ในที่สุด,เขาก็ไม่รู้สึกเจ็บปวดที่จะถูกฉีกออก.เขาเตรียมพร้อมที่จะถูกฆ่า,แต่หลังจากได้ยินคำพูดของจางมู่,เขาลืมตาขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับว่าเป็นคนจมน้ำที่เพิ่งจับห่วงชูชีพ.

หลังจากตระหนักว่าเขายังมีชีวิตอยู่,หวังเหลียงรู้สึกโล่งอก.เขาจ้องไปบนพื้นและมองไปที่ซอมบี้ไร้หัวห้าตัว,ความรู้สึกซับซ้อนกำลังเกิดขึ้นในใจ.

ไม่กี่วินาทีต่อมา,เขาก็รู้ว่าจางมู่กำลังมองมาที่เขา.เขาหันหลังและมองไปที่ผู้ชายคนนั้น,ผู้ชายที่ยิ้มพร้อมกับมีด้วงตัวเล็กๆบนไหล่,ชายที่เพิ่งฆ่าซอมบี้ห้าตัว.

เขาใจเย็นลงอย่างรวดเร็ว,ปรับแว่นตาของเขาและพูดว่า,”ขอบคุณสำหรับการช่วยชีวิตข้า.ข้าขอรู้ชื่อเจ้าได้ไหม?”

“ชื่อข้านั้นไม่สำคัญ.ข้าต้องการรู้คำตอบของเจ้าก่อน.บอกข้ามา,เจ้าเสียใจกับทางที่เจ้าเลือกหรือ?”

เขารู้สึกกลัวน้ำเสียงและการแสดงออกของจางมู่.จางมู่เข้าใจมันและลดความกดดันลงทันที.

หวังเหลียงคิดไปชั่วขณะ,แล้วตอบคำถามจางมู่อย่างช้าๆ,”ไม่,มันเป็นทางเลือกของข้าตั้งแต่แรก,มันไม่ใช่สำหรับช่วยชีวิตพวกมัน,แต่เป็นตัวข้าเอง.ข้าเดิมพันว่าข้าจะวางกับดักซอมบี้ทั้งห้าตัวพร้อมกันและข้าจะชนะ.ข้าแค่ไม่คิดว่าเจ้าพวกขยะเหล่านั้นจะไม่กล้าโจมตีปีศาจที่เคลื่อนที่ไม่ได้.เจ้าพวกโง่.ปราศจากการช่วยเหลือของข้า,พวกมันก็ไม่มีอะไรเลย,เว้นแต่เป็นอาหารของปีศาจเหล่านี้.ใช่,ถ้าข้าทิ้งพวกมัน,ข้าสามารถวิ่งไปคนเดียว,แต่ถ้าเราไม่ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน,เราจะสามารถเอาชีวิตรอดในโลกนี้ได้นานขนาดไหน?น่าเสียดาย,ข้าร่วมกลุ่มกับคนงี่เง่า.ฮาฮ่า.”หวังเหลียงหัวเราะอย่างแดกดัน.มันเหมือนกับว่าเขาฟื้นพลังเล็กน้อย,พร้อมกับลุกขึ้นอย่างช้าๆ.

เขาเป็นคนฉลาด.จางมู่คิดและมองเข้าไปในดวงตาของหวังเหลียง.ชายคนนี้มีสมองที่ชาญฉลาดและเป็นนักวิวัฒนาการประเภทดิน.เขาน่าจะมีคุณสมบัติที่จะช่วยให้เขาทำ “สิ่งนั้น”.

ในตอนนี้,ซอมบี้ทั้งสามตัวที่หน้าบริษัทตามเสียงมาจนถึงที่นี่และเจอพวกเขา.หลังจากเห็นจางมู่และหวังเหลียงพวกมันก็คำรามและวิ่งเขาไปหาพวกเขาทันที.

ไม่มีคำพูดใดๆ,จางมู่วิ่งเข้าหาซอมบี้ทั้งสามตัว.

ดึงดาบของเขาออก,เขาแกว่งมันแล้วเก็บเข้าฝัก.จางมู่เสร็จทั้งสามขั้นตอนในวินาทีเดียว.

ต๊อด!ต๊อด!ต๊อด!

วินาทีต่อมา,หัวของซอมบี้สามหัวได้ตกลงกับพื้น.

จางมู่ทำมันอย่างตั้งใจ.มันดูง่ายมาก,แต่ในความเป็นจริง,จางมู่พยายามอย่างสุดความสามารถที่จะตัดหัวของซอมบี้ทั้งสามตัวในเวลาเดียวกัน.

แน่นอน,ความพยายามของเขามีประสิทธิภาพ.จางมู่กลายเป็นลึกลับมากขึ้นในสายตาของผู้ชายคนนั้น.

“ถ้าข้าแข็งแกร่งมากเท่า ๆ กับท่าน,ข้าคงจะไม่อยู่ในจุดที่คับขัน!”หวังเหลียงจ้องไปที่ดาบแทงค์อย่างกระหาย.

จางมู่ยกดาบขึ้นและยิ้ม,”อะไรล่ะ? เจ้าต้องการอาวุธและพลังของข้า? “

“แน่นอน!” เขาตอบโดยไม่รู้ตัวและเพิ่มเติมในทันที “และอะไร,ล่ะท่าน,สิ่งที่ข้าจะต้องให้กลับ?”

ไม่มีอะไรที่เป็นอาหารกลางวันฟรีในโลก.ชายสวมแว่นตารู้จักสุภาษิตเป็นอย่างดี.

“อย่ากังวล,ให้ข้าแนะนำตัวเองก่อน.”

จางมู่จงใจกล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึม “ข้าเป็นพ่อค้าจากยุคคาราวานการค้า,ไม่ใช่มนุษย์ที่อยู่ในโลกนี้.โลกของเจ้าได้รับเลือกให้เป็นเขตทดสอบแล้ว.หลังจากการทดสอบเริ่มต้นขึ้น,ข้าก็มาโลกนี้.”

“เจ้าไม่ได้เป็นมนุษย์?”

หวังเหลียงมองจางมู่ขึ้นและลง.เขาไม่พบความแตกต่างระหว่างการปรากฏตัวของจางมู่กับมนุษย์ธรรมดา.แต่เขาไม่คิดว่าจางมู่จะโกหก.เขาต้องการพลังเท่านั้น.

“ข้าชื่อวังเหลียง.บอกราคาได้ไหมว่าข้าจะต้องจ่ายเงินเท่าไร เพื่อที่จะแข็งแกร่งแบบท่าน?

หวังเหลียงกระตือรือร้นที่จะมีอำนาจ.เขารู้ว่าโลกนี้เปลี่ยนไปแล้ว.คนที่มีอำนาจเท่านั้นที่สามารถอยู่รอดได้.

จางมู่ไม่ตอบคำถามของเขา.แต่เขาหยิบคริสตัลออกจากคอของซอมบี้และโชว์มันให้หวังเหลียง,”ดูนี้,เจ้าสามารถหาคริสตัลแบบนี้ได้จากคอของซอมบี้.เป็นสกุลเงินของเรา.ถ้าเจ้าสามารถรวบรวมคริสตัลได้หนึ่งพันชิ้นในหนึ่งเดือนสำหรับข้า,ข้าจะให้ความเร็วแก่เจ้าเพื่อแลกกับพวกมัน.”

หวังเหลียงมองไปที่คริสตัลด้วยความอยากรู้.เขาต้องการที่จะสังเกตุมันอย่างใกล้ชิดมากขึ้น,แต่จางมู่ได้ใส่มันเข้าไปในกระเป๋าของเขา.หวังเหลียงยิ้มแบบเจื่อนๆ.

จางมู่ชอบคริสตัลมากที่สุดเท่าที่ชีวิตของเขา.แม้ว่าหวังเหลียงเป็นประโยชน์กับเขา,แต่เขาก็ไม่ยอมให้เขาได้คริสตัลฟรีๆ.

หวังเหลียงยกมือขึ้นและฝืนยิ้ม,”ข้าไม่รู้ว่าทำไมข้าจึงได้รับความสามารถพิเศษของข้า,แต่ก็ไม่ค่อยมีพลัง.ข้าสามารถฆ่าซอมบี้ได้เพียงหนึ่งถึงสองตัวต่อครั้ง.อย่างที่ท่านเห็น,มันเป็นไปไม่ได้ทีข้าจะรวบรวมคริสตัลได้ภายในหนึ่งเดือน.ข้าต้องการพลัง,แต่ … ขอโทษมันอยู่ไกลเกินกว่าความสามารถของข้า.”

จางมู่ไม่สามารถช่วยหัวเราะได้.เขากล่าวว่า “ไม่ต้องกังวล.ในวันพรุ่งนี้ปีศาจเหล่านี้จะเก็บพลังงานได้เพียง 30% เท่านั้น.พวกมันจะแค่แข็งแกร่งขึ้นกว่าคนธรรมดาเล็กน้อย.”

เปลวไฟแห่งความหวังจุดประกายในดวงตาของหวังเหลียงอีกครั้ง.เขากล่าวกับตัวเองว่า “30% … ใช่,ไม่ใช่เรื่องยากเลย”

จางมู่ยิ้มและพูดอย่างช้าๆว่า,“ไม่ใช่แค่พลังเท่านั้น.ข้าสามารถให้สิ่งอื่น ๆ มากมายแก่เจ้ารวมทั้งอาหารและอาวุธซึ่งพวกมันมีราคาถูกมาก.อย่าลังเล,ที่จะไปหาคริสตัล! เจ้าจะสามารถได้รับสิ่งที่เจ้าต้องการ! “

ในขณะเดียวกัน,จางมู่ก็สะบัดนิ้วมือของเขา.ทันใดนั้นถุงขนมปังก็ปรากฏตัวขึ้นที่มือของเขา.เพื่อจะหลอกหวังเหลียง,เขาต้องใช้แหวนของพ่อค้า.

หวังเหลียงรู้สึกตกใจ.เขาแน่ใจว่าไม่มีอะไรอยู่ในมือของจางมู่เมื่อสักครู่.

จางมู่โยนขนมปังให้เขา.

“จำไว้ว่า,เจ้าสามารถใช้คริสตัลเพื่อแลกกับพลังจากข้าได้.หนึ่งเดือนต่อมา,ข้าจะรอเจ้าที่นี่.ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้ข้าผิดหวัง.”

หลังจากที่เขาพูดเสร็จแล้ว,เขาก็เดินออกไปโดยไม่หันกลับมามอง.

หวังเหลียงจับถุงขนมปังไว้ในมือของเขาและมองไปที่หลังของจางมู่ในความเงียบ.

หลังจากเดินออกไปจากสายตาของหวังเหลัยง,จางมู่ก็หัวเราะออกมา.

เขารู้ว่าคำโกหกของเขาจะไม่ถูกเปิดเผย.แม้ว่าหวังเหลียงจะได้พบกับพ่อค้ารายอื่นในอนาคต พวกเขาจะไม่สามารถเปิดเผยความเท็จได้เนื่องจากเป็นเพียงมือใหม่.พวกเขาแค่คิดว่าเขาเป็นพ่อค้ายุคพิเศษ.

แม้ว่าถ้าคนโง่บางคนไปบอกหวังเหลียงถึงราคาที่แท้จริงของยาว่องไว,มันก็ไม่สำคัญ.

หลังจากเกิดเหตุการณ์ขึ้น,เขาได้ซื้อทุกอย่างไว้ทั้งหมด.ในเดือนนี้,จะไม่มีใครมียาว่องไวเว้นแต่เขา!สำหรับเดือนต่อไป…อย่าลืมว่าเขาเป็นพ่อค้าย่อยคนแรก!เขาจะครองตลาดของเมืองหลัวหยางทั้งหมด! เขาจะผูกขาดทรัพยากรทั้งหมดให้ตัวเอง!

“เดือนต่อมา,ข้าจะซื้อยาว่องไวสิบขวด.ในฐานะที่เป็นพ่อค้าย่อยหมายเลข1,ราคาจะแค่เพียงแปดสิบเอ็ดคริสตัล.และข้าจะขายให้หวังเหลียงหนึ่งพันคริสตัล.ฮ่าๆๆๆ!หวังเหลียง,อย่าทำให้ข้าผิดหวัง!”