“ลุง,คุณกลับมาแล้ว! ข้างนอกยังคงแย่อยู่หรือ? ลุง,คุณบาดเจ็บไหม? ไม่ต้องกังวล,พลังในการรักษาของฉันกลับมาแล้ว.ฉันสามารถรักษาคุณได้!

หลังจากจางมู่กลับมา,หยวนรุยตรวจสอบร่างกายแต่ไม่พบการบาดเจ็บ.เสื้อของเขาไม่มีแม้กระทั่งรอยย่น.เธอบุ้ยปากและบ่นว่า”ทำไมคุณไม่ได้รับบาดเจ็บ? คุณแค่หาสถานที่ซ่อนตัวและนอนทั้งวันหรือ? ถ้าไม่ได้เป็นเช่นนั้น,คุณได้เจออะไรมา?

อย่าล้อข้าเล่น.เจ้าต้องการให้ข้าบาดเจ็บหรือ? สิ่งที่ข้าพบทั้งหมดอยู่ในกระเป๋าเป้.ดูมันด้วยตัวเจ้าเอง.”

หยวนรุยหยุดแลบลิ้นออกมา.เธอเดินไปที่กระเป๋าเป้สะพายหลังของจางมู่และและโยนมันไปที่เตียงโดยไม่ต้องเหลือบมอง,แล้วถามจางมู่เกี่ยวกับสถานการณ์ราวกับเสียงร้องจ้อกแจ้กของนกน้อย.จางมู่รู้สึกอบอุ่นใจ.เขาไม่ใช่คนที่ถูกส่งออกไป,แต่เขาจะไม่ปฏิเสธความกังวลของเด็กผู้หญิง.

เกิดอะไรขึ้นกับข้า?

ในชีวิตที่ผ่านมาของจางมู่,หัวใจของเขาแข็งราวกับหินและเย็นเยือกราวกับน้ำแข็งเพราะเขาเห็นการทศยศจำนวนมากและการเกลียดชังมากเกินไป.เขาเห็นอิสระและความสบาย,แต่มันแค่ภายนอกของเขา,เป็นวิธีการที่ใช้จัดการกับความเหงาของเขา.

ตอนนี้,จางมู่รู้สึกว่าน้ำแข็งอันเย็นเยือกในใจเขากำลังละลาย.เขารู้สึกราวกับว่าเขายังคงเป็นคนธรรมดาและความหายนะยังไม่เกิดขึ้น.

“ดูสิ,มันเป็นสมบัติที่ใหญ่ที่สุดของข้าในวันนี้.”

จางมู่หยิบด้วงออบซิเดี้ยนออกมาจากกระเป๋าของเขาและโชว์ให้หยวนรุยดู.

“โว้ว! มันน่ารัก! ลุง,ฉันไม่คิดว่าคุณจะมีงานอดิเรกเช่นนี้! “

หยวนรุยมองไปที่ด้วงออบซิเดี้ยนอย่างประหลาดใจ.เธอยื่นมือของเธอออกมา.อย่างไรก็ตาม,เมื่อมือของเธอเกือบจะสัมผัสเปลือกของลิตเติ้ลแบล็ค,มันหันไปรอบๆและสั่นปีกของมัน.ถ้าจางมู่ไม่หยุดมันในตอนนั้น,ฟันของมันคงจะกัดนิ้วมือของหยวนรุย.

ในแสงของเทียน,หยวนรุยเห็นหัวอันพิลึกของด้วงออบซิเดี้ยน.เธอรีบดึงมือของเธอขึ้น ใบหน้าของเธอซีดลงด้วยความหวาดกลัว.

จางมู่ตบด้วงออบซิเดี้ยนและดุมันอย่างไร้ปราณี,”เจ้าไม่กล้าที่จะเผชิญหน้ากับฝูงหนูกลายพันธุ์ แต่กล้าที่จะทำให้สาวน้อยคนนี้กลัว? ข้าบอกเจ้า,ถ้าเจ้ากล้าที่จะกัดนิ้วของเธอ,เจ้าจะไม่สามารถกินอะไรได้ต่อจากนี้! ดีละ,ให้เธอสัมผัสเจ้า.”

หลังจากได้ยินจางมู่ขู่,ด้วงออบซิเดี้ยนก็ประนีประนอม.มันก้มศีรษะลงและกระพือปีก.

“โอ้,ด้วงเข้าใจคำพูดของคุณ! ลุง,คุณลุงน่ากลัว!”

หยวนรุยยิ้มผ่านน้ำตาของเธอ.

จางมู่อวดตัวเองว่า,”ฮาฮ่า,ข้าบอกเจ้าแล้วว่าในยุคใหม่,ความสามารถในการวิวัฒนาการทุกประเภทจะปรากฏขึ้นในโลก.ความสามารถของข้าคือทำให้สัตว์กลายพันธุ์เชื่อง เช่น เจ้าลิตเติ้ลแบล็ค.ไม่ต้องแปลกใจกับมันเพราะมันดูเล็กและน่ารักในตอนนี้ แต่มันจะกลายเป็นตัวใหญ่ราวกับม้า. “

แน่นอน,ว่าเขาไม่ได้เป็น แต่เขาไม่ต้องการบอกเธอว่าเขาไม่มีความสามารถในการวิวัฒนาการใด ๆ.และเป็น “ลุง”ของเธอ ,เขาไม่อยากทำให้เธอผิดหวัง.

“ชื่อของมันคือ’ลิตเติ้ลแบล็ค’? มันน่ารักมาก,ทำอย่างไรให้มันกลัวข้า? คุณต้องล้อข้าเล่น,คุณลุง.”

หยวนรุยดึงถุงเท้าขึ้นเพื่อสัมผัสหลังด้วงออบซิเดี้ยน.เห็นว่าด้วงไม่ได้ปฏิเสธเธอ,เธอลูบไปตามเส้นบนเปลือกของมัน.

ด้วงออบซิเดี้ยนไม่ชอบที่จะถูกสัมผัสโดยมนุษย์.อย่างไรก็ตาม,หลังจากที่รู้ว่าจางมู่จ้องมาที่มันและหยวนรุยก็ไม่ได้ทำอันตรายอะไร,มันค่อยๆปลดการป้องกันลงและเริ่มเพลิดเพลินไปกับการลูบคลำของหยวนรุย.

“ปล่อยให้มันอยู่คนเดียว.ตอนนี้เป็นเวลาอาหารเย็นแล้ว.”

หยวนรุยสัมผัสท้องที่ว่างเปล่าของเธอและตระหนักว่าเธอหิวอยู่แล้ว.เธอหน้า,แล้วหยิบอาหารออกมาจากกระเป๋าของจางมู่และแบ่งมันออกเป็นสองส่วน.จางมู่จับมือของเธอและบอกว่าเขากินแล้ว.เห็นอย่างนั้น,เธอจึงต้องกินอาหารคนเดียว.

…

วันที่สอง,จางมู่ตื่นขึ้นมาจากการนอนฝันดี.

จางมู่ไม่ได้ปลุกหยวนรุยจากฝันหวานของเธอ.เขาออกจากห้องเพียงลำพังและพบกับตึกสูง,ปีนขึ้นไปบนดาดฟ้าและรอพระอาทิตย์ขึ้น.

ทันใดนั้น,จางมู่ก็ขยี้ตาของเขา.เขาเห็นกลุ่มมนุษย์สามกลุ่มอยู่ในทิศทางที่แตกต่างกันทั้งสามกลุ่ม.

จางมู่มั่นใจว่าเป็นมนุษย์,แต่พวกเขากำลังทำอะไรอยู่?

เขาตบไปที่หัวของเขา.ใช่,เขาเกือบจะกำจัดซอมบี้ในพื้นที่นี้แล้วทั้งหมดเมื่อคืน.ถ้าผู้รอดชีวิตฉลาด,พวกเขาก็จะออกมาจากบ้านของตัวเองเพื่อค้นหาสิ่งที่จำเป็น.

ในความทรงจำของเขา,มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เดินออกจากที่หลบซ่อนตัวของพวกเขา ในช่วงเวลาแก้ไขจุดบกพร่องในชีวิตที่ผ่านมาของเขา,แต่ตอนนี้,เขาเห็นถึงสามกลุ่มที่สงสัยออกมา,มันเป็นปรากฏการณ์ผีเสื้อกระพือปีก?

ปรากฏการณ์ผีเสื้อกระพือปีกเป็นแนวคิดที่ว่า”เหตุผลเล็กๆ แต่ส่งผลกระทบขนาดใหญ่”.การมีชีวิตอยู่ของเขาและสิ่งที่เขาทำกำลังเปลี่ยนโลก.โลกจะกลายเป็นอย่างไร?

จางมู่ไม่รู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ดีสำหรับคนเหล่านี้หรือไม่.เขาแค่กำจัดซอมบี้ใกล้ๆ,ถ้าเขาคิดว่าซอมบี้ในเมืองถูกฆ่าหมดแล้ว,พวกเขาจะได้รับประสบการณ์ในโลกที่โหดร้ายด้วยเนื้อและเลือดของพวกเขา.

จางมู่นั่งเงียบ ๆ อยู่ด้านบนของตึกและกินขนมปังของเขา.เขาเฝ้าดูพวกเขา,สังเกตว่าพวกเขาทำลายประตูร้านค้าและปล้นอาหารอย่างไร.

เขาต้องการสังเกตว่านักล่าบางคนซ่อนตัวอยู่ในหมู่คนเหล่านี้กี่คน.ถ้าพวกเขามีศักยภาพมาก,เขาก็จะไปช่วยพวกเขา,เพราะเขาต้องการให้พวกเขาเป็นหนี้ชีวิตเขา.บางทีการกระทำนี้จะช่วยชีวิตเขาไว้ได้สักวัน.

สำหรับคนทั่วไป,จางมู่ก็ไม่ต้องสูญเสียพลังงานเพื่อช่วยชีวิตพวกเขา.ในชีวิตที่ผ่านมาของเขา,ทุกคนต้องการแสดงให้เห็นถึงคุณค่าของพวกเขา,เพื่อที่พวกเขาจะได้สัมผัสกับลมหายใจสุดท้ายของชีวิตในโลกที่โหดร้ายนี้.ขยะและผู้แพ้จะถูกกำจัดโดย “การคัดเลือกโดยธรรมชาติ”.ไม่มีใครสามารถช่วยพวกเขาได้.