คนที่อยู่ข้างหน้าเขา กลืนความหยิ่งยโสของเขา,เพื่อเห็นแก่แฟนของเขา?
จางมู่เกิดความรู้สึกที่ดีต่อชายคนนั้นในทันที.เขามองไปที่หยวนรุยพยักหน้าด้วยความยินยอม.
เมื่อได้รับความยินยอมจากจางมู่,หยวนรุยรีบวิ่งไปหาเด็กผู้หญิง.แม้ว่าเธอจะอยากจะเข้าใกล้เด็กหญิงคนนี้เมื่อตอนที่เธอเดินผ่านไป,เธอก็อยู่ข้างๆจางมู่โดยไม่กระทำใด ๆ,เนื่องจากเธอไม่แน่ใจว่าจางมู่จะยอมให้เธอทำเช่นนั้นหรือไม่.
หยวนรุยวิ่งไปหาหญิงสาว,ยกเธอขึ้นที่ไหล่ของเธอและค่อยๆเปิดปากของเธอเพื่อเทน้ำเล็กน้อยลงไปในปากของเธอ.
หญิงสาวอาจจะกระหายน้ำมากจนดื่มน้ำโดยไม่รู้ตัวและนอกจากนี้,เธอยังไม่ตื่นขึ้นมา.หยวนรุยขมวดคิ้วและโยกย้ายพลังของเธอเข้าไปในร่างของหญิงสาวจากมืออย่างนุ่มนวลที่ค้ำด้านหลังของหญิงสาว.
เพียงแค่สองสามวินาที,ขนตายาวของสาวสวยก็กระพริบขณะที่เธอลืมตาอย่างเบา ๆ.เธอเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวน่ารักที่หน้าเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า.
ทันใดนั้น,หญิงสาวก็ผลักหยวนรุยออกและพยายามลุกขึ้น.ภายใต้ดวงตาที่งงของจางมู่,เธอมองไปรอบๆและตะโกนด้วยเสียงเบาๆ แต่มั่นคง,”ซานฮัง,ซานฮัง,คุณอยู่ไหน?”
หลังจากได้ยินเสียงของเธอ,ซานฮังหันกลับมาอย่างรวดเร็วและวิ่งไปหาเธอด้วยพลังเฮือกสุดท้าย.
หญิงสาวสงบลงเมื่อเห็นซานฮังมาหาเธอ.
เมื่อพวกเขามองหน้ากัน,ใบหน้าอันเย็นชาของซานฮังกลายเป็นอ่อนโยนทันที.เขาแตะที่หลังเธออย่างนุ่มนวลและพูดอย่างช้า ๆว่า,”เหลียน,ไม่ต้องเป็นห่วง! ข้าอยู่ที่นี่!”
จากนั้นเขาก็ขอโทษหยวนรุยผู้ที่ได้ให้การช่วยเหลือจากจางมู่,”ข้าขอโทษ,เธอมีปัญหาทางจิต.คุณผู้หญิง,ข้าขอโทษแทนเธอด้วย.”
หลังจากได้ยินดังนั้น,ความโกรธที่เกิดขึ้นของจางมู่ได้ลดลงอย่างรวดเร็ว.
“ปัญหาทางจิต?”
ซานฮังสังเกตเห็นความสับสนของพวกเขา.เขาหัวเราะและพูดว่า, “เจ้าต้องรู้สึกแปลกใจว่าทำไมข้าถึงได้ตกหลุมรักกับผู้หญิงคนนี้.”
แทนที่จะตอบกลับ,จางมู่รอให้เขาพูดต่อไป.
“ชื่อของเธอคือฉินเหลียน.เธอเป็นสาวปกติและเป็นผู้หญิงเข้าสังคมง่ายที่ดูแลข้าตั้งแต่เด็ก.อย่างไรก็ตาม,ต่อมา,เกิดเรื่องร้ายกับครอบครัวของเธอเมื่อเธออายุ 20 ปี.เธอไม่สามารถยอมรับมันได้และเกิดปัญหาทางจิต.ข้าจึงดูแลเธอตั้งแต่นั้นมา.”
ตอนนี้,ซานฮังดูไปที่ผู้หญิงที่เขาเรียกว่า ฉินเหลียน ด้วยความรักปราศจากความเหน็ดเหนื่อย,โดยย้ายเข้ามาใกล้หยวนรุย.
หยวนรุยจับมือเธอไว้และพูดว่า,”มันไม่เป็นไรหรอก.เธอไม่ได้ใช้แรงมาก.ฉันสบายดี!”
จางมู่เอาถุงขนมปังสองใบและกระป๋องโจ๊กสองใบออกจากกระเป๋าเป้และมอบให้ซานฮัง.แม้ว่าซานฮังยังหิวมาก,เขายังคงเปิดถุงขนมปังและกรป๋องโจ๊กสำหรับฉินเหลียนก่อน.ฉินเหลียนมองไปที่เธอด้วยความรัก ขณะที่เธอกินอาหารก่อนที่จะเช็ดปากของเธอสะอาดด้วยข้อมือของเขา.
เมื่อฉินเหลียนไม่ต้องการกินอีก,ซานฮังหยิบขนมปังที่เหลือขึ้นมาและกินมัน.มองไปที่จางมู่และหยวนรุย,เขาหัวเราะอย่างเก้ๆกังๆ.
เมื่อเขากินเสร็จแล้ว,จางมู่ก็ให้น้ำดื่มหนึ่งแก้วและถามว่า,”เจ้ามีแผนการอะไรในอนาคตบ้าง?”
ซานฮังเช็ดริมฝีปากและตอบว่า “ข้าจะกลับไปที่เมืองแน่ๆ.พวกข้าจะออกจากถนนหลวงก่อน.อย่างไรก็ตาม,รถของข้าถูกบังคับโดยรถที่วิ่งออกจากที่นี่.พวกข้ากำลังจะออกไป เมื่อพวกปีศาจมาที่นี่,ดังนั้น พวกข้าจึงต้องอยู่ในรถ.โชคดี,ที่ข้าได้เพื่อนของข้าอัพเกรดรถของข้าก่อนหน้านี้,มิฉะนั้น,เราอาจจะตายที่นี่. “
ทันใดนั้น,ซานฮังก็เปลี่ยนเรื่องและมองไปที่จางมู่ ถามว่า,”เจ้าต้องการตัดผ่านถนนหลวงนี้หรือ?ข้าอยู่ที่นี่เพราะมันอยู่ไม่ไกลจากสถานีเก็บค่าผ่านทาง.ถ้าเจ้าไปไกล,ที่นั้นจะมีปีศาจมากกว่านี้.”
จางมู่ยิ้มอย่างใจเย็นและยักไหล่,”ไม่สำคัญหรอก! ข้ามาที่นี่เพื่อข้ามทางหลวง.ข้าจะพยายามคิดอะไรบางอย่าง.”
ซานฮังฉลาดมากเขาจึงไม่ถามว่าจางมู่ต้องการจะทำอะไร.แต่ดูเหมือนว่า,เขาจะเข้าใจอะไรบางอย่างและพูดว่า “เป็นเรื่องง่ายสำหรับเจ้าที่จะทำลายและกำจัดปีศาจเหล่านี้ด้วยพลังที่มีประสิทธิภาพและด้วยความช่วยเหลือของด้วงยักษ์ตัวนี้.”
เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง,แล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า,”ข้ารู้สึกว่าร่างกายของข้าเปลี่ยนไปต่างจากเดิม.เจ้าช่วยดูได้ไหม?เนื่องจากเจ้าสามารถเรียกเจ้าด้วงนั้นได้,เจ้าต้องรู้จักอะไรบางอย่าง,เจ้าบอกข้าได้ไหม?”
“อย่างคาดไม่ถึง,เจ้าก็เป็นนักวิวัฒนาการเช่นกัน.”
“นักวิวัฒนาการ?ข้าค้นพบวิวัฒนาการลึกลับในร่างของข้า.”
ซานฮังส่ายหัวและรีดแขนเสื้อขึ้น.
เมื่อเห็นการเปลี่ยนแปลงในแขนของซานฮัง,จางมู่ก็จริงจัง. เขาเห็นชิ้นส่วนเกล็ดสีน้ำเงินที่พัฒนาแขนซานฮัง ขณะที่มันห่อหุ้มแขนทั้งหมดไว้ด้วยประกายไฟ.
เมื่อเห็นอย่างนั้น,จางมู่ก็ตกใจ.
เขารู้จักมัน.ในตอนแรก,มันเป็นแค่เกล็ดสีฟ้าเล็กๆแต่ต่อมาเกล็ดสีฟ้าจะปกคลุมทั่วทั้งร่างกาย.เมื่อสีฟ้ากลายเป็นทองคำ,มันจะกลายเป็นการเปลี่ยนแปลงที่ยิ่งใหญ่.
เมื่อซานฮังสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในสายตาของจางมู่,เขารีบดึงกลับอย่างรวดเร็วและรอจางมู่อธิบาย.
“ข้าไม่ค่อยมีความชัดเจนกับเรื่องนี้.ข้ารู้แค่ว่า,หลังจากวันนี้,ร่างกายเราจะเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ไม่รู้จัก.ข้าได้เห็นการเปลี่ยนแปลงเดียวกันจากคนอื่นคนที่เหมือนเจ้าและข้า.ทุกคนมีความสามารถที่แตกต่างกันเช่นเดียวกับรูปแบบและอำนาจ.เจ้าต้องสำรวจฟังก์ชั่นที่เฉพาะเจาะจงด้วยตัวเจ้าเอง.”
“ขอบคุณมาก. ข้าเป็นหนี้คุณเจ้า.เจ้าย้ายไปและข้าจะไปเมืองและหาสถานที่ที่ปลอดภัยกับฉินเหลียน.”
ซานฮังเข้าใจอย่างรวดเร็วว่าจางมู่หมายถึงอะไรและเขาได้ให้ฉินเหลียนบอกลาจางมู่.
จางมู่ให้อาหารเล็ก ๆ น้อย ๆ โดยไม่ต้องบอกว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันนี้.
ในทางกลับกัน,ถ้าเขาพูดมากเกินไปความจริงจะถูกเปิดเผย.เมื่อซานฮังได้รับประสบการณ์มากขึ้น,เขาจะพบว่ามีบางอย่างผิดปกติ.ในทางกลับกัน,เขาเชื่อว่าซานฮังสามารถรับมือกับเรื่องนี้ผ่านความสามารถของเขาเอง.
ทันใดนั้น จางมู่รับรู้ถึงอันตรายจากด้านหลังพวกเขา เมื่อเขามองดูพวกเขาดูแลกันและเดินผ่านสถานีเก็บค่าผ่านทาง.
จางมู่รู้สึกสับสน.ศักยภาพของนักวิวัฒนาการที่มี พลังปลุกเกร็ดมังกร มีพลังมากจนทำให้เขารู้สึกเป็นภัยคุกคามหรือไม่?
แค่ปล่อยมันไป.จางมู่และหยวนรุยกลับมาเดินทางอีกครั้งเพราะเสียเวลามากเกินไป.ถ้าพวกเขาไม่เดินทางตอนนี้,มันก็จะมืดเมื่อพวกเขาถึงปลายทางของพวกเขา.