เฮดโฟนของผมเชื่อมต่อกับอนาคตได้! My Headphones Can Connect to the Future – ตอนที่ 15
หลี่หนานและเฮต้าก็อึ้งอยู่ข้างกันสักพักจากนั้นพวกเขาก็ตอบสนองและรีบไปอยู่ด้านข้างของซูฟ่าน
“ไม่มีข้อสงสัยอะไรใช่ไหม? ฉันจะพาเพื่อนร่วมห้องไปล่ะนะ”
หลังจากที่ซูฟ่านพูดจบเขากับหลี่หนานก็หิ้วหยางเหวินปอที่เต็มไปด้วยเลือด
“ด..เดี๋ยวสิวะ! แกเพิ่งตีลูกพี่เราไปแล้วนายก็จากไปแบบนี้เหรอ?”
ลูกน้องคนหนึ่งพูดอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ
“เขาก็แค่เป็นลมชั่วคราวเดี๋ยวเขาก็จะตื่นขึ้นมาเอง มันคงจะดีถ้าพวกนายไม่คิดทำอะไรและออกไป”
ซูฟ่านหันศีรษะของเขาไปมองอย่างรวดเร็วและพูดออกไป
ท้ายที่สุดพวกนั้นก็ได้เห็นแล้วว่าลูกพี่ที่แข็งแกร่งของตัวเองถูกซูฟ่านจัดการอย่างไรในเวลาไม่กี่วินาที และพวกลูกน้องตัวน้อยก็ตกใจมากจนไม่กล้าพูดอะไรอีกเลย
หยางเหวินปอที่ถูกทุบตีก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก แม้ว่าเขาจะยังมีสติแต่เขาก็ไม่สามารถขยับได้
เดิมทีเฮต้าต้องการเรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาล แต่รถที่ผ่านไปมาไม่เต็มใจที่จะจอดเมื่อเห็นหยางเหวินปอ
ด้วยความสิ้นหวังซูฟ่านจึงกัดฟันกระทืบเท้าของเขาและหยิบกุญแจรถของเขาออกมา
เขาลากหยางเหวินปอที่สภาพเหมือนสุนัขที่ตายแล้วและเดินไปที่รถของเขา
หลี่หนานและเฮต้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นและตะโกนเรียกซูฟ่านขณะไล่ตามมา
“จับเขาเข้าไปไว้ในรถ!”
ซูฟ่านเดินไปที่หน้ารถและเปิดประตูรถ
เฮต้าและหลี่หนานกลายเป็นคนโง่แล้ว!
ทังเว่ยที่ไม่ได้จากไปไหนไกลก็เซ่อเมื่อเห็นฉากนี้!
ไม่มีใครคิดว่ารถคันนี้เป็นของซูฟ่านจริง ๆ!
“อย่ามัวแต่ดู พาเขาไปโรงพยาบาลเร็ว!”
ซูฟ่านพูดอย่างเป็นกังวล
หลี่หนานและเฮต้าไม่กล้าที่จะรีรอและรีบยัดหยางเหวินปอเข้าไปในรถจากนั้นทั้งคู่ก็ขึ้นรถ
ซูฟ่านสตาร์ทรถและขับรถออกไปอย่างชำนาญ
ถังเว่ยยังคงตกตะลึงเป็นเวลานาน
เมื่อเธออยู่กับหยางเหวินปอ หยางเหวินปอมักพูดแต่อะไรที่ไม่ดีเกี่ยวกับซูฟ่าน
อย่างเรื่องซูฟ่านไม่ชอบอาบน้ำ ที่บ้านไม่มีเงิน อ่อนแอ และแสร้งทำเป็นคนดี ซึ่งนั่นทำให้ถังเว่ยรู้สึกไม่ดีต่อซูฟ่าน
แต่วันนี้ซูฟ่านได้จัดการพี่ชายของเธอที่เธอเชื่อว่ามีพลังมากและขับรถปอร์เช่อันหรูหรา ถังเว่ยเข้าใจว่าหยางเหวินปอไม่เคยพูดความจริงในปากของเขา และถังเว่ยถูกหลอกมาตลอด
ในโรงพยาบาลหยางเหวินปอถูกส่งไปตรวจสุขภาพฉุกเฉิน หลังจากเช็คสภาพแพทย์ก็บอกว่าหยางเหวินปอไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิตยกเว้นว่าเขาแขนหักและได้รับการกระทบกระแทกเล็กน้อยและเขาก็ตื่นขึ้นมาแล้ว แต่ทางที่ดีควรอยู่ในโรงพยาบาลเพื่อสังเกตการณ์สักสองสามวัน
หลังช่วยหยางเหวินปอจ่ายค่ารักษาพยาบาล ซูฟ่านและพรรคพวกจึงเข้าไปในวอร์ดของหยางเหวินปอ
หยางเหวินปอนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลเขาหลับตาแน่นเพราะกลัวการพบหน้ากับซูฟ่านและคนอื่น ๆ สิ่งต่าง ๆ ในวันนี้น่าอับอายเกินไป
“นายต้องการเรียกตำรวจมาจับถังเว่ยและคนอื่น ๆ ไหม?”
ซูฟ่านนั่งบนเตียงของหยางเหวินปอและบอกว่าเขารู้ว่าอีกฝ่ายแกล้งทำเป็นหลับเมื่อเห็นว่าหยางเหวินปอหลับตาและพยายามอย่างหนักจนเปลือกตาของเขากระตุก
เมื่อเห็นว่าหยางเหวินปอยังคงแสร้งทำเป็นหลับอยู่ เฮต้าก็หมดความอดทนและเอื้อมมือไปสะกิดแขนที่หักของหยางเหวินปอ หยางเหวินปอไม่สามารถทนมันได้อีกต่อไปและลืมตาขึ้นพร้อมเสียงกรีดร้อง
“นายทำบ้าอะไรเนี่ย!”
หยางเหวินปอพูดด้วยความเจ็บปวด
“แล้วนายจะเรียกตำรวจไหม?”
ซูฟ่านพูดซ้ำอีกครั้ง
หยางเหวินปอส่ายหัว
“ไม่ นี่เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างฉันกับถังเว่ยและตำรวจก็ไม่สามารถแก้ไขได้”
“อืมถ้าอย่างนั้นนายบอกครอบครัวของนายให้มาอยู่กับนาย เรามีธุระต้องไปก่อน”
ซูฟ่านไม่ต้องการคุยเรื่องไร้สาระกับหยางเหวินปอ เขาลุกขึ้นและเตรียมจากไป
“ซูฟ่าน…”
หยางเหวินปอลังเลที่จะพูดแต่ก็หยุดซูฟ่านไว้
“ว่าไง”
“ค่ารักษาพยาบาลมีค่าใช้จ่ายเท่าไหร่?”
“มากกว่าสองพัน”
เมื่อได้ยินตัวเลขนี้หยางเหวินปอก็ชะงัก
“ฉัน…ฉันขอคืนทีหลังได้ไหม?”
หยางเหวินปอกัดริมฝีปากของเขาและพูดด้วยเสียงที่ไม่แน่ใจ
เมื่อซูฟ่านจ่ายเงินไปก่อนล่วงหน้าจริง ๆ แล้วเขาไม่ได้คาดหวังว่าหยางเหวินปอจะจ่ายเงินคืน
“โอเค ไม่ต้องรีบ”
“หยางเหวินปอ หยางเหวินปอ เราจะพูดอะไรกับนายดีมันน่าอายจริง ๆ นายเห็นไหมว่านายปกติปฏิบัติต่อซูฟ่านยังไง แล้วดูวิว่าเขาปฏิบัติต่อนายยังไง?”
“ใช่แล้ว ใช่แล้ว นายเพิ่งบอกว่ารถคันนั้นเป็นของเพื่อนนาย รู้ไหมรถคันนั้นเป็นของซูฟ่าน! ถ้าเขาไม่ช่วยนายทันเวลาในวันนี้ฉันกลัวว่านายคงจะอยู่ในห้องเก็บศพแล้ว โอ้ว แถมยังไม่ได้ขอบคุณเขาด้วย”
หลี่หนานและเฮต้ารุมพูดล้อหยางเหวินปออย่างสามัคคีกัน
เมื่อพูดถึงรถคันนั้นหยางเหวินปอก็รู้สึกอึดอัดอีกครั้ง ดูเหมือนเขาจะอยู่ในรถ 911 ในตอนนั้น แต่หยางเหวินปอคิดว่ามันเป็นความฝันแต่เขาไม่คิดว่ามันจะเป็นจริง
เขากัดฟันและก้มศีรษะลง
“นายพูดอะไรมากนัก ฉันยอมรับว่าเรื่องรถฉันผิดเองและฉันไม่ได้จะไม่ขอบคุณซูฟ่าน ฉันแค่ลืมพูดตอนที่ตื่น ซูฟ่านขอขอบคุณ”
“ไม่เป็นไร โทรหาครอบครัวของนายไปก่อนเถอะ”
ซูฟ่านไม่ได้แสร้งทำเป็นเย็นชาเขากำลังกังวลที่จะไปที่บริษัทหลักทรัพย์เพื่อเปิดบัญชีและเขากับหยางเหวินปอไม่มีอะไรจะพูดกันอยู่แล้ว
กลับเข้ามาในรถหลี่หนานและเฮต้าก็ช่วยซูฟ่านเช็ดคราบเลือดในรถและถอนหายใจ การตกแต่งภายในของปอร์เช่คันนี้ดูหรูหรามาก พวกเขาไม่เคยนั่งในรถราคาแพงขนาดนี้เลย
“บอกฉันมาเลยซูฟ่านนายได้รถคันนี้มาได้ไง ฉันจำได้ว่านายยังไม่ได้รับใบขับขี่เลย”
หลี่หนานเปิดหน้าต่างและโยนผ้าเช็ดทำความสะอาดเปียกจากรถลงถังขยะ
เฮต้ามองไปที่ซูฟ่านอย่างสงสัยอยู่ด้านข้าง
นับตั้งแต่ซูฟ่านกลับมาจากคอนเสิร์ตทุกอย่างก็ผิดปกติ
ซูฟ่านรู้สึกตระหนกเล็กน้อยเมื่อถูกถาม ปัญหาตอนนี้คือเพื่อนร่วมห้องของเขากำลังถามคำถาม แล้วถ้าเขาโกหกเขาก็จะหนักใจแต่จะพูดอะไรถ้าเขาไม่โกหก? บอกว่าฉันเจอระบบเหรอ? นี่เป็นเรื่องบ้าเกินไปและเฮต้าหลี่หนานก็คงจะไม่เชื่อ แต่กลับรู้สึกว่าเขาโกหกยิ่งกว่าอีก คงจะดีกว่าถ้าไม่บอกเรื่องนี้!
“พ่อให้มาน่ะ”
ซูฟ่านกล่าว
แม้ว่าพวกเขาจะได้รับคำอธิบาย แต่หลี่หนานและเฮต้าก็ยังไม่เชื่อ
“เหรอ…ฉันเพิ่งจำได้ว่านายไม่เคยบอกเลยว่าพ่อนายทำงานอะไร”
หลี่หนานจำได้ว่าจริง ๆ แล้วซูฟ่านเริ่มพูดถึงพ่อของเขาบ่อยครั้งเมื่อเร็ว ๆ นี้แต่เขาไม่ค่อยพูดถึงครอบครัวของเขามาก่อน
ในความเป็นจริงแม้แต่ซูฟ่านเองก็ไม่รู้ว่าพ่อของเขามีอาชีพอะไร เขารู้แค่ว่าเมื่อเขาอายุสิบห้าพ่อของเขาก็ได้รับมอบหมายให้ไปทำงานในสำนักงานใหญ่ในต่างประเทศ เขาไม่ได้กลับมาในช่วงสองสามปีที่ผ่านมาดังนั้น Airpods นี้จึงเป็นของพ่อที่ให้เพื่อนร่วมงานของเขานำมาให้เขาเมื่อเพื่อนร่วมงานกลับจากต่างประเทศ
แม่ของซูฟ่านก็ทำงานที่เดียวกัน ซูฟ่านอาศัยอยู่กับปู่ย่าของเขามาหลายปีแล้ว เมื่อปีที่แล้วปู่ย่าตายายของเขาก็จากไปทีละคนและซูฟ่านก็ไม่มีญาติเหลืออีกต่อไป
“จริง ๆ แล้วฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน…เออ เลิกกังวลเรื่องนี้กันได้แล้ว ฉันจะรีบไปเปิดบัญชีที่บริษัทหลักทรัพย์!”
ซูฟ่านรีบสตาร์ทรถและหยุดตอบคำถามของหลี่หนาน
แต่หลี่หนานและเฮต้ายังรู้สึกสงสัย เมื่อเร็ว ๆ นี้พวกเขารู้สึกเสมอว่าซูฟ่านแปลกมากราวกับว่าเขาซ่อนทุกอย่างจากพวกเขา
ในฐานะเพื่อนที่ดีคนหนึ่งพวกเขารู้สึกไม่สบายใจที่ถูกเพื่อนปกปิด แต่เนื่องจากความเข้าใจในนิสัยของซูฟ่าน พวกเขาทุกคนจึงรู้สึกว่าซูฟ่านอาจมีความกังวลของตัวเองดังนั้นพวกเขาจะไม่ถามอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยปริยาย
หลังจากมาถึงบริษัทหลักทรัพย์ด้วยความช่วยเหลือของเฮต้าและพนักงาน ซูฟ่านก็เปิดบัญชีได้สำเร็จ
ในวันเดียวกันซูฟ่านก็ซื้อหุ้นมูลค่า 400,000 หยวนของบริษัท Yongsheng ในราคาที่ต่ำมาก
ภายใต้คำแนะนำของซูฟ่าน เฮต้ายังเทขายหุ้นติดลบทั้งหมดในมือและซื้อหุ้น Yongsheng ที่เหลืออีก 4,000 หยวน
เฮต้าไม่กล้าฟังซูฟ่านในเวลาปกติ แต่หลังจากไม่กี่วันนี้เฮต้ารู้สึกว่าซูฟ่านเป็นพระเจ้า
ลางสังหรณ์บอกให้เขาทำตามซูฟ่านแล้วจะได้กินอาหารมื้อใหญ่!
คอมเม้นต์