลยกลิ่นที่น่ารังเกียจ,ยังคงวิ่งไปข้างหน้าโดยไร้ความกลัว.

ไม่มีมนุษย์อยู่บนท้องถนน.ผู้รอดชีวิตทุกคนกำลังซ่อนตัวอยู่ในบ้านของพวกเขาในตอนนี้,กำลังรอความช่วยเหลือที่ไม่เคยมาถึงจากกองทัพหรือตำรวจ.เนื่องจากกฎในช่วงระยะเวลาแก้ไขจุดบกพร่อง,ซอมบี้พวกนี้ไม่สามารถตามมนุษย์ที่อยู่นอกระยะการล่าได้,ดังนั้นพวกมันจึงหิวโหยมาเป็นเวลากว่าครึ่งวัน.จางมู่เป็นมนุษย์เพียงคนเดียวที่พวกมันพบ,ดังนั้น พวกมันจึงไล่ตามเขาไปอย่างเมามันโดยไม่มีความคิดอื่นใด.

ดังนั้น,เมื่อจางมู่และด้วงออบซิเดี้ยนเฝ้าดูพวกมันอย่าเงียบๆและสงบจากระยะไกล,ซอมบี้ได้วิ่งเข้าไปในสถานีน้ำมันซึ่งปกคลุมด้วยชั้นของน้ำมันดีเซล.

สาม!

สอง!

หนึ่ง!

ระเบิด!

จางมู่นับเวลาตามความเร็วของซอมบี้.

ตู้ม!

ซอมบี้ที่อยู่แถวหน้าได้รับการจุดประกายจากจางมู่ก่อนหน้านี้.ตามที่จางมู่คาดไว้,เปลวไฟบนร่างกายของพวกมันจะจุดในอากาศ,แนวของไฟลุกโชนขึ้นฟ้าเสียงดังสะนั่น.ซอมบี้ในแถวแรกถูกเผาโดยเปลวไฟในทันที,แต่มันยังไม่จบ.

เปลวไฟเคลื่อนไปตามน้ำมันดีเซลที่อยู่บนพื้น,ผ่านซอมบี้ที่อยู่แถวหลัง.

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ในหลายตำแหน่ง,ความหนาแน่นของน้ำมันดีเซลในอากาศยังคงถึงจุดระเบิด.ลำโพงน่าจะระเบิดเป็นชิ้น ๆเนื่องจากเสียงเพลงได้หยุดลง.มีเพียงเสียงของไฟและการระเบิด.

แม้ว่าลำโพงจะพังไปแล้ว,เสียงของระเบิดยังคงกระตุ้นหูของซอมบี้.พวกมันไม่กลัวที่จะตรงเข้าไปในไฟและยังคงวิ่งเข้าไปในทะเลเพลิงราวกับแมลงเม่า.

สัญชาตญาณที่เรียบง่ายของพวกมัน บอกพวกมันว่าเหยื่อของพวกมันกำลังซ่อนตัวอยู่หลังทะเลเพลิง.ตราบเท่าที่พวกมันวิ่งออกไปจากแสงไฟพวกมันก็จะสนุกกับอาหารมื้อใหญ่.

ในเวลาเดียวกัน,จางมู่กำลังให้อิสรภาพแก่เจ้าแมลงตัวน้อย.

“แย่มากที่ข้าไม่สามารถหาลำโพงได้มากกว่านี้.พวกมันมีประสิทธิภาพมาก! ด้วยลำโพงที่มากขึ้น,ข้าสามารถออกแบบกับดักที่ฆ่าซอมบี้จำนวนมากเท่าที่ข้าต้องการ! ปีศาจระดับแรกไม่รู้ว่าความกลัวคืออะไร.ฮาฮ่านี่คือเหตุผลที่ข้ารักสมองที่โง่ของพวกมัน! ซอมบี้บางตัวล้มผ่านทะเลเพลิง? ไม่ดีสำหรับเจ้าเพราะข้าคาดหวังแบบนี้! ไม่มีทางออกสำหรับพวกเจ้าทั้งหมด!

แม้ว่าเปลวของไฟเกือบจะแตะใบหน้าของจางมู่,เขายังคงหัวเราะอย่างหยาบคาย.ด้วงออบซิเดี้ยนมองมาที่เขาจากไหล่ของเขาด้วยความอยากรู้.มันกระพือปีกเล็กๆของมันด้วยความตื่นเต้น,เพราะว่าจางมู่สัญญากับมันว่าจะให้คริสตัลจำนวนมากกับมันหลังจากกำจัดซอมบี้.

ด้วงออบซิเดี้ยนได้รับแรงจูงใจจากจางมู่.มันค่อยๆเป็นตัวละโมบขนาดเล็ก.ในขณะนี้,มันหวังแค่ว่าซอมบี้มากขึ้นเรื่อยๆจะวิ่งไปในทะเลเพลิง.

กว่าครึ่งหนึ่งของซอมบี้แออัดอยู่ในสถานีน้ำมัน.เนื้อและเลือดส่วนใหญ่ของซอมบี้มอดอยู่ในไฟ.

ด้วงออบซิเดี้ยนรู้สึกกระวนกระวาย.มันคำนวณและพบว่าจะมีซอมบี้กว่าร้อยตัวล้มลงในทะเลเพลิง ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป.มันรู้อย่างชัดเจนว่าจางมู่และตัวมันเองไม่สามารถจัดการกับซอมบี้จำนวนมากได้.ถ้าเป็นเช่นนั้น,พวกเขาต้องยอมฆ่าพวกมันและเก็บคริสตัล.

จางมู่รู้สึกว่ามันมีอารมณ์ผ่านความผูกพันระหว่างจิตวิญญาณของพวกเขา.เขาลูบศีรษะและยิ้มให้มัน “อย่ากังวลไม่มีใครหนีออกจากมือข้าได้! ข้า,จางมู่,ไม่เคยทำธุรกิจที่ขาดทุน! ดูสิ,เกมเพิ่งเริ่มต้น! “

เมื่อได้ยินคำพูดของจางมู่,ความใจเย็นของลิตเติ้ลแบล็คก็ค่อยๆกลับมา.

ใช่,ทุกอย่างยังอยู่ภายใต้การควบคุม

ปัง!

เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างฉับพลันในสถานีน้ำมัน.สถานีน้ำมันทั้งหมดพังถล่ม,สร้างการไหลของอากาศผ่านกองทัพซอมบี้ทั้งหมด ราวกับปากปีศาจกระหายเลือดที่กลืนกินเหยื่อทั้งหมดของมัน.

การระเบิดทำให้อากาศรุนแรงราวกับพายุ.จางมู่ไม่กล้าที่จะสังเกตการณ์.เขาซ่อนตัวอยู่หลังกำแพง,จากความกลัวที่จะได้รับบาดเจ็บจากเศษที่กระเด็นในอากาศ.

ทำไมสถานีน้ำมันถึงระเบิด? มันเป็นเพราะจางมู่สั่งให้ด้วงออบซิเดี้ยนแทะเปิดถังน้ำมันจากตรงกลางของมันให้มีเพียงครึ่งหนึ่งของน้ำมันที่ไหลออก.เปลวไฟได้จุดประกายน้ำมันที่ยังคงอยู่ในถังและก็ทำให้พวกมันระเบิดในที่สุด.

มันเป็นระเบิดครั้งใหญ่จริงๆ.ซอมบี้ทั้งหมดถูกกลืนกินโดยคลื่นเพลิง.

ห้านาทีต่อมา,จางมู่ค่อยๆเอาหัวออกมาจากด้านหลังของกำแพง.อากาศนั้นยังคงร้อน,แต่มองมาที่สถานีน้ำมัน,เขาไม่สามารถหยุดความสุขในใจและรอยยิ้มบนใบหน้าได้.

สถานีน้ำมันได้กลายเป็นความเสียหายทั้งหมด.ขาและแขนของซอมบี้หักกระจุยกระจายทั่วทั้งพื้น,ดำและไหม้ราวกับถ่าน.

น่าเสียดาย,ไม่มีใครเป็นพยานรู้เห็นความสำเร็จทั้งหมดของจางมู่.

จางมู่เริ่มเตรียมอาหารค่ำของเขา รอให้ไฟมอดและอากาศเย็นลง.

ถึงเวลาฆ่า,เขาพยายามที่จะให้อาหารเป็นขนมปังและนมแก่ลิตเติ้ลแบล็ค,แต่ลิตเติ้ลแบล็คอ้วกพวกมันทั้งหมดออกมาทันที.มันรู้สึกเศร้าใจมากๆในใจ.อาหารที่เรียกว่า”ขนมปัง”และ”นม”น่าขยะแขยงเกินไป! ทำไมจางมู่กินพวกมันด้วยความกระหาย? มีแค่เนื้อสัตว์ที่สามารถกินได้ในโลกหรือ?