นิยาย แต่งก่อน…ค่อยอ้อนรัก ตอนที่ 163 ถูกเรียกพ่อถึงกับตั้งตัวไม่ทัน

วาจาของเซี่ยเจิ้งหัวนั้นแผ่วเบาและเนิบช้า ราวกับว่าเขากําลังพยายามเล่าเรื่องที่ผ่านมาในคราครั้งนั้นด้วยน้ําเสียงที่เรียบง่ายที่สุด ทว่าเสียงที่สั่นเครือเล็กน้อยนั่นก็ทําให้จมูกของเซี่ยฉิงกงคัดตามไปด้วย

ผู้คนมักกล่าวกันว่า ที่เซี่ยเจิ้งหัวแต่งงานกับน่าหลานเซวี่ยในเวลานั้นก็เพื่อเชื่อมความสัมพันธ์ระหว่างสองครอบครัว ทว่าจะอย่างไรก็ตาม จากน้ําเสียงของเซี่ยเจิ้งหัวที่เซี่ยฉิงกงได้ยินอย่างชัดเจน เธอคิดว่าในตอนนั้นเซี่ยเจิ้งหัว ก็น่าที่จะชอบน่าหลานเซวี่ยด้วยใจจริง !

ยังคงมีรอยยิ้มน้อย ๆ บนใบหน้าของเขา รอยยิ้มที่จะสามารถมองเห็นได้ก็เฉพาะกับคนที่เขารักเท่านั้น

“เอาล่ะ ไปกันเถอะ รีบไปทําเกี่ยวกันเถอะ พ่อเองก็รู้สึกหิวแล้วเหมือนกัน หมอซูบอกว่าพ่อต้องกินอาหารให้ตรงเวลา”
เซียเจิ้งหัวพยายามปกปิดสีหน้าของตน เขามองเซี่ยฉิงกงอย่างอ่อนโยนพร้อมพูดกับมู่เฉินฮ่าว

“เอาล่ะ งั้นรบกวนคุณพ่อช่วยสอนวิธีห่อเกี่ยวให้ผมด้วย ต่อไปเมื่ออยู่ที่บ้าน ผมจะได้ช่วยฉิงกงทําได้บ้าง” มู่เฉินฮ่าวพูดเบาๆ

มือข้างหนึ่งของเขาโอบเอวของเซียงกงอย่างสบาย ๆ ไม่เกรงใจใคร และการเคลื่อนไหวของเขาก็แลดูสนิทสนมอีกทั้งอ่อนโยน
คุณพ่อ ? เซี่ยเจิ้งหัวถึงกับผงะ เขาต้องใช้เวลานานกว่าจะยอมรับคําเรียกนี้ … มู่เฉินฮ่าวเปลี่ยนสรรพนามให้เขารวดเร็วมาก กระทั่งเขาเองก็ตั้งตัวไม่ทัน

“งั้น ฉันจะไปสับเนื้อ ส่วนคุณก็ไปรอห่อเกี๊ยว อย่าเสียเวลาคุยกันอยู่เลย” เซี่ยฉิงกงกล่าวกับมู่เฉินฮ่าวพร้อมรอยยิ้ม

“ไม่เอา ถ้าคุณต้องลงมือสับเนื้อเอง ผมคงจะรู้สึกไม่สบายใจมาก ๆ เลย”

ใบหน้าของเธอแดงขึ้นทันที เซียงกงไม่ได้ตอบโต้ผู้ชายคนนี้อีก เขามีความสามารถในการทําให้เธอพูดอะไรไม่ออกได้เสมอ

พวกเขาเอาของเข้าไปในครัวพร้อมกัน เซี่ยฉิงกงรับผิดชอบล้างผัก ส่วนหมั่นโถวก็รับผิดชอบนั่นผัก

มู่เฉินฮ่าวมองเซี่ยเจิ้งหัวที่กําลังสับเนื้อด้วยความสนอกสนใจ การแสดงออกของเขาทําให้เซียฉิงกงอยากจะหัวเราะออกมา
การเตรียมงานเสร็จสิ้นอย่างรวดเร็ว เนื่องจากเซี่ยฉิงกงแจกงานให้ทุกคนอย่างว่องไว

และความเชี่ยวชาญในการห่อเกี่ยวของเซี่ยเจิ้งหัว ก็ทําให้เซี่ยฉิงกงประหลาดใจไม่น้อย ย้อนกลับไปในตอนนั้น เขาต้องทําเกี่ยวด้วยตัวเองจริง ๆ อย่างแน่นอน เขาไม่ได้โกหกเลย

ทุกคนต่างมานั่งล้อมวง เซี่ยฉิงกงชวน พ่อของเธอคุยขณะห่อเกี่ยว

ในความเป็นจริง เซี่ยฉิงกงมีหลายสิ่งที่อยากรู้เกี่ยวกับน่าหลานเซวี่ยแม่ผู้ให้กําเนิดเธอ เธอมักจะรู้สึกว่า แม่เป็นผู้หญิงที่มีนิสัยสบาย ๆ แต่ก็มีความลับมากมายซ่อนอยู่ในตัวของผู้หญิงคนนั้น
ทว่าช่างน่าเสียดายนัก ที่แม่ของเธอกลับเสียชีวิตไปอย่างกะทันหัน …

“คุณพ่อ หนูเคยเห็นรูปคุณแม่แล้ว เธอสวยสง่าเหมือนคุณหนูในตระกูลสูงศักดิ์ ทว่าเธอกลับทําเกี่ยวได้ช่างน่าทึ่งมาก”

“หนูก็เป็นลูกสาวตระกูลเซี่ยของพ่อไม่ใช่หรือ ?”

“หนูจะเหมือนกันได้ไง ?… หนูเติบโตมาในสลัม …”

เซี่ยเจิ้งหัวต้องการทําให้ เซี่ยฉิงกงรู้สึกว่าฐานะของเธอนั้นก็สูงส่งเช่นกัน หากแต่เขาไม่ได้นึกถึงว่า แท้จริงแล้ว ก่อนที่เธอจะอายุยี่สิบปี เซี่ยฉิงกงไม่ได้มีชีวิตที่ดีเลย

ซึ่งเรื่องนี้เขาต้องโทษตนเองทั้งหมด

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้แล้ว เซี่ยเจิ้งหัวก็ยิ่งรู้สึกผิด

เขาชําเลืองมองเซียฉิงกงด้วยสีหน้าซับซ้อน พลางหยิบน้ําชาขึ้นจิบ ก่อนจะพูดขึ้นว่า

“อย่าหลงกลนะ เห็นท่าทางของแม่หนู ดูเป็นกุลสตรีแบบนั้นก็เถอะ แต่แท้จริงแล้วไม่ใช่เลย พูดตรงๆนิสัยของเธอค่อนข้างลุย ๆ เธอชอบเที่ยว และมักจะพาพ่อไปเที่ยวโน่นเที่ยวนอยู่เสมอ ทั้งยังชอบทําอาหารมาก แม่ของหนูเป็นคนที่เข้าใจเรื่องธุรกิจดีที่สุด ถ้าไม่ใช่เป็นเพราะเธอกลุ่มธุรกิจสกุลเซียคงจะไม่พัฒนาจนเจริญรุ่งเรืองได้ถึงขนาดนี้ ต่อมาเธอกลับล้มป่วย และจากไปอย่างน่าเสียดาย นั่นทําให้กลุ่มธุรกิจสกุลเซี่ยตกต่ําเรื่อยมากระทั่งถึงทุกวันนี้ … เฮ้อ !”

เซียฉิงกงรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เหมือนไม่เชื่อในสิ่งที่พ่อเธอพูด

“ฟังจากน้ําเสียงของคุณพ่อ ดูเหมือนว่าคุณพ่อจะรักแม่ของหนูมาก แต่เจินเมี่ยวหยูบอกเองไม่ใช่หรือว่า … คุณพ่อแต่งงานกับแม่ของหนูเพื่อการพัฒนาธุรกิจของสกุลเซีย ?”

***จบตอน ถูกเรียกพ่อถึงกับตั้งตัวไม่ทัน***