ตอนที่ 140 คุณแม่บอกให้ฉันไปหาคุณ !

 

“ใช่..นี่คือข้อที่น่ากังขาที่สุด ในไตรต์ถูกผลิตขึ้นเนื่องจากอาหารที่เรารับประทาน โดยปกติอาหารต่าง ๆ จะมีไนเตรตปะปนไนเตรตไม่เป็นพิษ ทว่าจุลินทรีย์ในอากาศที่เข้าไปในของเหลือซึ่งอยู่ ณ อุณหภูมิปกติจะเปลี่ยนสภาพเป็นแบคทีเรียออกฤทธิ์สร้างรีดักเตส และจะเปลี่ยนไนเตรตให้เป็นในไตรต์”

 

เพื่อให้ทุกคนเข้าใจ หมอซูจึงอธิบายถึงความกังขาในเรื่องนี้อย่างง่าย ๆ จากนั้นจึงเปลี่ยนบทสนทนา

 

“ในเมื่อนายท่านเซียไม่ได้กินอาหารค้างคืนเลย อย่างนั้นในไตรท์ในร่างกายจะมาจากไหน !”

 

เป็นไนไตรท์อีกแล้วหรือนี้ ? เซียฉิงกงจําได้ว่าเซียฉิวเฉิน แม่บุญธรรมของเธอก็เข้าโรงพยาบาลเพราะอาหารเป็นพิษเช่นกัน ?

 

“ผมจําได้ว่า ตอนที่ผมยังหนุ่ม ผม มักจะออกไปสังสรรค์นอกบ้านและทําเช่นนั้นติดต่อกันนานหลายปี กระทั่งถึงตอนนี้ระบบทางเดินอาหารของผมจึงไม่ค่อยดีนัก ผม มักจะปวดท้องทุกเช้า เงินเมี่ยวหยูมักจะให้ผมดื่มน้ําเกลือวันละ หนึ่งชาม เธอบอกว่ามันมีประโยชน์ ช่วยลดความร้อนในร่างกาย อีกทั้งยังบํารุงไต นอกจากนี้ยังช่วยให้ระบบย่อยอาหารของลําไส้ และกระเพาะทํางานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้น”

 

เซี่ยเจิ้งหัวครุ่นคิดสักพัก ก่อนจะพูดออกมา

 

“นายท่านเซีย ชามที่คุณดื่มเมื่อเช้ายังอยู่หรือเปล่า ?” หมอซูถาม

 

“เมื่อเช้านี้ผมอาเจียน และท้องเสียด้วย ผมจึงรีบไปโรงพยาบาลก็เลยยังไม่ได้ดื่มน้ําเกลืออุ่น ๆ นั่นเลย ชามน้ําเกลือยังคงตั้งอยู่บนโต๊ะในห้องของผม”

 

มู่เฉินฮ่าวเอ่ยเรียกเบา ๆ

 

หมั่นโถวเข้าใจ เธอพยักหน้า ก่อนจะรีบไปหยิบชามน้ําเกลือที่อยู่ในห้องของเซี่ยเจิ้งหัวมา

 

สองนาทีถัดมา หมั่นโถวก็กลับมา เธอมอบชามน้ําเกลือที่ยังไม่ถูกแตะต้องให้หมอซู หมอซูรีบนําเข้าไปตรวจสอบในรถพยาบาลทันที

 

ในระหว่างรอผลการตรวจ เชี่ยเจิ้งหัวรู้สึกว้าวุ่นใจเป็นอย่างมาก

 

อย่างไรเสียก็ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีภรรยากัน ถึงเงินเยี่ยวหยูจะแอบโอนบริษัท และทรัพย์สินทั้งหมดของเขาอย่างลับ ๆ นั่นก็เป็นเพราะเธอเกลียดเขา เธอต้องการทําให้เขาเจ็บปวดอย่างที่สุด

 

นอกจากนี้ในช่วงห้าปีแรกที่เขาแต่งงานกับน่าหลานเสวี่ย เขาก็มักจะไปพบเงินเยี่ยวหยูสัปดาห์ละครั้ง ดังนั้นเซี่ยเจิ้งหัวจึงเสียใจมากที่เธอให้กําเนิดลูกของคนอื่น

 

แต่ที่เซี่ยเจิ้งหัวยอมรับไม่ได้เลย ก็คือเธอต้องการสังหารเขา

 

ขณะที่รอรายงานผลการทดสอบ เซี่ยฉิงกงสังเกตเห็นว่ามีคนหายไป 1 คน

 

” เซี่ยชิงฉวนอยู่ไหน ?”

 

หมั่นโถวหันมองโดยรอบ จึงพบว่าเซี่ยชิงฉวนหายตัวไปแล้วชั่วขณะนั้นเธอก็รู้สึกกังวลเล็กน้อย

 

“ฉันขอโทษ นายหญิงน้อย เมื่อครู่ฉันไม่ได้จับตามองเธอไว้ให้ดีดูเหมือนว่าเธอจะหนีไปแล้ว”

 

” เธอไม่สามารถหนีได้หรอก แม้ว่าเมืองเซี่ยงไฮ้นจะกว้างใหญ่มากก็ตามที เว้นแต่ว่าเธอจะไม่ออกมาปรากฏตัวในที่สาธารณะจะเอาแต่มุดหัวซ่อนตัวอยู่ใต้พื้นดินได้ก็ให้รู้กันไป”

 

มู่เฉินฮ่าวเหลือบมองไปที่ประตู พร้อมกับพูดอย่างใจเย็น

 

“ลืมมันเถอะ หนีแล้วก็แล้วกัน”

 

เซี่ยฉิงกงหลับตาลง ขนตาที่สวยงามของเธอสั่นไหวเล็กน้อย

 

แม่เลี้ยงก็ถูกจับกุมตัวได้แล้ว การแก้แค้นของเซียฉิงกงก็เรียกได้ว่าสําเร็จไปแล้วครึ่งทาง สําหรับเซี่ยชิงฉวนนั้นเธอไม่ได้นึกกังวลเลย

 

ขณะที่หมอซูทําการตรวจเลือดของเซี่ยเจิ้งหัวนั้น เชียชิงฉวนก็ฉวยโอกาสหลบหนี เธอวิ่งกลับไปที่ห้อง ตรงไปเปิดลิ้นชักชั้นที่สามของโต๊ะที่ตั้งอยู่ข้างเตียงเธอตามที่เงินเมี่ยวหยูบอกไว้

 

บริเวณด้านล่างของลิ้นชักโต๊ะมีโน้ตบันทึกหมายเลขโทรศัพท์และที่อยู่

 

เซี่ยชิงฉวนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามือไม้สั่น เธอกดโทรออกตามหมายเลขบนกระดาษโน้ต

 

“นั่นใครนะ”

 

เสียงที่นุ่มนวลแต่ชัดเจนดังมาจากอีกปลายสายของโทรศัพท์

 

เซี่ยชิงฉวนอดไม่ได้ที่จะร้องไห้สะอึกสะอื้น

 

“ฉันเป็นลูกสาวของเงินเมียวหยู ฉันชื่อเซี่ยชิงฉวน แม่ของฉันถูกพ่อของฉันและผู้หญิงสารเลวคนนั้นจับตัวไปแล้ว เธอขอให้ฉันโทรหาคุณ ทั้งยังบอกว่าคุณสามารถช่วยเธอได้…”

 

เซี่ยชิงฉวนสําลักสะอื้นขณะพูด

 

“โอ้! คุณคงไม่รู้หรอกว่า ผู้หญิงสารเลวที่ฉันพูดหมายถึงใครเธอชื่อเซี่ยฉิงกง”

 

“อ้อ… เจินเมี่ยวหยูถูกจับตัวไปแล้วงั้นรี 2”

 

เซี่ยชิงฉวนยังไม่สามารถเดาอารมณ์ของคนที่อยู่อีกปลายสายของโทรศัพท์ได้

 

“ใช่ พวกเขาจะส่งแม่ของฉันไปที่สํานักสันติบาล”

 

” แล้วคุณรู้เบอร์โทรศัพท์ของผมได้อย่างไร ? เงินเมี่ยวหยูบอกอะไรคุณบ้าง ? ”

 

“คุณแม่บอกให้ฉันไปหาคุณ เธอเขียนโน้ตใส่ไว้ในลิ้นชักโต๊ะของฉัน ในโน้ตนั้นมีเบอร์โทรและที่อยู่ของคุณ …”

 

ชายที่อยู่ปลายสายหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเงียบไปชั่วขณะ

 

” ผมได้ยินมาว่าคุณกําลังท้องด้วยใช่มั้ย ? .. เอาล่ะ คุณมาหาผมตามที่อยู่ในโน้ตนั้นได้ แต่จําไว้ว่า ห้ามบอกใครอย่างเด็ดขาด *

 

***จบตอน คุณแม่บอกให้ฉันไปหาคุณ !***