แต่งก่อน…ค่อยอ้อนรัก ตอนที่ 149 ฝันอยากเป็นครูสอนเคมี

ก่อนที่หมั่นโถวจะพูดจบ เซี่ยฉิงกงก็ลุกขึ้นยืน เธอพยายามที่จะตีหมั่นโถว

หมั่นโถวยิ้ม ก่อนจะวิ่งหนีไป

“นายหญิงน้อยไม่ต้องอาย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ฉันเจอเรื่องแบบนี้ ตอนนี้ฉันสงบใจได้มากแล้ว”

“ยัยหมั่นโถวเน่ามาที่นี่เดี๋ยวนี้นะ ฉันสัญญาว่าจะไม่ฆ่าเธอ”

ยิ่งเชี่ยฉิงกงโกรธ เธอก็ยิ่งทําตัวตลกมากขึ้น ใบหน้าสวย ๆ ของเธอแดงระเรื่อ เธอวิ่งกวดหมั่นโถวพร้อมด้วยตะเกียบสองอัน

อย่างไรก็ตาม หมั่นโถวเป็นคนในกองทัพ อีกทั้งทักษะของเธอก็เรียกได้ว่าแข็งแกร่ง เซี่ยฉิงกงจะตามเธอทันได้อย่างไร ?

ไล่จากในบ้านไปถึงนอกบ้าน แล้วก็วิ่งวนในสวนอีกหนึ่งรอบ เซี่ยฉิงกงก็หมดแรง และยืนหอบ ทว่าหมั่นโถวกลับไม่แม้แต่จะหน้าแดง หรือใจเต้นแรงเลย เธอวิ่งไปคุยกับเซี่ยฉิงกงได้อย่างสบาย ๆ

“นายหญิงน้อยตามฉันให้ทันสิ ถ้าตามฉันทัน ฉันจะให้นายหญิงน้อยที่ล่ะ”

เซี่ยฉิงกงหมดเรี่ยวแรงแล้วจริง ๆ ด้วยเหตุนี้เธอจึงยกมือขึ้นเท้าสะเอว พลางกล่าวอย่างยอมจํานน

“ลืมมันเถอะ ฉันไม่สนใจเธอแล้ว ฉันกลับไปกินต่อดีกว่า”

เธอร้องครวญด้วยความหิว

หลังจากพูดจบ เซี่ยฉิงกงก็หันหลังเดินกลับไปยังห้องนั่งเล่นไม่แม้แต่จะหันกลับมามองอีกเลย

ครั้นเห็นว่าเซียฉิงกงไม่ได้ไล่ตีเธออีก หมั่นโถวก็หยุดหนีและหันกลับมาเดินตามเซียฉิงกงเข้าไปในห้องนั่งเล่น

เมื่อเห็นว่าหมั่นโถวเดินตามเธอมา เชี่ยฉิงกงก็ยิ้ม รอยยิ้มแห่งชัยชนะปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

“โอ๊ย ! เอวฉัน”

เดินไปได้เพียงครึ่งทาง เซี่ยฉิงกงก็กุมเอวตนเองพลางครางออกมาเบา ๆ

หมั่นโถวตกใจ นายหญิงน้อยของเธอเป็นอะไรไป

ทันทีที่หมั่นโถวเข้ามาใกล้ เซี่ยฉิงกงก็หันกลับมาตบก้นของหมั่นโถว จากนั้นก็ขยุ้มอีกสองครั้งด้วยท่าทางซุกซน

” หนีเรอะ ใครบอกให้หนีฉัน ! มาให้แม่ตีกันซะดี ๆ ฮ่า ๆ! ก้นเล็ก ๆ เห็นแล้วหมั่นไส้”

ครั้นเห็นว่าเธอทําสําเร็จแล้ว เซี่ยฉิงกงก็รู้สึกภาคภูมิใจหมั่นโถวยังอ่อนต่อโลกเกินไปที่จะเล่นกับเธอ !

“อุ้ย ! นายหญิงน้อย…น่าเกลียดจังเลย…”

หมั่นโถวนึกขํา นายหญิงน้อยของเธอคนนี้ บางทีก็ชอบทําตัวเหมือนกับเด็กที่ยังไม่โต …

เชี่ยฉิงกงกลับไปกินอาหารที่โต๊ะอาหารต่อพลางฮัมเพลงเบา ๆ และการแทะขาไก่ในคราวนี้ก็ดูจะหอมหวานเป็นพิเศษ~

หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ เซียฉิงกงก็รู้สึกสบายใจขึ้นมาก อาหารทําให้ เซี่ยฉิงกงรู้สึกว่าโลกนี้สวยงามน่าอยู่ขึ้นเยอะ

ตอนนี้เซี่ยฉิงกงอยากเป็นครูสอนเคมี เธอจึงสั่งให้หมั่นโถวกลับไปที่มหาวิทยาลัยของเธอในวันพรุ่งนี้ และนําหนังสือที่เธอฝากไว้กับลุงยามกลับมาให้เธอ

ครั้งที่เซียฉิงกงอยู่ในมหาวิทยาลัย เธออาศัยอยู่ในหอพักนักศึกษา หลังจากเรียนจบเธอก็ไม่มีที่ให้ไป ดังนั้นเธอจึงฝากหนังสือเรียนไว้กับลุงยามที่เฝ้าประตูที่มีความสนิทสนมกับเธอพอสมควร

เธอต้องทบทวนความรู้ในอดีต และเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ อยู่เสมอ เธอรู้สึกว่าช่วงเวลาแค่เพียงไม่กี่เดือน เธอเกือบจะลืมเรื่องที่เล่าเรียนในมหาวิทยาลัยไปจนหมด ตอนนี้ถึงเวลาที่จะต้องทบทวน และเรียนรู้ใหม่อีกครั้งแล้ว

หลังจากที่เธอ และมู่เฉินฮาวหมั้นกันอย่างเป็นทางการ เซี่ยฉิงกงก็วางแผนที่จะเข้ารับการสัมภาษณ์ที่โรงเรียนใกล้ ๆ แถวนี้

ผลการเรียนในมหาวิทยาลัยของเธออยู่ในเกรด A มาโดยตลอด และชั้นเรียนเคมีของเธอก็ได้คะแนนมากกว่า 90 คะแนนตลอดทั้งปี ดังนั้นเธอจึงมีความมั่นใจว่าจะเป็นครูสอนเคมีในโรงเรียนมัธยมได้อย่างมีประสิทธิภาพ

ในระหว่างเรียนมหาวิทยาลัย เชี่ยฉิงกงยังไปสอนพิเศษให้กับนักเรียนมัธยมปลายหลายต่อหลายคน ซึ่งนั่นทําให้เธอมีประสบการณ์ในการสอนค่อนข้างสูง

เซียฉิงกงรอมู่เฉินฮ่าวกระทั่งถึงตีหนึ่ง กว่ามู่เฉินฮ่าวจะกลับมาพร้อมกับอาเจิ้ง ท่าทางของเขาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า

เซียฉิงกงนอนหลับไปหลายชั่วโมงในช่วงบ่าย เธอจึงไม่ได้เข้านอนก่อน เธอนั่งรอให้มู่เฉินฮาวกลับมา

***จบตอน ฝันอยากเป็นครูสอนเคมี***