เซี่ยฉิงกงหัวเราะเบา ๆ เธอหย่อนกายลงนั่งบนโซฟาข้าง ๆ เสิ่นหรงเจีย ส่วนหมั่นโถวก็ยืนอยู่ข้าง ๆ เซี่ยฉิงกง

 

คำว่ารองผู้กำกับทำให้การแสดงออกของเสิ่นหรงเจียเย็นชาลงอีก เธอมีความสามารถมากพอที่จะได้รับการเลื่อนตำแหน่งขึ้นเป็นผู้กำกับด้วยซ้ำ หากแต่เนื่องจากตระกูลมู่ จางกู้เป่ยจึงปีนข้ามเธอไปได้

 

แท้ที่จริงแล้ว ก่อนหน้านี้จางกู้เป่ยเองก็เป็นเพียงหัวหน้ากองภายใต้การดูแลของเธอด้วยซ้ำ ไม่คาดคิดว่าเขาจะได้แต่งงานกับสุภาพสตรีหมายเลขสองของตระกูลมู่

 

นี่คือการจัดการของตระกูลมู่ และแม้ว่าเสิ่นหรงเจียจะกลับไปหาพ่อที่บ้าน  พ่อของเธอก็ไม่อาจช่วยเธอได้เช่นกัน

 

ตระกูลมู่หยั่งรากลึกในนครเซี่ยงไฮ้ กระทั่งห่างไกลจากสิ่งที่พวกเขาสามารถจินตนาการได้

 

“พวกคุณเป็นใคร”

 

เสิ่นหรงเจียถามทั้ง ๆ ที่รู้

 

“คุณเป็นปลาทองหรือเปล่า ?” เซี่ยฉิงกงถาม

 

“หมายความว่าไง ?”

 

“ฉันคิดว่า คุณด้อยกว่าปลาทองเสียอีก ความทรงจำของปลามีประมาณ 7 วินาที ทว่าคุณกลับลืมทุกอย่างได้ในพริบตา ตำรวจชั้นล่างไม่ได้บอกคุณหรือว่าฉันเป็นใคร ?”

 

หมั่นโถวที่ยืนข้าง ๆ อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ นายหญิงน้อยของเธอเป็นคนที่มากด้วยอารมณ์ขันจริง ๆ

 

เสิ่นหรงเจียนับได้ว่าเป็นบุคคลผู้มีชื่อเสียง เธอเห็นหมั่นโถวที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เซี่ยฉิงกงไม่ยอมนั่งลง นั่นย่อมแสดงว่าผู้หญิงคนนี้น่าจะเป็นแค่คนรับใช้

 

เป็นแค่สาวใช้กลับกล้าอวดดีกับเธองั้นรึ ?

 

เสิ่นหรงเจียลุกขึ้นยืนเหยียบส้นสูง เธอก้าวไปข้างหน้าเซี่ยฉิงกง จากนั้นก็หันไปมองหมั่นโถว

 

สายตาของเธอเต็มไปด้วยการดูถูก

 

“เธอเป็นแค่สาวใช้กล้าหัวเราะเยาะฉันเรอะ ? วันนี้ฉันจะสั่งสอนเธอแทนนายของเธอ”

 

ทันทีที่กล่าวจบ เสิ่นหรงเจียก็เงื้อมือขึ้น หมายจะตบหมั่นโถว

 

หมั่นโถวมั่นใจมาก เธอไม่หลบ และด้วยความรวดเร็วของเธอ เธอรอให้เสิ่นหรงเจียฟาดมือลงมาใกล้ใบหน้าของเธอก่อน ครั้นฝ่ามืออยู่ห่างจากใบหน้าของเธอเพียงสิบเซนติเมตร เธอก็ย่อตัวลง เอี้ยวตัวหลบเล็กน้อย และนั่นก็ทำให้เสิ่นหรงเจียตบวืดไปบนอากาศว่างเปล่า

 

เสิ่นหรงเจียเกิดมาจากตำแหน่งพลเรือน ทั้งไม่ได้รับการฝึกทหารมาก่อน

 

นอกจากนี้ ยังผสมกับความเฉื่อยของร่างกาย และการสวมรองเท้าส้นสูงทำให้เธอยืนได้ไม่มั่นคงนัก เธอจึงเซ !

 

ครั้นเห็นเสิ่นหรงเจียเงื้อมือขึ้น เซี่ยฉิงกงก็กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย

 

ทำไมพวกเศรษฐีพวกนี้จึงชอบตบตีคนอื่นเสียเหลือเกินนะ ? สนุกมากนักรึไง ?

 

และก็ชอบอ้างว่าจะสอนมารยาทให้

 

ใครอยากจะมีมารยาทกับพวกเธอกัน ? งี่เง่าชะมัด ?

 

เซี่ยฉิงกงลุกขึ้นจากโซฟาทันที มือขาวบอบบางข้างหนึ้งคว้าแขนของเสิ่นหรงเจียไว้

 

จากนั้นก็ใช้หลังมืออีกข้างตบหน้าเสิ่นหรงเจียอย่างรวดเร็ว

 

เสิ่นหรงเจียสวมรองเท้าส้นสูงอยู่แล้ว ย่อมไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคงเธอจึงล้มลงกับพื้นทันที

 

หลังจากตบไปแล้ว เซี่ยฉิงกงก็เสียใจ

 

“โอ๊ย..มือของฉันเจ็บมากเลย หมั่นโถว ฮือ ๆๆๆๆ”

 

เมื่อครู่นี้เธอออกแรงหนักมือเกินไป

 

เพราะเธอโกรธมาก ! ครั้งก่อนที่หมั่นโถวถูกแม่ของมู่เฉินฮ่าวตบ เซี่ยฉิงกงก็สาบานไว้แล้วว่า จะไม่ยอมให้หมั่นโถวถูกตบเพราะเธออีก

 

เป็นเพราะครั้งนั้น คนที่ตบก็คือแม่ของมู่เฉินฮ่าว ดังนั้นหมั่นโถวจึงยอมโดนตบโดยไม่เลี่ยงหลบ

 

หมั่นโถวรู้สึกประหลาดใจกับการแสดงออกของเซี่ยฉิงกงเมื่อครู่ เธอรีบคว้ามือเล็ก ๆ ของเซี่ยฉิงกงขึ้นมาเป่า

 

“ดูสิ นายหญิงน้อยมือแดงไปหมดแล้ว”

 

เสิ่นหรงเจียล้มลงกับพื้น เธอโดนตบหน้า ใบหน้าของเธอบวมแดงขึ้นทันที

 

ใบหน้าที่เคยสวยน่ารักเริ่มบวมเป่งบิดเบี้ยวมากขึ้นเรื่อย ๆ

 

“เธอกล้าตบฉันเรอะ ?”

 

เสิ่นหรงเจียตัวสั่น เธอมองเซี่ยฉิงกงด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ

 

“ฉันตบเธอไปแล้วนี่ เธอยังมีหน้ามาถามฉันอีกว่าฉันกล้าตบเธอรึเปล่า ? หรือเธออยากโดนตบอีก ? จะได้รู้ว่าฉันกล้ามั้ย ?”

 

เซี่ยฉิงกงสะบัดมือ พร้อมกับมองเสิ่นหรงเจียที่ยังคงนั่งกองอยู่กับพื้นด้วยท่าทางงี่เง่า

 

ผู้หญิงคนนี้เข้ามานั่งในตำแหน่งรองผู้กำกับสำนักสันติบาลได้อย่างไรกันนี่ ? ทำไมโง่จังเลย ?

 

***จบตอน ลูกตบแบ็คแฮนด์***