นิยาย แต่งก่อน…ค่อยอ้อนรัก ตอนที่ 160 หลับตาลงเดี๋ยวนี้ !

เซี่ยฉิวเจินยังคงต้องพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลอีกสักระยะ ร่างกายของเธอเกือบจะฟื้นตัวดีแล้ว ถ้าเป็นไปได้เซี่ยฉิงกงก็คาดหวังว่า แม่บุญธรรมของเธอจะสามารถไปร่วมพิธีหมั้นของเธอได้ แม่ทํางานอย่างหนักเพื่อเลี้ยงดูเธอเป็นอย่างดี แม่สมควรต้องอยู่ที่นั่นในโอกาสสําคัญเช่นนี้

นอกจากนี้ เซี่ยฉิงกงก็รู้สึกว่าเซี่ยฉิวเจิน แม่บุญธรรมของเธอไม่เต็มใจที่จะเข้าร่วมพิธีหมั้นของเธอด้วยเหตุผลบางประการ

แต่เซี่ยฉิวเจินไม่ต้องการบอกว่า เหตุผลนั้นคืออะไร ?

เธอมักจะรู้สึกว่ามีอดีตที่ซับซ้อนมากมายอยู่เบื้องหลังเรื่องเหล่านี้ และ สัมผัสที่หกของเซี่ยฉิงกงนั้นมักแม่นยําเสมอ เซี่ยฉิวเจินต้องปิดบังอะไรบางอย่างกับเธอเป็นแน่

“ลุกเร็ว ๆ ถ้ายังไม่ลุก คนขายหมูในตลาดสดต้องเก็บแผงหมดแล้วแน่ ๆ” เซี่ยฉิงกงพูดด้วยน้ําเสียงโกรธ ๆ

มู่เฉินฮ่าวจําต้องคลายมือออก เขาแสร้งทําเป็นโกรธแล้วนั่งเฉยก้มหน้านิ่งเงียบ

เซี่ยฉิงกงทั้งโกรธทั้งขัน

“คุณผู้ชายคะ กลางวันแสก ๆ ไปทําอย่างอื่นบ้างเถอะ เอาแต่คิดจะมีอะไรกับฉันตลอดเวลาได้ไง ?”

ไม่คาดคิดว่าผู้ชายที่เย็นชา และมักเฉยเมยตลอดมา จู่ ๆ ก็ทําตัวเหมือนคนพาลขึ้นมาได้

“จะให้ผมทํายังไงล่ะ ? ก็คุณเป็นเมียผม ไม่ทํากับคุณแล้วจะให้ไปทํากับใคร”

เซี่ยฉิงกงพูดไม่ออก ริมฝีปากสีแดงสดของเธอเผยอออกเล็กน้อย ทว่าเธอก็ไม่คิดที่จะโต้แย้งใด ๆ

รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาค่อย ๆ เผยขึ้นอีกครั้ง มู่เฉินฮ่าวยกมือข้างหนึ่งขึ้นจับไหล่ของเซี่ยฉิงกง

“เอาล่ะ ผมไม่แกล้งคุณแล้วไป เราไปกันเถอะ ไปหาคุณพ่อตา และกินเกี่ยวฝีมือเมียผมดีกว่า”

ทุกครั้งที่เดินทางออกนอกบ้าน อาเจิ้งและหมั่นโถวเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้สําหรับคนทั้งสอง เซี่ยฉิงกงผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดเดรสสีฟ้าอ่อนปกปิดผิวพรรณอันงดงามโดดเด่นของเธอ

มู่เฉินฮ่าวออกคําสั่งให้คนของเขาไปรับรถที่โรงรถใต้ดิน ส่วนพวกเขาทั้งสองก็เดินไปรอที่ประตู

หลังจากคนทั้งสี่ขึ้นรถแล้ว พวกเขาก็มุ่งหน้าไปยังตลาดสดใกล้ ๆ วันนี้แม้จะมีแดดจัดจ้า ทว่าสายลมก็ยังคงพัดแรงอากาศจึงเย็นสบายเป็นพิเศษ

ครั้นไปถึงตลาดสด เซี่ยฉิงกงก็กวาดตามองตลาดสดอันจอแจในเวลาใกล้เที่ยง

“รอฉันอยู่ในรถนี่นะ ฉันจะลงไปซื้อแค่ 10 นาทีแล้วจะรีบกลับมา”

ไม่คาดคิดว่า มู่เฉินฮ่าวจะปฏิเสธเธออย่างสิ้นเชิง เขาเลิกคิ้วพลางกล่าวว่า

“ไม่..ผมอยากจะไปกับคุณ”

“ในตลาดนั้นกลิ่นเหม็นรุนแรงมาก คุณอาจจะทนไม่ได้ก็เป็นได้ แค่ให้หมั่นโถวไปกับฉันก็พอแล้ว”

เซี่ยฉิงกงคิดว่าเขาคงเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ

มู่เฉินฮ่าวเป็นลูกชายของตระกูลมู่ เขาคงไม่เคยเดินตลาดสดมาก่อน

กลิ่นและบรรยากาศต่าง ๆ ในตลาดสด ไม่น่ารื่นรมย์เลยแม้แต่น้อย

มู่เฉินฮ่าวไม่ได้พูดอะไรอีก เขาจับมือเล็ก ๆ ของเซียฉิงกงอย่างไม่สนใจใด ๆ จากนั้นก็จูงเข้าไปในตลาดสด

เซี่ยฉิงกงทั้งฉิวทั้งขัน ผู้ชายคนนี้รู้หรือว่าร้านขายหมูไปทางไหน แล้วรู้ไหมว่าแผ่นเกี้ยวขายตรงไหน ? แต่กลับมาจูงเธอเดินดุย ๆ แบบนี้

มีผู้คนมากมายอยู่รายรอบ ครั้นเห็นเซี่ยฉิงกงและมู่เฉินฮ่าวปรากฏตัวในตลาดสดพร้อมกัน พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะพากันเหลือบมอง

ผู้ชายหน้าตาดี และผู้หญิงสาวสวยมักจะดึงดูดความสนใจของคนอื่นอยู่เสมอ

สีหน้าของมู่เฉินฮ่าวแลดูเคร่งขรึม กลิ่นอายเย็นชาแผ่ออกมาจากร่างของเขา ทว่ามือของเขากลับอบอุ่นมาก

ชั่วขณะนั้นเอง สายลมก็กระโชกแรง ส่งผลให้เดรสสีฟ้าที่เซียฉิงกงสวมใส่อยู่เปิดขึ้นทันที เซี่ยฉิงกงตกใจมาก เธอรีบจับกระโปรงตนเองไม่ให้เลิกขึ้น ทว่ากลับไร้ผล

ไม่มีใครคาดคิดว่า ผู้ชายอย่างมู่เฉินฮ่าวจะนั่งยอง ๆ ลง และจับชายกระโปรงที่เปิดขึ้นมาของเซี่ยฉิงกง ครั้นเห็นสายตาของผู้คนที่อยู่รายล้อมรอบตัวเขาหันมาจับจ้องมองเซียฉิงกง เขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิด ! เขาตวาดอย่างดุดันว่า

“พวกแก หลับตาลงเดี๋ยวนี้นะ! จะดูอะไรกันนักกันหนา !”

***จบตอน หลับตาลงเดี๋ยวนี้ ***