กําปั้นขนาดใหญ่ได้ชกไปที่จางมู่ก่อนที่เขาจะตอบสนองได้ทัน กําปั้นที่ปกคลุมไปด้วยหินดูเหมือนจะกระทบกับศีรษะของเขาในทันที

 

โอ้พระเจ้า!ความเร็วมันเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร!

 

จางมู่ไม่เคยคิดว่าคิงคองตัวเล็ก ๆ จะเข้มแข็งแม้หลังจากที่อ่อนแอ ถ้าเป็นแบบนี้ตอนนี้ในช่วงเวลาแก้ไขจุดบกพร่อง มันอาจเป็นเรื่องที่ไม่สามารถเอาชนะได้

 

ไม่มีเวลาสําหรับเขาที่จะสกัดกั้นการโจมตีของคิงคองด้วยใบมีดเขาเพิ่งขยับศีรษะไปข้างหนึ่งและใช้ไหล่เพื่อต้านทานกําปั้นขนาดใหญ่

 

ไม่ต้องสงสัย กระดูกของเขาน่าจะแตกหักอย่างเต็มเปา แต่เขาไม่มีทางเลือกอื่น สิ่งที่เขาหวังไว้ก็คือหยวนรุยจะฉีดพลังงานทั้งหมดเข้าไปในตัวเขาและทําให้เขาฟื้น พลังการต่อสู้สูงสุดของเขา

 

ตอนนี้เขาไม่สามารถดูแลได้มากนัก เขาไม่สามารถทําอะไรนอกจากมอบชีวิตให้หยวนรุย ในตอนนี้ การรักษาชีวิตของเขาเป็นสิ่งที่สําคัญที่สุดเพราะชีวิตหมายถึงความหวัง

 

อย่างไรก็ตามเขามองข้ามปัจจัยสําคัญ

 

นั่นคือ ลิตเติ้ลแบล็คที่พร้อมจะต่อสู้

 

เมื่อจางมู่เตรียมใจที่จะถูกต่อย ลิตเติ้ลแบล็คก็ยืนขึ้นตรงหน้าเขาเพื่อปกป้องเขา

 

มุมมองของจางมู่ถูกบล็อกโดยลิตเติ้ลแบล็ค แต่เขายังคงได้ยินเสียงมันโอดครวญ และจากนั้นเขาก็ปลิวออกไป ขณะที่ด้วงออบซิเดียนถูกซัดกลับไปโดยเจ้าคิงคองที่ทุบเข้ามา

 

ลิตเติ้ลแบล็คทนพลังทั้งหมดจากการชกของคิงคอง จางมู่ยืนขึ้น ปัดฝุ่นออกเสื้อผ้าของเขาและมองไปที่ลิตเติ้ลแบล็คอย่างใจจดใจจ่อ

 

คิงคองกําลังทุบไปที่มันและทําให้ลิตเติ้ลแบล็คไม่มีโอกาสโต้กลับ คิงคองทุบกําปั้นหลังจากกําปั้นแรก

 

มีความกดอากาศต่ำมากมายในเปลือกแข็งของลิตเติ้ลแบล็ค แต่มันก็ยังไม่สามารถกําจัดห่วงของคิงคองได้

 

เมื่อจางมู่ได้ยินเสียงสะอื้นของลิตเติ้ลแบล็คอ่อนลง เห็นมันดิ้นรนกลายเป็นอ่อนแอและรู้สึกว่ามันเจ็บปวดผ่านทางสายสัมพันธ์ของพวกเขาเขาเดือดดาลขึ้นจนลุกขึ้นมาจากพื้นทันที วิ่งไปที่คิงคองด้วยความเร็วห้าเท่าของความเร็วปกติและฟันไปที่แขนที่ปกคลุมด้วยหินด้วยดาบของเขา

 

อย่างไรก็ตาม ใบมีดที่แหลมคมพบกระดูกแข็งในตอนนี้ มันไม่สามารถตัดผ่านเกราะหินของคิงคองและก่อให้เกิดประกายไฟเท่านั้น

 

โชคดี ที่การระเบิดความเร็วของเขา ทําให้คิงคองหลุดจากเจ้าลิตเติ้ลแบล็คและถอยกลับ มันจ้องมาที่จางมู่อย่างระมัดระวัง

 

จางม่รู้สึกเสียใจ ขณะที่แตะไปที่หลังลิตเติ้ลแบล็คเขาสั่งว่า” ข้าจะป้องกันแนวหลังเจ้าหนีไปกับหยวนรุย มันเป็นความผิดของข้า ข้าไม่คิดว่าคิงคองจะโหดร้ายและทรงพลังมาก”

 

หยวนรุยผู้ที่ตกใจกลัวเพิ่งฟื้นตัวขึ้นเล็กน้อย เธอลุกขึ้นยืนอย่างลําบากและเดินไปที่จางมู่ จับไปที่เสื้อผ้าของเขา

 

แต่ในเวลานี้ จางมู่ไม่ได้มองเธอและผลักเธอออกไป ปาเจ้าลิตเติ้ลแบล็คตัวเล็กไปที่เธอ” หยิบเจ้าลิตเติ้ลแบล็คและไป! อย่าทําให้ข้าลําบากเลยเจ้าคิงคองนั้นแข็งแกร่ง แต่ข้าสามารถหลบหนีได้ในภายหลัง”

 

หยวนรุยไว้ใจเขา ตั้งแต่เขาบอกว่าเขามีความสามารถที่จะออกไปได้ มันต้องเป็นความจริง

 

หยวนรุยคิดว่า “เขาสามารถทำมันได้! ฉันไม่อยากเป็นภาระ ฉันจะกลับไปกับเจ้าแบล็คก่อน ลุงต้องกลับมา”

 

“ลุง เราจะไป! คุณต้องรีบขึ้นเช่นกัน”

 

เมื่อเห็นหลังของพวกเขาหายตัวไปในระยะไกล จางมู่ก็ยิ้มอย่างขมขื่น

 

คราวนี้ เขามีปัญหาจริงๆ

 

ตามที่คาดไว้ หลังจากที่เห็นหยวนรุยหนีไปกับลิตเติ้ลแบล็ค คิงคองก็กระวนกระวายและไล่ตามพวกเขา

 

คิงคองไม่ต้องการปล่อยให้ด้วงออบซิเดี้ยนไปเพราะมันเป็นเหยื่อของมันและมันก็กระตือรือร้นที่จะกินไส้ของมัน

 

อย่างเห็นได้ชัด จางมู่ไม่ยอมให้มันไล่ตามพวกเขาและก็หยุดด้วยดาบของเขา

 

ชายหนุ่มร่างบางสูง 1.83 เมตรจับดาบของเขา ยืนอยู่หน้าปีศาจขนาดใหญ่ 3 เมตร มันดูเหมือนเด็กวัยหัดเดินกําลังต่อสู้กับนักมวย

 

ข้าไม่ต้องการต่อสู้กับเจ้าไม่ใช่เพราะข้ากลัวเจ้า มันแค่เพราะว่าข้าไม่สนใจเนื้อของเจ้า แต่คิดว่าเจ้ามีความกล้าที่จะช่วยให้เหยื่อของข้าหลบหนีไปได้

 

ข้าไม่สามารถรอเวลาได้อีกต่อไป!

 

การตัดสินใจของคิงคองนั้นง่ายและตรงไปตรงมา มันจะฆ่าทุกคนที่พยายามจะหยุดเขาจากการล่าเหยื่อของมัน

 

ความโหดร้ายของมันถูกปลุกเร้า คิงคองตะโกนขึ้นและกระโดดลงไปที่จางมู่เพื่อชกเขา

 

ดั่งก้อนหินกระแทกเข้ามีด

 

“คลิก!”

 

มือของจางมู่สั่น ด้วยความหมดหวัง ดาบของเขาได้หักลง

 

จางมู่ถือใบมีดหัก แม้ว่ามือของเขาจะมีเลือดออก

 

จะเป็นอย่างไร? ช่องว่างระหว่างเราใหญ่ขนาดนี้ได้อย่างไร?

 

ในขณะนี้ จางมู่ตระหนักว่าเขาลืมสิ่งที่เขาวางแผนไว้ เขาลืมไปแล้วว่า ในชีวิตที่ผ่านมา ถ้ำแห่งนี้ถูกทํามาจากสัตว์กลายพันธุ์ซึ่งมีค่าใช้จ่ายจํานวนมากของนักวิวัฒนาการจากฐานที่แตกต่างกันสามแห่ง

 

สัตว์กลายพันธุ์ที่มีพลังอยู่เสมอไม่มีใครเทียบ แม้ในขณะที่พวกมันกําลังอ่อนแอ

 

จางมู่คิดว่า “ข้าเป็นคนโลภมากหรือ?”

 

แต่ถ้าเขาไม่โลภ เขาจะแข็งแกร่งขึ้นได้อย่างไร?

 

ที่ประตูของคนตาย จางมู่รู้สึกไม่เสียใจอะไร แต่รู้สึกเสียดายเพียงเล็กน้อย

 

อย่างไรก็ตาม หลังจากที่จางมู่พบว่ามีบางอย่างผิดพลาด

 

ทําไมข้ายังไม่ตาย?

 

เขาไม่รู้ว่าเมื่อไรที่ด้วงออบซิเดียนปรากฏตัวขึ้นหลังคิงคอง มันกลายร่างใหญ่และคว้าแขนของมัน ดึงมันกลับ

 

คราวนี้ กําปั้นของคิงคองหยุดอยู่ในอากาศห่างจากหน้าอกของจางมู่เพียง 20 เซนติเมตร จางมู่รีบกระโดดไปทางด้านข้างและทิ้งดาบหักของเขา

 

เขาพบว่าบาดแผลที่ด้านหลังของลิตเติ้ลแบล็คหายสนิท หยวนรุยวิ่งไปที่จางมู่เมื่อเห็นมือที่เปื้อนเลือดของเขา เธอรู้สึกเสียใจและเศร้า” ลุง เกิดอะไรผิดพลาดกับคุณ? ทําไมคุณต้องพยามยามโชว์ออฟ? ถ้าลิตเติ้ลแบล็คไม่ได้บอกข้า คุณคงจะตายแล้วตอนนี้ คุณเป็นคนโกหกคุณสัญญากับฉันว่าคุณจะสามารถหลบหนีไปได้อย่างปราศจากอันตราย”

 

เมื่อเห็นว่าไม่มีบาดแผลอื่น ๆ บนร่างของจางมู่ หยวนรุยหายใจเข้าลึก ๆ และเริ่มตีไปที่เขา

 

จางมู่มองไปที่หยวนรุยและหันไปมองดูด้วงออบซิเดี้ยนที่คึกคัก เขาถามว่า “พลังของเจ้าสามารถรักษาสัตว์กลายพันธุ์ได้หรือ?”

 

“ใช่! ฉันคิดว่าการบาดเจ็บของลิตเติ้ลแบล็คเป็นเรื่องที่ร้ายแรงมาก ดังนั้น ฉันจึงพยายามที่จะรักษามัน บาดแผลร้ายแรงจริงๆอย่างที่ฉันต้องใช้พลังงานทั้งหมดของฉัน มีอะไรผิดหรือ? พลังงานของฉันไม่สามารถใช้เพื่อรักษามันได้หรือ?”

 

โดยไม่คาดคิด พลังของหยวนรุยสามารถรักษาสัตว์ที่กลายพันธุ์ได้เข้าโชคดีที่ได้เจอคนที่ตื่นขึ้นมาพบกับคนที่มีความสามารถเช่นนี้?

 

มีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างนักวิวัฒนาการที่สามารถรักษามนุษย์และนักวิวัฒนาการที่สามารถรักษาสัตว์กลายพันธุ์ได้

 

ถ้าศักยภาพการวิวัฒนาการของเธอกําลังพัฒนาในอนาคต บางทีเธออาจจะสามารถรักษาสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ได้

 

จางมู่กลัวเรื่องความคิดของตัวเองและกระวนกระวายใจ เขากล่าวกับหยวนรุยว่า “หยวนรุย คราวนี้เจ้าทําได้ดีจริงๆ”

 

จากนั้นลิตเติ้ลแบล็คตะโกนไปที่จางมู่ผ่านทางจิตของพวกเขา “ไม่มีเรื่องไร้สาระมากกว่านี้ ข้าไม่สามารถทนต่อไปได้อีก

แล้ว”

 

ด้วยเหตุนี้ จางมู่จึงสังเกตเห็นว่าคิงคองเกือบจะเป็นอิสระจากกรงเล็บของลิตเติ้ลแบล็คเขารีบหยิบดาบหักและรีบวิ่งไปหาลิงที่กําลังดิ้นรน ภายใต้การจ้องมองที่น่าสะพรึงกลัวของคิงคอง เขาเอามันเข้าไปในดวงตาด้วยความเร็วสูงมาก ความแหลมทะลุศีรษะทั้งใบด้วยใบมีดที่แหลมคม

 

การต่อสู้ครั้งสุดท้ายของคิงคอง ทําให้กรงเล็บทั้งสองของลิตเติ้ลแบล็คแตก แต่มันก็ลืมความเจ็บปวดไปนานแล้ว ขณะที่กินไส้ของสัตว์เดรัจฉานซึ่งใหญ่กว่าลิงปกติสามเท่า ภายในสมองของคิงคอง

 

ใครคนหนึ่งกําลังจ้องมองที่มีดอย่างกระชั้นชิดในมือของเขา อีกคนก็ยืนนิ่งเงียบ ๆ และแมลงตัวหนึ่งที่มีกรงเล็บหักก็กินสมองด้วยตัวมันเอง มันเป็นภาพที่แปลกตา