เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future – ตอนที่ 3

อ่านนิยายจีนเรื่อง เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้ My Headphones Can Connect to the Future ตอนที่ 3 อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

ในตอนแรกซูฟ่านยังคงเสียใจที่เขาเผลอใจตอบตกลงตามคำเชิญของชูหยุนซี

 

แต่หลังจากได้ยินระบบแจ้งเขาก็มีความมั่นใจขึ้นมาทันที ท้ายที่สุดระบบก็ยังคงน่าเชื่อถือได้เสมอ

 

แม้แต่ผู้ชมในกลุ่มผู้ฟังก็ยังประหลาดใจและพูดว่า “เด็กคนนี้เป็นอะไรไป? ตอนแรกเขาดูเหมือนคนงี่เง่าไม่มั่นใจ แต่ตอนนี้เอวของเขายืดตรงแล้ว?”

 

ซูฟ่านเงยหน้าขึ้นและเดินไปที่เวทีพร้อมกับชูหยุนซีและหยิบไมโครโฟนจากผู้ช่วยบนเวทีภายใต้เสียงปรบมือของผู้ชมเพลงโหมโรงก็ดังขึ้น

 

“เราร้องคนละสองประโยคไหมคะ?”

 

ชูหยุนซีมองไปที่ซูฟ่านแล้วถามด้วยรอยยิ้ม

 

ซูฟ่านพยักหน้า แม้ว่าจะมีการช่วยเหลือจากระบบแต่เขาก็ยังไม่ได้ทดลองทักษะการร้องเพลงในปัจจุบันเลย ซูฟ่านจึงยังคงกังวลเล็กน้อย

 

ผู้ชมมองทั้งสองคนอย่างคาดหวัง บางคนเฝ้าดูด้วยความตื่นเต้นและอยากเห็นว่าเด็กโง่ผู้โชคดีจะร้องเพลงได้ห่วยแค่ไหน ในขณะที่คนอื่น ๆ กำลังจ้องมองไปที่ซูฟ่าน เมื่อพวกเขามองไปที่ใบหน้านั้นพวกเขาก็สงสัยว่าเคยเห็นใบหน้านี้ที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า? และยิ่งเขามองไปที่ใบหน้านั้นพวกเขาก็ยิ่งมีความสุขมากขึ้น เขาดูหล่อมากขึ้นและดูเหมือนมีความเหมาะสมที่จะยืนอยู่กับชูหยุนซี?

 

เมื่อเพลงโหมโรงกำลังจะจบลงซูฟ่านก็แสดงท่าทางเชิญให้ชูหยุนซีร้องก่อน

 

น้ำเสียงที่ไพเราะและอ่อนหวานของชูหยุนซีทำให้ทุกคนหลงใหลในทันทีและแม้แต่ผู้ชมนอกสถานที่ก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงเชียร์และร้องตาม

 

เพลงนี้มีความหมายมากสำหรับทั้งชูหยุนซีและแฟน ๆ ของเธอ

 

ชูหยุนซีร้องเพลงสองประโยคแรกอย่างรวดเร็วจากนั้นซูฟ่านก็ร้องตามออกมา

 

ซูฟ่านวางไมค์ไว้ที่ปากของเขาอย่างเป็นธรรมชาติและผู้ชมก็ตกใจเมื่อเขาเปิดปากร้อง

 

เสียงนี้…

 

เกือบจะเหมือนกับเสียงของชูหยุนซี!

 

ผู้ชมตกตะลึงมากและแฟน ๆ นอกสนามก็มองหน้ากันโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

 

“คราวนี้ชูหยุนซีเชิญแขกลึกลับคนไหนมากัน เสียงผู้ชายคนนี้ดีเกินไปหรือเปล่า?”

 

แฟน ๆ นอกสถานที่แสดงความคิดเห็นกัน

 

แม้แต่ชูหยุนซีก็มองไปที่ซูฟ่านด้วยความประหลาดใจ เธอคาดไว้ว่าแฟน ๆ ที่เธอสุ่มเลือกมาจะร้องเพลงได้ไม่ดีนัก ถ้าเป็นเช่นนั้นเธอก็จะหาวิธีร้องเพลงกับแฟน ๆ ให้ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นซูฟ่านที่ถูกเชิญตัวดูประหม่าไม่น้อยชูหยุนซีจึงพร้อมที่จะช่วยเหลือเขา

 

แน่นอนว่าเธอคิดด้วยว่าซูฟ่านอาจสามารถร้องเพลงได้ดี แต่เธอไม่ได้คาดหวังว่ามันจะดีขนาดนี้ เมื่อเทียบกับนักร้องชายอย่างน้อยในวงการเพลงทุกวันนี้เสียงและทักษะของซูฟ่านก็สมบูรณ์แบบมาก

 

ความตกใจนี้ทำให้ชูหยุนซีอดไม่ได้ที่จะจับตาดูใบหน้าของซูฟ่านและไม่สามารถละสายตาออกไปได้เป็นเวลานาน เธอจึงไม่ได้สังเกตว่าถึงช่วงร้องต่อไปของเธอแล้ว

 

“ขอโทษนะคะ ฉันตกใจมากไปหน่อยกับเสียงร้องเพลงของแฟนคลับคนนี้ พวกคุณคิดว่าเขาร้องเพลงได้ดีไหม?”

 

ชูหยุนซีหน้าแดงและพูดอย่างเขินอาย

 

ผู้ชมตะโกน “ดี!”

 

จากนั้นซูฟ่านก็ได้รับเสียงปรบมืออย่างกึกก้อง

 

ซูฟ่านเป็นคนที่ไม่มีใครรู้จักมาโดยตลอด นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้รับการสนับสนุนจากผู้คนมากมายแบบนี้ เขารู้สึกยินดีจนน้ำตาคลอเบ้าด้วยความตื่นเต้น

 

“สุภาพบุรุษท่านนี้ฉันขอรู้ชื่อได้ไหมคะ?”

 

“ซู…ซูฟ่าน…”

 

เมื่อหันหน้าไปทางชูหยุนซี ซูฟ่านก็ยังรู้สึกประหม่าเล็กน้อย

 

ดวงตาของชูหยุนซีกำลังยิ้ม ริมฝีปากสีแดงของเธอขยับเล็กน้อยและเธอพูดซ้ำคำว่าซูฟ่าน

 

“เอาล่ะคะคุณซู การร้องเพลงนี้หยุดชะงักลงเพราะความผิดพลาดของฉันเอง คุณช่วยร้องเพลงกับฉันอีกครั้งได้ไหมคะ?”

 

ชูหยุนซีกล่าวขอโทษ

 

“ร้องอีก! ร้องอีก!”

 

แฟน ๆ ในงานยังคงตะโกนอย่างเมามัน

 

ไม่มีใครสาปแช่งอยากให้ซูฟ่านลำบากใจอีกต่อไปเพราะความอิจฉา ทุกคนต่างกระตือรือร้นที่จะได้ยินเสียงของทั้งสองที่สอดประสานกันและเพลิดเพลินไปกับงานเลี้ยงดนตรีนี้!

 

ซูฟ่านพยักหน้า “แน่นอนครับ เป็นเกียรติของผมเลย”

 

หลังจากพูดจบเพลงโหมโรงก็ดังขึ้นอีกครั้ง

 

ครั้งนี้การขับร้องสมบูรณ์แบบมากจากการร่วมมือกันของทั้งสองคนทำให้ผู้ชมแทบคลั่ง

 

“มันสมบูรณ์แบบมากโดยเฉพาะความเข้ากันระหว่างคนสองคน! ชายคนนี้ไม่ได้เป็นแขกรับเชิญมืออาชีพที่ชูหยุนซีเชิญมาเหรอ?”

 

“ไม่นะ ถึงหน้าตาของคน ๆ นี้จะดูคุ้น ๆ และก็หล่อ แต่ก็ไม่น่าจะใช่นักร้อง…”

 

“โอ้พระเจ้า ฉันเป็นอะไรไปผู้ชายคนนี้กับชูหยุนซีคู่ควรกันเกินไปแล้ว!”

 

 

ผู้ชมในกลุ่มผู้ชมเริ่มสับสนและความสนใจของทุกคนก็เปลี่ยนจากชูหยุนซีไปที่ร่างของซูฟ่าน

 

“เอาล่ะค่ะพวกเราขอขอบคุณ คุณซูสำหรับการร้องเพลงที่ยอดเยี่ยมนี้ ขอเสียงปรบมือให้กับคุณซูด้วยค่ะ!”

 

ชูหยุนซีประทับใจในทักษะการร้องเพลงของซูฟ่านอย่างมากและเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สูงและดูตื่นเต้น

 

ท่ามกลางเสียงปรบมืออย่างอบอุ่นของแฟน ๆ ซูฟ่านเดินลงจากเวทีและเสียงดนตรีโหมโรงในเพลงถัดไปก็ดังขึ้นเช่นกัน แต่ดวงตาของชูหยุนซีไม่สามารถละสายตาจากร่างของซูฟ่านได้เป็นเวลานาน

 

“ซูฟ่าน…”

 

ชูหยุนซีพึมพำอย่างเงียบ ๆ ภายในใจของเธอ

 

คอนเสิร์ตใช้เวลาเกือบสามชั่วโมงและใกล้จะถึงเวลาหัวค่ำแล้ว แต่แฟน ๆ ที่มาร่วมงานก็ยังคงเดินออกจากงานอย่างไม่เต็มใจ

 

มีเพียงซูฟ่านเท่านั้นที่นั่งอยู่บนที่นั่งของเขาอย่างใจจดใจจ่อ เขากำลังคิดว่าจะเข้าใกล้ชูหยุนซีได้อย่างไร

 

หรือจะใช้เอฟเฟกต์ของสกิลคุ้นเคยเพื่อเข้าไปโซนด้านหลัง?

 

ซูฟ่านต้องการเดินไปที่พื้นที่ด้านหลัง

 

ทันใดนั้นเจ้าหน้าที่ก็รีบเรียกซูฟ่านไว้

 

ถูกค้นพบก่อนเข้าอีกเรอะ? นี่มันช่างโชคร้ายนัก!

 

ซูฟ่านสาปแช่งในใจอย่างลับ ๆ แต่ยังคงถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

 

“มีอะไรเหรอ?”

 

เจ้าหน้าที่มองไปที่ซูฟ่าน

 

“คุณคือคุณซูฟ่านใช่ไหมคะ?”

 

เจ้าหน้าที่ถาม

 

Xu Fan พยักหน้าด้วยความประหลาดใจ

 

เจ้าหน้าที่ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและพูดว่า

 

“เป็นคุณจริง ๆ ด้วย ฉันกลัวว่าจะไม่สามารถหาคุณเจอได้แล้วหากคุณออกจากสถานที่จัดงานไปก่อน คุณชูอยากจะเชิญคุณไปที่หลังเวทีเธอมีบางอย่างจะบอกคุณ”

 

“คุณชู?”

 

ซูฟ่านพูดซ้ำอย่างสงสัย

 

“ใช่ค่ะ! คุณชูหยุนซี!”

 

เจ้าหน้าที่ให้คำตอบแก่ซูฟ่าน

 

อะไรนะ? ชูหยุนซีคิดริเริ่มที่จะเชิญตัวเองไปคุยหลังเวทีเหรอ? งั้นเหรอ!?

 

ซูฟ่านรู้สึกโง่ไปแล้ว นี่เป็นเกียรติสูงสุดสำหรับแฟนคลับ!!!

 

ยิ่งไปกว่านั้นเขาได้คิดหาวิธีที่จะเข้าใกล้ชูหยุนซีซักพักแล้ว แต่เขาไม่มีทางเลยแต่ใครจะไปคิด จู่ ๆ เขาก็ไม่ต้องใช้ความพยายามเลย!

 

ภายใต้การนำทางของเจ้าหน้าที่ ซูฟ่านก็มาที่ด้านหลังเวที

 

เจ้าหน้าที่ขอให้ซูฟ่านรออยู่ด้านนอกห้องแต่งตัวของชูหยุนซี

 

ไม่กี่นาทีต่อมาเจ้าหน้าที่ก็ออกมาใบหน้าของเธอดูไม่ค่อยดีนัก เธอมองไปที่ซูฟ่านอย่างขอโทษ

 

“ขอโทษค่ะคุณซู…คุณชูหยุนซีมีเรื่องต้องทำชั่วคราว งั้นไปก่อนเถอะ…”

 

หัวใจของซูฟ่านถอนหายใจออกมา เขากำลังจะสามารถติดต่อกับชูหยุนซีได้และมีโอกาสที่จะป้องกันไม่ให้ชูหยุนซีพบกับหวังถัง แต่ตอนนี้เป็ดที่ปรุงสุกก็ได้บินหนีไปแล้ว

 

“อย่าโกรธคุณชูหยุนซีเลยนะคะ เธอไม่ใช่ดาราหยิ่งแบบนั้นแต่เธอคงมีเรื่องต้องไปเพราะอะไรบางอย่างแน่!”

 

เขาเข้าใจว่าเจ้าหน้าที่ตัวเล็ก ๆ คนนี้ก็ชอบชูหยุนซีมากและพยายามอย่างเต็มที่ที่จะอธิบายให้ซูฟ่านฟัง

 

ซูฟ่านไม่มีเวลาคิด เขาบอกว่ามันไม่เป็นไรเขาหันหน้าและวิ่งออกไป ตอนนี้เขาต้องรีบไปที่โรงแรมหัวเป่าโดยเร็วที่สุด

 

เขาวิ่งไปข้างถนนและต้องการเรียกรถแท็กซี่ อย่างไรก็ตามเนื่องจากสนามกีฬาตั้งอยู่ในเขตชานเมืองคอนเสิร์ตก็จบลงเป็นเวลานานแล้ว รถแท็กซี่ที่รอผู้โดยสารก็หายไปและที่นี่แทบเป็นถนนร้าง

 

ตอนนี้เป็นเวลา 12 นาฬิกาแล้วและเป็นเวลาก่อนที่ชูหยุนซีจะเกิดอุบัติเหตุเพียงสามชั่วโมง

 

ซูฟ่านรู้สึกกระวนกระวายเหมือนมดบนหม้อไฟ ถ้าเขามีรถก็คงจะดี

 

แต่เขาไม่สามารถซื้อรถได้แถมเขายังไม่มีใบขับขี่ด้วย!

 

“ติ๊ง…ทักษะการช่วยเหลือระบบถูกเปิดใช้งาน โฮสต์ได้รับทักษะ ‘เทพทอร์นาโด’ (ประสบการณ์ของคนขับ C1) และโฮสต์ได้รับ ‘ปอร์เช่ 911’ (หมายเหตุ: หากภารกิจสำเร็จโฮสต์จะได้รับสิทธิ์อย่างถาวร หากล้มเหลวจะถูกยึดคืน)”

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด