นิยาย แต่งก่อน…ค่อยอ้อนรัก ตอนที่ 177 ทําไมเขาถึงไม่มองหนูแบบนั้นบ้างคะ

“พวกเธอออกไปก่อน ถ้านายท่านกลับมาก็มารายงานฉันด้วย”

นัยน์ตาเรียวงามของจางยู่หลานเปล่งประกาย คนรับใช้ทั้งหมดในบ้านต่างก็ถูกไล่ออกจากห้อง

ครั้นทุกคนจากไป จางยู่หลานก็กล่าวขึ้นว่า

“ด้านโจวหยุนเซิน เรื่องต่าง ๆ เป็นไปอย่างราบรื่น งานฉลองหมั้นวันนี้ของมู่เฉินฮ่าวและเซี่ยฉิงกงคงจะไม่ราบรื่นนักหรอก”

มุมปากของฉีเหยียนเอ่อยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม

วันนี้เธอได้เตรียมของขวัญดี ๆ มากมายไว้มอบให้เซี่ยฉิงกงแล้ว !

“ลูกรัก หนูต้องควบคุมอารมณ์ให้ดีอย่าให้เป็นเหมือนครั้งที่แล้วล่ะ”

ปัญหาจากครั้งที่แล้ว จางยู่หลานเฝ้าคิดถึงเรื่องในวันนั้น และยังคงรู้สึกว่าพวกเธอยังขาดประสบการณ์ และกังวลมากเกินไป ประการแรกหลังจากใช้ยากับมู่เฉินฮ่าวแล้วมู่เฉินฮ่าวก็ยังมีสติและควบคุมตนเองได้

หลังจากตื่นขึ้นมา แม้ว่าจะไร้ซึ่งหลักฐานว่าฉีเหยียนเอ๋อเป็นผู้วางยา หากแต่ฉีเหยยนเอ๋อก็กระวนกระวายใจ

ม่เฉินฮ่าวเป็นคนเด็ดขาดเสมอ เมื่อเขาไม่ชอบ ก็คือไม่ชอบ เขาจะไม่แหย่เท้าเข้ามาวุ่นวายและจะไม่มีที่ว่างสําหรับคน ๆ นั้นในสายตาของเขาเลย

เมื่อนายน้อยม่ดื้อดึงถึงเพียงนี้ แม้ว่าฉีเหยียนเอ๋อจะพยายามสักเพียงใดเขาก็ไม่มีวันแต่งงานกับฉีเหยียนเอ่อ และเขาก็จะไม่มีวันยอมร่วมเตียงกับฉเหยียนเอ่อแม้ว่าเธอจะพยายามส่งลูกสาวของเธอขึ้นเตียงเขาก็ตามที

นอกจากนี้นี่มันศตวรรษที่ 21 แล้ว แม้ว่าเรื่องแบบนี้จะแพร่กระจายออกไปทว่าก็จะไม่ก่อให้เกิดปัญหาใหญ่ถึงขนาดที่ว่ามู่เฉินฮ่าวต้องกล้ำกลืนแต่งงานโดยไม่พร้อม
ใจ

เมื่อถึงเวลานั้น ย่อมจะเป็นลูกสาวที่รักของเธอแหละ ที่จะต้องทนทุกข์ทรมาน

ผู้ชายไว้ใจไม่ได้ ทําไมจางยู่หลานจะไม่รู้ล่ะ ? หากเธอไม่ได้ตั้งครรภ์เธอจะบังคับให้ฉีป้อหยวนแต่งงานกับเธอในตอนนั้นได้อย่างไรฉีป่อหยวนคงไม่ยอมแต่งงานกับเธอเป็นแน่

“อย่าให้คุณพ่อรู้นะว่าเราทําเรื่องแบบนี้ ไม่งั้นเขาก็จะโกรธเอาอีก”

จางยู่หลานจับมือฉีเหยียนเอ๋อ พลางลูบหลังมือของเธอ ปลอบประโลมลูกสาวอย่างอดทน

“หนูรู้ค่ะ หนูจะให้คุณพ่อรู้ได้ไง ? เฮ้อ ! คุณพ่อคิดอะไรของท่านอยู่นะ ? หนูเป็นลูกสาวแท้ ๆ ทําไมไม่สนใจความสุขของหนูบ้างเลย ? ทําไมไม่ช่วยหนูบ้างกลับเอาแต่ดูหน การที่เราใช้วิธีการบางอย่างเพื่อความสุขของตัวเองก็เป็นเรื่องสมควรแล้วไม่ใช่เหรอ ?”

“อาจเป็นเพราะว่าผู้ชาย และผู้หญิงมีความคิดที่แตกต่างกัน !”

“แตกต่างกันยังไง ? หนูไม่เชื่อว่า ตอนที่คุณพ่อดํารงตําแหน่งประธานกลุ่มบริษัทคุณพ่อจะดําเนินธุรกิจด้วยความใสสะอาดหมดจดในทุกสิ่งโดยไม่มีเบื้องลึกเบื้องหลัง

“ลูกคนนี้พูดแบบนี้ได้ไง ? หากใครมาได้ยินเข้า และรู้ไปถึงหูคุณพ่อจะทํายังไง ? ไม่ต้องห่วงอย่างไรเสียแม่ก็จะพยายามช่วยลูก แม่ต้องต่อสู้เพื่อความสุขของหนูอย่างแน่นอน”

ขณะที่จางยู่หลานกาลังพูด จู่ ๆ ฉีเหยียนเอ๋อก็กะพริบตา พลันหยาดน้ําตาก็ไหลอาบแก้ม

จางยู่หลานตกใจมาก เธอต้องรีบไปปลอบลูกรักของเธอ

“เป็นอะไรไป เหยียนเอ่อ หนูร้องไห้ทําไม ?”

“ไม่ต้องร้องไห้นะ ไม่ต้องกังวล นายน้อยม่จะต้องเป็นของหนู คนสุดท้ายที่เขาจะแต่งงานด้วยก็คือหนู หนูเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีค่าคู่ควรจะเป็นนายหญิงน้อยของ ตระกูลมู่”

“คุณแม่รู้มั้ย หนูพบมู่เฉินฮ่าวครั้งแรกตอนอายุ 8 ขวบ ตั้งแต่นั้นมาหนูก็ชอบเขาแล้วแต่เขาสกลับผลักไสหนูอยู่เสมอ เขาไม่เคยมองหนูเลย”

“แม่รู้ แต่นั่นหนูยังเด็กอยู่ไม่ใช่หรือ ? ตอนนี้หนูโตแล้ว และก็สวยมากด้วยอีกทั้งหนูยังเป็นคุณหนูของตระกูลฉีตระกูลฉีกับตระกูลมู่เป็นเพื่อนกันมานานคุณพ่อกับลงมู่ของหนูก็มีความสัมพันธ์อันดีต่อกันซึ่งเหวินจิ้งก็เป็นแม่บุญธรรมของหนูอย่างไรเสียตําแหน่งสะใภ้ของสกุลมู่ก็ต้องตกเป็นของหนูเซี่ยฉิงกงนั่นจะมีดีอะไร ?
หนูไม่เห็นซิงเหวินจิ้งหรือเธอเกลียดผู้หญิงคนนั้นจะตาย ?”

“แต่คุณแม่ไม่รู้หรอกว่า สายตายามที่มู่เฉินฮ่าวมองเซียงกงนั้นอ่อนโยนแค่ไหน ? ทําไมเขาถึงไม่มองหนูแบบนั้นบ้างคะบางครั้งหนูก็รู้สึกเศร้าจริง ๆ !”

***จบตอน ทําไมเขาถึงไม่มองหนูแบบนั้นบ้างคะ***