ทันทีที่หลินจูเข้าไปในบ้านพักของฉินเสี่ยวหยุน ฉินเสี่ยวหยุนก็โทรกลับมา

 

“ หลินจูมีอะไรหรือเปล่า?”

 

ฉินเสี่ยวหยุนขมวดคิ้วและถาม

 

หลินจูบอกฉินเสี่ยวหยุนทุกอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนั้น

 

“เธอหมายถึง…ซูฟ่านชนะพี่ชายของฉัน????”

 

ฉินเสี่ยวหยุนพูดด้วยความประหลาดใจ

 

“ใช่ เสี่ยวหยุนเธอสามารถช่วยซูฟ่านได้ไหม? พี่ชายของเธอจะฆ่าเขา!”

 

“ฉันรู้แล้ว”

 

ฉินเสี่ยวหยุนวางสายแล้วโทรติดต่อพี่ชายของเธอ

 

“มีอะไร?”

 

น้ำเสียงของฉินเสี่ยวหยางเต็มไปด้วยความไม่พอใจหลังจากรับโทรศัพท์

 

มีเสียงดังจากเขาและฟังดูเหมือนเขาอยู่ในโรงพยาบาล

 

“นายสู้กับซูฟ่านใช่ไหม?”

 

“เธอรู้ไหม โอเคฉันจะบอกเธอว่า ไอ้แย่เม็ดนั่นปล่อยให้เขารอฉันซักพักเถอะ!”

 

ฉินเสี่ยวหยางคำรามด้วยความโกรธ

 

ฉินเสี่ยวหยุนไม่ตอบเขา

 

“บอกพ่อแล้วเหรอ”

 

“ยังไม่ได้บอก พ่อไปประชุมด่วนที่บริษัทแต่ฉันบอกแม่แล้ว”

 

“ฉันขอเตือนว่าอย่าพูดกับพ่อของเราเกี่ยวกับเรื่องนี้และอย่าสร้างปัญหาให้ซูฟ่าน”

 

ทันใดนั้นฉินเสี่ยวหยุนก็ขู่

 

เมื่อได้ยินน้องสาวของเขาขู่ ฉินเสี่ยวหยางก็ยิ้มอย่างเย้ยหยัน

 

“ฉินเสี่ยวหยุนน้องสาวที่รักของฉัน เธอคิดว่าเธ สามารถควบคุมตระูดลฉินทั้งหมดหลังจากได้รับเงินไม่กี่หยวนได้หรือไง?”

 

“วันนี้ฉันไปหาหลินจู พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายเห็นด้วยแต่หลินจูปฏิเสธฉันและยังไม่พูดถึงซูฟ่านที่ทำร้ายฉัน!”

 

“โอ้ ฉันเข้าใจแล้วไอเด็กหน้าขาวนั่นคงเป็นของเธอ เธอทนไม่ได้ล่ะสิ อา ฉินเสี่ยวหยุนฉันคิดว่าเธอคงกำลังฝันอยู่จริง ๆ! เธอขู่ฉันสิ ฉันจะบอกพ่อตามความจริงทั้งหมดรอก่อนเถอะ!”

 

ฉินเสี่ยวหยุนไม่ได้สวนกลับฉินเสี่ยวหยางในทันที เธอยิ้มอย่างเย็นชา

 

“ฉินเสี่ยวหยาง”

 

“ถ้าเธอมีอะไรจะพูดก็พูดออกมา!”

 

ฉินเสี่ยวหยางหมดความอดทนและถ้าทำได้เขาหวังว่าจะเอาชนะฉินเสี่ยวหยุนเพื่อบรรเทาความโกรธของเขา!

 

“ให้ฉันเล่าเรื่องเหวินอิ๋งให้ฟังหน่อยไหม?”

 

ทันทีที่ฉินเสี่ยวหยุนพูดชื่อนี้การแสดงออกของฉินเสี่ยวหยางก็เปลี่ยนไปทันที

 

“อะไรนะ…เหวินอิ๋งเหรอ?”

 

ฉินเสี่ยวหยางพูดตะกุกตะกัก

 

…

 

ในด้านซูฟ่านนั้นไม่ได้กังวลว่าฉินเสี่ยวหยางจะแก้แค้นเขา

 

เขามีผู้อุปถัมภ์สองคนอยู่เบื้องหลังเขาทั้งคังหมินฟูและชูเทียนฉี

 

นอกจากนี้มันคือความผิดฉินเสี่ยวหยาง

 

แม้ว่าฉินเจียนกั๋วจะต้องการสร้างปัญหาให้กับซูฟ่าน แต่เขาก็ยังต้องไว้หน้าพี่เบิ้มทั้งสองคนและระงับความโกรธของเขา

 

พูดถึงโจโฉ โจโฉก็มาซูฟ่านเพิ่งนึกถึงคังหมินฟู คังหมินฟูก็โทรมาพอดี

 

เมื่อรับโทรศัพท์เสียงของคังหมินฟูก็ดังออกมา

 

“ซูฟ่าน เธออยู่ที่ไหน”

 

“ข้างนอกมีอะไรเหรอ?”

 

“เธอมาที่บริษัทของฉันได้ไหม”

 

ซูฟ่านไม่มีอะไรต้องปฏิเสธ

 

เขาขับรถลงเพื่อไปยังบริษัทของคังหมินฟูทันที

 

ทันทีที่เขาเข้าไปแผนกต้อนรับก็จำซูฟ่านได้และโค้งคำนับซูฟ่าน

 

แผนกต้อนรับไม่ให้เขาลงทะเบียนแต่พาเขาไปหาคังหมินฟูโดยตรง

 

ผู้คนในบริษัทต่างให้ความเคารพเมื่อเห็นซูฟ่าน

 

คังหมินฟูได้ทำตามที่เขาพูด ในระหว่างการประชุมเขาย้ำกับพนักงานหลายครั้งว่าพวกเขาต้องจำใบหน้าของซูฟ่านได้ โดยบอกว่าซูฟ่านเป็นผู้มีพระคุณที่ยิ่งใหญ่ของคังฉีกรุ๊ป

 

เขาปฏิบัติต่อพนักงานอย่างดีและพนักงานก็ปฏิบัติต่อคังหมินฟูด้วยใจอย่างดีเช่นกัน

 

ผู้มีพระคุณของเขาคือผู้มีพระคุณของพนักงานเช่นกัน

 

ไม่ว่าใครก็ตามที่เห็นซูฟ่าน พวกเขาจะโค้งคำนับและตะโกนสวัสดีมิสเตอร์ซู

 

เมื่อมีคนแปลกหน้าจำนวนมากทักทายเช่นนี้ ซูฟ่านก็รู้สึกหวาดกลัวกับสถานการณ์นี้

 

เขาไม่ได้ผ่อนคลายแม้แต่น้อยจนกระทั่งเขาเข้าไปในห้องทำงานของคังหมินฟู

 

คังหมินฟูสวมชุดสูทสีขาวนั่งตัวตรงบนเก้าอี้สำนักงานกำลังตรวจสอบเอกสาร

 

เมื่อเห็นซูฟ่านเข้ามาเขาก็รีบลุกขึ้นยืนและผลักแฟ้มไปข้าง ๆ

 

“นั่งสิ”

 

คังหมินฟูชี้ไปที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเขา

 

“ประธานคังคุณโทรหาฉันครั้งนี้มีอะไรเหรอ?”

 

ซูฟ่านถาม

 

คังหมินฟูยิ้ม

 

“ฉันได้ยินจากเจ้าหน้าที่เจียงแล้วว่าเธอช่วยจับกุมหวังฉางเจียงและลูกชายของเขาแถมยักวาดล้างคนที่เหลือไปด้วย เจ้าหน้าที่เจียงชื่นชมเธอมาก”

 

“ฉันได้ดูวิดีโอบางส่วนในตอนนั้นด้วยและฉันต้องบอกเลยว่า ฉันเซอร์ไพรส์กับเธอมาก ฉันตื่นเต้นมากที่ได้พบกับคนที่มีพรสวรรค์เช่นเธอ”

 

คังมินฟูเลียปากของเขา

 

“ฉันอยากรู้จริง ๆ ครั้งสุดท้ายที่เธอต่อสู้กับพวกอันธพาลมากมายด้วยมือเปล่า เธอได้มีการฝึกอบรมพิเศษหรือเปล่า?”

 

ในที่สุดเขาก็นำหัวข้อนี้มาเข้าประเด็น

 

ในความเป็นจริงคังหมินฟูไม่เคยสงสัยในตัวตนของซูฟ่านมาก่อน

 

ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับซูฟ่านที่จะใช้ความพยายามในการจัดการพวกผู้ลักพาตัว

 

แต่เรื่องของเมื่อวานคืออะไร?

 

เผชิญหน้ากับการล้อมรอบของคนหนึ่งหรือสองร้อยคนที่มีอาวุธในมือ แต่ซูฟ่านก็ทำให้พวกเขาบาดเจ็บทั้งหมดโดยที่เขาไม่ได้รับบาดเจ็บเลย

 

นี่เป็นเรื่องที่ไม่ถูกต้องตามหลักวิทยาศาสตร์!

 

หากต้องการพูดคุยเกี่ยวกับปรมาจารย์ชั้นนำในประเทศ หวังเหมิงที่อยู่กับชูเทียนฉีก็เป็นหนึ่งในนั้น

 

แต่หวังเหมิงเริ่มเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ตั้งแต่อายุห้าขวบ ด้วยความสูงสองเมตรและกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งทั้งความสามารถและการฝึกอย่างหนักจึงเหนือกว่าคนธรรมดา

 

แต่ซูฟ่านต่อหน้าเขานั้นแตกต่างออกไป

 

ส่วนสูง 178 น้ำหนักดูเหมือนจะอยู่ที่ประมาณ 130 ปอนด์

 

แม้ว่าซูฟ่านจะดูแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อยในการพบกันครั้งนี้ แต่มันก็ไม่สอดคล้องกับความสามารถของเขาอย่างมาก

 

“ฉันเรียนการต่อสู้มานานแล้วหรือเปล่ามิสเตอร์คังจะถามแบบนี้?”

 

ซูฟ่านรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเมื่อโดนถามโดยคังหมินฟู

 

“หลังจากเห็นการแสดงของเธอเมื่อคืนฉันสงสัยมาก ฉันสั่งให้คนไปตรวจสอบภูมิหลังของเธอด้วย”

 

“ครอบครัวเป็นครอบครัวธรรมดามากและไม่มีประสบการณ์พิเศษสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันรู้สึกแปลกก็คือนอกจากข้อมูลพื้นฐานของเธอ ข้อมูลอื่น ๆ ได้รับการเข้ารหัสไว้และอาจมีผู้ที่สามารถเข้ารหัสข้อมูลของเธอได้มีไม่กี่คน คนในประเทศนี้…” “

 

“หรือว่าคุณคังกำลังสงสัยผมเหรอ?”

 

ซูฟ่านถามอย่างมีวาทศิลป์

 

คังหมินฟูส่ายหัว

 

“เปล่า ฉันแค่อยากรู้”

 

“ผมจะบอกความจริงกับคุณ คนที่ช่วยผมเข้ารหัสข้อมูลไว้คือชูเทียนฉี”

 

เมื่อได้ยินชื่อนี้ดวงตาของคังหมินฟูก็หดตัวลง

 

เขาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองเลยสักนิด

 

เขาอาจเป็นหนึ่งในคนที่มีอำนาจที่สุดในเมืองหลวงแต่ถ้าเขาและชูเทียนฉีไม่ได้อยู่ระดับเดียวกัน

 

เขาไม่มีคุณสมบัติที่จะพูดกับอีกฝ่ายด้วยซ้ำ

 

ไม่น่าแปลกใจที่ซูฟ่านมีความแข็งแกร่งมาก ชูเทียนฉีถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนที่มีความสามารถและแปลกประหลาด

 

หวังเหมิงถูกเรียกว่าสิงโตบ้าเพราะเขาต่อสู้เหมือนสัตว์ประหลาด

 

ตอนนี้ซูฟ่านที่อยู่ต่อหน้าเขาก็เป็นสัตว์ประหลาดอีกตัว

 

คังหมินฟูพยักหน้า

 

“ตั้งแต่เธอพูดแบบนั้นฉันก็เข้าใจแล้ว”

 

“ฉันแค่หาข้อมูลเท่านั้นหวังว่าเธอจะไม่รังเกียจส่วนเหตุผลที่ฉันต้องการถามรายละเอียดของเธอเพราะฉันต้องการให้เธอทำบางอย่างเพื่อฉัน”

 

หืม? ปรากฎว่าเขาต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อคังหมินฟู

 

ซูฟ่านรู้สึกโล่งใจ

 

“ว่ามาเลยครับคุณคัง ผมจะทำถ้าทำได้”

 

ซูฟ่านไม่มีความอคติกับคังหมินฟู

 

รวมถึงการตั้งคำถามเกี่ยวกับตัวตนของเขาในตอนนี้ ซูฟ่านไม่คิดว่าคังหมินฟูมีความมุ่งร้ายใด ๆ

 

สำหรับคนอย่างเขา ใครจะร่วมงานด้วยก็คงเต็มไปด้วยคำถาม

 

นี่เป็นเรื่องปกติที่จะถาม

 

นอกจากนี้คังหมินฟูยังช่วยเขาหลายครั้งและเขาจะพึ่งพาคนนี้ให้ดูแลเขาในอนาคต ซูฟ่านจึงไม่คิดปฏิเสธ

 

คังหมินฟูกระแอมในลำคอ

 

“ฉันมีเพชรที่อยากจะส่งแต่ฉันอยากให้มีคนคอยดูแลมัน ฉันหวังว่าเธอจะช่วยพามันไปส่งที่เมืองกุ้ยหยุนได้อย่างปลอดภัย”

 

“ภารกิจนี้อาจจะอันตรายมาก เธอต้องเตรียมพร้อมทางจิตใจและเธอสามารถปฏิเสธได้หากเธอรู้สึกว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้”

 

“ส่วนค่าคอมมิชชั่น ฉันจะให้เธอห้าร้อยล้าน เธอตัดสินใจเอง”

 

ให้ตายเถอะค่าคอมอย่างเดียว 500 ล้าน?!

 

ซูฟ่านสติลอยไปแล้ว