“เราคบกันตั้งแต่วัยรุ่น คุณลืมไปหรือเปล่าว่า ตอนฉันอายุ 15 ปี คุณให้สัญญาอะไรกับฉันไว้ ? คุณบอกว่าวันใดที่คุณรับช่วงกิจการบริษัทจากคุณพ่อของคุณ คุณจะแต่งงานกับฉัน จะจัดงานแต่งงานให้ฉัน คุณปล่อยให้ฉันรอคุณ โอเค ฉันรอคุณ ฉันรอคุณมา 5 ปี แล้วคุณกลับมาบอกอะไรฉัน ?  คุณบอกว่าคุณกำลังจะแต่งงานกับน่าหลานเซวี่ยลูกสาวคนโตของตระกูลน่าหลานใช่หรือไม่ ? คุณเคยคิดถึงความรู้สึกของฉันบ้างไหม คุณนึกถึงสัญญาที่เคยให้ฉันไว้บ้างรึเปล่า ?”

เจินเมี่ยวหยูพูดทั้งน้ำตา

“ตอนนั้น ผมผิดไปจริง ๆ แต่หลังจากที่แต่งงานกับคุณแล้ว ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ผมก็พยายามชดเชยให้คุณอย่างเต็มที่ไม่ใช่หรือ ?”

ในตอนนั้นเป็นเพราะเขารู้สึกละอายต่อเจินเมี่ยวหยู หลังจากการตายของน่าหลานเซวี่ย เจินเมี่ยวหยูไม่อยากพบเซี่ยฉิงกง เซี่ยเจิ้งหัวก็ทำหลับตาข้างหนึ่ง ทั้งที่เขารู้ว่าเซี่ยฉิงกงอยู่ที่ไหน ทว่าเขากลับไม่ไปรับตัวเธอกลับมา

เพราะเขาไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อน่าหลานเซวี่ย เขาแต่งงานเพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจเท่านั้น เขาไม่ได้รู้สึกอะไรกับลูกสาวที่ถูกทิ้งตั้งแต่แรกเกิดคนนี้ ทว่าเขากลับทุ่มเทความรักทั้งหมดให้กับเซี่ยชิงฉวนแทน

“พยายามอย่างเต็มที่เพื่อชดเชยให้ฉัน ฉันพบคุณตอนอายุ 5 ขวบตกหลุมรักกันตอนอายุ 15 ให้กำเนิดเซี่ยชิงฉวนให้คุณตอนอายุ 19 ปี ทว่าในวันเกิดปีที่ 20 ของฉัน คุณกลับแต่งงานกับหญิงอื่น คุณคิดว่าที่ผ่านมาจะชดเชยความเจ็บช้ำที่ฉันได้รับมาทั้งหมดได้งั้นหรือ ?”

น้ำตาของเจินเมี่ยวหยูค่อย ๆ ไหลรินลงมา ความทรงจำที่เจ็บปวดในใจของเธอพลันค่อย ๆ เผยปรากฏ ความทรงจำเหล่านี้เจ็บปวดไม่ต่างกับแผลสด ๆ ยามถูกแอลกอฮอล์ราดรด

ในตอนนั้น เธอยังเด็กทั้งไม่รู้ประสีประสา เอาแต่หมกมุ่นอยู่กับคำมั่นสัญญาของเซี่ยเจิ้งหัวที่ให้ไว้ต่อเธอ เธอวาดฝันถึงงานแต่งงานหรูหราตามที่เขาให้สัญญาไว้กับเธอ

ไม่คาดคิดว่า เธอจะเห็นข่าวทางทีวีว่า เซี่ยเจิ้งหัวลูกชายคนรองของประธานกลุ่มเซี่ยจะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ของตระกูลน่าหลาน

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับข้อกล่าวหาพร้อมหยาดน้ำตาที่ไหลรินเปรอะเปื้อนเต็มใบหน้าของเจินเมี่ยวหยู เซี่ยเจิ้งหัวก็ถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้

แม้ว่าเรื่องนี้เขาจะทำไม่ถูกต้อง และติดค้างเจินเมี่ยวหยู

ทว่าเขากลับไม่เคยนึกเสียใจเลย

ทายาทตระกูลเซี่ยมีสองคน คนหนึ่งก็คือคุณชายรองเซี่ยเจิ้งหัว ส่วนอีกคนก็คือคุณชายใหญ่เซี่ยเจิ้งหนาน ในเวลานั้นประธานกลุ่มเซี่ยก็คือพ่อของ เซี่ยเจิ้งหัว ยื่นข้อเสนอว่า ใครได้แต่งงานกับน่าหลานเซวี่ย ลูกสาวคนโตของตระกูลน่าหลาน คนผู้นั้นจะได้ขึ้นเป็นประธานคนต่อไปของกลุ่มธุรกิจสกุลเซี่ย

เพื่อตำแหน่งและมรดก เซี่ยเจิ้งหัวเลือกที่จะตามตื๊อน่าหลานเซวี่ยอย่างไม่หยุดหย่อน กระทั่งสามารถครอบครองหัวใจของน่าหลานเซวี่ยได้สำเร็จ

แม้ว่าเขาจะไม่ได้รักเธอเลยก็ตามที

“เจินเมี่ยวหยู ตอนนั้น ผมมีปัญหาจริง ๆ แต่หลังจากนั้นผมก็ได้อธิบายให้คุณฟังแล้วนี่ คุณเองยังบอกเลยว่า คุณเข้าใจผมไม่ใช่หรือ ? ทำไมคุณถึงขุดเรื่องเก่า ๆ ขึ้นมาพูดอีกล่ะ”

เธอพูดถึงเรื่องราวที่เขาทำไม่ดีไว้ในเวลานั้นต่อหน้าลูกสาว และลูกเขยของเขาอีกด้วย ตอนนี้เซี่ยเจิ้งหัวไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว

“ทำไม คุณจะตำหนิฉันงั้นหรือ ? คุณรู้สึกเสียหน้าต่อหน้าลูกของคุณใช่ไหม ? โกรธที่เรื่องสกปรกของคุณในเวลานั้นถูกเปิดโปงล่ะสิ ?” เจินเมี่ยวหยูยิ้มเยาะ

“หยุดพูดได้แล้ว”

“ทำไม ? คุณไม่กล้าให้ฉันพูดต่อรึไง ? เซี่ยเจิ้งหัว ฉันขอบอกคุณไว้เลยว่า ฉันเกลียดคุณมานานหลายปีแล้ว ที่ฉันแต่งงานกับคุณก็เพื่อแก้แค้นคุณเท่านั้น !”

บรรยากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นอายของการประหัตประหาร ตั้งแต่เซี่ยเจิ้งหัวปรากฏตัวขึ้น เซี่ยชิงกงก็เอาแต่ยืนนิ่งเพื่อคอยฟังการสนทนาระหว่างคนทั้งสองอย่างเงียบ ๆ

เธอคาดว่า มู่เฉินฮ่าวน่าจะรู้เรื่องนี้ตั้งแต่แรก

มู่เฉินฮ่าวเฝ้ามองคนทั้งสองอย่างเฉยชา ในขณะที่ทั้งคู่เกือบจะทะเลาะกันนั้น ริมฝีปากบาง ๆ ของเขาก็เอ่ยหยันออกมาว่า

“เจินเมี่ยวหยูคุณพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า ? คุณลุงเซี่ยติดค้างคุณมาห้าปี แล้วตลอดห้าปีนั้นคุณรอเขาจริงหรือ ? เจินเมี่ยวหยูลองคิดดูสิ .. นอกจากนี้ช่วงเวลาห้าปีที่ผ่านมานี้ล่ะ คุณทำอะไรลงไปบ้าง ? คุณรู้ไหมว่าไม่อยากให้คนพูด..คุณก็ต้องไม่ให้คนรู้..ไม่อยากให้ใครรู้..คุณก็ต้องไม่ทำ ?”

***จบตอน พยายามที่จะชดเชย***