ลูกสาวได้เรียกเขาเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี แม้ว่าจะเป็นการเรียกชื่อของเขาแต่ก็ทำให้ชูเทียนฉีพอใจมาก

 

“เธอโอเคไหม หนึ่งนาทีก่อนที่เธอจะโทรหาฉัน ฉันเพิ่งบอกคนที่โรงแรมหัวเป่าให้ไปดูเธอ”

 

ชูเทียนฉีรู้สึกตื่นเต้น แต่น้ำเสียงของเขายังคงสงบ

 

ทันทีที่เขาพูดจบเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงแรมหัวเป่าก็มาพร้อมกับกลุ่มคนและพวกเขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นหวังถังและผู้คุ้มกันของเขานอนอยู่ในพื้นห้อง

 

“คุณชู คุณปลอดภัยไหมครับ”

 

หัวหน้าฝ่ายรักษาความปลอดภัยถามด้วยท่าทางห่วงใย

 

พวกเขามีความผิดอย่างมาก ในความเป็นจริงพนักงานของโรงแรมได้รู้สิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้ผ่านกล้องวงจรปิดและพวกเขาก็คุยกันว่าหวังถังคงจะให้ชูหยุนซีนอนกับเขาในคืนนี้

 

แต่พวกเขาไม่รู้ว่าชูหยุนซีเป็นลูกสาวของชูเทียนฉี ดังนั้นทุกคนจึงปิดตาข้างหนึ่ง ไม่มีใครหยุดหวังถังได้และพวกเขายังขอให้ใครซักคนไปจัดการซูฟ่านด้วย

 

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสี่คนที่หวาดกลัวซูฟ่านกลับมาห้องพักและต้องการหาคนไปตอบโต้ แต่ก่อนที่พวกเขาจะไปจัดการซูฟ่านพวกเขาก็ได้รับโทรศัพท์จากชูเทียนฉี

 

ซูฟ่านโบกมือบอกพวกเขาว่าอย่ารบกวนการโทรของชูหยุนซี จากนั้นก็ออกไปอธิบายสถานการณ์ให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของโรงแรมฟัง

 

“อืม พวกเขาเพิ่งมา ฉันไม่เป็นอะไรแต่หวังถังเพิ่งถูกเพื่อนของฉันทุบตี เรื่องนี้ต้องได้รับการจัดการ”

 

“โอเคไม่มีปัญหา แต่เธอต้องการบอกฉันว่าเกิดอะไรขึ้น?”

 

ชูเทียนฉีถามกลับ

 

ชูหยุนซีบอกชูเทียนฉีว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนี้ และเกี่ยวกับซูฟ่านเท่านั้นที่ชูหยุนซีไม่ได้พูดรายละเอียดใด ๆ แต่กล่าวว่าซูฟ่านได้มาช่วยตัวเธอเท่านั้น

 

การแสดงออกของชูเทียนฉีก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยหลังจากได้ฟัง แต่ในที่สุดเขาก็ส่งเสียงต่ำ

 

“ฉันจะจัดการพวกมันสองคนเอง”

 

ชูเทียนฉีตอบ

 

ชูหยุนซีรู้จักพ่อของเธอและรู้ด้วยว่าเขาจะทำอะไร

 

“คุณส่งพวกเขาให้ตำรวจและจัดการกับพวกเขาตามกฎหมาย อย่าทำร้ายพวกเขาสองคน”

 

ชูหยุนซีเตือนชูเทียนฉี

 

ชูเทียนฉีไม่ได้พูดอะไร แต่สัตว์ร้ายทั้งสองที่รังแกลูกสาวของเขาไม่สามารถมีชีวิตที่ดีได้

 

“แล้วเพื่อนคนนั้นรู้จักกันมานานแค่ไหน”

 

ชูเทียนฉีนำหัวข้อมาที่เรื่องของซูฟ่าน ทำให้ชูหยุนซีสามารถป้องกันได้ทันที

 

“เขาแค่ช่วยฉัน คุณไม่ต้องสงสัยเพื่อนของฉันมากนัก”

 

ชูเทียนฉีสงสัยมาก ตั้งแต่ชูหยุนซียังเด็กเพื่อนของเธอจะถูกตรวจสอบโดยชูเทียนฉีในรูปแบบต่าง ๆ นั่นทำให้เพื่อนของเธอหวาดกลัวและไม่กล้าเข้าใกล้ชูหยุนซีอีกต่อไป สิ่งนี้ทำให้ชูหยุนซีเหงามากมาตั้งแต่เธอยังเด็ก

 

เมื่อเห็นว่าชูหยุนซีต่อต้านตัวเองมาก ชูเทียนฉีจังไม่ได้พูดอะไรมากอีกต่อไป

 

“ฉันก็แค่ถาม เธอรอฉันที่โรงแรมฉันจะไปที่นั่นอีกไม่นาน”

 

“ไม่ต้อง ฉันบอกแม่ว่าจะกลับบ้านคืนนี้”

 

ชูหยุนซีปฏิเสธ เธอโทรหาเขาเพื่อซูฟ่านเท่านั้นและการโทรก็ไม่เป็นที่พอใจ เธอไม่อยากเห็นพ่อของเธอเลย

 

เมื่อพูดถึงแม่ของชูหยุนซี ชูเทียนฉีก็หยุดชะงัก

 

จากนั้นเขาก็ถามด้วยเสียงแหบแห้ง

 

“แม่ของเธอเป็นอย่างไรบ้างช่วงนี้?”

 

“ก็ไม่เป็นไร”

 

ชูหยุนซีตอบอย่างเย็นชา

 

“โอ้ สุขภาพของเธอเป็นยังไงบ้าง?”

 

“ดีมาก คุณไม่ต้องเป็นห่วง ตอนนี้ฉันเหนื่อยมากและอยากกลับบ้านและไปพักผ่อนให้เร็วที่สุดแล้ว”

 

ชูเทียนฉีต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่ลูกสาวของเขาต่อต้านเขามากเกินไปเขาจึงต้องฟังลูกสาวและวางสายไป

 

หัวใจของเขาอึดอัดมากแต่ก็ไม่มีการแสดงออกบนใบหน้าของเขา เขาผู้ซึ่งมีแต่คนหวาดกลัวมาโดยตลอดได้แต่เชื่อฟังต่อหน้าลูกสาวของเขา

 

ชูหยุนซีก็รู้สึกอึดอัดที่ไม่แยแสกับพ่อของเธอ แต่ความขัดแย้งระหว่างทั้งสองไม่เคยพบทางออกที่ดี ดังนั้นจึงไม่มีทางที่จะอยู่ด้วยกันได้อย่างสันติ

 

“คุณโอเคไหม?”

 

หลังจากซูฟ่านจัดการเรื่องเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เขาก็ยืนเงียบ ๆ ที่ประตูโดยไม่เข้าไปกวนชูหยุนซี

 

ชูหยุนซีเช็ดน้ำตาจากหางตาของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นมองซูฟ่านและยิ้ม

 

“ไม่เป็นไร ฉันทำให้คุณต้องหัวเราะแล้วสิ ความสัมพันธ์ของฉันกับชูเทียนฉีแย่มานานแล้ว”

 

ชูหยุนซีกลับมาดูอ่อนโยนอีกครั้งราวกับว่ามีเพียงชูเทียนฉีเท่านั้นในโลกนี้ที่สามารถทำให้เธอสูญเสียความสง่างามทั้งหมดของเธอได้

 

“ไม่เป็นไร แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับเขา แต่ฉันคิดว่าคุณก็ต้องมีเหตุผลของคุณ…”

 

ซูฟ่านเกาหลังศีรษะโดยไม่รู้ว่าจะปลอบโยนชูหยุนซีได้อย่างไร

 

จากความเข้าใจของเขา ชูหยุนซีดีกับแม่ของเธอมาก แม้ว่าตอนนี้เธอจะยุ่งมาก แต่เธอก็จะใช้เวลาไปซื้อของกับแม่ของเธอ เพราะกลัวว่าแม่ของเธอจะรู้สึกเหงา

 

เขารู้สึกว่าชูเทียนฉีต้องทำอะไรบางอย่างที่ทำให้ชูหยุนซีเจ็บปวดมากและเธอจึงเป็นแบบนี้

 

มิเช่นนั้นจะมีใครบอกว่าพ่อผู้ให้กำเนิดของเขาตายไปแล้วกับทุกสำนักข่าว?

 

“พาฉันกลับบ้านได้ไหม ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่อีกแล้ว”

 

ชูหยุนซีมองไปที่หวังถังและผู้คุ้มกันของเขาที่หมดสติไปด้วยความกลัว

 

“ไม่ต้องพาไปตรวจที่โรงพยาบาลเหรอ?”

 

“ไม่ ฉันสบายดี”

 

เมื่อเห็นว่าชูหยุนซีไม่ต้องการไปโรงพยาบาล ซูฟ่านไม่สามารถบังคับได้เขาจึงพาชูหยุนซีออกจากโรงแรมไป

 

บริกรขับรถของซูฟ่านไปที่ประตูโรงแรมอย่างสุภาพ

 

เมื่อเห็นรถของซูฟ่าน ซูหยุนซีก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยป้ายทะเบียนเลขนี้หาซื้อด้วยเงินได้ยาก

 

เธออดไม่ได้ที่จะอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับซูฟ่านมากขึ้น ผู้ชายคนนี้ที่ดูเหมือนจะเป็นคนธรรมดามาก แต่จริง ๆ แล้วร้องเพลงได้ไพเราะมากและจากมุมมองของรถครอบครัวของเขาก็ไม่น่าธรรมดา

 

ปัจจุบันผู้ชายหลายคนในสังคมเมื่อมีข้อดีบางอย่างก็มักคิดว่าพวกเขาดีที่สุดในโลก พวกเขาจะอวดเสน่ห์ไปทั่วทุกหนทุกแห่ง สิ่งแรกที่นึกถึงสาว ๆ ก็คือเตียงนอนและไม่มีความหมายอื่นแฝงเลย

 

แต่ซูฟ่านที่อยู่ต่อหน้าเธอนั้นแตกต่างไปอย่างสิ้นเชิง ชูหยุนซีประหลาดใจกับรูปลักษณ์และบุคลิกของเขา เขาร้องเพลงได้ดีมากและมีทักษะที่ยอดเยี่ยมมาก ในสายตาของชูหยุนซีคนแบบนี้สมบูรณ์แบบมาก

 

รถขับช้า ๆ ไปที่ประตูบ้านของชูหยุนซี

 

“ขอบคุณมากสำหรับเรื่องในวันนี้ หากไม่ใช่เพราะคุณฉันอาจฆ่าตัวตายไปแล้ว”

 

ชูหยุนซีกล่าวด้วยความขอบคุณ

 

ซูฟ่านเกาหัวของเขาการที่ไอดอลของเขามาขอบคุณเขาทำให้ซูฟ่านรู้สึกอายเล็กน้อย

 

“ไม่เป็นไร แค่ทำสิ่งที่ควรทำ”

 

“ถ้าอย่างนั้น…ฉันขอข้อมูลติดต่อไว้ได้ไหม ฉันอยากเชิญคุณไปทานอาหารค่ำเมื่อฉันมีเวลาเพื่อเป็นการขอบคุณ”

 

หลังจากที่ชูหยุนซีพูดจบ ใบหน้าของเธอก็มีรอยแดง

 

เธอกล้าสาบานต่อพระเจ้าเลยว่าซูฟ่านเป็นเด็กผู้ชายคนเดียวที่เธอขอข้อมูลการติดต่อนอกเหนือจากงาน

 

ซูฟ่านก็ยินดีเช่นกัน เขาไม่คิดมาก่อนว่าเขาจะมีวันที่รุ่งโรจน์เช่นนี้ ถึงขนาดไอดอลของเขามีข้อมูลติดต่อกับตัวเขาเอง!

 

หลังจากรับโทรศัพท์มือถือของชูหยุนซี ซูฟ่านก็ป้อนรหัส WeChat ID ของเขา

 

ส่งการยืนยันเพิ่มเพื่อนสำเร็จ!

 

ด้วยวิธีนี้ซูฟ่านก็มีบัญชี WeChat ของดารายอดนิยม!

 

นี่คือความฝันของแฟน ๆ หลายคน!

 

“แล้วเจอกันใหม่นะ”

 

หลังจากที่ชูหยุนซีลงจากรถซูฟ่านก็เกือบจะสูญเสียวิญญาณของเขาจากรอยยิ้มอันแสนอ่อนหวาน

 

พระเจ้าช่วย! ไอดอลของฉันบอกกับฉันว่าเจอกันใหม่! รอยยิ้มหวานมาก!

 

ซูฟ่านรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกแล้ว!

 

“แผนการเปลี่ยนแปลงอนาคตเสร็จสมบูรณ์แล้ว ระบบได้มอบรางวัล 300K เข้าบัญชีแล้ว และทักษะที่ได้รับจากความช่วยเหลือของระบบจะเป็นของโฮสต์ไปตลอดชีวิต”

 

ทันใดนั้นระบบก็แจ้งเตือนและโทรศัพท์มือถือของซูฟ่านก็ได้รับข้อความ

 

[Modu Commercial Bank] ฝาก 300,000 หยวนเข้าบัตรของคุณ (2356) ยอดเงินภายในธนาคารคงเหลือ 300,519.33 หยวน]