“โอเค,ฉันจะไปกับคุณ.พลังของฉันสามารถรักษาคุณได้.ฉันจะไม่เป็นภาระ.”

ต่างจากความคาดหวังของจางมู่,หยวนรุยให้คำตอบแง่บวกกับเขา หลังจากคิดไปชั่วขณะ.เขาคิดว่าผู้หญิงตัวน้อยจะกลัวซอมบี้และไม่กล้าที่จะออกจากคลังสินค้าที่ปลอดภัย,แต่เธอกลับตกลงที่จะเดินทางไปกับเขา.

เขาถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “ทำไม? เจ้าไม่กลัวซอมบี้หรือ? “

หยวนรุยยังคงยิ้ม.หลังจากที่คิดไปชั่วครู่,เธอแหย่เจ้าลิตเติ้ลแบล็คในมือเธอและตอบจางมู่อย่างไม่ไยดี,”ลุง,ข้ารู้ว่าคุณแข็งแกร่งและคุณจะปกป้องฉัน.ฉันไม่กลัว.ฮ่าๆ.”

ฟังคำพูดของหยวนรุย,ใจของจางมู่ก็ผ่อนคลาย.เขายิ้มมาที่หยวนรุย,”โอเค,ไปกันเถอะ.บางทีข้าอาจจะต้องการให้เจ้าช่วยชีวิตข้าไว้สักวัน “

หยวนรุยมองไปที่จางมู่ด้วยรอยยิ้มและตอบว่า,”ใช่,ฉันแข็งแกร่ง.ฉันสามารถช่วยคุณได้!”

ข้าต้องการเห็นรอยยิ้มอันบริสุทธิ์ของเธอ,รอยยิ้มของทุกคนก่อนที่หายนะจะเกิดขึ้น.

จางมู่ส่ายหัวและหยุดคิดถึงเรื่องนี้.ความสวยงามจำเป็นต้องได้รับการคุ้มครองโดยพลัง.ถ้าไม่มีชาวสวน,ก็ไม่มีดอกไม้ที่สวยงาม.แต่ตอนนี้,สิ่งที่จางมู่ขาดมากที่สุดคืออำนาจ.

เขาต้องการที่จะออกเดินทางโดยเร็วที่สุด.

จางมู่ถามหยวนรุย,ว่า “เจ้าอยากไปที่ไหน?”

หยวนรุยจ้องมาที่จางมู่ด้วยความประหลาดใจ,”ฉันคิดว่าคุณได้ตัดสินใจไปแล้ว!ถ้ายังไม่,ฉะนั้นคุณต้องรีบโดยด่วน.คุณบอกว่าเราควรจะเดินทางในวันพรุ่งนี้.“

จางมู่พยักหน้า.ในความเป็นจริง,เขามีความคิดอยู่แล้วเมื่อเข้าสู่ร้านค้าพ่อค้าแห่งยุคเพราะว่าเขารู้ว่าพ่อค้าแห่งยุคในเมืองซีอานจะซื้อช่อพีโอตานีหลัวหยางในราคาสูง.ด้วยความเร็วสูงสุดของเขา,เขาสามารถถึงเมืองซีอานภายในสองวันและสองคืน.แน่นอน,ถ้าเขาเจอสถานการณ์ที่ดีที่สุด.โดยคำนึงถึงว่าเขาอาจจะเจอสัตว์กลายพันธุ์หรือซอมบี้ระหว่างทาง,หกวันน่าจะเพียงพอมากกว่า.

ดังนั้น,เวลาที่เหลือของเดือนนี้,จางมู่วางแผนที่จะเยี่ยมชมเมืองอื่น.ถ้าเป็นเช่นนั้น,เขาสามารถจบภารกิจได้ไกลเกินกว่าที่กำหนด.

อย่างไรก็ตาม,ตอนนี้,มีตัวแปรสำคัญในแผนของเขาคือ หยวนรุย.เขาสามารถวิ่งทั้งวันโดยไม่พักผ่อนได้,แต่หยวนรุยไม่สามารถทำได้.เธอเป็นแค่นักวิวัฒนาการประเภทรักษา,และร่างกายของเธอไม่ได้ดีไปกว่าคนธรรมดา.เธอจะชะลอความเร็วในการเดินทางของเขาและการเดินทางไปๆมาๆจะใช้เวลาประมาณ 20 วัน. ในกรณีนี้,เขาจะมีเวลาว่างเพียงสิบวันในช่วงเวลาในการแก้ไขจุดบกพร่องเท่านั้น.ตอนนี้,เขาคิดว่าเขาควรจะไปที่ไหนภายในสิบวัน.

ถอนหายใจ,เพราะเวลาไม่เพียงพอสำหรับเขาที่จะไปเยี่ยมเมืองอื่น.เขาสามารถไปล่าซอมบี้และสัตว์กลายพันธุ์ได้.ซอมบี้มีคริสตัลในคอของพวกมันและในทำนองเดียวกัน,พวกสัตว์กลายพันธุ์มีไส้สัตว์เดรัจฉานในร่างกายของพวกมัน.ตามความทรงจำของเขา,ไส้สัตว์เดรัจฉานสามารถแลกคริสตัลได้ห้าอัน,เพราะว่าไส้ของสัตว์เดรัจฉานมีพลังงานมากกว่าคริสตัลถึงสองเท่า.มันมีประสิทธิภาพมากสำหรับนักวิวัฒนาการ.

จางมู่จำได้ว่าพ่อค้าแห่งยุคบางคนชอบไส้ของสัตว์เดรัจฉาน,ถ้าเขาโชคดีเขาจะเจอหนึ่งในพ่อค้าแห่งยุค,เขาก็จะได้รับรายได้มหาศาลจากการขายไส้เดรัจฉานให้แก่พวกเขา.ในชีวิตที่ผ่านมาของเขา,เขาสะสมทรัพย์สมบัติของเขาเช่นนี้.

โดยปกติ,สัตว์ที่กลายพันธุ์อาศัยอยู่ในเขตชานเมืองหรือภูเขา.แน่นอน,เขาสามารถหาได้ในเมืองต่างๆ,อย่างไรก็ตาม,สัตว์ที่กลายพันธุ์ในเมืองส่วนใหญ่เป็นปีศาจระดับต่ำเช่นเดียวกับฝูงหนูกลายพันธุ์ที่เขาเจอมาก่อนหน้านี้.มันก็จะเสียเวลาและพลังงานของเขา ถ้าเขาไปฆ่าพวกมัน,และมันก็เป็นอันตรายมาก.

แผนของเขาค่อยๆก่อขึ้นในใจของจางมู่.เขายังคงปรับเส้นทางของเขา ในขณะที่นับถึงอันตรายที่เขาอาจพบในใจของเขา.

ไม่,ไม่ใช่ทางนี้.เขาจำได้ว่ามีคนบอกว่ามีหมาป่ากลายพันธุ์ระดับสองและฝูงของมันอยู่ที่นั่น.ถ้าข้าเจอพวกมัน,ข้าจะไม่สามารถเอาชนะพวกมันได้.

เปลี่ยนเส้นทาง!

ข้าจำได้ว่ามีกลุ่มของซอมบี้ขนาดใหญ่อยู่บนถนน.ไม่ใช่ทางเลือกที่ดี.

เปลี่ยนเส้นทาง!

จางมู่กุมสมองของเขาเพื่อคิดและในที่สุด,เขาก็จำบางอย่างได้.

“ขวา!ทางนี้!”เขาตะโกนอย่างตื่นเต้น.

“ลุง,คุณทำให้ฉันกลัว!” หยวนรุยบ่นและตบหน้าอกของเธอ.

จางมู่ลืมตาขึ้น.เขาตะโกนว่า,”ไปที่ ถ้ำหลงเหมิน!”

“ ถ้ำหลงเมิน? คุณใช่คนพื้นเมืองหรือ? คุณเคยไปที่นั่นมาก่อนหรือ? ที่นั่นไม่มีฉากที่สวยงามมากมาย.ฉันไม่แนะนำให้คุณเยี่ยมไปที่นั่น “หยวนรุยมองไปที่จางมู่ในความสับสน.

“ไม่,เราไม่ได้เยี่ยมที่นั่น.ที่นั่นมีความอัศจรรย์ใหญ่รอเราอยู่!เจ้าจะรู้เรื่องนี้หลังจากที่เราไปถึงที่นั่น.“

จางมู่ยิ้ม,แต่ปฏิเสธที่จะบอกรายละเอียดเพิ่มเติมกับหยวนรุย.หยวนรุยรู้สึกหงุดหงิด.เธอทิ้งจางมู่อยู่คนเดียวและเล่นกับเจ้าลิตเติ้ลแบล็ค.

จางมุ่รู้ว่าอะไรคือ “สิ่งนั้น”ที่เขาจำได้.เขาจำได้ว่าอะไรคือความยุ่งเหยิงของมันในชีวิตที่ผ่านมาของเขา.

ถ้าเขาสามารถหามันล่วงหน้า … มันจะกลายเป็นหนึ่งในอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา!