เร็วๆเข้า!อย่ามองข้าแบบนั้น.บางทีข้าอาจไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเจ้า!เจ้ามันหยิ่ง!”

อานิสงส์จากการที่เจ้าลิตเติ้ลแบล็คไม่ให้ความสนใจ,จางมู่ตบมันอีกครั้งและหันไปหาหยวนรุยเพื่อกระซิบว่า,”หยวนรุย,อยู่ที่นี่และรอข้า!เนื่องจากปีศาจได้รับการอ่อนแอลงมาก,เจ้าสามารถพักอยู่ที่นี่ได้อย่างแน่นอน!ตั้งแต่ลิตเติ้ลแบล็คทะเลาะกับข้า,ข้าไม่น่าเอามันไป.มันจะอยู่ที่นี่กับเจ้า.”

“ไม่! ลุง,ฉันสามารถอยู่ที่นี่คนเดียวได้!เนื่องจากฉันไม่ได้อยู่ไกลจากคุณ,ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น,คุณสามารถมาทันเวลา.มันจะดีกว่าถ้าลิตเติ้ลแบล็คไปกับคุณ. มันอันตรายเกินไป.มีลิงจำนวนมากอยู่นอก,ให้ฉันอยู่ข้างในคนเดียว.

จางมู่ยังคงยืนกรานที่จะไปตัวคนเดียวซึ่งทำให้หยวนรุยเป็นกังวล.เธอพูดด้วยเสียงสูงว่า,”ลิตเติ้ลแบล็คและฉันมาที่นี่เพื่อช่วยเหลือคุณ.ถ้าคุณไม่ต้องการให้ฉันอยู่ที่นี่,ฉันจะกลับไป.เพราะฉันเป็นแค่ภาระในสายตาของคุณ.”

“ไม่ต้องดูแลฉัน,ดูแลเจ้าลิตเติ้ลแบล็คเถอะ.”

หยวนรุยตะโกนใส่จางมุ่,หันกลับและเดินกลับไปตามถนนที่เธอมา.

เธอโกรธจริงๆและตัดสินใจออกไป.

จางมู่ให้ด้วงสีดำคอยปกป้องเธอตลอดและต้องเผชิญหน้ากับปีศาจตัวคนเดียว.หยวนรุยโกรษ เนื่องจากคิดว่ามันจะเป็นความผิดของเธอถ้าจางมู่เสียชีวิตในวันใดวันหนึ่ง.

จางมู่ตกใจมาก.เขาไม่เคยคิดเลยว่าหยวนรุยที่อ่อนโยนและบอบบางจะกลายเป็นจริงจังและสง่างาม.ถ้าไม่ใช่เพราะข้อเท็จจริงที่ว่าพวกเขายังอยู่ไกลจากผู้เฝ้าประตูและการ์ดที่อ่อนแอลง,พวกเขาคงจะถูกพบโดยลิงเหล่านั้น.

จริงๆแล้ว,จางมู่ไม่สามารถปล่อยเธอออกไปได้คนเดียว.ในตอนกลางคืน,เธอจะไม่สามารถที่จะหลบหนีได้ ถ้าเธอวิ่งเข้าไปเจอซอมบี้ระดับแรก,ปล่อยให้สัตว์ที่กลายพันธุ์เพียงอย่างเดียว.

คิดได้อย่างนั้น,จางมู่ได้ก้าวไปข้างหน้าและกอดเธอไว้.เขาพูดว่า,”ก็ได้!ข้าจะพาเจ้าไป!กลับมาเดี๋ยวนี้,เจ้าต้องการจะตายหรือ?”

ได้ยินอย่างนั้น,หยวนรุยก็หัวเราะอย่างมีความสุข แม้ว่าจางมู่กำลังตำหนิเธอ,เธอทำให้จางมู่ไม่สามารถพูดได้.

อารมณ์ของผู้หญิงคนนี้เป็นเรื่องที่ตามอำเภอใจและคาดเดาไม่ได้.

จางมู่ได้ตัดสินใจเช่นนี้,แต่มันก็ไม่สมบูรณ์เพราะหยวนรุย.เขาคิดสิ่งต่าง ๆ และพบว่า,แม้ว่าลิงที่กลายพันธุ์จะอ่อนแอลง,เขาก็อาจประสบปัญหาได้หากปราศจากความช่วยเหลือของด้วงออบซิเดี้ยน.ด้วยความช่วยเหลือของมัน,เขาจะฟื้นฟูอำนาจการต่อสู้สูงสุดของเขาและปกป้องหยวนรุย ถ้าพวกเขาถูกปิดล้อม.

ไม่มีอะไรไร้สาระไปมากกว่านี้!จางมู่ขอร้องลิตเติ้ลแบล็ค เพื่อที่ให้มันกลายร่างใหญ่และอยู่ตรงพื้นเบื้องหน้า.

ลิตเติ้ลแบล็คเชื่อฟังคำสั่งของเขาเพราะรู้ว่ามันไม่ใช่ช่วงเวลาที่ดีที่จะเถียง.

“บู๊ม!”

การปลุกระดมอย่างเห็นได้ชัดของพวกเขา ดึงความสนใจของลิงที่กลายพันธุ์ที่ยืนใกล้กับพวกมัน.โดยไม่คำนึงถึงด้วงออบซิเดี้ยนขนาดใหญ่,พวกมันพุ่งไปที่จางมู่และลิตเติ้ลแบล็ค.ปราศจากความฉลาด,พวกมันลืมกฎและคำสั่งทั้งหมด.

เมื่อทิ้งไม้ยาวที่พวกมันถืออยู่,ลิงกลายพันธุ์ก็รีบวิ่งไปที่พวกเขาด้วยแขนและขาของพวกมัน,แนวการสู้รบครั้งก่อนของพวกมันก็ไม่มีที่ไหนเลยที่สามารถมองเห็นได้.

นั่นคือสิ่งที่ข้าต้องการ!

จางมู่พอใจมาก.ถ้าพวกมันยังคงฟังคำสั่งและรักษาขบวนก่อนหน้านี้,จางมู่อาจประสบปัญหา.อย่างไรก็ตาม,พวกมันลืมทุกสิ่งทุกอย่างและเพิ่งต่อสู้กับจางมู่โดยไม่มีกลยุทธ์ใด ๆ.ดังนั้น ไม่มีอะไรต้องกลัว.

“ปกป้องหยวนรุยให้ดี!”

จางมู่โยนหยวนรุยไปบนคอของลิตเติ้ลแบล็ค,เพื่อขอให้มันบินขึ้น.ลิงกลายพันธุ์ไม่สามารถคุกคามหยวนรุยได้ ถ้าเธอห่างจากพื้นดินประมาณสี่เมตร.

ลอยอยู่ในอากาศ,เจ้าลิตเติ้ลแบล็คกำลังรอจางมู่เพื่อโจมตี.

“ลุย!”

ลิงกลายพันธุ์ได้วิ่งไปหาจางมู่และไม่ได้สังเกตเห็นเลยว่ามันถูกโจมตีเพียงลำพังและพันธมิตรของมันก็ห่างออกไป 10 เมตร.

ลิงกลายพันธุ์ได้กระโดดสูงกว่าจางมู่,เกาหัวของมันราวกับมันคิดว่าสมองของจางมู่อร่อยมากแค่ไหน.

แกว่งเท้าหาความตาย!ข้าจะฆ่าเจ้าก่อน!

หันไปทางการปะทะของลิงกลายพันธุ์,จางมู่อยู่ในความสงบและย่อตัวลง.เขาเคลื่อนไหวตัว เมื่อลิงกลายพันธุ์ตบลงมาที่ใบหน้าของเขา.

เขาแทงใบมีดของเขาอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ยังคงได้รับผลกระทบจากการโจมตีของลิง.

ลิง,ใบมีดและมนุษย์.

จางมู่หัวเราะและบิดมีดของเขา,เฝ้าดูความกลัวของเจ้าลิง.แต่อย่างรวดเร็ว,ความกลัวทั้งหมดหายไป.เนื่องจากจางมู่โจมตีด้วยความเร็วสูงมาก,ลิงไม่สามารถตอบสนองได้และจางมู่ประสบความสำเร็จในการแทงหัวใจของมัน.เลือดร้อนๆของลิงกลายพันธุ์ได้หลั่งบนใบมีด.

ล้อมรอบด้วยลิงกลายพันธุ์,ลิตเติ้ลแบล็คอยู่ในความสงบและอยู่ใกล้กับจางมู่.ด้วยขาของมัน,มันหยิบไส้ของสัตว์เดรัจฉานออกมาพร้อมกับสมองลิงและเริ่มกินอย่างมีความสุข.

หยวนรุยไม่สามารถทนต่อมันได้อีกแล้วและลูบไปที่หัวของลิตเติ้ลแบล็ค, “ลิตเติ้ลแบล็ค,เจ้าน่ารังเกียจมาก ๆ “

ได้ยินอย่างนั้น,ด้วงออบซิเดี้ยนไม่เต็มใจจะกลืนทุกอย่างลงอย่างรวดเร็ว.

หลังจากถูกขัดจังหวะในมื้ออาหารของมัน,ลิตเติ้ลแบล็คก็ไม่มีความสุขและทำร้ายลิงเพื่อระบายอารมณ์ของมัน.

ในคำสั่งที่จะรักษาความสมดุลของหยวนรุย,ลิตเติ้ลแบล็คฉีกลิงขึ้น โดยไม่ลดศีรษะลง.ล้อมรอบด้วยลิง,ลิตเติ้ลแบล็คพุ่งร่างของมันไปรอบ ๆ,แทงทะลุพวกลิงด้วยหนามของมัน.

เมื่อด้วงออบซิเดี้ยนถูกถ่วงลงกับพื้นโดยศพที่ห้อยลงมาจากหนามของมัน,มันพยายามที่จะจับพวกมันออกโดยการสบัดอย่างรุนแรง.

“ช้าลงหน่อย!”

“ลิตเติ้ลแบล็คที่เจ้ากำลังทำแบบนี้! อย่าเอาเลือดมาที่ฉัน! มันน่าขยะแขยง! “

ได้ยินเสียงร้องไห้ของหยวนรุย,จางมู่ตัดศีรษะของลิงข้างหน้าเขาและหยิบไส้ของสัตว์เดรัจฉานขึ้นอย่างรวดเร็ว.จากนั้น,เขาไล่ตามพวกมันด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา.