สิ่งที่เจ้าบ้านมู่พูดนั้นเป็นความจริง มู่จื่อหมิงพูดกับมู่เฉินฮ่าวตั้งแต่แรกแล้วว่าเขาทำสัญญาการแต่งงานกับตระกูลเซี่ยไว้ตั้งแต่เขายังหนุ่ม ทว่าต้องเป็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลเซี่ยที่หายตัวไปตั้งแต่เด็กเท่านั้น

 

ในตอนนั้นป้าเซวี่ยรัก และเอ็นดูมู่เฉินฮ่าวมาก และครั้งหนึ่งยังเคยช่วยชีวิตมู่เฉินฮ่าวไว้อีกด้วย

 

ดังนั้นมู่เฉินฮ่าวจึงตกลงใจที่จะไปเยี่ยมบ้านสกุลเซี่ย ก่อนที่จะตัดสินใจว่า จะตกลงตามสัญญาแต่งงานหรือไม่ ?

 

เดิมทีมู่เฉินฮ่าวก็คัดค้านเรื่องนี้อยู่มาก หากแต่หลังจากได้พบเซี่ยฉิงกง เขาก็ติดเนื้อต้องใจในตัวเธอ เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงที่ดื้อรั้นเช่นนี้มาก่อนเลย

 

ผู้หญิงที่สามารถทำให้เขาสำลักจนพูดไม่ออก ทั้งยังกล้าด่าว่าเขาเป็นคนสารเลว

 

เขาเคยเห็นผู้หญิงสวย ๆ มาก็มาก หากถามคนทั้งเมืองนี้ ทุกคนต่างรู้ว่า หากเอาผู้หญิงที่ต้องการปีนขึ้นเตียงมู่เฉินฮ่าวนายน้อยของตระกูลมู่มาต่อคิวรอก็อาจจะยาวจนทะลุไปถึงอวกาศ

 

ดังนั้นมู่เฉินฮ่าวจึงเปลี่ยนใจ แทนที่จะยกเลิกสัญญาการแต่งงานกับเซี่ยฉิงกง เขากลับเลือกที่จะพาเซี่ยฉิงกงกลับมาที่คฤหาสน์มู่ของเขา

 

บรรยากาศในห้องตกอยู่ในความเงียบเป็นเวลานาน ก่อนที่ฉีป๋อหยวนจะพูดขึ้นมาว่า

 

“จื่อหมิง ฉันไม่ได้เล่นหมากล้อมกับนายมานานมากแล้ว วันนี้เรามาเล่นกันสักเกมสองเกมเป็นไร ?”

 

มู่จื่อหมิงพยักหน้า จากนั้นเขากับฉีป๋อหยวนก็ลุกออกจากโต๊ะอาหารไปที่ห้องหนังสือ

 

อย่างไรก็ตาม คืนนี้ครอบครัวฉีทั้งสามคนก็จะพักอยู่ที่บ้านสกุลมู่

 

“คุณแม่ นี่ก็ดึกมากแล้ว เซี่ยฉิงกงยังคงรอผมอยู่ที่บ้าน ผมต้องขอตัวกลับก่อน”

 

มู่เฉินฮ่าวลุกขึ้นจากที่นั่งอย่างสง่างาม จากนั้นก็ก้าวออกจากห้อง

 

คำพูดของเขาบ่งบอกทัศนคติของเขาอย่างชัดเจน เป็นเขาที่ยอมแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ของตระกูลเซี่ย ไม่ได้เป็นเพราะการบังคับของมู่จื่อหมิง

 

จางหยูหลานหน้าเสียเล็กน้อย ขณะที่ซิงเหวินจิ้งก็รู้สึกอับอายเช่นกัน หากแต่ฉีเหยียนเอ๋อยังคงจ้องมองมู่เฉินฮ่าวไม่วางตา ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยร่องรอยแห่งความรัก

 

“เฉินฮ่าว คืนนี้อย่ากลับเลย”

 

ซิงเหวินจิ้งมองตาเขาพลางขอให้อยู่ต่อ

 

มู่เฉินฮ่าวไม่แม้แต่จะหันหน้ากลับไปมอง เขากำลังจะก้าวออกจากบ้านสกุลมู่

 

ทว่าก่อนที่เขาจะไปถึงประตู เขาก็รู้สึกมึนหัวราวถูกทุบ

 

“มีอะไรเหรอเฉินฮ่าว ?”

 

ซิงเหวินจิ้งผงะ เธอรีบลุกขึ้นจากที่นั่ง แล้วเข้าไปช่วยพยุงมู่เฉินฮ่าว

 

ฉีหยียนเอ๋อแอบใส่ยาบางอย่างให้กับมู่เฉินฮ่าว หากแต่ไม่ได้บอกซิงเหวินจิ้งเกี่ยวกับเรื่องนี้

 

คนเป็นแม่อย่างไรเสียก็ต้องรักลูกชาย

 

“แม่บุญธรรม พี่เฉินฮ่าวอาจจะเหนื่อยเกินไป และคงจะดื่มหนักเกินไป หนูจะช่วยพาเขากลับไปที่ห้องเอง คืนนี้อย่าให้เขากลับเลย”

 

ฉีเหยียนเอ๋อพูดอย่างน่าเอ็นดู

 

เดิมที ซิงเหวินจิ้งก็หมายจะจับคู่คนทั้งสองอยู่แล้ว ดังนั้นเพื่อเพิ่มความสัมพันธ์ให้แนบแน่น เธอจึงพยักหน้า จากนั้นก็ส่งมู่เฉินฮ่าวให้ฉีเหยียนเอ๋อ

 

“ตกลง”

 

เพราะเมื่อสองสามวันก่อน ฉีเหยียนเอ๋อเคยมาพักค้างคืนในบ้านสกุลมู่แล้ว ห้องเดียวกับที่มู่เฉินฮ่าวเคยพักอยู่ด้วย ดังนั้นฉีเหยียนเอ๋อย่อมรู้จักห้องนั้นเป็นอย่างดี

 

“ตกลงให้เหยียนเอ๋อดูแลเฉินฮ่าว นานมากแล้วที่เราสองคนไม่ได้คุยกัน ไปคุยกันที่สนามสักพักดีกว่า”

 

จางหยูหลานเข้าใจความคิดของลูกสาวเธอดี เธอเตรียมที่จะแยกซิงเหวินจิ้งออกมา เพื่อที่จะได้ไม่ต้องอยู่เป็นก้างขวางคอ

 

ฉีเหยียนเอ๋อต้องใช้ความพยายามอย่างมาก ในการพามู่เฉินฮ่าวกลับเข้าห้อง

 

มู่เฉินฮ่าวนอนราบลงกับเตียง ขณะที่ฉีเหยียนเอ๋อนั่งลงบนขอบเตียง เธอรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย

 

เธอยื่นมือออกมาค่อย ๆ ปัดปอยผมบนหน้าผากของเขา จากนั้นก็ไล่มาที่จมูกโด่งเป็นสัน แล้วเลื่อนนิ้วมาจรดริมฝีปากบาง ๆ ที่เต็มไปด้วยความเย้ายวน

 

นิ้วของเธอสั่นเล็กน้อย มู่เฉินฮ่าวกำลังจะตื่นขึ้นในอีกสิบนาทีข้างหน้า

 

สำหรับมื้ออาหารค่ำ ฉีเหยียนเอ๋อใช้เงิน 10,000 หยวน ซื้อตัวคนรับใช้ของตระกูลมู่ที่คอยรับใช้ทั้งสองครอบครัวในค่ำคืนนี้ เธอขอให้เขาทาบางอย่างลงบนชาม และตะเกียบของมู่เฉินฮ่าว …

 

และมันคือยาปลุกอารมณ์ที่รุนแรงที่สุด ทว่ายาปลุกอารมณ์ชนิดนี้ค่อนข้างแตกต่างจากยาชนิดอื่น

 

ในช่วงเวลาที่ยาออกฤทธิ์ เขาจะตกอยู่ในอาการสลบไสลไม่ได้สติเป็นเวลาสองชั่วโมง และเมื่อเขาตื่นขึ้นอีกครั้ง เขาก็จะเห็นคนตรงหน้าเป็นคนที่เขาชอบ และจากนั้นก็ …

 

***จบตอน มู่เฉินฮ่าวถูกวางยา***