“แต่ไม่มีทางหรอก เพราะสัญญาการแต่งงานกำหนดไว้ว่า ต้องเป็นคนของตระกูลมู่กับลูกสาวคนโตของตระกูลเซี่ยเท่านั้น หากคุณหนูรองสามารถแต่งงานแทนได้ นายท่านคงจะไม่ใช้เวลาตั้งนาน เพื่อตามหาคุณหนูใหญ่กลับมาหรอก”

 

“นั่นสิ ฉันก็ว่างั้น ไหนว่าเลิกตามหาไปตั้งนานแล้ว จู่ ๆ ก็ไปพาตัวกลับมาทั้งที่ไม่เคยสนใจไยดีมาหลายปี”

 

“ฉันได้ยินมาว่าเวลานี้ธุรกิจของตระกูลเซี่ยกำลังตกอยู่ในขั้นวิกฤติ ดังนั้นนายท่านจึงอาศัยการแต่งงานกับตระกูลมู่เพื่อช่วยพยุงฐานะ แต่ตระกูลมู่ขอรับแค่ลูกสาวคนโตเท่านั้น”

 

เซี่ยฉิงกงพยักหน้าอยู่ตรงมุมกำแพง ตอนนี้เธอเข้าใจทุกอย่างกระจ่างแจ้ง

 

หลังจากได้รับข่าวสารอันเป็นประโยชน์นี้ เซี่ยฉิงกงก็รีบกลับไปที่ห้อง เธอรีบค้นข้อมูลบนอินเทอร์เน็ตอย่างรอบคอบ หลังจากผนวกเข้ากับข้อมูลที่รวบรวมได้ในโลกออนไลน์ภายในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เธอก็ยิ่งเข้าใจมากขึ้น

 

หุ้นส่วนหนึ่งของตระกูลเซี่ยยังคงเป็นชื่อของเธอกับมารดาผู้ให้กำเนิด เจินเมี่ยวหยูเองก็ต้องการที่จะฮุบหุ้นในส่วนนี้มาโดยตลอด แต่เธอไม่คาดคิดว่าตระกูลเซี่ยจะประสบภาวะวิกฤติทางการเงินขั้นรุนแรงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

 

เซี่ยเจิ้งหัวหมดหวังหลังจากเจรจากับตระกูลมู่ เขาพบว่าตระกูลมู่ไม่ได้ผิดสัญญา แต่ตระกูลมู่จะยอมรับแค่บุตรสาวคนโตของตระกูลเซี่ยเท่านั้น ดังนั้นเซี่ยเจิ้งหัวจึงเริ่มออกตามหาเธอ ทั้งที่ปล่อยให้เธอต้องระหกระเหินเผชิญชีวิตอยู่ข้างนอกมาหลายปี

 

แน่นอนว่า พวกเศรษฐีไม่สนใจความรักความผูกพันในครอบครัว พวกเขามองหาแต่ผลประโยชน์

 

เซี่ยฉิงกงถอนหายใจให้กับแม่และตัวเธอเอง

 

อย่างไรเสีย ตอนนี้เราก็มาถึงจุดนี้แล้ว เราก็ต้องเดินหน้าต่อไปโดยไม่เกรงกลัวอะไรทั้งสิ้น

 

คืนนี้เธอนอนหลับอย่างสบาย และเมื่อเธอตื่นขึ้นมาในเช้าวันรุ่งขึ้น เซี่ยเจิ้งหัวก็ส่งคนไปตระเตรียมจัดงานวันครบรอบการเสียชีวิตของแม่เธอแล้ว

 

เซี่ยเจิ้งหัวพาเซี่ยฉิงกงไปที่สุสานเพื่อกราบไหว้แม่ของเธอ

 

ระหว่างทางทั้งสองไม่ได้พูดคุยกันมากนัก เซี่ยเจิ้งหัวเองก็รู้สึกหนักใจอยู่ไม่น้อย ดังนั้นทั้งสองจึงเดินทางไปและกลับกันอย่างเงียบ ๆ

 

ในขณะที่เซี่ยฉิงกงกำลังคิดว่าอย่างไรเสียก็คงเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว จู่ ๆ เธอก็พบว่าหลังจากเซี่ยเจิ้งหัวกลับมา เขาก็นำเอกสารเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์หลายอย่างมาให้เธอ

 

“ฉิงกง ลูกจากไปนานหลายปี พ่อเองก็ไม่มีอะไรจะชดเชยให้ลูกได้นอกจากสมบัติเหล่านี้ ถือเสียว่านี่คือของขวัญจากใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พ่อมอบให้ ทั้งหมดนี้พ่อมอบให้หนู”

 

“ขอบคุณค่ะ คุณพ่อ”

 

“อีกเรื่องคือ พ่อเพิ่งรู้ว่าแม่บุญธรรมของลูกป่วยหนัก พ่อเลยส่งเธอไปโรงพยาบาลที่ดีที่สุด ที่นั่นแม่บุญธรรมของลูกจะได้รับการรักษาเป็นอย่างดี ดังนั้นลูกไม่ต้องเป็นกังวล แต่แปลกที่เธอไม่ต้องการพบพ่อ … พ่ออยากจะขอบคุณเธอที่ดูแลลูกตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้”

 

ครั้นได้ยินว่าแม่บุญธรรมของเธอได้เข้ารับการรักษาที่ดีที่สุดแล้ว เซี่ยฉิงกงก็รู้สึกโล่งใจ ส่วนเรื่องที่แม่บุญธรรมของเธอไม่เต็มใจที่จะพบกับเซี่ยเจิ้งหัวนั้น เธอไม่สนใจแม้สักนิด

 

ขณะที่เซี่ยเจิ้งหัวเดินจากไปพร้อมความเศร้านั้น นัยน์ตาของเซี่ยฉิงกงยังคงเอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตา ทว่าทันทีที่เขาลับสายตา เธอก็โยนเอกสารอสังหาริมทรัพย์ทั้งหมดลงบนโต๊ะ

 

ตอนนี้เธอกลับมาแล้ว หากเธอแต่งงานกับตระกูลมู่ ด้วยอำนาจของตระกูลมู่ย่อมเพียงพอที่จะทำให้ตระกูลเซี่ยฟื้นได้อีกครั้ง และอาจเจิดจรัสยิ่งกว่าเดิมด้วย

 

หุ้นในส่วนที่เป็นชื่อของเธอกับคุณแม่ก็จะมีค่าขึ้น

 

และเธอไม่ได้ต้องการแค่เพียงสมบัติเล็กน้อยที่อยู่ตรงหน้าในตอนนี้เท่านั้น

 

อย่างไรเสีย เมื่อได้เห็นเซี่ยเจิ้งหัวยังคงรู้สึกผิด เซี่ยฉิงกงก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสะเทือนใจ

 

ดูเหมือนว่า สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้นจะไม่ได้เกิดจากเซี่ยเจิ้งหัว ดังนั้นสิ่งที่เซี่ยฉิงกงต้องการสืบหาจริง ๆ ก็คือผู้ร้ายที่อยู่เบื้องหลังการตายของมารดาผู้ให้กำเนิด การเสียชีวิตของมารดาเธอไม่น่าที่จะเป็นการตายแบบธรรมดา ๆ เสียแล้ว

 

หลังจากคืนนี้ เซี่ยฉิงกงจะต้องติดตามมู่เฉินฮ่าวกลับไปที่บ้านตระกูลมู่ ดังนั้นคืนนี้จึงเป็นคืนสุดท้ายในบ้านสกุลเซี่ยของเธอ

 

แม้ว่าฉิงกงจะไม่เคยเห็นแม่ผู้ให้กำเนิดตั้งแต่เธอยังเด็ก ทั้งไม่มีความรักความผูกพันกับแม่ผู้ให้กำเนิดเลย ทว่าสัมพันธ์ทางสายเลือดก็ทำให้ฉิงกงรู้สึกหดหู่จนกินอะไรไม่ลงเลยทั้งวัน

 

***จบตอน แม่ตายอย่างมีเงื่อนงำ***