ซูฟ่านตั้งใจฟังข่าวเกี่ยวกับการหลบหนีจากคุกของหวังฟู่กุย

 

เวลาหลบหนีของหวังฟู่กุยคือวันนี้

 

ตำรวจพยายามอย่างเต็มที่ในการค้นหาและจับกุมแต่สุดท้ายก็ไม่พบตัวก่อนปล่อยข่าว

 

อย่างไรก็ตามข่าวบอกเพียงว่าหวังฟู่กุยหนีออกจากคุกพร้อมกับพ่อของเขาในเย็นวันนี้

 

ส่วนจะหนีออกจากคุกยังไงและไปไหนนั้นไม่รู้

 

ซูฟ่านจะทำอะไรได้ถ้าตำรวจยังไม่อาจจับพวกเขา?

 

เมื่อซูฟ่านรู้สึกว่าสิ่งต่าง ๆ อยู่ในทางตันระบบก็ส่งทักษะการสนับสนุนอีกครั้ง

 

“ภารกิจถูกเปิดขึ้นและโฮสต์ถูกตรวจจับว่าต้องการความช่วยเหลือ ตอนนี้โฮสต์ได้รับอนุญาตเปิดใช้งาน “คนวงใน” (โฮสต์สามารถรู้รายละเอียดของเหตุการณ์ข่าวโดยละเอียดเพื่อให้โฮสต์สามารถทำภารกิจให้เสร็จได้ง่ายขึ้น”

 

แน่นอนว่าระบบของฉันนั้นยอดเยี่ยมมาก

 

ซูฟ่านแอบชื่นชมระบบและการประกาศข่าวจากวงในก็ดังมาจากหูฟัง

 

และหน้าจอเสมือนจริงก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาอีกครั้ง

 

ภาพด้านบนเป็นภาพถ่ายของหวังฉางเจียงและหวังฟู่กุย

 

ความผิดที่หวังฉางเจียงและลูกชายของเขาได้ก่อขึ้นนั้นเพียงพอที่จะถูกตัดสินประหารชีวิต

 

แต่จากเส้นสายที่หวังฉางเจียงได้สั่งสมมาตลอดหลายปีที่ผ่านมาทำให้มีคนมีที่อำนาจได้ออกมาปกป้องหวังฉางเจียงและลูกชายของเขา

 

เรื่องนี้ทำให้ไม่อาจอนุญาตให้ทั้งสองต้องโทษประหารชีวิต

 

เขาคิดว่าทั้งสองต้องโทษจำคุกตลอดชีวิตและนั่นก็เพียงพอแล้วที่จะคุมการประพฤติในคุก

 

แต่ใครจะรู้ว่าหวังฉางเจียงจะหนีออกจากคุกพร้อมลูกชายผ่านความสัมพันธ์อื่น ๆ

 

นี่คือการตบหน้าผู้มีอำนาจที่ปกป้องเขาจากความตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

 

ข่าววงในบอกว่าตอนเจ็ดโมงเย็นของคืนนี้หวังฉางเจียงและหวังฟู่กุยหนีออกจากคุกเพื่อพบกับคนนอก

 

จากนั้นเขาก็จะมาที่บาร์ของเพื่อนสนิทของเขา

 

ยิ่งสถานที่นั้นอันตรายมากเท่าไหร่ก็ยิ่งปลอดภัยมากขึ้นเท่านั้น

 

มีผู้คนมากมายในบาร์จึงง่ายต่อการซ่อนตัว

 

ยิ่งไปกว่านั้นการแหกคุกเองก็ทำให้ตำรวจเสียหน้า

 

ดังนั้นลำดับความสำคัญของการตรวจค้นของตำรวจจะต้องไม่เป็นสถานที่ที่มีคนพลุกพล่านเช่นบาร์

 

และในวันนี้ซึ่งเป็นวันครบรอบสามปีของการเปิดร้าน Bar Street จะมีผู้คนจำนวนมาก

 

หวังฉางเจียงและบุตรชายของเขาจะซ่อนตัวอยู่ในความวุ่นวายและหลบหนีจากเมืองหลวงได้สะดวกกว่า

 

รูปภาพและข้อมูลพื้นฐานของคนที่ถูกนำมาใช้ในข่าวก็ปรากฏบนหน้าจอเสมือน

 

ซูฟ่านจำทุกอย่างที่ปรากฏบนหน้าจอได้โดยไม่ลืมเพราะทักษะไม่เคยลืม

 

ในความเป็นจริงซูฟ่านสามารถตรงไปยังสถานที่ที่หวังฉางเจียงและหวังฟู่กุยหนีออกจากคุกได้ในเวลาหนึ่งทุ่มและจับกุมพวกเขาโดยตรง

 

หรือไม่ก็แค่บอกสิ่งที่เขารู้กับตำรวจ

 

แต่หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ซูฟ่านก็รู้สึกว่าเขาไม่สามารถอธิบายเรื่องนี้ได้อย่างชัดเจน

 

แม้ว่าเขาจะไปจับไอ้สองตัวนี้เองมันก็ไม่น่าเชื่อที่จะบอกว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญ และมันก็เป็นเรื่องง่ายที่ตำรวจจะสอบสวน

 

ที่สำคัญที่สุดซูฟ่านต้องการจัดการไอสองคนนี้ในครั้งเดียวให้จบ

 

นั่นคือการจับกุมบุคคลสำคัญทั้งหมดที่อยู่รอบตัวพวกนั้นเพื่อที่พวกนั้นจะได้ไม่ต้องสร้างปัญหาอีกในอนาคต

 

เวลาเก้าโมงครึ่งในตอนเย็นซูฟ่านมาที่ Bar Street

 

บาร์แห่งนี้เป็นธุรกิจที่มาแรงที่สุดในถนนสายนี้บวกกับกิจกรรมใน Bar Street ในปัจจุบันจึงมีบาร์เต็มไปหมด

 

บางคนที่มาสายถึงกับต้องเข้าแถว

 

อย่างไรก็ตามซูฟ่านได้มีการมองการณ์ไกลและจองไว้ก่อนแล้ว

 

แต่เขาไม่ได้จ่ายแบบแพงสุดเพราะมันไม่จำเป็นและมันก็ดูโดดเด่นเกินไป

 

เขาจ่ายเงินเพียง 800 หยวนเพื่อซื้ออาหารชุดแต่อันที่จริงเขาต้องการแค่ซื้อตั๋วเข้าชมที่ไม่ต้องเข้าแถว

 

ด้วยข้อมูลการจองซูฟ่านจึงเข้าไปที่บาร์ได้อย่างราบรื่น

 

มีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่ข้างในมากกว่าปกติถึงสามเท่า

 

แต่คนที่มาก็ไม่รู้สึกแปลกใจเพราะวันนี้มีกิจกรรม

 

มักจะมีสิ่งต่าง ๆ ในบาร์ที่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยต้องดูแล เป็นเรื่องปกติที่จะมีคนเพิ่มขึ้น

 

อย่างไรก็ตามซูฟ่านเข้าใจดีว่าเพียงเพื่อรักษาความสงบเรียบร้อยของบาร์นั้นไม่จำเป็นต้องใช้กองกำลังรักษาความปลอดภัยจำนวนมาก

 

นี่ไม่ใช่อะไรมากไปกว่าการปกป้องหวังฉางเจียงและลูกชายของเขา

 

และจากการสังเกต ซูฟ่านยังพบว่าผู้คนที่นี่ไม่ใช่แค่ลูกค้าเท่านั้น

 

แม้ว่าคนเหล่านี้จะซ่อนความลับไว้อยู่แต่ซูฟ่านก็ยังค้นพบ

 

ตัวอย่างเช่นในฝูงคนที่มีคนอ้วนนั่งอยู่ที่มุม ซูฟ่านได้เห็นข้อมูลของเขาขณะดูเรื่องราวจากทักษะคนวงใน

 

ชื่อของเขาคือหลี่ฉีและเขายังเป็นเพื่อนสนิทของหวังฉางเจียงและเขาต้องปกป้องหวังฉางเจียงอย่างลับ ๆ ที่นี่

 

บาร์แห่งนี้เปิดโดยชายชื่อจางหวังไค

 

เขาร่ำรวยและมั่งคั่งมาก

 

โลภในเงินและมีความภักดี

 

บุคคลนี้ไม่มีอะไรเลยแต่เขาสามารถเริ่มต้นธุรกิจได้ทั้งหมดเพราะเขาใจเด็ด

 

ในเวลานี้จางหวังไคยังเป็นน้องชายของหวังฉางเจียงด้วย

 

หวังฉางเจียงเคยได้ยั่วยุองค์กรใหญ่และถูกตามล่า

 

ด้วยการชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสียจางหวังไคยอมสละชีวิตเพื่อป้องกันกระสุนสองนัดให้กับหวังฉางเจียง

 

หลังจากนั้นหวังฉางเจียงก็นำเขากลับมารักษา

 

อย่างไรก็ตามอาการบาดเจ็บที่หัวเข่าขาซ้ายไม่สามารถรักษาได้แต่หลังจากการรักษาหลายครั้งเขาก็แทบจะดูเหมือนคนปกติ

 

ถ้าเขาก็ยังคงเป็นคนพิการ

 

อย่างไรก็ตามซูฟ่านรู้สึกว่าขาข้างนี้คุ้มค่ากับความมั่งคั่งตลอดชีวิต

 

วันนี้ความช่วยเหลือของขางหวังไคที่มีต่อหวังฉางเจียงไม่ใช่เพื่อตอบแทนความเมตตา

 

หวังฉางเจียงสัญญาว่าจะเคลียร์ความสัมพันธ์หลังจากเหตุการณ์นี้เสร็จสิ้นเพื่อให้ลูก ๆ ของจางหวังไคได้ไปเรียนมหาวิทยาลัยชั้นนำในต่างประเทศ

 

ช่างน่าสมเพชสำหรับคนเป็นพ่อแม่จริง ๆ

 

จางหวังไคยอมเสี่ยงอย่างสิ้นหวังแม้กระทั่งกับลูก ๆ ของเขาเอง

 

ซูฟ่ายเพียงแค่ถอนหายใจแต่ก็จะไม่เห็นใจคนเหล่านี้

 

สิ่งที่คนเหล่านี้ทำนั้นผิดกฎหมายและไม่สมควรได้รับความเมตตา

 

ความฝันของหวังฉางเจียงกับลูกชายของเขาและจางหวังไคจะต้องแตกเป็นเสี่ยง ๆ ในคืนนี้เพราะการปรากฏตัวของซูฟ่าน

 

เมื่อเข้ามาในบาร์ซูฟ่านก็สังเกตเค้าโครง

 

บาร์แห่งนี้มีหน้าประตูที่ชั้นหนึ่งเท่านั้นและไม่อนุญาตให้ลูกค้าเข้าไปที่ชั้นสอง เฉพาะบุคคลภายในเท่านั้นที่สามารถเข้าสู่ชั้นสองได้ด้วยบัตรผ่าน

 

และชั้นสามเป็นบาร์ที่เงียบสงบซึ่งมีไว้สำหรับดื่มและฟังเพลงพื้นบ้าน

 

ชั้น 4 กำลังจะมีผู้คนตายอยู่ข้างในจากการดิ้นไปตามเสียงดนตรีที่มีชีวิตชีวา

 

ซูฟ่านเดาว่าหวังฉางเจียงคงจะอยู่ที่ชั้นสอง

 

เพื่อไม่ให้งูตกใจซูฟ่านจึงไม่ได้พยายามขึ้นไปที่ชั้นสอง

 

หลังจากตรวจสอบเวลาแล้วหวังฉางเจียงและลูกชายของเขาจะไปถึงที่นั่นภายในสิบนาที

 

ซูฟ่านแสร้งทำเป็นว่าเขาต้องการออกไปโทรศัพท์เนื่องจากสภาพแวดล้อมที่มีเสียงดังเขาจึงต้องลงไปชั้นล่าง

 

ด้านนอกซูฟ่านหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและจุดบุหรี่

 

เขานั่งยอง ๆ อยู่ที่มุมหนึ่งซึ่งมีแสงสว่างเพียงพอที่จะส่องประตูด้านหลังของบาร์ได้

 

และแม้ว่าซูฟ่านจะมองไม่เห็นแต่เขาก็สามารถดักฟังการเคลื่อนไหวของประตูหลังผ่านทักษะของเขาได้

 

แม้ว่าเขาจะเป็นคนเดียวที่นั่งยอง ๆ อยู่ที่มุมแต่เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ไม่สงสัย

 

เพราะการแสดงของซูฟ่านนั้นดีมากเขาจึงดูเหมือนคนโทรศัพท์จริง ๆ

 

ห้านาทีต่อมาซูฟ่านได้เห็นรถคันหนึ่งขับเข้ามาที่ประตูด้านหลัง

 

ประตูรถถูกเปิด

 

“คุณหวังมากับผมเร็ว ๆ เถอะครับ”

 

มีคนนำทางหวังฉางเจียงและลูกชายเข้าไปในบาร์

 

เป้าหมายปรากฏตัวแล้ว

 

เพื่อให้ดูเป็นธรรมชาติซูฟ่านจึงไม่ได้กลับไปที่บาร์ทันที

 

เขาโทรศัพท์จริง ๆ

 

คังหมินฟูรับสายของซูฟ่านอย่างรวดเร็ว

 

“ประธานคังคุณจำหวังฟู่กุยที่ผมขอให้คุณจัดการก่อนหน้านี้ได้ไหมครับ?”

 

“อ้อจำได้ ทำไมเหรอ”

 

“ดูเหมือนเขาจะหนีออกจากคุกแล้ว”

 

หลังจากฟังคำพูดของซูฟ่านแล้วคังหมินฟูก็เงียบไปครู่หนึ่ง

 

“ฉันไม่รู้เรื่องนี้แล้วเธอรู้เรื่องนี้มาจากไหน”

 

“ผมกำลังอยู่ในบาร์แห่งหนึ่งและเจอเขาโดยบังเอิญ คุณสามารถบอกเจ้าหน้าที่ตำรวจให้มาได้ไหม ฉันคิดว่าพวกเขากำลังทำงานอย่างหนักเพื่อตามหาเจ้าพวกนี้เลย”

 

คังหมินฟูวางสายทันที

 

ภายในสองนาทีซูฟ่านได้รับหมายเลขที่ไม่คุ้นเคย

 

ผู้โทรอ้างว่าเป็นเจ้าหน้าที่เจียง

 

หลังจากถามเกี่ยวกับสถานการณ์ทั่วไปของซูฟ่านเจ้าหน้าที่เจียงก็รีบเคลื่อนไหง สิบนาทีต่อมาเขาก็พร้อมกับคนที่แต่งกายด้วยชุดพลเรือน