แต่งก่อนค่อยอ้อนรัก – ตอนที่ 156 อยากได้ผู้หญิงไม่ใช่เรื่องยาก
นิยาย แต่งก่อน…ค่อยอ้อนรัก ตอนที่ 156 อยากได้ผู้หญิงไม่ใช่เรื่องยาก
แม้ว่าเงินเยี่ยวหยูจะส่งมือสังหารมาไล่ล่าและเกือบจะฆ่าเธอได้สำเร็จทว่าความเกลียดชังในใจของเธอก็หายไปนานแล้ว
การที่เงินเมี่ยวหยูมีอคติกับเธอในตอนนั้น จากมุมมองทางจิตวิทยาที่เธอเรียนมาพฤติกรรมเหล่านี้ถือเป็นเรื่องปกติและวันนี้เซี่ยฉิงกงก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดดีแล้วเพียงแต่เธอยังไม่อาจให้อภัย
ดังนั้นการอยู่ห่างกันจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุด
“ทุกอย่างจบแล้ว ในที่สุดก็จบแล้ว”
เซียฉิงกงกอดคอปูเฉินฮ่าว จากนั้นก็ซุกศีรษะลงบนแผงอกที่หนาและกว้างแกร่งของเขา จากนี้ไปเธอก็สามารถมีชีวิตที่สงบสุขได้แล้ว
มู่เฉินฮ่าวยังคงรู้สึกเป็นกังวลอยู่เล็ก ๆ เขาพูดกับเซียงกงอย่างไม่สบายใจ
“แต่ในบันทึกโทรศัพท์ของทั้งเฉินเหวินกัง และเงินเมี่ยวหยูต่างก็พูดถึงคนที่ชื่อ “หยุนหมิง” เหมือนๆกันคุณยังจำได้มั้ย
“อืม จำได้สิ”
“ตราบใดที่ยังควานหาตัวคน ๆ นี้ไม่พบ ผมก็ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะจบ ผมรู้สึกว่าเงินเมี่ยวหยู และเฉินเหวินยังเป็นเพียงหมากตัวหนึ่งเท่านั้นเรายังไม่พบบุคคลผู้อยู่เบื้องหลังคนที่เป็นผู้บงการที่แท้จริงเลย”
มู่เฉินฮ่าวครุ่นคิดขณะกล่าว
เซี่ยฉิงกงออกความคิดว่า “ฉันไม่คิดว่าเราจำเป็นจะต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้นักหรอกที่นี่มีทหารและเจ้าหน้าที่ตำรวจอยู่ทั่วไปหมด เราอยู่ที่สว่างส่วนเขาอยู่ในที่มืดลองมาดูกันสิว่าเขาต้องการที่จะทำอะไร”
แท้จริงแล้ว หลังจากที่มู่เฉินฮ่าวส่งคนออกไปตรวจสอบก็พอจะได้เบาะแสบางอย่างมาว่าคน ๆ นั้นน่าที่จะเป็นเพื่อนเล่นสมัยเด็กของเขาที่มีชื่อว่า “เฮ่าหยุนหมิง”
เมื่อพูดถึงเฮ่าหยุนหมิง การแสดงออกของมู่เฉินฮ่าวก็ปรากฎร่องรอยของอารมณ์ที่แลดูซับซ้อน
เมื่อสิบห้าปีก่อน มู่เฉินฮ่าว และเฮ่าหยุนหมิงในวัย 10 ขวบถูกส่งไปฝึกในกรมทหารเดียวกัน นัยว่าเพื่อออกกำลังกายครอบครัวของทั้งคู่อยู่ในแวดวงสังคมระดับสูงด้วยเหตุนี้ทั้งคู่จึงถูกคาดหวัง อีกทั้งเป็นที่จับตาของคนอื่น ๆ เช่นเดียวกันเหมีอนจะถูกยกขึ้นเปรียบเทียบกันตลอดเวลา
หากแต่ต่อมา…
กลับเกิดเรื่องที่มู่เฉินฮ่าวเองก็ไม่คาดฝันทั้งไม่เคยอยากให้เกิด แม้ว่าเหตุการณ์นั้นจะเป็นอุบัติเหตุและในตอนนั้นมู่เฉินฮ่าวเองก็ไม่ได้เป็นฝ่ายผิด ทว่าเขากลับรู้สึกผิดอยู่เสมอ
หลังจากที่รถของเซี่ยฉิงกงลับตาไปพักหนึ่งแล้วเฮ่าหยุนเฉินก็รีบกลับไปที่บ้านของตนครั้งนี้ที่เขากลับมาจากต่างประเทศเฮ่าหยุนเฉินก็ไม่ได้คิดที่จะกลับไปที่นั่นอีก
ทันทีที่เขากลับเข้าไปในบ้าน เขาก็ได้ยินน้ำเสียงที่คุ้นเคย
“พี่ชาย กลับมาแล้วเหรอ ?”
เฮ่าหยุนเฉินมีความสุขมาก เมื่อได้เห็นเฮ่าหยุนหมิงผู้ซึ่งกำลังนั่งดูทีวีอยู่บนโซฟาส่งยิ้มให้เขา
“หยุนหมิง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ”
“ผมคิดถึงพี่มากเลย พี่ชาย”
เฮ่าหยุนหมิงฉีกยิ้มอย่างเรียบง่าย
เฮ่าหยุนเฉินมองผ้าปิดตาบนใบหน้าของเฮ่าหยุนหมิงด้วยความเจ็บปวดใจ เขาถอนหายใจ หากมิใช่เพราะอุบัติเหตุในปีนั้นน้องชายของเขาคงจะไม่ยอมออกไปข้างนอกตลอดเวลาเช่นนี้
โชคดีที่เหตุการณ์นั้น ไม่ส่งผลต่อบุคลิกของน้องชายเขาน้องชายเขายังคงร่าเริงสดใสเฉกเช่นเดิม
“คุณชายใหญ่ คุณกลับมาแล้ว คุณหิวมั้ย ? ล้างมือล้างไม้และมารับประทานอาหารเย็นกันเถอะ”
ป้าเหมียคนรับใช้ในบ้านยิ้ม เธอไม่ได้เจอหน้าเฮ่าหยุนเฉินมาสองปีแล้ว
“ได้สิ ว่าแต่คุณพ่อคุณแม่ล่ะอยู่ที่ไหน ?”
เฮ่าหยุนเฉินกวาดตามองโดยรอบ แต่ก็ไม่เห็นพ่อแม่ของเขา
“นายท่านกับนายหญิงบอกว่า พวกท่านจะออกเดินทางเที่ยวรอบโลก คงจะไม่กลับมาในเร็ววันนี้ ท่านสั่งให้ฉันบอกคุณชายใหญ่ว่า ทันทีที่พวกท่านกลับมา ท่านจะให้คุณชายใหญ่เข้ารับช่วงต่อกิจการของบริษัทแทน”
… เฮ่าหยุนเฉิน รู้สึกพูดไม่ออก
เฮ่าหยุนหมิง และเฮ่าหยุนเฉิน นั่งตรงข้ามกันเฮ่าหยุนเฉินกำลังกินอาหาร ขณะเดียวกันในใจของเขากลับหวนนึกถึงฉากเมื่อบ่ายนี้ขึ้นมา
เวลาเพียงแค่สองปี เซี่ยฉิงกงกลับสวยขึ้นผิดหูผิดตาทั้งบุคลิกท่าทาง ทั้งน้ำเสียงของเธอทำให้เฮ่าหยุนเฉินรู้สึกหลงใหล
“พี่ใหญ่ ?”
“พี่ใหญ่ ? นั่นพี่กำลังคิดอะไรอยู่ พี่ไม่พอใจอะไรงั้นหรือ ?” เฮ่าหยุนหมิง เอ่ยถาม
“เอ่อ .. พี่ชายของนายดูเหมือนจะมีปัญหาหัวใจ” เฮ่าหยุนเฉินไม่มีอะไรต้องปิดบังน้องชายผู้นี้ น้องชายผู้เป็นที่รักของเขา
เฮ่าหยุนหมิงยิ้ม ”บอกผมได้มั้ย ให้ผมช่วยวิเคราะห์ได้นะว่าแต่พี่ใหญ่ พี่ชอบใครหรือ ?”
“อืม..เธอชื่อเซี่ยฉิงกง เธอเป็นนักศึกษาในมหาวิทยาลัยเดียวกับฉัน ฉันกลับมาที่จีนครั้งนี้ก็เพื่อมาตามหาเธอนายรู้มั้ย … คุณแม่ส่งรูปสาว ๆ ไฮโซเหล่านั้นมาให้ฉันทุกวันเลย …. ฉันเอียนจนจะอ้วกแล้วเนี่ย”
เซี่ยฉิงกง ?
ชั่วขณะนั้นนัยน์ตาของเฮ่าหยุนหมิงก็ส่องประกายแสงเย็นแวบเดียวก็กลับมาเป็นปกติ
“พี่ใหญ่ ผู้หญิงที่พี่ชอบจะต้องเป็นของพี่แน่ด้วยรูปร่างหน้าตา และนิสัยใจคอของพี่ใหญ่ อยากได้ผู้หญิงสักคนไม่ใช่เรื่องยากว่าแต่พี่ต้องการให้น้องชายคนนี้ของพี่ช่วยพี่มั้ยล่ะ ?”
***จบตอน อยากได้ผู้หญิงไม่ใช่เรื่องยาก***
คอมเม้นต์