แม้ว่าจะได้รับการยืนยันของเพื่อนทั้งสองแล้ว ซูฟ่านก็ยังไม่เชื่อว่าชูหยุนซีชอบตัวเอง

 

ในสายตาของเขาคนที่มีพรสวรรค์ที่ดีที่สุดในโลกจึงจะคู่ควรกับชูหยุนซี เธอจะมาชอบตัวเขาเองที่เป็นคนธรรมดา ๆ ได้อย่างไร?

 

แม้ว่าเขาจะได้รับความช่วยเหลืออย่างเป็นระบบในการเริ่มต้นชีวิตแต่เขาก็ยังเทียบไม่ได้กับคนที่เกิดมามีครอบครัวที่ดีและทำงานหนัก!

 

ซูฟ่านเช็ดน้ำลายบนใบหน้าของเขาอย่างแรงจากนั้นมองไปที่เฮต้าและหลี่หนานด้วยความไม่พอใจ

 

“ขนาดฉันยังไม่ได้ตื่นเต้นแล้วทำไมนายสองคนถึงตื่นเต้นนัก”

 

“โอ้ เราดีใจที่นายได้พบรักแท้ นายเรียนมหาวิทยาลัยมาปีนึงแล้วแต่ยังไม่ได้พูดถึงความสัมพันธ์อะไรด้วยซ้ำ เราสงสัยจริง ๆ ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับนายหรือเปล่า! แต่ตอนนี้เราทั้งคู่สบายใจได้แล้ว!!!”

 

“ถูกต้องไม่งั้นเวลาเราเจอหน้านาย เราคงจะต้องขมิบดอกเบญจมาศอย่างระมัดระวัง!”

 

หลี่หนานและเฮต้าพูดประสานกัน

 

“ดอกเบญจมาศหรอ?!”

 

ซูฟ่านไม่ตอบสนองชั่วขณะก่อนที่จะตระหนักว่าพวกนั้นกำลังพูดถึงอะไร

 

เขายกเท้าขึ้นและเตะหลี่หนานกับเฮต้าคนละที

 

(ดอกเบญจมาศ [ 菊花  : จู่ฮวา] เป็นคำแสลงในฝั่งทางจีนว่า รูทวารหนัก)

 

“ฉันขอให้พวกเอ็งขมิบแล้วมันระเบิดออกมา!”

 

หลังจากพูดแล้วทั้งสามคนก็เล่นกันอีกครั้ง

 

ต้องบอกว่าห้องนี้มีเฮฮากันอย่างมากเมื่อไม่มีหยางเหวินปออยู่ในห้องนอน

 

หลังจากที่หยางเหวินปอถูกส่งไปโรงพยาบาลโดยพวกเขาแล้ว ก็ไม่มีใครถามตำถามไร้สาระอีก

 

อย่างไรก็ตามทุกคนคิดว่าหยางเหวินปอไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ทุกคนจึงช่วยเขาไปส่งที่โรงพยาบาล

 

พวกเขาทั้งสามคนเหงื่อออกอย่างหนักและต่างก็พักผ่อนกันในที่นั่งของพวกเขา

 

เฮต้าเปิดซอฟต์แวร์ซื้อขายหุ้นเป็นประจำเสมอแต่เมื่อเขาเห็นข้อมูลหุ้นของเขา เฮต้าก็ตัวเด้งขึ้น!

 

“ซูฟ่าน! ซูฟ่าน! เชี่ย!”

 

เฮต้าอุทาน

 

เขาแทบจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ ซูฟ่านกับหลี่หนานก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วถามออกไป

 

“เกิดอะไรขึ้น?!”

 

ซูฟ่านและเฮต้ามองไปที่ฌฮต้าด้วยความตกใจ

 

เฮต้าหน้าแดงและนั่งยอง ๆ ด้วยความตื่นเต้น

 

“ซู…ซูฟ่าน หุ้น! หุ้นขึ้นแล้ว ฉัน…ฉันทำเงินได้มากกว่าหนึ่งแสน!!!”

 

เสียงของเฮต้าเปลี่ยนจากต่ำเป็นแหลมโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพูดถึงว่าเขามีรายได้มากกว่า 100,000 หยวน

 

ซูฟ่านก็ตกใจเช่นกัน เขารีบเปิดซอฟต์แวร์หุ้นของเขา ซูฟ่านใช้เวลานานในการค้นหาข้อมูลบัญชีของเขาเพราะเขาไม่ค่อยถนัดในการใช้งาน

 

แน่นอนว่าหุ้นของ Changsheng มีขีดจำกัดต่อวันและหุ้นมากกว่า 400,000 หยวนในบัญชีของเขาก็กลายเป็นมากกว่า 10 ล้าน!

 

เห็นเงินเยอะแบบนี้ก็บอกตรง ๆ ว่าแทบจะเป็นลม

 

ซูฟ่านไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งเขาจะหาเงินได้มากกว่า 10 ล้านหยวน บางทีเขาก็มีคิดบ้างเหมือนกันแต่ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะหาเงินได้มากขนาดนี้ก่อนอายุ 20 ปี!

 

“เชี่ย! ซูฟ่านนายทำเงินได้เท่าไหร่!”

 

หลี่หนานไม่สามารถควบคุมความตื่นเต้นของเขาได้อีกต่อไป

 

“ฉันเพิ่งใช้เงินรางวัลลอตเตอรีเพื่อซื้อหุ้นไปและฉันทำเงินได้ประมาณครึ่งล้านหยวน”

 

ซูฟ่านไม่กล้าบอกหลี่หนานและเฮต้าถึงรายได้ทั้งหมดของเขา

 

อย่างไรก็ตามการพูดว่าครึ่งล้านก็เพียงพอที่จะทำให้หลี่หนานและเฮต้าตกใจได้แล้ว

 

ทั้งสองคนมองหน้ากันก่อนแล้วส่งเสียงกรีดร้องที่แทบจะทะลุแก้วหูของซูฟ่านทำให้ห้องนอนห้องถัดไปทุบกำแพงหลายครั้งเพื่อประท้วง

 

“ซูฟ่านฉันได้ยินถูกใช่มั้ย เงินมากกว่าครึ่งล้านจริง ๆ เหรอ?”

 

“จริง ๆ…”

 

หลี่หนานไม่สนใจว่าซูฟ่านจะตอบเขาหรือไม่ เขาเริ่มจินตนาการแล้วว่าเขาจะทำอะไรได้ถ้าเขามีเงินมากกว่าครึ่งล้าน

 

ถ้าเขาร่ำรวยเขาต้องออกไปท่องโลกก่อน กินอาหารให้หมดและเปิดร้านอาหารหม้อไฟพิเศษด้วยเงินที่เหลือ

 

ชื่อนั้นคือ Haizhong Lao และฉันจะฝึกพนักงานของเขาให้กระตือรือร้นมากกว่าพนักงานเสิร์ฟของ Haidilao อย่างแน่นอน!

 

อย่างไรก็ตามจินตนาการก็เป็นเพียงจินตนาการ ความจริงก็คือซูฟ่านทำเงินได้มากกว่า 500,000 หยวนในหุ้นและเฮต้าก็ทำรายได้มากกว่า 100,000 หยวนจากซูฟ่าน แล้วเขาล่ะ? เหลือเพียงสี่ร้อยเมื่อคืนที่ผ่านมาจากการซื้อลอตเตอรีบาสเก็ตบอลด้วยความมั่นใจ แต่พวกนั้นแพ้

 

เขาไม่ได้บอกใครเกี่ยวกับการสูญเสีย เขารู้สึกอายท้ายที่สุดเมื่อวานนี้ซูฟ่านเพิ่งเตือนเขาว่าอย่าหลงระเริงกับลอตเตอรี่

 

ทำไมทุกคนที่มาจากพื้นเพเดียวกันแต่กลับมีช่องว่างขนาดใหญ่เช่นนี้?

 

เมื่อนึกถึงสิ่งนี้หลี่หนานก็รู้สึกไม่สมดุลเล็กน้อยและใบหน้าของเขาก็มืดมนลง

 

“คืนนี้ไปทานอาหารกัน ฉันเลี้ยงเอง”

 

แม้ว่าเขาจะมีรายได้น้อยกว่าซูฟ่านแต่เขาก็มีรายได้หลายแสนในครั้งนี้ซึ่งถือเป็นความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่สำหรับเฮต้า

 

ถ้าเขาบอกพ่อแม่เกี่ยวกับเรื่องนี้พวกเขาจะยกย่องเขาแน่นอน

 

ซูฟ่านไม่ปฏิเสธคำเชิญของเฮต้าและพยักหน้า

 

แต่ใบหน้าของหลี่หนานมืดมน “ไม่ ฉันมีอะไรต้องทำวันนี้ นายสองคนไปกินข้าวกันเถอะ”

 

หลังจากพูดจบหลี่หนานก็หันศีรษะและกลับไปที่เตียงของเขา

 

ซูฟ่านและเฮต้ามองหน้ากันด้วยความสงสัยว่าทำไมใบหน้าของหลี่หนานจึงดูน่าเกลียดมาก

 

พวกเขามองหน้ากัน พวกเขจาไม่รู้ว่าพวกเขาไปทำอะไรเพื่อยั่วยุหลี่หนาน

 

ความเป็นจริงแม้ว่าคุณจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคนรอบข้างแต่ตราบใดที่คุณมีชีวิตที่ดีกว่าคน ๆ นี้ คน ๆ นี้ก็จะมีความไม่พอใจจากความที่ไม่สมดุล นี่เป็นธรรมชาติของมนุษย์และไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับการที่คุณจะเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันหรือไม่

 

“เกิดอะไรขึ้นกับนาย?”

 

“ฉันจะไปนอน ไม่ต้องสน”

 

ใบหน้าที่ร้อนผ่าวของเฮต้าเมื่อเห็นใบหน้าที่เย็นเฉียบของหลี่หนาน เขาก็โกรธเล็กน้อยเช่นกันเขาหยุดคุยกับหลี่หนานด้วยความโกรธและจงใจคุยเสียงดังกับซูฟ่านว่าจะกินอะไรตอนกลางคืน

 

ซูฟ่านมองไปที่หลี่หนานที่ทำท่าจะนอนบนเตียงด้วยความกังวล

 

“คุณอยู่ไหม?”

 

จู่ ๆ ชูหยุนซีก็ส่งข้อความมา

 

เมื่อเห็นข้อความของเธอ ซูฟ่านก็ตื่นเต้นราวกับถูกฉีดเลือดไก่

 

“อยู่ครับ มีอะไรเหรอ?”

 

ซูฟ่านตอบกลับอย่างรวดเร็ว