เหลาจินรู้ทุกย่างก้าวของโจวฟูเหิงเสมอ

 

ก่อนที่โจวฟูเหิงจะทําผิดพลาดใด ๆ เขาก็จะรายงานให้โจวกั๋วผิงทราบโดยเร็วที่สุด

 

แต่เนื่องจากโจวฟูเหิงรู้ว่าเขาได้แจ้งความลับให้กับโจวกั๋วผิง โจวฟูเหิงจึงเล่นงานเขาอย่างรุนแรงและขู่ว่าจะจัดการทั้งครอบครัวถ้าเขาพูดมากกว่านี้

 

ตั้งแต่นั้นมาเหลาจินก็ไม่เคยกล้าพูดเรื่องอะไรอีก

 

ตอนนี้โจวฟูเหิงสร้างเรื่องใหญ่และถูกโจวกั๋วผิงพบแล้ว

 

เขายังกังวลว่าโจวกั๋วผิงจะลงโทษเขาไปด้วย

 

เมื่อได้พบกับนายน้อยผู้ชั่วร้ายเช่นนี้ เหลาจินก็ยากที่จะบอกอะไรเหมือนกัน!

 

“ทําไมไม่บอกฉันก่อน!”

 

น้ำเสียงของโจวกั๋วผิงเป็นกังวล จากนั้นเขาก็ถอนหายใจโดยไม่รอให้เหลาจินตอบ

 

เขารู้จักลูกชายของเขาและเดาว่าโจวฟูเหิงอาจขู่เหลาจินให้ทําเช่นนี้

 

“ลืมมันไปเถอะ ไปตรวจสอบข้อมูลของอีกฝ่ายแล้วนํามาให้ฉัน”

 

หลังจากพูดจบ โจวกั๋วผิงก็กลับไปที่เก้าอี้สํานักงานของเขา

 

แม้จะอารมณ์เสียแต่เขายังมีงานอีกมากที่ต้องทําและรอช้าไม่ได้แล้ว!

 

หลังจากผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง เหลาจินก็หยิบแฟ้มขึ้นมาวางไว้หน้าโจวกั๋วผิง

 

โจวกั๋วผิงวางงานของเขาและเปิดเอกสาร

 

ข้อมูลของเว่ยเจียงตูและซูฟานพร้อมข้อมูลของเจียงตูบาร์บีคิวล้วนอยู่ในนั้น

 

รวมถึงข้อมูลบัตรประจําตัวประชาชน ข้อมูลครอบครัว ข้อมูลโรงเรียนของซูฟานเป็นต้น

 

ข้อมูลจากเจียงตูบาร์บีคิวแสดงให้เห็นว่าเมื่อบ่ายวันนี้เว่ยเจียงตูได้โอนเจียงตูบาร์บีคิวไปให้ซูฟานแล้ว

 

โจวกั๋วผิงไม่สนใจข้อมูลของเว่ยเจียงตูเขารู้ข้อมูลของบุคคลนี้อยู่แล้ว

 

เมื่อเห็นข้อมูลของซูฟานใบหน้าของโจวกั๋วผิงนั้นก็ซับซ้อนมาก

 

ชายหนุ่มคนนี้ที่ยังคงเรียนหนังสืออยู่มีอายุสิบเก้าปีมีภูมิหลังทางครอบครัวที่ธรรมดามาก ไม่แม้แต่จะร่ำรวย

 

คนประเภทนี้สามารถสั่งให้จับลูกชายของเขาโจวกั๋วผิงได้ด้วยหรือ?

 

โจวกั๋วผิงยังคงเฝ้าอ่านด้วยอาการขมวดคิ้ว

 

ช่างเป็นคนธรรมดาอะไรแบบนี้ ถ้าลูกชายของเขาไปยั่วยุอีกฝ่าย แสดงว่าเขามีอํานาจมาก?

 

แต่แค่…นี่เหรอ?

 

โจวกั๋วผิงไม่สามารถเข้าใจได้จริง ๆ

 

ในอีกด้านหนึ่ง

 

หลังจากที่ซูฟานทําตามขั้นตอนการโอนธุรกิจ เขาก็แยกตัวจากเว่ยเจียงตู

 

ฉินเสี่ยวหยุนเชิญซูฟานไปทานอาหารเย็น

 

ทั้งสองมาที่ร้านอาหารยุนตนและเปิดห้องส่วนตัว

 

ห้องส่วนตัวนี้มีขนาดใหญ่มากสามารถรองรับได้ประมาณสิบห้าคน ดูมันว่างไปหน่อยสําหรับคนสองคน

 

หลังจากสั่งอาหารแล้วฉินเสี่ยวหยุนก็นั่งข้างซูฟาน

 

เธอเทไวน์ให้กับซูฟาน

 

“ยินดีด้วย คุณซื้อร้านเจียงตูได้ในราคาที่ถูกมาก”

 

ฉินเสี่ยวหยุนยกแก้วขึ้นแล้วพูด

 

ซูฟานหยิบแก้วขึ้นมาแล้วชนแก้วกับเธอ

 

ไวน์แดงมันฝาดเล็กน้อย

 

ซฟานไม่ได้ดื่มไวน์แดงมากนักและไม่สามารถบอกได้ว่ามันดีหรือไม่ดี

 

แต่ดูเหมือนว่าฉินเสี่ยวหยุนจะดื่มอยู่บ่อย ๆ

 

“ขอบคุณ วันนี้ที่วิ่งไปกับผมทั้งวัน ผมควรขอบคุณคุณ”

 

หลังจากพูดแล้วซูฟานก็เทไวน์ให้กับเธอ

 

ฉินเสี่ยวหยุนยิ้มบาง ๆ

 

เก๊ง

 

มีเสียงชนของแก้วไวน์ที่ฟังชัดมาก

 

ฉินเสี่ยวหยุนวางแก้วไวน์ลง มองไปที่ใบหน้าของซูฟาน

 

“วันนี้คุณมีเรื่องจะคุยกับผมใช่ไหม”

 

ซูฟานถาม

 

“ฉันอยากจะถาม..ที่จริงแล้วหลินจูบอกฉันแล้ว”

 

“คุณมีแฟนแล้วใช่ไหม เธอคือนักร้องชูหยุนซี”

 

ฉินเสี่ยวหยุนพูดอย่างระมัดระวัง

 

ซูฟานไม่ลังเลใจ

 

“ใช่”

 

เขายอมรับ

 

สิ่งนี้ทําเพื่อไม่ให้ฉินเสี่ยวหยุนคิดอะไรอีก

 

มีร่องรอยของการสูญเสียปรากฏบนใบหน้าของฉินเสี่ยวหยุน

 

“งั้นก็ขออวยพรด้วย”

 

“ขอบคุณ”

 

“แต่ฉันอยากรู้ว่าคุณไม่ชอบฉันจริง ๆ เหรอ”

 

“ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอ”

 

ซูฟานยังคงตอบอย่างนุ่มนวล

 

“แล้วหลินจูล่ะ?”

 

“หืม?”

 

ซูฟานงงเล็กน้อยกับคําถามนี้

 

แต่ไม่นานเขาก็ตอบสนอง

 

วันนั้นผู้ชายคนนี้แกล้งหยอกล้อหลินจู

 

“คุณน่าจะรู้ว่าฉันหมายถึงอะไร”

 

“อันที่จริง หลังจากที่ฉันคุยกับหลินจู ฉันคิดว่าคุณเป็นคนสารเลวไร้หัวใจ”

 

“ฉันอยากเกลียดคุณแต่ฉันเกลียดไม่ได้ ฉันรู้สึกสงสัยเกี่ยวกับชะตากรรมร่วมกับคุณเสมอ”

 

“ที่วิเศษไปกว่านั้นคือฉันกับเพื่อนขอบคุณ แต่ไม่มีใครจับคุณได้”

 

ฉินเสี่ยวหยุนพูด

 

ซูฟานเงียบไปครู่หนึ่ง

 

“ผมรู้ว่าคุณอยากพูดถึงอะไรเกี่ยวกับการมองดาวกับหลินจูในคืนนั้น”

 

“มันมีความเข้าใจผิดและผมไม่รู้จะอธิบายให้คุณฟังยังไง แต่มันไม่ใช่สิ่งที่คุณและหลินจูคิด”

 

“ผมเคยทําอะไรบางอย่างที่หุนหันพลันแล่นกับคุณ แต่นั่นก็เป็นเพราะอารมณ์เข้ามาควบคุม จากนั้นผมก็รู้ตัวและหยุดทันเวลา”

 

“ผมสามารถบอกคุณได้อย่างมีความรับผิดชอบ ผมไม่เคยชอบคุณและหลินจูและผมไม่ต้องการที่จะเล่นสนุกกับหัวใจของคุณทั้งสองคน ผมรู้สึกเหมือนเป็นเพื่อนกับคุณสองคนเท่านั้น”

 

คําพูดของซูฟานนั้นเด็ดขาดมาก

 

เฉียบขาด ฉินเสี่ยวหยุนรู้สึกว่าหลังของเธอเต็มไปด้วยความหนาวเหน็บ

 

โดยเฉพาะประโยคนั้นที่ว่าเป็นแค่เพื่อน!

 

แต่เธอก็รู้สึกขอบคุณซูฟานที่ไม่ปล่อยให้มันคลุมเครือ นี่คือเหตุผลว่าทําไมเธอถึงหมกมุ่นอยู่กับซูฟาน

 

ผู้ชายคนนี้ไม่เพียงแต่มีความสามารถในการทําให้ตัวเองเป็นที่ถูกใจของผู้หญิงเท่านั้น แต่ยังทําให้ผู้หญิงรู้สึกได้รับการปกป้องอีกด้วย แถมเขายังตรงไปตรงมา นั่นทําให้ฉินเสี่ยวหยุนชอบเขา

 

แม้ว่าจะไม่ง่ายที่จะพูด แต่ฉินเสี่ยวหยุนได้ตัดสินใจแล้วว่ามันยากสําหรับเธอที่จะพบกับผู้ชายอย่างซูฟานได้อีก

 

เธอจึงไม่อยากยอมแพ้ง่าย ๆ แต่ต้องการรอ

 

แน่นอน เธอไม่กล้าพูดแบบนี้กับซูฟานเพราะความคิดของซูฟานได้ชี้ชัดว่าเขาไม่ต้องการข้ามเขตคําว่าเพื่อนกับเธอ

 

“โอเค ฉันเชื่อคุณ”

 

“ฉันรู้ว่าคุณหมายถึงอะไรและฉันจะไม่ทําอะไรเกินขอบเขตในอนาคต”

 

ฉินเสี่ยวหยุนรู้สึกอายที่จะพูดต่อในหัวข้อนี้

 

เธอเปลี่ยนเรื่อง

 

“ยังไงก็เถอะ วันนี้คุณจับโจวฟูเหิงได้จริงเหรอ?”

 

“คุณต้องรู้นะว่าโจวกั๋วผิงไม่ได้อ่อนแอมากนัก”

 

ฉินเสี่ยวหยุนกังวลเกี่ยวกับปัญหาของวันนี้

 

เธอไม่เข้าใจภูมิหลังของซูฟานและสิ่งที่ซูฟานเปิดเผยกับเธอก็คือ เขาเป็นคนที่มีภูมิหลังครอบครัวธรรมดาแต่มีความสามารถมาก

 

ซูฟานไม่มีคนหนุนหลัง ฉินเสี่ยวหยุนกลัวว่าโจวกั๋วผิงจะตอบโต้เขาที่ทําเช่นนั้น

 

แม้แต่เธอเคยคิดเกี่ยวกับมันแล้ว ถ้าซูฟานมีปัญหาจริง ๆ ในเวลานั้น เธอจะไปอ้อนวอนพ่อของเธอให้ออกมาจัดการเรื่องนี้

 

“ไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ ผมมีแผนของตัวเอง”

 

ซูฟานตอบกลับ

 

แต่ฉินเสี่ยวหยุนไม่ต้องการจบหัวข้อนี้

 

หลังจากที่รู้จักซูฟานมานาน เธอไม่เคยเข้าใจซูฟานดีพอเลย

 

เมื่อเห็นว่าซูฟานไม่กลัวตัวตนเช่นโจวกั๋วผิง ฉินเสี่ยวหยุนก็อยากรู้ความลับของซูฟานมากขึ้น

 

เด็กหนุ่มวัย 19 คนนี้มีความสามารถขนาดไหนและมีเบื้องหลังที่แข็งแกร่งขนาดไหน?

 

“จริงงั้นเหรอ? คุณสามารถจัดการกับตัวตนที่ทรงอํานาจอย่างโจวกั๋วผิงได้งั้นเหรอ?”

 

“ถ้ามันไม่ได้ผล ฉันช่วยคุณได้ แค่อย่ารอช้าที่จะบอก!”

 

ฉินเสี่ยวหยุนจงใจพูดกับซูฟานด้วยน้ำเสียงที่ดูตั้งคําถามอย่างมาก

 

น้ำเสียงของเธอทําให้ซูฟานรู้สึกอยู่ไม่สุข

 

แต่ซูฟานก็ตอบสนองในไม่ช้า

 

ฉินเสี่ยวหยุนกําลังเล่นคํากับเขาอย่างแน่นอน

 

เธอจงใจกระตุ้นตัวเขสเพื่อดูว่าเขาสามารถบอกความจริงได้หรือไม่!

 

ซูฟานไม่ได้รู้สึกไม่ดีอีกต่อไป

 

เขาจิบชาอย่างใจเย็น