หมั่นโถวแจ้งให้เชฟของตระกูลมู่ทราบเป็นกรณีพิเศษแล้วว่า วันนี้เซี่ยฉิงกงตื่นสาย ดังนั้นเขาจึงปรุงอาหารอร่อย ๆ แต่ไม่เลี่ยนให้เธอกิน

 

ในช่วงบ่าย หมั่นโถวเริ่มจัดแต่งทรงผม และแต่งหน้าให้กับเซี่ยฉิงกง

 

เซี่ยฉิงกงไม่คาดคิดว่าหมั่นโถวจะแต่งหน้าได้เก่งมาก ทว่าเซี่ยฉิงกงเองก็มีโครงหน้าที่งดงามยอดเยี่ยมอยู่แล้ว นอกจากนี้ผิวของเธอก็ทั้งขาวใส ทั้งเนียนละเอียด

 

หลังจากผ่านมือที่ยอดเยี่ยมของหมั่นโถว เพียงปัดแป้งแต่งหน้าอีกเล็กน้อย เธอก็กลายเป็นสาวงามอย่างไม่น่าเชื่อ

 

เรือนผมสีดำและสวยงามของเซี่ยฉิงกงถูกจัดแต่งเป็นทรงที่งามสง่าด้วยฝีมือของหมั่นโถว เซี่ยฉิงกงยามนี้เปล่งประกายแพรวพราวออกมาทันที

 

“นายหญิงน้อย คุณสวยมากเลยค่ะ” นัยน์ตาของหมั่นโถวเป็นประกาย

 

“บ้าน่า… เป็นเพราะหมั่นโถวต่างหาก ฝีมือการแต่งหน้าของเธอดีมากเลยรู้ไหม ? แบบนี้ต่อให้เธอออกจากบ้านมู่ไปเธอก็ไม่อดตายแน่” เซี่ยฉิงกงพูดติดตลก

 

หมั่นโถวยืดอกอย่างภาคภูมิใจ

 

“ฉันยังเก่งอีกหลายอย่าง ! แล้ววันหน้านายหญิงน้อยก็จะรู้เอง”

 

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

 

เซี่ยฉิงกงรู้สึกขบขันกับท่าทางของหมั่นโถว ดวงตาคู่สวยยิ้มหยีราวพระจันทร์เสี้ยว ท่าทางที่เธอแสดงออกมายิ่งมีเสน่ห์ไปทุกอิริยาบถ

 

หลังจากทำผม และแต่งหน้าเสร็จ หมั่นโถวก็ส่งชุดราตรีหลายตัวไปให้เซี่ยฉิงกงเลือก

 

“นายหญิงน้อย ชุดพวกนี้ทั้งหมด นายน้อยได้จัดเตรียมไว้ให้คุณ คุณชอบตัวไหนบ้างคะ ? แต่แขนของคุณเป็นแผล คุณน่าจะเลือกตัวที่สามารถปกปิดบาดแผลนั้นได้ดีมั้ยคะ ?” หมั่นโถวถาม

 

เซี่ยฉิงกงส่ายหน้า

 

“ไม่ต้องหรอก”

 

แผลนี้ได้มาจากเฉินเหวินกัง เมื่อเธอไปงานเลี้ยงวันเกิดในคืนนี้ หากเซี่ยเจิ้งหัวเห็นผ้าก๊อซบนแผลของเธอ เขาจะต้องถามว่า เธอได้รับบาดเจ็บได้อย่างไร ? แล้วเซี่ยฉิงกงก็จะตอบตามความเป็นจริง จากนั้นก็จะได้ลอบสังเกตท่าทีของแม่เลี้ยงและเซี่ยชิงฉวน เพื่อจะได้ตัดสินว่าเฉินเหวินกังและแม่เลี้ยงของเธอเกี่ยวข้องกันหรือไม่ ?

 

ดังนั้น..ชุดราตรีสำหรับคืนนี้ไม่จำเป็นต้องปกปิดบาดแผล

 

ท้ายสุด เซี่ยฉิงกงก็เลือกชุดราตรียาวเป็นกระโปรงทรงกระบอกสีขาวนวล ซึ่งนั่นทำให้เซี่ยฉิงกงดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก สวยแต่ไม่ยั่วยวน สง่างามแต่ไม่ฉูดฉาด งดงามเป็นพิเศษอย่างสุดจะพรรณนาได้

 

แม้แต่หมั่นโถวซึ่งเป็นผู้หญิงด้วยกันก็ยังอดไม่ได้ที่จะเหลือบมองซ้ำแล้วซ้ำเล่า

 

หลังจากบ่ายสี่โมงมู่เฉินฮ่าวก็กลับถึงบ้าน

 

เซี่ยฉิงกงนั่งรอมู่เฉินฮ่าวอยู่ในห้องรับรอง ในมือของเธอคือการ์ตูนตลก   เธอกำลังนั่งอ่านอย่างมีความสุข

 

หมั่นโถวที่อยู่ข้าง ๆ อดไม่ได้ที่จะกล่าวเตือน

 

“นายหญิงน้อย อย่าหัวเราะแบบนี้ เดี๋ยวเมคอัพหลุดหมด …”

 

หลังจากที่มู่เฉินฮ่าวก้าวเข้ามาในบ้าน เขาก็มองเธออย่างตะลึงงัน เซี่ยฉิงกงสวมชุดราตรีแบบเกาะอกแต่งหน้าบางเบา นัยน์ตาสีแอปริคอตสวยงามทั้งคู่ของเธอยิบหยีราวพระจันทร์เสี้ยวเพราะการ์ตูนตลก และนั่นทำให้เขารู้สึกตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด

 

เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอในลักษณะนี้

 

ตอนเห็นเธอในผับคราวน์ครั้งแรก

 

แม้ว่าเธอจะสวมชุดของพนักงานเสิร์ฟที่เปิดเผย หากแต่เธอก็ไม่ได้แต่งหน้า เธอดูสวยใส ฉลาดและปากเก่ง

 

ครั้งที่สอง..ที่บ้านสกุลเซี่ย แม้ว่าเธอจะแต่งตัวดี ทว่าเธอก็ยังไม่ได้แต่งหน้า รอยยิ้มของเธอแฝงความฉลาดเฉลียวเจ้าเล่ห์ ไม่ยอมเป็นรองเขา

 

บางทีอาจเป็นเพราะเหตุนี้ เซี่ยฉิงกงจึงทิ้งเมล็ดพันธุ์เล็ก ๆ บางอย่างไว้ในหัวใจของมู่เฉินฮ่าว และมันก็ค่อย ๆ งอกเงยขึ้น

 

ครั้นเห็นว่ามู่เฉินฮ่าวกลับมาแล้ว เซี่ยฉิงกงก็วางหนังสือการ์ตูนในมือลงพร้อมกับรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้า

 

“คุณกลับมาแล้วเหรอ ?”

 

“อืม”

 

มู่เฉินฮ่าวพยายามสงบสติอารมณ์ลง สีหน้าของเขายังคงเฉยเมย

 

อาเจิ้งส่งกล่องผ้าให้มู่เฉินฮ่าว

 

“คุณสวมแหวนวงนี้ไว้”

 

มู่เฉินฮ่าวหยิบแหวนหัวมังกรออกมาจากกล่องผ้า จากนั้นก็ดึงมือเล็ก ๆ อ่อนนุ่มของเซี่ยฉิงกงมาแล้วสวมแหวนหัวมังกรบนนิ้วนางของเธอ

 

จากนั้น เขาก็ถอดแหวนอีกวงจากนิ้วกลางของเขาเปลี่ยนไปใส่บนนิ้วนางแทน

 

***จบตอน แหวนบนนิ้วนาง***