จางมู่และด้วงออบซิเดี้ยนรอเป็นเวลาทั้งสิ้นหนึ่งชั่วโมง.เขาไม่กล้าวิ่งเข้าไปในทะเลเพลิงในตอนนี้,ดังนั้น เขาแค่แหย่ด้วงออบซิเดี้ยน,เพื่อฆ่าเวลา.

ท้องฟ้าค่อยๆมืดขึ้น.

จางมู่ยืนขึ้น,สังเกตไปที่สถานีน้ำมันจากระยะไกล.เขากินขนมปังชิ้นสุดท้ายในมือ.

ร่างกายของเขาได้รับพลังแล้ว,ดังนั้น พลังงานที่เขาเผาผลาญในทุกๆวันก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก.โชคดี,ที่เขามีแหวนพ่อค้า,เพื่อที่เขาจะเก็บอาหารไว้ในนั้น.มิฉะนั้น,แม้ว่าเขาจะเติมอาหารในกระเป๋าเป้,เขาก็จะกินพวกมันทั้งหมดในมื้ออาหาร.

ถึงเวลาแล้วที่จะไป.

ด้วงออบซิเดี้ยนกำลังเล่นอยู่บนพื้น.จางมู่หยิบมันขึ้นและวางมันลงบนบ่า,แล้วมองไปที่สถานีน้ำมัน.ตอนนี้มันกลายเป็นกองอิฐแล้ว.

เขาได้รับกองสมบัติมหาศาลเป็นครั้งแรกหลังจากการเกิดใหม่ของเขา!

พวกเขาค่อยๆก้าวไปยังสถานีน้ำมัน,แล้วเพิ่มความเร็วหลังจากมั่นใจว่าไฟได้มอดลง.

“ดูสิ,เจ้าสามารถเข้าไปในพื้นที่นี้และกินคริสตัลจำนวนมากเท่าที่เจ้าสามารถทำได้.”

นิ้วของจางมู่ชี้ไปยังพื้นที่,บอกให้ด้วงออบซิเดี้ยนมองไปที่คริสตัลด้วยตัวของมันเอง.

ในความเป็นจริง,หัวใจของจางมู่ก็มีเลือดไหลออกมาอย่างไม่เต็มใจในขณะที่พูด.เขาไม่เต็มใจที่จะยอมแพ้แม้แต่คริสตัล.อย่างไรก็ตาม,เขารู้ว่าชีวิตของด้วงออบซิเดี้ยนอยู่ในขอบเขตของเขา,ดังนั้น อำนาจของมันก็เป็นส่วนหนึ่งของอำนาจของเขา.คิดถึงเรื่องนี้,ใจของเขาก็ยับยั้งความโลภของเขาได้ในที่สุดสำหรับคริสตัล.

จางมู่ไม่ยอมแพ้ต่อโอกาสใด ๆ เพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของเขา.

เขาไม่ได้มีสัตว์ที่กลายพันธุ์ในชีวิตที่ผ่านมาของเขาเพราะมีเพียงนักวิวัฒนาการประเภทผู้ฝึกเท่านั้นที่สามารถควบคุมสัตว์ที่กลายพันธุ์ได้.

อย่างไรก็ตาม,เขาเคยได้ยินมาจากพ่อค้าคนอื่นๆว่านักวิวัฒนาการประเภทผู้ฝึกต้องการวัสดุหลากหลายเพื่อฝึกฝนสัตว์กลายพันธุ์ของพวกเขา.สำหรับพวกเขา,พวกพ่อค้ารายย่อยเป็นแหล่งที่มีเสถียรภาพที่พวกเขาซื้อวัสดุและคริสตัล.

เมื่อเขาได้ยินจำนวนของคริสตัลที่พวกวิวัฒนาการประเภทผู้ฝึกต้องการไปฝึกฝนสัตว์กลายพันธุ์ของพวกเขา,เขาถึงกับตกใจ.อย่างไรก็ตามสัตว์ที่กลายพันธุ์ยังมีราคาแพงมาก.ทั้งหมดนี้,มันเป็นธุรกิจที่ร่ำรวย.

จางมู่เป็นเพียงพ่อค้ารายย่อยแปลกหน้าในชีวิตที่ผ่านมาของเขา.โดยธรรมชาติ,ไม่มีนักวิวัฒนาการประเภทผู้ฝึกมาซื้อสินค้าจากเขา,ดังนั้น เขาจึงไม่รู้ถึงรายละเอียด.อย่างไรก็ตาม,ตอนนี้ ในที่สุดเขาก็รู้ความหมายของ “การใช้เงินอย่างกับน้ำ”

หลังจากจางมู่บอกลิตเติ้ลแบล็คให้กินคริสตัลเท่าที่จะทำได้,มันค่อยๆบินไปในพื้นที่ราวกับปลอกกระสุนออกจากปืนไรเฟิล.แม้ว่าอากาศรอบๆมันกระเพือมและย่น.

ภายใต้การตกใจอ้าปากค้างของจางมู่,ด้วงออบซิเดี้ยนยื่นขาของมันออกอย่างรวดเร็ว,หยิบคริสตัลออกจากคอซอมบี้ตัวหนึ่งไปอีกตัวหนึ่ง.ห้านาทีต่อมา,ด้วงออบซิเดี้ยนได้กินไปมากกว่าห้าสิบคริสตัล.

จางมู่ถึงกับตกใจ.ห้าสิบคริสตัลไม่ใช่คริสตัลระดับแรก,แต่มันเป็นคริสตัลระดับสอง! มันเป็นปีศาจอะไร!

เมื่อเทียบกับด้วงออบซิเดี้ยน,เขาหยิบคริสตัลสองอันออกมาภายในห้านาที.จางมู่หยุดหยิบคริสตัลออกมาและมองไปที่ด้วงออบซิเดี้ยน.

สิบนาทีต่อมา,ในที่สุดด้วงออบซิเดี้ยนก็หยุดกิน.ภายใต้การจ้องมองอันน่าหดหู่ของจางมู่,มันบินเซกลับไปที่จางมู่.

จางมู่มองไปที่มันขึ้นและลง.เขาพบว่าร่างของมันใหญ่ขึ้นและขาของมันยังโตขึ้นสองเซนติเมตรด้วยเหมือนกัน.การเปลี่ยนแปลงที่โดดเด่นที่สุดคือเส้นสีดำบนหัวของมัน.พวกมันกลายเป็นชัดเจนมากขึ้น.

“เจ้ากินคริสตัลไปจำนวนเท่าไร?”

ด้วงออบซิเดี้ยนตื่นเต้นมาก.มันไม่เข้าใจว่าจางมู่คร่ำครวญและตอบว่า”คริสตัลหนึ่งร้อยอัน! เจ้านาย,ข้าไม่สามารถกินได้อีกแล้ว.ข้าต้องการพักผ่อน “

จางมู่หัวเราะเยาะ,”ไม่มีทาง.เจ้าได้รับมันพอแล้วใช่ไหม? ดังนั้นไปทำงาน! ไปหาคริสตัลที่เหลือทั้งหมด! ให้ไว.หรือเจ้าต้องการให้ข้ากระตุ้น?

ด้วงออบซิเดี้ยนได้สังเกตเห็นใบหน้าที่มืดมนของจางมู่.มันเข้าใจแล้วว่ามันกินมากเกินไป.มันบินกลับไปทำงานในทันที,เพราะกลัวว่าจะโดนตำหนิโดยจางมู่.เพราะว่ามันแค่ต้องหยิบคริสตัลออกจากคอของซอมบี้,มันมีประสิทธิภาพในการทำงานสูงมาก. จางมู่แทบจะไม่สามารถก้าวเดินต่อไปได้.

คริสตัลหนึ่งเม็ด,คริสตัลสองเม็ด…คริสตัลสิบเม็ด…คริสตัลร้อยเม็ด…ลิตเติ้ลแบล็คและจางมู่ร่วมมือกัน.หลังจากนั้นไม่นาน,พวกเขาก็หยิบออกมามากกว่าครึ่งหนึ่งของคริสตัลจากซอมบี้ที่อยู่รอบๆสถานีน้ำมัน.

จางมู่ มีคริสตัลห้าร้อยในกระเป๋าเป้สะพายหลังของเขาตอนนี้.จางมู่พบว่าด้วงออบซิเดี้ยนลักลอบกินคริสตัลหลายเม็ดในขณะที่มันทำงานอยู่,แต่เขาทำเป็นตาบอดใส่เทคนิคเล็ก ๆน้อย ๆของมัน.

ทันใดนั้น,ด้วงออบซิเดี้ยนก็หยุดและกระพือปีกอยู่ที่ความถี่สูง.ตาของมันจ้องไปที่สถานที่ที่อยู่หลังซากปรักหักพังและส่งอารมณ์ที่ไม่สบายใจและกังวลไปยังจางมู่ผ่านทางพันธะจิตระหว่างพวกเขา.

แสงสีเขียวตรงนั้นคืออะไร?

จางมู่มองไปที่สายตาของด้วงออบซิเดี้ยน.ค่อยๆ,แสงสีเขียวค่อยๆเพิ่มขึ้น.จางมู่อ้าปากค้างหลังจากที่รู้ว่าพวกมันเป็นใคร.

แสงสีเขียว…พวกนั้นมาจากตาของหนูกลายพันธุ์นับร้อยดวง!

จางมู่ต้องการที่จะวิ่งหนีไป,แต่หนูเหล่านี้ไม่ได้ตะครุบมาที่เขา.พวกมันวิ่งไปที่ซอมบี้ที่ถูกเผาและเริ่มแทะพวกมัน.สถานที่ที่พวกมันไม่ปล่อยให้เหลือแม้กระทั่งกระดูก.

“ไม่! คริสตัลของข้า! “จางมู่ร้องไห้หลังจากตระหนักถึงความจริงที่เจ็บปวด.เสียงของเขาดึงดูดความสนใจของหนูกลายพันธุ์เหล่านี้.

มันน่าขยะแขยงเกินไปที่ถูกจ้องโดยหนูกลายพันธุ์นับร้อย.

“ชิบหาย! หนี,ลิตเติ้ลแบล็ค.หนีเร็ว! จางมู่หันหลังและวิ่งหนีไปโดยไม่ลังเล.ลิตเติ้ลแบล็คเร็วกว่าเขา.มันเปลี่ยนร่างกลับไปเป็นร่างเล็กๆและบินไปที่ไหล่ของจางมู่ทันที.

ฝูงของหนูไม่ไล่ตามพวกเขา.สิ่งล่อใจของเนื้อซอมบี้และคริสตัลใหญ่เกินไป.จางมู่และด้วงออบซิเดี้ยนไม่มีค่าสำหรับมันจากการไล่ล่า.

“ระยะเวลาการแก้จุดบกพร่องเป็นเรื่องยากเกินไป! ไม่น่าแปลกใจที่ไม่มีใครกล้าที่จะเดินไปรอบ ๆ ในช่วงเวลานี้!”จางมู่สาปแช่ง.

อย่างไรก็ตาม,นี่เป็นสิ่งที่เขารู้.นี่คือวิธีการเอาชีวิตรอดของสัตว์ที่กลายพันธุ์ระดับต่ำกว่าที่เขารู้:การล่าสัตว์แบบกลุ่ม.จางมู่ด้วงออบซิเดี้ยนเป็นข้อยกเว้นจริงๆ.