ยามนี้ดูเหมือนว่ามู่เฉินฮ่าวจะควบคุมสติได้ดีขึ้น เขาพยายามอดทน ขณะถามว่า

 

“แก้ได้ไหม ?”

 

ซูเฟยยิ้ม “ไม่ใช่ปัญหาใหญ่นายน้อย  นายท่านโปรดสั่งให้คนรับใช้นำน้ำเย็น ๆ มาให้มาก ๆ ให้นายน้อยดื่มน้ำเย็นเยอะ ๆ เพื่อจะได้เจือจางตัวยา ทั้งจะได้ช่วยให้อาเจียนออกมาด้วย”

 

เซี่ยฉิงกงได้ยินแล้ว ก็รู้สึกขบขันขึ้นมาทันที วิธีแก้ไขยาปลุกเซ็กส์ที่นักประพันธ์มักชอบเขียนกันในนิยาย

 

ก็แค่ดื่มน้ำเนี่ยนะ ?

 

ดูเหมือนว่านิยายจะทำให้ผู้คนเข้าใจผิดไปมากจริง ๆ !

 

คนรับใช้รีบส่งน้ำเย็น ๆ ให้มู่เฉินฮ่าว

 

มู่เฉินฮ่าวมองเหยือกน้ำเย็นนั่น เขาเงยหน้าขึ้น จากนั้นก็เทน้ำในเหยือกใหญ่ ๆ ลงคอติดต่อกันถึงสองเหยือก

 

เซี่ยฉิงกงหย่อนกายลงนั่งข้างเตียงมู่เฉินฮ่าว

 

“คุณ…ดื่มช้า ๆ ก็ได้ไม่มีใครมาแย่งคุณหรอก”

 

ไม่คาดคิดว่า ในวันนี้เซี่ยฉิงกงจะกล้ามาที่บ้านเก่าของสกุลมู่เพียงลำพัง ในหัวใจของมู่เฉินฮ่าวพลันรู้สึกอบอุ่น เขาจึงยกมือขึ้นแตะศีรษะของเซี่ยฉิงกง

 

“อืม”

 

ทุกคนที่อยู่ ณ ที่นี้ต่างก็ไม่เคยเห็นมู่เฉินฮ่าวอ่อนโยนกับใครมาก่อน พวกเขาต่างตกตะลึงไปชั่วขณะ

 

โดยเฉพาะจางหยูหลาน และฉีเหยียนเอ๋อ

 

ทั้งสองต่างรู้ดีว่า ความปรารถนาทั้งหมดของพวกเธอพังทลายลงหมดแล้ว ตอนนี้สิ่งที่พวกเธอต้องคิดก็คือจะเอาตัวรอดจากที่นี่ได้อย่างไร ?

 

ในเบื้องต้น ยาปลุกเซ็กส์ชนิดนี้จะซึมเข้าสู่กระแสเลือด หลังจากผ่านไป 8 ชั่วโมง การตรวจแบบธรรมดาทั่วไปจะไม่อาจตรวจพบ

 

หากมู่เฉินฮ่าวร่วมหลับนอนกับฉีเหยียนเอ๋อจริง ๆ ต่อให้เขาสงสัย เขาก็ไม่มีทางตรวจสอบได้

 

ไม่คาดคิดว่าเซี่ยฉิงกงจะทำลายความฝันทุกอย่างของเธอจนพังพินาศ

 

สายตาที่ฉีเหยียนเอ๋อจับจ้องมองแผ่นหลังของเซี่ยฉิงกงอำมหิตมากขึ้นเรื่อย ๆ แววตาทั้งคู่ดุร้ายไม่ต่างจากอสรพิษ ราวกับว่าเธอหมายจะกลืนกินชีวิตของเซี่ยฉิงกง

 

“เฉินฮ่าว มีหมอซู และฉันคอยดูแลแล้ว เช่นนั้นคืนนี้ขอเชิญพวกคุณกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ทุกคนต่างก็เหน็ดเหนื่อยกันมามากแล้ว”

 

เซี่ยฉิงกงลุกขึ้นยืน จากนั้นก็เหลือบมองทุกคนที่อยู่ในห้อง

 

ซิงเหวินจิ้งรู้สึกอึดอัดเล็ก ๆ กับท่าทีของเซี่ยฉิงกง นี่เธอคิดว่าตัวเองเป็นพนักงานต้อนรับของที่นี่รึไง ? จู่ ๆ ก็มาเชิญให้ทุกคนออกไปแบบนี้

 

ในขณะที่ซิงเหวินจิ้งอ้าปากหมายจะถากถาง

 

“ซิงเหวินจิ้ง นั่นคุณเป็นอะไรนักหนา …”

 

มู่จื่อหมิงจ้องเธอเขม็ง จนเธอต้องรีบหุบปากไม่กล้าพูดอะไรอีก

 

“เอาล่ะ ฉิงกง เช่นนั้นพวกเราจะออกไปก่อน แล้วจะไปรอหนูที่ห้องนั่งเล่น อย่างไรเสียเราก็ต้องคุยกันเรื่องนี้”

 

มู่จื่อหมิงหมุนสร้อยข้อมือไม้จันทน์สีแดงที่เขาสวม พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย

 

ฉีป๋อหยวนผู้ซึ่งเงียบมาตลอดกล่าวขึ้นว่า

 

“จื่อหมิง นี่เป็นเรื่องภายในครอบครัวของนาย ฉันขอไม่ยุ่งเกี่ยว เหยียนเอ๋อก็ดูเหมือนจะกลัวมากด้วย ดังนั้นฉันขอตัวกลับบ้านก่อนแล้วกัน”

 

มู่จื่อหมิงเลิกคิ้ว

 

“ได้สิ”

 

ฉีป๋อหยวนหันไปมองลูกสาว และภรรยาด้วยสายตาที่ซับซ้อน เขาเป็นคนฉลาด เขารู้ทันทีว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้จะต้องเกี่ยวข้องกับภรรยา และลูกสาวของเขาเป็นแน่

 

เขาตวาดออกมาอย่างเหลืออด

 

“ยังไม่รีบไปอีกหรือ ? จะต้องขายขี้หน้าไปถึงไหน ?”

 

นี่คุณพ่อรู้แล้วหรือ ? ทั้งจางหยูหลาน ทั้งฉีเหยียนเอ๋อต่างก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น จางหยูหลานรีบพยุงฉีเหยียนเอ๋อขึ้นและพากลับออกไปด้วยกัน

 

ครอบครัวฉีทั้งสามคนต่างพากันรีบออกจากบ้านหลังเก่าของตระกูลมู่โดยไม่รั้งรอแม้แต่วินาทีเดียว

 

ไม่นานทุกคนก็ออกจากห้องหมดแล้ว ภายในห้องเหลือเพียงเซี่ยฉิงกง ซูเฟย หมั่นโถว และอาเจิ้ง

 

“คุณเป็นยังไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นมั้ย ? ยังอยากจะอาเจียนอีกมั้ย ?” เซี่ยฉิงกงถาม

 

มู่เฉินฮ่าวไม่ตอบ เขาเพียงเหลือบตามองอีกสามคนที่ยังยืนอยู่

 

“ออกไปก่อนเถอะ”

 

***จบตอน ฝันสลาย***