เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future – ตอนที่ 15

อ่านนิยายจีนเรื่อง เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้ My Headphones Can Connect to the Future ตอนที่ 15 อ่านนิยายจีน.COM | อ่านนิยายจีนแปลไทย.

หลี่หนานและเฮต้าก็อึ้งอยู่ข้างกันสักพักจากนั้นพวกเขาก็ตอบสนองและรีบไปอยู่ด้านข้างของซูฟ่าน

 

“ไม่มีข้อสงสัยอะไรใช่ไหม? ฉันจะพาเพื่อนร่วมห้องไปล่ะนะ”

 

หลังจากที่ซูฟ่านพูดจบเขากับหลี่หนานก็หิ้วหยางเหวินปอที่เต็มไปด้วยเลือด

 

“ด..เดี๋ยวสิวะ! แกเพิ่งตีลูกพี่เราไปแล้วนายก็จากไปแบบนี้เหรอ?”

 

ลูกน้องคนหนึ่งพูดอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

 

“เขาก็แค่เป็นลมชั่วคราวเดี๋ยวเขาก็จะตื่นขึ้นมาเอง มันคงจะดีถ้าพวกนายไม่คิดทำอะไรและออกไป”

 

ซูฟ่านหันศีรษะของเขาไปมองอย่างรวดเร็วและพูดออกไป

 

ท้ายที่สุดพวกนั้นก็ได้เห็นแล้วว่าลูกพี่ที่แข็งแกร่งของตัวเองถูกซูฟ่านจัดการอย่างไรในเวลาไม่กี่วินาที และพวกลูกน้องตัวน้อยก็ตกใจมากจนไม่กล้าพูดอะไรอีกเลย

 

หยางเหวินปอที่ถูกทุบตีก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แม้ว่าเขาจะยังมีสติแต่เขาก็ไม่สามารถขยับได้

 

เดิมทีเฮต้าต้องการเรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาล แต่รถที่ผ่านไปมาไม่เต็มใจที่จะจอดเมื่อเห็นหยางเหวินปอ

 

ด้วยความสิ้นหวังซูฟ่านจึงกัดฟันกระทืบเท้าของเขาและหยิบกุญแจรถของเขาออกมา

 

เขาลากหยางเหวินปอที่สภาพเหมือนสุนัขที่ตายแล้วและเดินไปที่รถของเขา

 

หลี่หนานและเฮต้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและตะโกนเรียกซูฟ่านขณะไล่ตามมา

 

“จับเขาเข้าไปไว้ในรถ!”

 

ซูฟ่านเดินไปที่หน้ารถและเปิดประตูรถ

 

เฮต้าและหลี่หนานกลายเป็นคนโง่แล้ว!

 

ทังเว่ยที่ไม่ได้จากไปไหนไกลก็เซ่อเมื่อเห็นฉากนี้!

 

ไม่มีใครคิดว่ารถคันนี้เป็นของซูฟ่านจริง ๆ!

 

“อย่ามัวแต่ดู พาเขาไปโรงพยาบาลเร็ว!”

 

ซูฟ่านพูดอย่างเป็นกังวล

 

หลี่หนานและเฮต้าไม่กล้าที่จะรีรอและรีบยัดหยางเหวินปอเข้าไปในรถจากนั้นทั้งคู่ก็ขึ้นรถ

 

ซูฟ่านสตาร์ทรถและขับรถออกไปอย่างชำนาญ

 

ถังเว่ยยังคงตกตะลึงเป็นเวลานาน

 

เมื่อเธออยู่กับหยางเหวินปอ หยางเหวินปอมักพูดแต่อะไรที่ไม่ดีเกี่ยวกับซูฟ่าน

 

อย่างเรื่องซูฟ่านไม่ชอบอาบน้ำ ที่บ้านไม่มีเงิน อ่อนแอ และแสร้งทำเป็นคนดี ซึ่งนั่นทำให้ถังเว่ยรู้สึกไม่ดีต่อซูฟ่าน

 

แต่วันนี้ซูฟ่านได้จัดการพี่ชายของเธอที่เธอเชื่อว่ามีพลังมากและขับรถปอร์เช่อันหรูหรา ถังเว่ยเข้าใจว่าหยางเหวินปอไม่เคยพูดความจริงในปากของเขา และถังเว่ยถูกหลอกมาตลอด

 

ในโรงพยาบาลหยางเหวินปอถูกส่งไปตรวจสุขภาพฉุกเฉิน หลังจากเช็คสภาพแพทย์ก็บอกว่าหยางเหวินปอไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิตยกเว้นว่าเขาแขนหักและได้รับการกระทบกระแทกเล็กน้อยและเขาก็ตื่นขึ้นมาแล้ว แต่ทางที่ดีควรอยู่ในโรงพยาบาลเพื่อสังเกตการณ์สักสองสามวัน

 

หลังช่วยหยางเหวินปอจ่ายค่ารักษาพยาบาล ซูฟ่านและพรรคพวกจึงเข้าไปในวอร์ดของหยางเหวินปอ

 

หยางเหวินปอนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลเขาหลับตาแน่นเพราะกลัวการพบหน้ากับซูฟ่านและคนอื่น ๆ สิ่งต่าง ๆ ในวันนี้น่าอับอายเกินไป

 

“นายต้องการเรียกตำรวจมาจับถังเว่ยและคนอื่น ๆ ไหม?”

 

ซูฟ่านนั่งบนเตียงของหยางเหวินปอและบอกว่าเขารู้ว่าอีกฝ่ายแกล้งทำเป็นหลับเมื่อเห็นว่าหยางเหวินปอหลับตาและพยายามอย่างหนักจนเปลือกตาของเขากระตุก

 

เมื่อเห็นว่าหยางเหวินปอยังคงแสร้งทำเป็นหลับอยู่ เฮต้าก็หมดความอดทนและเอื้อมมือไปสะกิดแขนที่หักของหยางเหวินปอ หยางเหวินปอไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไปและลืมตาขึ้นพร้อมเสียงกรีดร้อง

 

“นายทำบ้าอะไรเนี่ย!”

 

หยางเหวินปอพูดด้วยความเจ็บปวด

 

“แล้วนายจะเรียกตำรวจไหม?”

 

ซูฟ่านพูดซ้ำอีกครั้ง

 

หยางเหวินปอส่ายหัว

 

“ไม่ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างฉันกับถังเว่ยและตำรวจก็ไม่สามารถแก้ไขได้”

 

“อืมถ้าอย่างนั้นนายบอกครอบครัวของนายให้มาอยู่กับนาย เรามีธุระต้องไปก่อน”

 

ซูฟ่านไม่ต้องการคุยเรื่องไร้สาระกับหยางเหวินปอ เขาลุกขึ้นและเตรียมจากไป

 

“ซูฟ่าน…”

 

หยางเหวินปอลังเลที่จะพูดแต่ก็หยุดซูฟ่านไว้

 

“ว่าไง”

 

“ค่ารักษาพยาบาลมีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่?”

 

“มากกว่าสองพัน”

 

เมื่อได้ยินตัวเลขนี้หยางเหวินปอก็ชะงัก

 

“ฉัน…ฉันขอคืนทีหลังได้ไหม?”

 

หยางเหวินปอกัดริมฝีปากของเขาและพูดด้วยเสียงที่ไม่แน่ใจ

 

เมื่อซูฟ่านจ่ายเงินไปก่อนล่วงหน้าจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้คาดหวังว่าหยางเหวินปอจะจ่ายเงินคืน

 

“โอเค ไม่ต้องรีบ”

 

“หยางเหวินปอ หยางเหวินปอ เราจะพูดอะไรกับนายดีมันน่าอายจริง ๆ นายเห็นไหมว่านายปกติปฏิบัติต่อซูฟ่านยังไง แล้วดูวิว่าเขาปฏิบัติต่อนายยังไง?”

 

“ใช่แล้ว ใช่แล้ว นายเพิ่งบอกว่ารถคันนั้นเป็นของเพื่อนนาย รู้ไหมรถคันนั้นเป็นของซูฟ่าน! ถ้าเขาไม่ช่วยนายทันเวลาในวันนี้ฉันกลัวว่านายคงจะอยู่ในห้องเก็บศพแล้ว โอ้ว แถมยังไม่ได้ขอบคุณเขาด้วย”

 

หลี่หนานและเฮต้ารุมพูดล้อหยางเหวินปออย่างสามัคคีกัน

 

เมื่อพูดถึงรถคันนั้นหยางเหวินปอก็รู้สึกอึดอัดอีกครั้ง ดูเหมือนเขาจะอยู่ในรถ 911 ในตอนนั้น แต่หยางเหวินปอคิดว่ามันเป็นความฝันแต่เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นจริง

 

เขากัดฟันและก้มศีรษะลง

 

“นายพูดอะไรมากนัก ฉันยอมรับว่าเรื่องรถฉันผิดเองและฉันไม่ได้จะไม่ขอบคุณซูฟ่าน ฉันแค่ลืมพูดตอนที่ตื่น ซูฟ่านขอขอบคุณ”

 

“ไม่เป็นไร โทรหาครอบครัวของนายไปก่อนเถอะ”

 

ซูฟ่านไม่ได้แสร้งทำเป็นเย็นชาเขากำลังกังวลที่จะไปที่บริษัทหลักทรัพย์เพื่อเปิดบัญชีและเขากับหยางเหวินปอไม่มีอะไรจะพูดกันอยู่แล้ว

 

กลับเข้ามาในรถหลี่หนานและเฮต้าก็ช่วยซูฟ่านเช็ดคราบเลือดในรถและถอนหายใจ การตกแต่งภายในของปอร์เช่คันนี้ดูหรูหรามาก พวกเขาไม่เคยนั่งในรถราคาแพงขนาดนี้เลย

 

“บอกฉันมาเลยซูฟ่านนายได้รถคันนี้มาได้ไง ฉันจำได้ว่านายยังไม่ได้รับใบขับขี่เลย”

 

หลี่หนานเปิดหน้าต่างและโยนผ้าเช็ดทำความสะอาดเปียกจากรถลงถังขยะ

 

เฮต้ามองไปที่ซูฟ่านอย่างสงสัยอยู่ด้านข้าง

 

นับตั้งแต่ซูฟ่านกลับมาจากคอนเสิร์ตทุกอย่างก็ผิดปกติ

 

ซูฟ่านรู้สึกตระหนกเล็กน้อยเมื่อถูกถาม ปัญหาตอนนี้คือเพื่อนร่วมห้องของเขากำลังถามคำถาม แล้วถ้าเขาโกหกเขาก็จะหนักใจแต่จะพูดอะไรถ้าเขาไม่โกหก? บอกว่าฉันเจอระบบเหรอ? นี่เป็นเรื่องบ้าเกินไปและเฮต้าหลี่หนานก็คงจะไม่เชื่อ แต่กลับรู้สึกว่าเขาโกหกยิ่งกว่าอีก คงจะดีกว่าถ้าไม่บอกเรื่องนี้!

 

“พ่อให้มาน่ะ”

 

ซูฟ่านกล่าว

 

แม้ว่าพวกเขาจะได้รับคำอธิบาย แต่หลี่หนานและเฮต้าก็ยังไม่เชื่อ

 

“เหรอ…ฉันเพิ่งจำได้ว่านายไม่เคยบอกเลยว่าพ่อนายทำงานอะไร”

 

หลี่หนานจำได้ว่าจริง ๆ แล้วซูฟ่านเริ่มพูดถึงพ่อของเขาบ่อยครั้งเมื่อเร็ว ๆ นี้แต่เขาไม่ค่อยพูดถึงครอบครัวของเขามาก่อน

 

ในความเป็นจริงแม้แต่ซูฟ่านเองก็ไม่รู้ว่าพ่อของเขามีอาชีพอะไร เขารู้แค่ว่าเมื่อเขาอายุสิบห้าพ่อของเขาก็ได้รับมอบหมายให้ไปทำงานในสำนักงานใหญ่ในต่างประเทศ เขาไม่ได้กลับมาในช่วงสองสามปีที่ผ่านมาดังนั้น Airpods นี้จึงเป็นของพ่อที่ให้เพื่อนร่วมงานของเขานำมาให้เขาเมื่อเพื่อนร่วมงานกลับจากต่างประเทศ

 

แม่ของซูฟ่านก็ทำงานที่เดียวกัน ซูฟ่านอาศัยอยู่กับปู่ย่าของเขามาหลายปีแล้ว เมื่อปีที่แล้วปู่ย่าตายายของเขาก็จากไปทีละคนและซูฟ่านก็ไม่มีญาติเหลืออีกต่อไป

 

“จริง ๆ แล้วฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…เออ เลิกกังวลเรื่องนี้กันได้แล้ว ฉันจะรีบไปเปิดบัญชีที่บริษัทหลักทรัพย์!”

 

ซูฟ่านรีบสตาร์ทรถและหยุดตอบคำถามของหลี่หนาน

 

แต่หลี่หนานและเฮต้ายังรู้สึกสงสัย เมื่อเร็ว ๆ นี้พวกเขารู้สึกเสมอว่าซูฟ่านแปลกมากราวกับว่าเขาซ่อนทุกอย่างจากพวกเขา

 

ในฐานะเพื่อนที่ดีคนหนึ่งพวกเขารู้สึกไม่สบายใจที่ถูกเพื่อนปกปิด แต่เนื่องจากความเข้าใจในนิสัยของซูฟ่าน พวกเขาทุกคนจึงรู้สึกว่าซูฟ่านอาจมีความกังวลของตัวเองดังนั้นพวกเขาจะไม่ถามอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยปริยาย

 

หลังจากมาถึงบริษัทหลักทรัพย์ด้วยความช่วยเหลือของเฮต้าและพนักงาน ซูฟ่านก็เปิดบัญชีได้สำเร็จ

 

ในวันเดียวกันซูฟ่านก็ซื้อหุ้นมูลค่า 400,000 หยวนของบริษัท Yongsheng ในราคาที่ต่ำมาก

 

ภายใต้คำแนะนำของซูฟ่าน เฮต้ายังเทขายหุ้นติดลบทั้งหมดในมือและซื้อหุ้น Yongsheng ที่เหลืออีก 4,000 หยวน

 

เฮต้าไม่กล้าฟังซูฟ่านในเวลาปกติ แต่หลังจากไม่กี่วันนี้เฮต้ารู้สึกว่าซูฟ่านเป็นพระเจ้า

 

ลางสังหรณ์บอกให้เขาทำตามซูฟ่านแล้วจะได้กินอาหารมื้อใหญ่!

คอมเม้นต์

การแสดงความเห็นถูกปิด