ทุกคนอ้าปากหายใจ.บางคนฟุบลงกับพื้นแล้วร้องไห้.
“ปีศาจมาจากไหน?พวกเราจะรอดได้อย่างไรในตอนนี้?”ชายคนหนึ่งในชุดสูทสีดำร้องไห้.ความกดดันมาที่พวกเขาหลังจากเห็นเพื่อนห้าคนของเขาถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆโดยซอมบี้.
“ซอมบี้เหล่านี้เร็วเกินไป เราทุกคนจะตาย “
หญิงสาวสองคนก็ร้องไห้ด้วยดวงตาเบิกโพรง.เลือดเพื่อนของพวกเธอเลอะชุดสีขาวของพวกเธอ.
ผู้หญิงคนที่ตำหนิชายผมทองเป็นคนโชคดี.เธอรอดตายจากซอมบี้และเข้าร่วมกลุ่มของผู้รอดชีวิต.
แต่น่าเสียดาย,ความฉลาดของเธอไม่ได้แบ่งให้กับโชคของเธอ.
เธอเดินไปหาชายที่ผลักเพื่อนร่วมงานของเธอลงและตบเขา,”นายรู้หรือไม่ว่านายเพิ่งฆ่าใครบางคน?ทำไมนายถึงเลือดเย็นอย่างนี้?นายจะต้องถูกลงโทษตามกฏหมาย!”
ชายสวมแว่นตามองมาที่เธอราวกับเธอเป็นคนงี่เง่า,แต่ชายที่เธอพึ่งตบไม่ใช่คนประเภทคนที่ใส่แว่นทั่วไป.เขากระโดดขึ้นและตบไปที่ใบหน้าของผู้หญิง,”หุบปาก!ถ้าไม่เป็นเพราะเจ้าไปยุแหย่อันธพาลผมทอง,พี่ชายเหลียงจะฆ่าเขาทำไม?ถ้าพวกเรารอจนกระทั่งพวกเขาไป,ปีศาจจะเจอพวกเราได้อย่างไร?!ผู้หญิงโง่.แทนที่จะถูกกินโดยปีศาจพวกนี้,ข้ายอมที่จะถูกลงโทษตามกฎหมายและอยู่ในคุกตลอดชีวิต! “ชายคนนั้นพูดอย่างไร้ความปราณี.
เขามองไปที่ใบหน้าของเธอและรู้สึกว่าใจร้อนขึ้นเรื่อย ๆ.เขาดึงเธอขึ้นและพยายามที่จะฉีกเสื้อผ้าของเธอ.เธอขัดขืน,แต่เขาตบหน้าของเธอโดยไร้ความเมตตา.
เธอเริ่มร้องไห้,แต่มันไม่ได้ทำให้เขาหยุด.คนรอบ ๆ มองไปที่พวกเขาอย่างไม่แยแสและไม่มีใครมาหยุดยั้งชายคนนั้น.บางคนถึงกับพูดคุยเกี่ยวกับร่างกายของเธอ.
ในขณะนี้,ด้านมืดของธรรมชาติมนุษย์ได้แสดงออกมาในที่สุด.
ชายคนนั้นตระหนักว่าไม่มีใครจะหยุดเขา.ทำให้เขากลายเป็นคนไร้ยางอายมากขึ้น.เขาร้อนใจที่ถอดเข็มขัดของเขาต่อหน้าคนอื่นโดยไม่รู้สึกอับอายใด ๆ.
คนรอบตัวพวกเขามองด้วยความกระตือรือร้น.พวกเขายิ้ม,แต่รอยยิ้มของพวกเขาช่างน่าเกลียดมาก.
ทันใดนั้น,ชายสวมแว่นตาหยุดชายคนนั้น.
“พอได้แล้ว!กวางซี,เจ้าคิดว่าเราปลอดภัยแล้วรึ?ถ้าซอมบี้มาตอนนี้,เจ้าคิดว่าเจ้าจะวิ่งหนีในขณะที่เอากางเกงลงหรือ?ข้าสัญญาว่าข้าจะไม่ช่วยเจ้า ถ้ามันเกิดขึ้น.
อารมณ์ทางเพศของชายคนนั้นหายไปทันที.เขาใจเย็นลงและมองมาที่ชายสวมแว่นด้วยความกลัว.
“พี่ชายเหลียง,ข้าผิดไปแล้ว.โปรดยกโทษให้ข้าเถอะ.”
หลังจากที่พูดแล้ว,เขาก็หันกลับไปและผลักหญิงสาวลงไปที่พื้น.”เจ้าได้ยินพี่ชายเหลียงพูดแล้วใช่ไหม?ตอนนี้เจ้ารอดแล้ว.ถ้าเจ้ากล้าที่จะทำอะไรอีก,เจ้าคงรู้ว่าข้าจะทำอย่างไร!”
ผู้หญิงคนนั้นทรุดตัวลงบนพื้นในความเงียบ.มุมมองของเธอในโลกนี้ได้พังทลายลงในตอนนี้.เธอสูญเสียศรัทธาและความกล้าของเธอ.
“กลับไปที่บริษัทของเราเถอะ.อย่างน้อยก็มีความปลอดภัยมากกว่าบนถนน “
ชายที่สวมแว่นพูด,แล้วเดินออกไปอย่างไร้คำพูด.
คนอื่นมองหน้ากัน.คิดว่ามันจะปลอดภัยกว่าที่จะอยู่กับผู้นำของพวกเขา,พวกเขาก็ลุกขึ้นยืนและตามเขาไป.
ทันใดนั้น,ชายที่สวมแว่นก็หยุดลง.เขาจ้องไปที่ซอมบี้สามตัวที่อยู่บนถนนที่หน้าบริษัทของพวกเขา.
เขาคำนวณในใจ.เขาสามารถปลดปล่อยพลังพิเศษของเขาที่ชื่อว่า “เอิร์ทเบลด” เพียงครั้งเดียวจากนั้นพลังงานของเขาก็จะหมดไป. ถ้าเขาโชคดี,เอิร์ทเบลดสามารถฆ่าตายได้สองตัวพร้อมกัน,นั่นหมายความว่าซอมบี้ที่เหลือจะฆ่าพวกเขาทั้งหมด.
เขาโบกมือและบอกให้ทุกคนก้าวถอยหลังอย่างช้าๆ,เพราะกลัวว่าจะไปกระตุ้นซอมบี้ทั้งสามตัว.
ทันใดนั้น,ผู้หญิงก็กรีดร้องออกมาเสียงดังมากในความเงียบ.ทุกคนหันหลังกลับและจ้องมองเธอด้วยความโกรธ.ถ้าดวงตาสามารถฆ่าได้,เธอก็จะถูกฆ่าตายไปกว่าพันครั้ง.อย่างไรก็ตาม,เมื่อพวกเขามองไป,ไม่มีใครอยู่ในอารมณ์ที่จะข่มขู่เธอ.
มีซอมบี้อีกห้าตัวที่อยู่อีกฟากหนึ่งของถนน!
ชายที่สวมแว่นตาสิ้นหวัง.หลังจากเหตุการณืทั้งหมด,เขาเป็นเพียงพนักงานสำนักงานที่มีความสามารถสุดยอด.เขารู้ขีด จำกัดของเขา.หากพวกเขาถูกล้อมรอบด้วยซอมบี้แปดตัวไม่มีทางที่พวกเขาจะอยู่รอด!
แต่,หัวใจของบางคนได้รับการบิดเบี้ยว.พวกเขาคิดในใจของพวกเขา: ถ้าข้าผลักคนที่อยู่ข้างข้าไปที่ซอมบี้,ข้าจะมีโอกาสที่จะหนี?
พวกเขาเคลื่อนตัวอย่างเงียบๆ.คนเหล่านี้ที่กลัวศพไม่ได้ตระหนักว่าคู่พันธมิตรของพวกเขาเตรียมจะผลักพวกเขาลงสู่นรก.
จางมู่ลอบเข้าหาพวกเขา.เขาหัวเราะเยาะดูสิ่งที่พวกเขาวางแผนจะทำ.
อย่างไรก็ตาม,เขาไม่ต้องการช่วยพวกเขา.พวกเขาได้ละทิ้งพันธมิตรของพวกเขามาก่อน,ดังนั้น จึงเป็นชะตากรรมของพวกเขาที่จะถูกทอดทิ้งด้วย.มันเป็นกรรม.
ซอมบี้ทั้งห้าตัวข้างหน้าได้สังเกตเห็นพวกเขาและเริ่มวิ่งไปทางพวกเขา.พวกเขาร้องไห้ด้วยความกลัวและถอยกลับทีละขั้น.บางคนได้หลับตาและรอคอยการตายของพวกเขา.
ซึ่งแตกต่างจากความคาดหวังของจางมู่,ชายที่สวมแว่นตารีบวิ่งไปที่ซอมบี้ห้าตัวราวกับว่าเขาไม่สามารถรอความตายได้.เขากรีดฟันและคำนวณระยะห่าง.เมื่อพวกมันอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ฟุต,เขาก็โบกมือ,ปล่อยเอิร์ทเบลดจำนวนมากบนพื้น.พวกมันสั้นกว่าเอิร์ทเบลดที่เขาปล่อยออกมาก่อนหน้านี้,แต่ยังคงแทงทะลุเท้าของซอมบี้และตรึงพวกมันไว้.
เป็นคนที่กล้าหาญและฉลาด!จางมู่ชมผู้ชายคนนั้นในใจของเขา.
อย่างไรก็ตาม,ใบหน้าของชายคนนั้นก็เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ.เขาคุกเข่าลงบนพื้นและตะโกนด้วยแรงสุดท้ายของเขาว่า “ข้าตรึงพวกมันไว้.ฆ่าพวกมัน! ตีหัวของพวกมัน! “
อย่างไรก็ตาม,ทุกคนไม่ได้ฟังคำสั่งของเขา.ใช้โอกาส,พวกเขาทั้งหมดก็วิ่งหนีไป.เด็กผู้หญิงหลายคนอยากจะให้ยืมมือเพื่อสนับสนุนเขา,แต่พวกเธอก็หยุดและถูกลากไปโดยเพื่อนของพวกเธอ.
มองไปที่ด้านหลังของพวกเขา,ชายที่สวมแว่นฝืนยิ้มและหัวเราะเยาะตัวเองอย่างสิ้นหวัง,”วังเหลียง,วังเหลียง,เจ้าเป็นคนงี่เง่าจริงๆ.ทำไมเจ้าถึงเชื่อคนเหล่านี้?! “
ไม่นานหลังจากนั้น,พวกเขาก็วิ่งหนีไปจากสายตาของวังเหลียง.ปราศจากพลังประเภทดิน,เอิร์ทเบลดค่อยๆหายไปและซอมบี้ค่อยๆดิ้นรนต่อสู้.วังเหลียงไม่เห็นทางออกจากสถานการณ์สิ้นหวังและหลับตา,รอความตายที่จะมาหาเขา.ทันใดนั้น,เขาได้ยินเสียงวัตถุกระแทกลงบนพื้น.ก่อนที่เขาจะลืมตาขึ้น,เขาได้ยินเสียงอันห้าว”อะไร?ตอนนี้เจ้าเสียใจกับทางที่เจ้าเลือกหรือ?”