ซูฟ่านตกใจกับคอนเสิร์ตในสนามกีฬา 10,000 ที่นั่งที่มีคนเต็มที่นั่งและยังมีผู้คนจำนวนมากที่ยืนอยู่นอกสนามเพราะไม่มีตั๋ว แม้ว่าพวกเขาจะถูกขอให้ออกไปยืนอยู่ข้างนอกแต่เพื่อการฟังเสียงเพลงของชูหยุนซีพวกเขาก็ยอมรับอย่างมีความสุข

 

ทันทีที่ซูฟ่านเจอที่นั่งของเขาคอนเสิร์ตก็เริ่มขึ้น

 

สถานที่จัดงานที่สว่างไสวในตอนแรกก็มืดสลัวลงในทันที ทุกคนรู้ว่าชูหยุนซีกำลังขึ้นเวทีคนส่วนใหญ่กลั้นหายใจจ้องมองไปที่เวทีผ่านความมืดและมีคนสองสามคนกรีดร้องด้วยความตื่นเต้น

 

ทันใดนั้นเสียงดนตรีก็ดังขึ้นและไฟของสถานที่ก็เปิดขึ้น ในเวลานี้ทุกคนสามารถชูหยุนซีปรากฏตัวบนเวทีเห็นได้อย่างชัดเจนและเธอก็เริ่มเต้น

 

ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องและเสียงเชียร์ของผู้ชมก็ดังขึ้นเป็นระลอก

 

เพราะเขาซื้อตั๋วข้างเวทีเขาจึงอยู่ห่างจากชูหยุนซีที่อยู่บนเวทีเพียงไม่กี่สิบเมตรและหัวใจของซูฟ่านก็แทบจะทะลุออกมา

 

ในความมึนงงของเขา ชูหยุนซีก็เปิดตัวด้วยการเต้นเสร็จเรียบร้อยแล้ว

 

หน้าผากของเธอมีเหงื่อออกเล็กน้อยและหน้าอกของเธอก็ขยับขึ้นลงอยู่ตลอดเวลา แต่เธอก็ยังคงพยายามปรับการหายใจและก้มหัวให้ผู้ชมอย่างนอบน้อม “ขอบคุณทุกคนที่มาชมคอนเสิร์ตของฉันนะคะ ต่อไปฉันจะมอบบางอย่างให้พวกคุณ ซิงเกิ้ลล่าสุดของฉันและจะเป็นเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่องล่าสุดของฉันด้วยค่ะ เพลงนี้ชื่อว่า ‘Dream’”

 

แฟน ๆ ในที่นั่งต่างรอคอยการร้องเพลงที่ยอดเยี่ยมของชูหยุนซี แต่ซูฟ่านก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะฟังมัน

 

เมื่อชูหยุนซีกล่าวถึงการมีส่วนร่วมในภาพยนตร์ ซูฟ่านก็นึกถึงข่าวที่ว่าเธออาจเสียชีวิตเมื่อได้พบกับหวังถังเนื่องจากงานภาพยนตร์ที่เธอเพิ่งพูดถึงเมื่อครู่ เขาต้องหาทางหยุดทุกอย่างที่กำลังจะเกิดขึ้นให้ได้

 

แต่จะหยุดได้อย่างไร? หากเขาสามารถทราบเนื้อหาเฉพาะของข่าวเขาก็อาจจะมีความคิดบางอย่าง

 

ตื๊ด ตื๊ด

 

มีเสียงสั่นในกระเป๋าของซูฟ่าน เขาเอื้อมมือออกไปและพบว่าหูฟังของเขาสั่น

 

ซูฟ่านใส่หูฟังเข้าไปในหูของเขาทันที

 

“ต่อไปนี้จะถ่ายทอดรายละเอียดให้แก่คุณ…”

 

แน่นอนว่าหูฟังนั้นรับรู้ได้ถึงความคิดของซูฟ่านและอธิบายเนื้อหาข่าวทั้งหมดให้เขาฟัง

 

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในช่วงเช้าตรู่ของวันที่ 23 ตุลาคมหลังจากที่ชูหยุนซีเสร็จสิ้นคอนเสิร์ตในคืนนั้น ผู้ช่วยของเธอก็แนะนำว่าชูหยุนซีควรไปพบหวังถังโดยโกหกว่าหวังถังมีทรัพยากรที่ดีมากในมือของเขาและบอกว่าถ้าชูหยุนซีไม่อยากอยู่ในแวดวงธุรกิจการแสดงแล้วเธอก็ไม่จำเป็นต้องไปก็ได้

 

ชูหยุนซีเข้าใจบุคลิกของหวังถังดี เธอไม่ได้รังเกียจการไปพบหวังถัง แต่ชูหยุนซีไม่เต็มใจที่จะไปพบคนเช่นนี้ในตอนกลางคืน

 

แต่ผู้ช่วยบังคับให้เธอไปพบหวังถังในบริเวณที่เขานัดหมายไว้กับหวังถังและสัญญาว่าจะมีคนจำนวนมากมาทานอาหารด้วยกันและจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น

 

ชูหยุนซีไม่ชอบหวังถังแต่เธอก็รู้ว่าเธอไม่สามารถยั่วยุคนแบบนี้ได้ ดังนั้นเธอจึงต้องเข้าร่วมการนัดหมายตามที่ผู้ช่วยของเธอจัดไว้

 

เวลา 1 นาฬิกาของวันที่ 23 ชูหยุนซีถูกพาตัวไปที่ห้องส่วนตัว เลขห้อง 2006 ของโรงแรมหัวเป่าเพื่อรับประทานอาหารค่ำ สองชั่วโมงต่อมาชูหยุนซีได้กระโดดจากหน้าต่างห้อง 2308 บนชั้น 23 ของโรงแรมหัวเป่าและเสียชีวิต

 

หลังจากพบว่าชูหยุนซีกระโดดลงมาจากอาคาร ตำรวจได้ให้การว่าชูหยุนซีฆ่าตัวตายเนื่องจากโรคซึมเศร้า แต่หลังจากนั้นไม่นานก็มีคนแจ้งข่าวว่าหวังถังซื้อตัวตำรวจเพราะต้องการระงับเหตุการณ์และจากนั้นตำรวจก็ได้รายงานอีกครั้งเพื่อเรียกคืนข้อเท็จจริงและจับกุมหวังถังและผู้ช่วยของชูหยบุนซีและได้ไล่เจ้าหน้าที่ตำรวจที่เกี่ยวข้องออกทั้งหมด

 

คนที่แจ้งข่าวก็คือพ่อผู้ให้กำเนิดของชูหยุนซี ชูเทียนฉี

 

ซูฟ่านสรุปรายการวิทยุที่เขาได้ยิน เมื่อเขาได้ยินว่าพ่อของชูหยุนซีคือชูเทียนฉี ดวงตาของซูฟ่านก็เบิกกว้าง

 

ชูเทียนฉีคนนี้เป็นนักธุรกิจที่ร่ำรวยที่มีชื่อเสียงในประเทศจีนและมีข่าวลือว่าเขามาจากโลกใต้ดิน

 

ไม่น่าแปลกใจที่ตำรวจจะถูกตบหน้า ภายใต้แรงกดดันเพื่อให้แก้ไขข่าวและรายงานข่าวที่แท้จริงพร้อมกับไล่หัวหน้าสถานีตำรวจทั้งหมดออกนั้นก็ควรจะมีบุคคลระดับนี้อยู่เบื้องหลัง และหวังถังที่ปกคลุมผืนฟ้าได้ด้วยมือเดียวคงไม่เคยคิดว่าเขาจะถูกโจมตีด้วยอะไรแบบนี้ บุคคลระดับนี้สามารถฆ่าหวังถังได้อย่างแน่นอน

 

อย่างไรก็ตามชูหยุนซีไม่เคยพูดถึงพ่อของเธอเลยตั้งแต่เธอเดบิวต์เข้าวงการ ซูฟ่านได้อ่านบทสัมภาษณ์ของชูหยุนซีเกือบทั้งหมด ชูหยุนซีมักพูดเสมอว่าเธอเป็นครอบครัวเลี้ยงเดี่ยวและไม่มีพ่อ…

 

ดูเหมือนว่าถ้าเราสามารถป้องกันไม่ให้ชูหยุนซีไปพบหวังถังได้ เราก็สามารถป้องกันไม่ให้เกิดโศกนาฏกรรมได้ชั่วคราว แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าการเข้าใกล้ชูหยุนซีจะยากขึ้นและต้องหาวิธีให้ชูหยุนซีเชื่อในคำพูดของเขา

 

ซูฟ่านที่กำลังคิดหนักก็มีทำนองเพลงที่คุ้นเคยแทรกซึมเข้าไปในหูของเขาผ่านหูฟัง

 

มันคือเพลง ‘The Wrong Side of Love’ ที่ซูฟ่านรักมากที่สุด!

 

ซูฟ่านถอดหูฟังทันทีเพื่อที่จะเพลิดเพลินไปกับเพลงเวอร์ชั่นสด

 

“รอสักครู่นะ”

 

ชูหยุนซีพูดกับเจ้าหน้าที่คุมเสียงอย่างกะทันหัน

 

“เพลงนี้เป็นเพลงที่สร้างชื่อเสียงของฉันและฉันก็หวังว่าจะได้พบกับผู้ชมที่จะร้องเพลงร่วมกับฉันน่ะค่ะ”

 

ทันทีที่เสียงนี้จบลงก็มีคนจำนวนมากในสถานที่จัดงานลุกขึ้น เพลงนี้เป็นเพลงที่แฟนเพลงทุกคนจะร้องได้ทุกคนจึงลุกขึ้นยืนเพื่อหวังว่าชูหยุนซีจะเชิญตัวเองขึ้นไปร้องเพลงบนเวทีด้วย

 

“ฉันจะเลือกแฟนจากหมายเลขที่นั่งที่แสดงบนจอขนาดใหญ่นี้เพื่อมาร้องเพลงบนเวทีด้วยกันนะคะ”

 

หลังจากพูดเสร็จเจ้าหน้าที่ก็ได้ปรับหน้าจอขนาดใหญ่ของเวทีคอนเสิร์ตให้เป็นอินเตอร์เฟซลอตเตอรีและเลื่อนหมายเลขที่นั่งของผู้ชมแต่ละคนอย่างรวดเร็ว ชูหยุนซีจ้องไปที่หน้าจอด้วยรอยยิ้มและผู้ชมก็จ้องไปที่หน้าจอ พวกเขาพึมพำหมายเลขที่นั่งของตัวเองเพื่อหวังว่าจะได้รับเลือก

 

เมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ แม้ว่าซูฟ่านจะคาดหวังว่าจะได้ขึ้นเวทีอยู่ในหัวใจของเขา แต่เขาร้องเพลงได้ห่วยมาก ไม่ใช่เรื่องเกินจริงเลยที่จะบอกว่าคนอื่นอาจจะเสนอเงินให้เขาเพื่อที่ซูฟ่านจะเลิกร้องเพลง

 

การถูกทำให้อับอายต่อหน้าไอดอลของคุณนี่เป็นเรื่องน่าอายที่สุดเลยไม่ใช่เหรอ?

 

“หยุด!”

 

ตามคำสั่งของชูหยุนซี หมายเลขที่นั่งบนหน้าจอก็ได้โชว์ออกมา

 

“ผู้ชมหมายเลข 12 ในแถว 4 อยู่ที่ไหนคะ?”

 

ชูหยุนซีกล่าวกับผู้ชม

 

ทุกคนจ้องไปที่หมายเลข 12 ในแถวที่ 4 เพื่อต้องการดูว่าคนผู้โชคดีคนนั้นเป็นใคร

 

ซูฟ่านก็อยากรู้ว่าคนโชคดีคนนั้นคือใคร แต่เมื่อทุกคนจ้องมองมาที่เขาและใบหน้าของเขาก็ปรากฏบนหน้าจอขนาดใหญ่ ซูฟ่านก็รู้ว่าเขาคือที่นั่งหมายเลข 12 ในแถวที่ 4 นี่เอง?

 

“สวัสดีค่ะ คุณมาร้องเพลงกับฉันได้ไหม?”

 

ชูหยุนซีมองไปที่ซูฟ่านด้วยรอยยิ้ม

 

ใบหน้าของซูฟ่านแดงระเรื่อไปถึงหลังใบหูของเขาทันที แน่นอนว่าเขาอยากขึ้นเวทีร่วมกับไอดอลของเขา แต่การร้องเพลงของเขานั้น…

 

เมื่อซูฟ่านกำลังตื่นเต้น ชูหยุนซีก็กระโดดลงจากเวทีและเดินตรงไปที่ซูฟ่านและยื่นมือออกไป

 

“ได้ไหมคะ? คุณสุภาพบุรุษท่านนี้”

 

โอ้พระเจ้า! เทพธิดาแห่งดวงดาวของฉันยื่นมือออกมาตรงหน้าและเชิญตัวเองขึ้นร้องเพลงบนเวที!?

 

ยิ่งกว่านั้นลมที่พัดมาจากทางชูหยุนซีก็มาพร้อมกับกลิ่นหอมหวานทะลุจมูกของซูฟ่าน ทำให้ซูฟ่านเคลิ้มไปชั่วขณะ

 

ใบหน้าของซูฟ่านแดงระเรื่อไปถึงต้นคอทันทีและผู้ชมคนอื่นยังแสดงความอิจฉาและความเกลียดชังออกมา

 

“ครับ……”

 

ซูฟ่านหันหน้าไปทางมือขาวคู่นั้นและยอมถูกดึงขึ้นโดยไม่ขัดขืน ในขณะที่เขาจับมือกันระบบก็ดังขึ้นอีกครั้ง

 

“ความช่วยเหลือของระบบถูกเปิดใช้งาน โฮสต์ได้รับทักษะ ‘สุดยอดนักร้อง’ และระดับการร้องเพลงของโฮสต์จะไปถึงระดับสูงสุดในประเทศ!”